خانه های اوست - بیوگرافی، عکس، زندگی شخصی، نقاشی، علت مرگ

زندگینامه

سرنوشت این هنرمند فرانسوی او را با استعداد بزرگی معرفی کرد که به رسمیت شناختن، اما ثروت و افتخار را نپذیرفت. نقاش معروف، مجسمه ساز و گراف قرن نوزدهم در خانه های EIRAN اکثریت زندگی یک ژانر کاریکاتور را اختصاص داده است. آنچه را که به نظر می رسید اشتباه، ناعادلانه، مضطرب - جامعه، قوانین، بورژوازی است. آثار او مردم را به مانع انقلابی مطرح کرد و خود را به صورت خستگی ناپذیر با مقامات خستگی ناپذیر جنگید.

دوران کودکی و جوانان

هنرمند آینده در تاریخ 26 فوریه 1808 در مارسی متولد شد، در خانواده Greasher. هنگامی که پسر 8 ساله بود، پدرش خانواده را به پاریس منتقل کرد، امیدوار بود که صنایع دستیش تقاضای بیشتری داشته باشند. در عین حال، شمارش شد که پسر به او کمک خواهد کرد. اما او هیچ علاقه ای به مورد شیشه ای نداشت.

او با اغراق واقعی رشد کرد، اشغال مورد علاقه پسر، تماشای زندگی خیابان های پاریس بود: روسپی ها در ورودی وجود دارد، و روسپی ها در گوشه معامله می شوند، بولمن، چرخ دستی های معطر را بارگیری می کند. .

انواع زندگی جالبی، که من می خواستم در تمام زیبایی لحظه ای را بگیرم، در اطراف جوان سوار شدم. اگر او بتواند چنین نقاشی هایی را ایجاد کند، که در آلبوم ها از فروشگاه کتاب دیدند! اما پسر تنها کارتون ها را در پسران همسایه، ذغال سنگ بر روی کاغذ بسته بندی نشان داد.

پس از اینکه موفق به کار به عنوان دستیار یک وکیل، و یک کسر در فروشگاه کتاب، پسر در سن 14 سالگی، در نهایت، یک رویا طولانی را انجام داد - شروع به درس های نقاشی و مجسمه سازی کرد. به زودی من در گالری "Palle Royal" با هنرمندان معروف از آن زمان ها توسط Camille Coro، یوجین دلاکرا، جین گرانویل، دیدار کردم، شروع به کار در کارگاه کارگاه نقاش می کند. در سال 1828، انور توسط تکنیک جدید تصویر - لیتوگرافی انجام شد. این ژانر اولین کارهایی را انجام می دهد که درآمد طولانی مدت را به ارمغان می آورد.

ایجاد

در دهه 1830، لیدوگرافی افتخار، Charles Filippon، کارتونیست معروف فرانسه را دید، رئیس اولین کاریکاتور اولین مجله کاریکاتور در فرانسه، و دعوت به همکاری بود.

Domier مجله خود را با نام مستعار RODG امضا کرد. در سال 1832، او یک پادشاه جدید Louis Philippe در تصویر کاریکاتور Gargantua را به تصویر کشیده بود، که به مدت نیم سال به زندان نگاه کرد، از جایی که او با یک انقلابی مشهور و پیکربندی شده بود. در سال های 1830-1832، خانه ها گالری مجسمه ها و پرتره ها را ایجاد کردند - کارتون های سیاستمداران بورژوایی به نام "مشهور طلایی".

در سال 1834، پاریس، ساکنان چنین لیتوگرافی هایی مانند "ساعت قانونی" (پرتره جمعی نمایندگان مجلس) را دیدند، "ما همه مردم صادقانه، ما"، "این را می توان آزاد کرد."

در آنها، احساسات بدبختانه بورژوازی حاکم، در معرض حرص و طمع، مراقب، حماقت و تصویر قهرمانانه از کار و انقلابی (لیتوگرافز "آزادی مطبوعات" و "گالیله مدرن" قرار می گیرند.

پاریس ها در انتظار آثار سیاسی و اجتماعی روشن بودند. دونده برای لذت بردن از بخش جدیدی از Satira، که در آن زمان لازم است، بیشتر از همیشه، اما تعداد کمی از مردم می دانستند که نویسنده این شاهکارها. اما استعدادهای کارشناسی ارشد قدردانی از دوستان، مانند ژان فرانکوئیس میل، Coro و Delacroix. و همچنین نویسندگان، از جمله ویکتور هوگو، Onor de Balzac و Charles Baudelaire. Balzac گفت که Michelangelo خود را در "Domune" زندگی می کند، و Baudelaire نوشت که "نقاشی او در طبیعت رنگارنگ است."

