លោក Eduard Asadov - ជីវប្រវត្តិរូបថតរូបថតជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនភរិយាកំណាព្យនិងមូលហេតុនៃការស្លាប់

ជីវប្រវត្តិ

Asadad Eduard Arkadyevich គឺជាកំណាព្យក្នុងស្រុកដែលលេចធ្លោនិងជាវីរបុរសរបស់សហភាពសូវៀតដែលអស្ចារ្យចំពោះស្មារតីនៃព្រះវិញ្ញាណនិងភាពក្លាហានដែលបានបាត់បង់ភ្នែករបស់គាត់ប៉ុន្តែអ្នកដែលបានរកឃើញកម្លាំងដើម្បីរស់នៅនិងបង្កើតកម្លាំង។

លោក Eduard Asadov កើតនៅខែកញ្ញាឆ្នាំ 1923 នៅទីក្រុង Merv of Turkestan Assr ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់សាសន៍ដទៃដែលឆ្លាតវៃ។ ឪពុករបស់គាត់ឈ្មោះ Armashes GrigorieDich Atadianz (ក្រោយមកបានប្តូរឈ្មោះនិងនាមត្រកូលហើយបានក្លាយជា arkady grigoriedich Astadov) បានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តបានចូលរួមក្នុងពន្ធនាគារដោយសារជំនឿរបស់គាត់ដែលគាត់បានចូលរួមជាមួយ Bolsheviks ។ ក្រោយមកបានបម្រើការជាអ្នកស៊ើបអង្កេតស្នងការស្នងការស្នងការនិងមេបញ្ជាការក្រុមហ៊ុនកាំភ្លើងវែង។ បន្ទាប់ពីការលាលែងពីតំណែងលោក Arkady Grigorievich បានរៀបការជាមួយម្តាយរបស់កំណាព្យនាពេលអនាគត Lydia Ivanovna Kurdova និងជំនួសស្មាយោធាសម្រាប់គ្រូបង្រៀននៅសាលា។

ឆ្នាំវ័យក្មេងរបស់ Edica បានបន្តបរិយាកាសកក់ក្ដៅរបស់ទីក្រុង Turkmen ទីក្រុង Turkmen ដែលមានផ្លូវធូលីរបស់គាត់ដែលមានសម្លេងរំខានរបស់គាត់ដែលមានសម្លេងរំខាននិងមេឃពណ៌ខៀវដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ទោះយ៉ាងណាសុភមង្គលនិងគ្រួសារគឺខ្លី។ នៅពេលដែលក្មេងប្រុសនោះមានអាយុតែ 6 ឆ្នាំឪពុករបស់គាត់បានស្លាប់យ៉ាងក្រអឺតក្រទម។ នៅក្នុងពេលនៃការស្លាប់នេះគឺអំពីការ Arkady Grigorievich សាមសិបហើយគាត់បានស្លាប់ដែលមិនបានប៉ះពាល់ដល់គ្រាប់ក្មេងទំនើងនិង Liphethet នៃសង្រ្គាមស៊ីវិលពីការស្ទះពោះវៀន។

អ្នកម្តាយរបស់អេដវឺដថ្វាយខ្លួនតែម្នាក់ឯងជាមួយកុមារមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងការកំណត់បានរំ them កនាងពីប្តីប្រពន្ធចាស់របស់នាងបានទេ។ នៅឆ្នាំ 1929 លោកលីឌា Ivanovna បានប្រមូលរបស់របរសាមញ្ញរបស់គាត់ហើយរួមគ្នាជាមួយកូនប្រុសរបស់នាងបានផ្លាស់ទៅ Sverdlovsk ដែលឪពុករបស់នាងបានរស់នៅ Ivan Kalustovich ។ វាស្ថិតនៅក្នុង Sverdlovsk Edik បានទៅសាលារៀនហើយនៅអាយុ 8 ឆ្នាំគាត់បានសរសេរកំណាព្យដំបូងរបស់គាត់នៅទីនោះគាត់បានចាប់ផ្តើមចូលរួមក្នុងរង្វង់ល្ខោន។ ទាំងអស់បានយកចេញក្មេងប្រុសនោះជាអនាគតដ៏អស្ចារ្យដូច្នេះគាត់មានទេពកោសល្យប្រឡាយដែលមានភាពបត់បែន។

