Biyografi
Asadad Eduard Arkadyevich, olağanüstü bir yerli şair ve nesir, Sovyetler Birliği'nin kahramanı, ruhun ruhunun muhteşem olanı ve gençliğinde görüşünü kaybeden cesaret, ancak insanlar için yaşama ve yaratma gücü buldu.
Eduard Asadov, Eylül 1923'te, Akıllı Ermeniler ailesindeki Türkistan Ass'ın Merv kentinde doğdu. Babası, Artashes Grigorievich Asadianz (daha sonra ismi ve soyadı değiştirdi ve Arkady Grigorievich ASADOV oldu), devrimci harekete katıldı, onların inançları için hapishaneye oturdu. Bolşeviklere katıldı. Daha sonra tüfek şirketinin bir araştırmacı, komisyoncusu ve komutanı olarak görev yaptı. İstifa ettikten sonra, Arkady Grigorievich, gelecekteki şairin, Lydia Ivanovna Kurdova'nın annesiyle evlendi ve bir okul öğretmenin barışçıl statüsü için askeri omuzların yerini aldı.
Küçük Edica'nın küçük yılları, toz sokakları, gürültülü çarşılar ve sonsuz bir mavi gökyüzü ile küçük bir Türkmen şehrinin rahat bir atmosferinde ilerledi. Ancak, mutluluk ve aile idyll kullandı. Çocuk sadece altı yaşındayken, babası trajik bir şekilde öldü. Ölüm sırasında Arkady Grigorievich yaklaşık otuz ve inişi engellerden, iç savaşın gangster mermilerini ve liphethet'ini etkilemeyen öldü.
Edward'ın annesi, çocukla yalnız kaldı, ona geç eşini hatırlatan ayarlara dayanamadı. 1929'da Lydia Ivanovna basit eşyalarını topladı ve oğluyla birlikte, babasının yaşadığı Sverdlovsk'a taşındı, Ivan Kalustovich. Sverdlovsk Edik'deydi, önce okula gitti ve sekiz yıl sonra ilk şiirlerini yazdı, orada tiyatro daire katılmaya başladı. Hepsi çocukları mükemmel bir gelecek kaldırdı, bu yüzden yetenekli, hendek, çok yönlü.
Kalemin altından çıkan satırların bir cazibesi olduğunda, Asads artık duramazdı. Çocuk, gördüğü, hissettiğinde, sevdiği her şey hakkında şiir yazdı. Mom Edika oğluna sadece literatür, tiyatro, yaratıcılık, aynı zamanda gerçek duygular, samimiyet, bağlılık, tutkudan önce bir tür ibadetini değil, ona katılabildi.
Eduard Asadov'un biyografileri, şairin gerçekleşmeden önce yaşadığı saygının, orijinal aşk şairini genetik düzeyde geçtiğini savunuyor. Babası ve annesi birbirlerini sevdi ve milliyet ve diğer sözleşmelere rağmen evlendi. Ancak, Sovyetler Birliği'nde, herkes tarafından şaşırmadı. Özellikle büyük anneannenin öyküsü ile ilişkili karakteristik örnek Edward. St. Petersburg'da yaşayan iyi bir asil aileden mıydı, ancak babasının kamuoyu ve ebeveynlerin iradesine aykırı olan kaderi ile de ilgili olan İngiliz Lord'u sevdi.
Sverdlovsk'tan sonra, Asadov, Lydia Ivanovna'nın bir okul öğretmeni ile çalışmaya devam ettiği Moskova'ya taşındı. Eduard memnun oldu. Büyük ve gürültülü bir şehirden etkilendi, başkenti genç adamın kalbini onun ölçeği, mimarisi, kargaşası ile fethetti. Kelimenin tam anlamıyla, gördüğü şeyin izlenimlerini emen ve onları kağıt üzerinde düzeltmeye çalışırken yazdı. Bunlar aşk, hayat, kızlar, güzel, bahar çiçekleri gibi, neşeli insanlar ve rüyalar hayalleri hakkında şiirlerdi.
Okuldan mezun olduktan sonra, Eduard Asadov üniversiteye girmeyi planladı, sadece edebi ve tiyatro kuruluşları arasında tereddüt eden bir yön seçemiyordu. Okulunda mezuniyet akşamları 14 Haziran 1941'de geldi. Genç adam, belgeleri dosyalamadan önce hala birkaç günlüğüne sahip olmasını bekler. Ancak kader aksi takdirde emretti. Savaş milyonlarca Sovyet halkının hayatını kırdı ve genç şair en çok amaçlıdır. Ancak, denemediler: Savaşın ilk gününde, Asadov taslak kuruluna çıktı ve öne bir gönüllüye kaydoldu.