در سال 1835، مقامات مجله "Caricature" را بستند، سپس خانه ها به یک نسخه دیگر از فیلیپون می روند - "شریفاری" (Charivari). در اینجا هنرمند نیز تقریبا 30 سال کار حاد خود را منتشر می کند. دست خط نویسنده ایجاد سری های موضوعی است.

به عنوان مثال، مجموعه "داستان باستان" (1841-1843)، هنر بورژوایی را خنثی کرد. در سری "انواع پاریس" (1840-1840)، "بورژوازی خوب" (1846-1849)، "افراد عدلی" (1845-1845) نویسنده با تفکر مشعل، فروش مقامات، سقوط اخلاق، سازگار است .

پس از سال 1848، هنرمند مسیر را در هنر بصری تغییر می دهد - به نقاشی، روغن و آبرنگ می رود. تمرکز ژانر کار استاد در حال تغییر است: کاریکاتور تهاجمی به طرح های داخلی واقع بینانه پایین تر است، بدون اینکه معنای عمیق اجتماعی خود را عمیق تر کند. قهرمانان نقاشی های او افراد ساده هستند، قهرمانان مدرنیته: کارگران، کارگران، دهقانان (چرخه "Bratka"، نقاشی های "ماشین" کلاس سوم، "خانواده در برشیار").

تاج دوره ای زیبا از خانه ها به عنوان مجموعه ای از نقاشی های "Don Quixote" محسوب می شود، که در آن نویسنده به طور نمادین یک فرد را در شرایط جامعه ناقص و جهان نشان داد. منتقدان در این سری وجودی از نقوش های autobiographical دیدن می کنند: یک شوالیه تنها از تصویر غم انگیز خود یک نفر است، و آسیاب های بادی آن یک سیستم دولتی بدبختی هستند.

در پایان زندگی، به دلیل نیازها، او دوباره به ژانر لیتوگرافی، تنها در حال حاضر در تمرکز توجه موضوعات نقاش نظامی است. آخرین شاهزاده خانم ها مجموعه ای از آثار "Osada" است، اختصاص داده شده به جنگ فرانکو-پروس (1870-1870).

میراث خانه ها تقریبا 4 هزار لیتوگراف، بیش از 900 نقاشی برای حکاکی، بیش از 700 نقاشی و 60 مجسمه سازی است. خلاقیت هنرمند در طول زندگی به طور گسترده ای به رسمیت شناخته نشد و تنها در قرن بیستم ارزیابی شد.

امروزه آثار نابغه لیتوگرافی در بزرگترین مجموعه های جهان - موزه شهری در نیویورک، موزه والترز در بالتیمور، گالری هنری ملی در واشنگتن، در مونیخ Pinakotek، Hermitage روسیه و دیگران واقع شده است.

در سال 1992، فیلم متحرک "قانون Domey" بر روی صفحه نمایش منتشر شد، که در آن مدیر جف دوبار از نقاشی های یک کاراکویست فرانسوی استفاده کرد.

زندگی شخصی

این خانه تمام عمر خود را شامل می شود، از جمله شخصی، مبارزه با سیستم موجود و رژیم حاکم. به عنوان یک هنرمند واقعی، او نمی تواند اشتیاق خود را به طور تصادفی تسلیم کند، بنابراین او همسر و فرزندانش را به نمایش گذاشت.

مرگ

در دهه 1870، خانه ها به سرعت در حال مشاهده دیدگاه هستند. به دلیل نابینا پیشرونده، هنرمند ناخوشایند شد، باقی مانده در تنهایی کامل.

دوستان دوست دوستانه به نجات آمدند. Camille Coro خانه را برای پیاز حذف کرد، یک پرستار را استخدام کرد و بدهی های پرداخت کرد. Domier در تاریخ 10 فوریه 1879 در فقر کامل در حومه پاریس والمدووا فوت کرد.

نقاشی

• 1832-1834 - "مشهور از اواسط طلایی"
• 1834 - "ونوس قانونگذاری"
• 1836-38 - "Karicatyuran"
• 1834 - "Transnonen Street"
• 1850-53 - "اموال"
• 1856 - "در کنسرت"
• 1863-65 - "کلاس سوم" واگن "
• 1956-60 - "Melodrama"
• 1870 - "دون کیشوت"
• 1870-71 - "محاصره"