នៅពេលដែលមានភាពទាក់ទាញនៃបន្ទាត់ដែលរត់ចេញពីប៊ិចអេសអេសអេសមិនអាចឈប់បានទៀតទេ។ ក្មេងប្រុសបានសរសេរកំណាព្យអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់បានឃើញមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់។ ម៉ាក់អេគីកាអាចចូលរួមក្នុងកូនប្រុសរបស់គាត់មិនត្រឹមតែស្រឡាញ់អក្សរសាស្ត្រល្ខោនការច្នៃប្រឌិតប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងការថ្វាយបង្គំប្រភេទមុនអារម្មណ៍ពិតភាពស្មោះត្រង់ការលះបង់ភាពស្មោះត្រង់ការតយុទ្ធនឹងចំណង់ចំណូលចិត្ត។

ជីវប្រវត្តិជីវប្រវត្តិរបស់ Eduard Asadov បានអះអាងថាការគោរពដែលកំណាព្យដែលបានជួបប្រទះមុនស្នេហាពិតបានឆ្លងកាត់កំណាព្យនៅកម្រិតហ្សែន។ ឪពុកនិងម្តាយរបស់គាត់ស្រឡាញ់គ្នាហើយរៀបការទោះបីមានសញ្ជាតិនិងអនុសញ្ញាផ្សេងទៀតក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងណាបន្ទាប់មកនៅក្នុងសហភាពសូវៀតវាមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះនរណាម្នាក់ទេ។ ឧទាហរណ៍ជាពិសេសលក្ខណៈលក្ខណៈជាពិសេសទាក់ទងនឹងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ជីដូនជីតាអេដវឺដ។ នាងមកពីគ្រួសារដ៏ថ្លៃថ្នូរដ៏ល្អមួយដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុង Petersburg ប៉ុន្តែស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់អង់គ្លេសដែលគាត់បានទាក់ទងនឹងជោគវារនារបស់គាត់ផ្ទុយពីមតិរបស់សាធារណៈជននិងឆន្ទៈរបស់ឪពុកម្តាយ។

បន្ទាប់ពី Sverdlovsk, Ahadov បានផ្លាស់ទៅទីក្រុងមូស្គូដែលលីឌា Ivanovna បានបន្តធ្វើការជាមួយគ្រូសាលា។ Eduard បានរីករាយ។ គាត់បានចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះទីក្រុងធំនិងសំលេងរំខានមួយដើមទុនបានដណ្ដើមយកបេះដូងរបស់យុវជននោះនូវខ្នាតស្ថាបត្យកម្មដែលមានលក្ខណៈចលាចល។ គាត់បានសរសេរយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលស្រូបយកចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្វីដែលគាត់បានឃើញហើយព្យាយាមជួសជុលវានៅលើក្រដាស។ ទាំងនេះគឺជាកំណាព្យអំពីស្នេហាជីវិតក្មេងស្រីស្រស់ស្អាតដូចជាផ្កានិទាឃរដូវអំពីមនុស្សរីករាយនិងសុបិននៃក្តីសុបិន្ត។

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលារៀនលោក Eduard Adadov បានគ្រោងចូលសាកលវិទ្យាល័យ, មានតែនៅតែមិនអាចជ្រើសរើសទិសដៅបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការការពាររវាងស្ថាប័នអក្សរសាស្ត្រនិងល្ខោន។ ល្ងាចបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលារបស់គាត់បានមកនៅថ្ងៃទី 14 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1941 ។ យុវជននេះរំពឹងថាគាត់នៅតែមានរយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃលើការឆ្លុះបញ្ចាំងមុនពេលដាក់ឯកសារ។ ប៉ុន្តែជោគវាសនាបានបញ្ជាទិញបើមិនដូច្នេះទេ។ សង្គ្រាមបានធ្វើឱ្យជីវិតរបស់ប្រជាជនសូវៀតរាប់លាននាក់ហើយកវីវ័យក្មេងមិនអាចចៀសវាងបានអ្វីដែលមានបំណងបំផុតនោះទេ។ ទោះយ៉ាងណាគាត់មិនបានព្យាយាមទេ: នៅថ្ងៃដំបូងនៃសង្គ្រាម Ahadov បានបង្ហាញខ្លួនទៅក្រុមប្រឹក្សាភិបាលសេចក្តីព្រាងហើយបានចុះឈ្មោះដោយអ្នកស្ម័គ្រចិត្តនៅខាងមុខ។