Savaşta
Edward, daha sonra dünyaya efsanevi Katyusha olarak dünyaca ünlü olan silahın hesaplanmasında atandı. Şair Moskova ve Leningrad, Volkhovsky, Kuzey Kafkas, Leningrad cephelerinde savaştı. Genç askeri, günün dışı bir cesaret ve cesaretini ortaya koydu, topçudan koruyucu harçların Komebet'e gitti.
Savaşlar ve bombardıman arasındaki molalarda şair yazmaya devam etti. Henüz savaş, sevgi, umut, üzüntü ve meslektaşları hakkında şiirlerin askerlerini derhal okudu. Asadov eserlerinden birinde böyle bir anı açıklar. Şairin yaratıcılığının eleştirmenleri, askerlerin hayatının idealleşmesi için onu defalarca kınadı, iyi değildi, kir, kan ve acı içinde bile, bir insan sevgiyi hayal edebiliyor, barışçıl resimlerin hayali, aileyi hatırla , favori bir kız.
Bir kez daha, genç şairin hayatı ve umutları savaşı geçti. 1944'te, Sevastopol'e yapılan yaklaşımlarda, Asads hizmet ettiği batarya kırıldı ve tüm askerleri öldürüldü. Böyle bir durumda, Edward, kahramanca bir karar aldı, bu da hayatta kalmak için neredeyse hiç şansı yoktu. Kalan mühimmatı eski bir kamyona yükledi ve kabukların hayati önüne geçtiği yakındaki savaş sınırına girmeye başladı. Arabayı harç ateşi altında getirmeyi başardı ve sürekli bir ateşleme, ancak yolda, kafadaki kabuğun bir parçasında korkunç bir yara aldı.
Sonra, elleriyle seyreltilmiş sonsuz hastaneler ve doktorlar takip etti. Asads'a transfer edilen on iki operasyona rağmen, onun tarafından alınan kranial ve beyin hasarı çok ciddiydi ki, hiç kimsenin kahramanın hayatta kalacağını ummadı. Ancak, Eduard hayatta kaldı. Hayatta kaldım, ama sonsuza dek görmeyi kaybettim. Bu gerçek, derin depresyondaki şairden takip ediyor, şimdi nasıl ve neden yaşadığını, kör ve çaresiz bir genç adama ihtiyacı olduğunu anlamadı.
Esad'ın hatıralarına göre, kadınların sevgisi sevgisini kurtardı. Şiirlerinin, askeri biriminin dışında yaygın olarak tanındığı ortaya çıktı, listelerde ayrıldılar ve bu elle yazılmış yaprakları insanları, kızları, kadınları, erkekleri ve yaşlı insanları okurlar. Şairin birçok hayranı olduğu için ünlü olduğunu öğrendiği hastanedeydi. Kızlar düzenli olarak idollerini ziyaret etti ve en az altı tanesi bir şair kahramanıyla evlenmeye hazırdı.
Bunlardan önce, Esadlar dayanamadı. Çocuk tiyatrosunun sanatçısı olan Irina Viktorova, şairin ilk karısı oldu. Ne yazık ki, bu evlilik dayanıklı değildi, aşk IRA'nın Eduard'a yaşadıkları görülüyordu, tutkuda olduğu ortaya çıktı ve çift yakında ayrıldı.
Yaratma
Savaşın sonunda Eduard Asadov, faaliyetlerini şair ve nesir olarak sürdürdü. İlk başta, yayınlamaya karar vermemek, "Masada" şiirleri yazdı. Bir gün şair, şiirde profesyonel olarak kabul ettiği Chukovsky'nin kökeniyle birkaç şiir gönderdi. Chukovsky ilk olarak, Pooh ve tozdaki Asadov'un eserlerini eleştirdi, ancak mektubun sonunda beklenmedik bir şekilde özetledi, Edward'ın "orijinal şiirsel nefes alma" ile gerçek bir şair olduğunu yazıyor.
Böyle bir "nimet" sonra, Asadlar ruhu algıladılar. 1951'de başarıyla mezun olan Başkent Edebiyat Üniversitesi'ne girdi. Aynı yıl, "parlak yol" koleksiyonlarından ilki çıktı. Sonra CPSU üyeliğini ve Yazarlar Birliği'ne, Genel Kamu ve Dünya Topluluğunun uzun zamandır beklenen tanınması izlemiştir.
Savaş sonrası yıllarda Edward Asadov çok sayıda edebi akşamlara katıldı, sahnedeki şiirleri okudu, dağıtılan imzalar, konuştu, insanlara hayatını ve kaderini anlatıyor. Sevildi ve saygı duyuldu, milyonlarca ayetleri tarafından okundu, Asadov sendikanın her yerinden harflerle geldi: yani işlerinin ruhlarında, en gizli dizeleri ve en derin duyguları etkileyen insanların ruhları.
Şairin en ünlü şiirleri arasında aşağıdaki gibi not edilmelidir:
- "Seni çok bekleyebilirim";
- "Kaç tane var";
- "Şimdiye kadar yaşıyoruz";
- "Red Dock hakkında şiirler";
- "Şeytan";
- "Kurs" ve diğerleri.