នៅសង្គ្រាម

Edward ត្រូវបានតែងតាំងក្នុងការគណនាកាំភ្លើងដែលក្រោយមកបានក្លាយជាពិភពលោកដែលល្បីល្បាញលើពិភពលោកដែលជារឿងព្រេងនិទាន Katyusha ។ កំណាព្យបានប្រយុទ្ធនៅក្បែរទីក្រុងមូស្គូនិងលោក Leningrad នៅ Volkhovsky ភាគខាងជើង Caucasian, Leningrad Forts Forts ។ យោធាវ័យក្មេងបានបង្ហាញពីភាពក្លាហាននិងភាពក្លាហានមួយថ្ងៃដែលបានឆ្លងកាត់ផ្លូវពីកាំភ្លើងធំរហូតដល់ក្រម៉ានៃឆ្មាំឆ្មាឆ្មាំឆ្មា។

នៅក្នុងការសំរាករវាងការប្រយុទ្ធនិងការបាញ់កាំជ្រួចកំណាព្យបានបន្តសរសេរ។ គាត់បានតែងនិពន្ធរបស់ទាហានកំណាព្យភ្លាមៗអំពីសង្គ្រាមសេចក្តីស្រឡាញ់ក្តីសង្ឃឹមទុក្ខព្រួយនិងសហសេវិកបានសួរនៅឡើយ។ ក្នុងមួយនៃស្នាដៃរបស់វាមួយរបស់ ASAdov ពិពណ៌នាអំពីពេលវេលាបែបនេះ។ អ្នករិះគន់ការច្នៃប្រឌិតរបស់កវីបានថ្កោលទោសគាត់ម្តងហើយម្តងទៀតចំពោះឧត្តមគតិនៃជីវិតរបស់ទាហានពួកគេមិនល្អទេសូម្បីតែនៅក្នុងភាពកខ្វក់ឈាមនិងមនុស្សម្នាក់អាចសុបិន្តនៃការគូរគំនូរដោយសន្តិភាពចងចាំគ្រួសារកុមារ ដែលជាក្មេងស្រីដែលចូលចិត្ត។

ជាថ្មីម្តងទៀតជីវិតនិងក្តីសង្ឃឹមរបស់កវីវ័យក្មេងបានឆ្លងកាត់សង្គ្រាម។ នៅឆ្នាំ 1944 នៅវិធីសាស្រ្តនៃការទៅអេសអេសផូប៉ូលថ្មដែលគាត់បានបម្រើអេសាដបានបាក់ហើយទាហានឯទៀតទាំងអស់ត្រូវបានសម្លាប់។ ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះលោកអេដវឺបានទទួលយកការសម្រេចចិត្តវីរភាពដែលមិនទុកឱ្យគាត់ស្ទើរតែគ្មានឱកាសរស់បានទេ។ គាត់បានផ្ទុកគ្រាប់រំសេវដែលនៅសេសសល់ក្នុងឡានចាស់ហើយបានចាប់ផ្តើមឈានដល់អ្នកប្រយុទ្ធដែលនៅក្បែរនោះដែលសំបកមានសារៈសំខាន់ណាស់។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនាំឡាននៅក្រោមកាំភ្លើងត្បាល់និងបាញ់អូវុលដែលមិនចេះរីងស្ងួតប៉ុន្តែនៅលើផ្លូវដែលគាត់ទទួលបានស្នាមរបួសគួរឱ្យខ្លាចនៅក្នុងបំណែកនៃសំបកនៅក្បាល។

បន្ទាប់ដើរតាមមន្ទីរពេទ្យគ្មានទីបញ្ចប់និងវេជ្ជបណ្ឌិតដែលពនលាយដោយដៃរបស់ពួកគេ។ ទោះបីជាប្រតិបត្តិការទាំង 12 បានផ្ទេរទៅ ASADS ក៏ដោយក៏ការរងរបួសដោយបាក់ឆ្កាងនិងខួរក្បាលដែលទទួលបានដោយគាត់គឺធ្ងន់ធ្ងរណាស់ដែលគ្មាននរណាម្នាក់សង្ឃឹមថាវីរបុរសអាចរស់បានទេ។ ទោះយ៉ាងណាលោក Eduard បានរស់រានមានជីវិត។ ខ្ញុំបានរួចជីវិតប៉ុន្តែការបាត់ខ្លួនជារៀងរហូត។ ការពិតនេះកំពុងដើរតាមកំណាព្យក្នុងការធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគាត់មិនបានយល់ពីរបៀបដែលហេតុអ្វីបានជាគាត់រស់នៅពេលនេះដែលត្រូវការយុវជនពិការភ្នែកនិងគ្មានទីពឹង។

យោងទៅតាមអនុស្សាវរីយ៍របស់អាសាដខ្លួនឯងស្រឡាញ់ស្ត្រីដែលបានជួយសង្គ្រោះរបស់គាត់។ វាបានប្រែក្លាយថាកំណាព្យរបស់គាត់ត្រូវបានគេស្គាល់នៅខាងក្រៅនៃអង្គភាពយោធារបស់គាត់ពួកគេបានបង្វែរឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីហើយការសរសេរដោយដៃទាំងនេះបានអានមនុស្សក្មេងស្រីស្ត្រីនិងមនុស្សចាស់។ វាស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដែលកវីបានរកឃើញថាគាត់ល្បីល្បាញដែលគាត់មានអ្នកគាំទ្រជាច្រើន។ ក្មេងស្រីទាំងនោះបានមកទស្សនារូបព្រះរបស់ពួកគេយ៉ាងទៀងទាត់ហើយយ៉ាងហោចណាស់មានពួកគេ 6 នាក់បានត្រៀមខ្លួនរៀបការជាមួយវីរៈបុរសកំណាព្យ។

នៅចំពោះមុខពួកគេលោកអាសាដមិនអាចឈរបានទេ។ វាគឺអ៊ីរីណាវីកតូអូដែលជាសិល្បករនៃល្ខោនកុមារនាងបានក្លាយជាភរិយាដំបូងរបស់កវី។ ជាអកុសលពិធីមង្គលការនេះមិនប្រើប្រាស់បានយូរទេស្នេហា IRA ហាក់ដូចជាធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ក្នុងការទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងហើយប្តីប្រពន្ធនេះបានផ្ទុះឡើង។

ការបង្កើត

នៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមលោក Eduard Asadov បានបន្តសកម្មភាពរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាកវីនិងសំដី។ ដំបូងគាត់បានសរសេរកំណាព្យ "នៅលើតុ", មិនសំរេចចិត្តផ្សព្វផ្សាយទេ។ ថ្ងៃមួយកំណាព្យបានផ្ញើកំណាព្យជាច្រើនដោយឫសគល់នៃជូកូស្គីដែលគាត់បានចាត់ទុកថាជាអ្នកជំនាញខាងកំណាព្យ។ ដំបូងបង្អស់ Chukovsky បានរិះគន់ស្នាដៃរបស់ Asadov នៅក្នុង Poodov និងធូលីប៉ុន្តែនៅចុងបញ្ចប់នៃលិខិតនេះបានកើនឡើងដោយមិននឹកស្មានដល់ការសរសេរថាអេដវឺគឺជាកំណាព្យពិតជាមួយ "ដកដង្ហើមកំណាព្យពិតប្រាកដ" ។

បន្ទាប់ពី "ពរ" បែបនេះអេសអេសបានដឹងពីព្រះវិញ្ញាណ។ គាត់បានចូលសាកលវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្ររាជធានីដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាដោយជោគជ័យនៅឆ្នាំ 1951 ។ នៅឆ្នាំដដែលការប្រមូលដំបូងរបស់គាត់ "ផ្លូវភ្លឺ" បានចេញមក។ បន្ទាប់មកគាត់បានតាមដានសមាជិកភាពនៃ CPSU និងសហជីពរបស់អ្នកនិពន្ធដែលជាការទទួលស្គាល់ដែលរង់ចាំជាយូរមកហើយរបស់សាធារណជនទូទៅនិងសហគមន៍ពិភពលោក។

នៅឆ្នាំក្រោយសង្គ្រាមលោក Edward Asadov បានចូលរួមនៅពេលល្ងាចអក្សរសាស្ត្រជាច្រើនអានកំណាព្យពីឆាកចែកចាយសំលេងនិយាយប្រាប់ប្រជាជនអំពីជីវិតនិងវាសនារបស់នាង។ គាត់ត្រូវបានគេស្រឡាញ់និងគោរពមនុស្សរាប់លាននាក់បានអានដោយខរបស់គាត់ Asadov បានអានអក្សរពីគ្រប់ទិសទីរបស់សហភាព: ដូច្នេះនៅក្នុងព្រលឹងរបស់ប្រជាជនការងាររបស់គាត់បានឆ្លើយតប, ប៉ះពាល់ដល់ខ្សែដែលលាក់កំបាំងបំផុតនិងអារម្មណ៍ជ្រៅបំផុត។