1998 yılında Eduard Asadov, Sovyetler Birliği'nin kahramanı unvanını aldı.
Şair, Moskova'nın yakınında olan Odintsovo'da, 2004 yılında milyonlarca sıradan Sovyet insanı tarafından sevildi.
Kişisel hayat
İkinci karısı olan Galina Razumovskaya, Asadov, Moskova Devlet Üniversitesi Kültür Sarayı'ndaki konserlerden birinde buluştu. Moskoncert'in bir sanatçıydı ve ilk önce konuşması için onu atlamasını istedi, çünkü uçak için geç kalmaktan korkuyordu. Galina, sadık bir arkadaş oldu, son sevgi, muse ve şairin gözleri oldu.
Tüm toplantılara, akşamları, konserler, ahlaki açıdan ve fiziksel olarak koruyan ona eşlik etti. Onun uğruna eş, 60 yıldır bir araba kullanmayı öğrendi, böylece Eduard Arkadyevich şehrin etrafında dolaşmayı kolaylaştırdı. Mutlu bir evlilikte, bu çift Galina'nın ölümüne kadar 36 yaşından küçük yaşadı.
Eduard Asadov bugün
Ayetler olarak, Eduard Asadov bir nesil insan olmadı, hala onu sevmesi, hatırlaması ve çalışmalarıyla okuması şaşırtıcı değil. Yazar ve şair ömrünü bıraktı, ancak dev kültürel mirasın arkasında kaldı. Asadov, neredeyse elli kitap ve şiir koleksiyonlarının yazarıdır. Dergide yayınlandı, sadece şiirleri değil, aynı zamanda şiirler, yazılar, hikayeler, hikayeler de yazdı.
Son yüzyılın 60'lı yıllarda Eduard Asadova'nın eserleri yüz aslında dolaşımlarla çıktı, ancak kitaplarına olan ilgi Ugas değil ve SSCB'nin çöküşüyle. Yazar, çeşitli yayıncılarla işbirliği yapmaya devam etti ve bugün, 2016 yılında ve 2017'de koleksiyonları yeniden basıldı ve satın alındı. Poet ayetleri ile birkaç sesli kitap vardı ve birçok eser, deneme, ticari çalışmaları ve hayatı hakkında yazılmıştır. Şairin şairleri, insanların kalbinde ve ölümünden sonra yaşıyor, bu da kendisinin olduğu anlamına geliyor.
Tırnak
GörünmemelisinBu dokunarak ve keskin kelimeler.Presense üzerinde durmak, bir erkek ol!
Bu hala senin aşkın. Çirkin görmek güzellik
Nehirlerin dökülmelerinin akışlarında göster!
Kim mutlu olmaktan mutlu olacağını kim biliyor
Bu gerçekten mutlu bir adam! Aşk her şeyden önce verilir.
Aşk - öyleyse kendi nehrinin duyguları,
Bahar cömertlik sıçrama
Yakın bir kişinin neşesine. Bir kişiyi rahatsız etmek ne kadar kolaydır!
İfadeyi kötü biber aldı ve attım ...
Ve sonra bazen yeterli değil,
Kırgın kalbi iade etmek için ... Kuş kötü, iyi bir kuş doğar -
Uçmaya mahkumdur.
Adam çok iyi.
Doğacak küçük bir adam
Hala olmaları gerekiyor. Erkekler, alarm!
Peki, kimin nazik ruhu olan bir kadının kim olduğunu bilmiyor
Yüz bin günah seni bazen affetti!
Fakat dikkatsizlik affetmez ... Yatağa yatabileceğiniz kişilerin çoğu ...
Bu ne gidiyor.
Ağrı kısmı olmadan kolayca buluşun
Hepsi, çünkü kiminle yatabileceğin çoğu.
Hepsi çünkü uyanmak istediğiniz az insan var ...
Bibliyografi
- "Kar Akşamı" (1956);
- "Askerler savaştan döndü" (1957);
- "Büyük aşk adına" (1962);
- "Büyük aşk adına" (1963);
- "Sonsuza dek seviyorum" (1965);
- "Mutlu ol, hayalperest ol" (1966);
- "Romance Adası" (1969);
- "Nezaket" (1972);
- "Huzursuz yılların rüzgarı" (1975);
- "Yarış Çukurlarının Takımyıldığı" (1976);
- "Yıllarca cesaret ve sevgi" (1978);
- "Mutluluk Pusulası" (1979);
- "Vicdanın adı" (1980);
- "Yüksek Borç" (1986);
- "Kader ve kalpler" (1990);
- "Zarnitsa Savaşı" (1995);
- "Teslim etmeyin, insanlar" (1997);
- "Sık kullanılanlara gerek yok" (2000);
- "Kanatlı Yarın Yol" (2004);
- "Şiirler gülümsüyor ne zaman" (2004);