ក្នុងចំណោមកំណាព្យដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់កំណាព្យគួរតែត្រូវបានកត់សំគាល់ដូចខាងក្រោម:

ខ្ញុំអាចរង់ចាំអ្នកខ្លាំងណាស់ "។
"មានប៉ុន្មាននាក់" ។
"រហូតមកដល់ពេលនេះយើងនៅរស់";
"កំណាព្យអំពីផែក្រហម";
"សាតាំង";
"វគ្គសិក្សា" និងអ្នកផ្សេងទៀត។

នៅឆ្នាំ 1998 លោក Eduard Asadov បានទទួលងារជាវីរវីរៈបុរសនៃសហភាពសូវៀត។

កវីស្រឡាញ់ដោយប្រជាជនសូវៀតសាមញ្ញរាប់លាននាក់បានស្លាប់ក្នុងឆ្នាំ 2004 នៅអូគីនដិនអូដែលជិតដល់ទីក្រុងមូស្គូ។

ជីវិតឯកជន

ជាមួយនឹងភរិយាទី 2 Galina Razumovskaya លោក Asadov បានជួបគ្នានៅឯការប្រគំតន្ត្រីមួយនៅវិមានវប្បធម៌នៃសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋមូស្គូ។ នាងគឺជាសិល្បកររបស់ Moskoncert ហើយបានស្នើសុំឱ្យនាងរំលងនាងឱ្យនិយាយដំបូងព្រោះគាត់ខ្លាចយឺតយ៉ាវសម្រាប់យន្តហោះ។ ហ្គាលីណាបានក្លាយជាដៃគូស្មោះត្រង់ស្នេហាចុងក្រោយគឺ Muse និងភ្នែករបស់កំណាព្យ។

នាងបានអមដំណើរគាត់រហូតដល់ការប្រជុំសូម្បីតែពេលល្ងាចការប្រគំតន្ត្រីថែរក្សាខាងសីលធម៌និងរាងកាយ។ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់គាត់ប្តីប្រពន្ធត្រូវបានគេរៀនឱ្យបើកឡានអស់រយៈពេល 60 ឆ្នាំដើម្បីឱ្យលោក Eduard Arkadyevich មានភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរជុំវិញទីក្រុង។ ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានសុភមង្គលគូស្វាមីភរិយានេះបានរស់នៅឱ្យមានអាយុ 36 ឆ្នាំរហូតដល់ការស្លាប់របស់ហ្គាលីណា។

Eduard Asadov ថ្ងៃនេះ

នៅក្នុងខគម្ពីរ Eduard Asadov មិនបានធំធាត់មនុស្សទេវាមិនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលគាត់នៅតែស្រឡាញ់គាត់សូមចាំហើយអានវាដោយស្នាដៃរបស់គាត់។ អ្នកនិពន្ធនិងកំណាព្យបានចាកចេញពីជីវិតប៉ុន្តែបានបន្សល់ទុកបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌យក្ស។ Asadov គឺជាអ្នកនិពន្ធនៃការប្រមូលសៀវភៅចំនួនហាសិបក្បាលនិងកំណាព្យ។ គាត់ត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីបានសរសេរមិនត្រឹមតែកំណាព្យប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងកំណាព្យអត្ថបទរឿងរ៉ាវរឿងរឿងរ៉ាវផងដែរ។

ស្នាដៃរបស់លោក Eduard Asadova ក្នុងទសវត្សទី 60 នៃសតវត្សរ៍ចុងក្រោយបានផ្ទុះឡើងដោយការធ្វើអន្តរាយរាប់រយប៉ុន្តែការចាប់អារម្មណ៍លើសៀវភៅរបស់គាត់មិនមែនជា UGAS និងជាមួយនឹងការដួលរលំរបស់ USSR ទេ។ អ្នកនិពន្ធបានបន្តសហការជាមួយអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយជាច្រើនហើយថ្ងៃនេះនៅឆ្នាំ 2016 និងនៅឆ្នាំ 2017 ការប្រមូលរបស់គាត់ត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញហើយបានទិញមកវិញ។ មានសោតទស្សន៍ជាច្រើនជាមួយកំណាព្យកំណាព្យហើយការងារជាច្រើនអត្ថបទការសរសេរអត្ថបទការផ្សព្វផ្សាយត្រូវបានសរសេរអំពីការងារនិងជីវិតរបស់គាត់។ កំណាព្យរបស់កវីរស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សនិងក្រោយមរណភាពរបស់គាត់ដែលមានន័យថាខ្លួនគាត់ផ្ទាល់។