Biografie
Ausganke Eduard Arkadyevich ass en exzellent Fleeg Pot a Prosazen, den Hont vun der Jeanneelsäterer. Den Erméisseg a sengem Couragéiers, wou de Cile a Véiwer verluer huet, andeems wa de Cile vum Courage verluer huet
Den Edauard Asadov gouf am September 1923 gebuer, an der Stad Mervik vum Turkestan ass, an der Famill vun der intelligenter Armenier. Säin Häerz, vum Kënschtlëtzer Héchstbich Banquienz, nach méi spéit huet sech an der Bunnadriksseacich virgesi war. Spéider duerno als Enquigator zerwéiert, Kommandant an Zesummenaarbecht vun der Gewierfirma. Nodeems d'Arkady Grigorivich bestuet huet, huet d'Mamm vum zukünftegen Duch, Lydia Ivanova Kurdova, an ersat militäresch Schëllere fir de friddleche Status vun engem Schoulmeeschter.
Jonk Joer kleng Edita ass an enger gemittlecher Atmosphär vun enger klenger Turkmen Stad gekräizt, mat senge Staubsträiften, noisy Bazars an engem endlos bloen Himmel. Wéi och ëmmer, Gléck an d'Famill Idyll ware kuerz. Wollef de Jong war ëmmer méi sechs Joer, war säi Papp travic gefuer. Zu Fair statt, grocky Groussweuvebich koum an hien ass gestéiert, déi d'Bandsetter vum Jeinsetär Krich, vun intjeeniburë kräfteschen.
Dem Edward seng Mamm, bleift eleng mam Kand, konnt d'Astellunge net aus hirem Fräie vun hirem Partner erginn. 1929, Lydia Ivanova huet seng einfach Saachen gesammelt an zesumme mat hirem Jong geplënnert op sverrdlovsk, wou hire Papp huet, den Ivan Kalustvich gelieft. Si war an d'Schoul gaangen, an op enger éischter Erspuerter, huet hie ugefaang Poemime Krees ze kommen. All hun d'aachem grousser Zukunft opgeholl, sou datt hie prtter Aget, zum Koup, weider 10bäis.
Wann et e Charme vu Linnen aus der Stammung leeft, aus der Pen, Asads kéinten net méi ophalen. De Jong huet Gedichter geäntwert iwwer alles wat dat gesinn huet, huet gefillt, gefillt. Mamm dem Deatika konnt sech am leschte Jong op sengem Jong net nëmmen an de Literirreit, d'Kreativitéit, Kreeder, Kreeschitéit, Lëpassen, kënnen op déi richteg Geflieder, Geféiralitéit, Nieren séier, d'Loftstellung, Klimung déi ageriicht.
Den Eduard Asadov seng Biografelen streiden datt de Rentner vum Dichter erlieft huet ier déi real, echt Léift de Dichter op der genetescher Niveau passéiert. Säi Papp an d'Mamm huet sech géigesäiteg gär an huet bestuet, trotz der Nationalitéit an aner Konventioune. Wéi och duerno an der Savestioun, war et och net iwwerrascht. Besonnesch charakteristesch Beispill verbonne mat der Geschicht vum Groussmammen Edward. Si war aus enger Nolauschtererhinn zu St.ers, dat an engem klenge Här Bereetsburg huet, awer beléifter Här, Wäis um ëffentlechen Viruitiv hunn an den Ëffentlechen Ufente vun den Elteren.
Nom Sverordlovsk, Asadov geplënnert op Moskau, wou Lydia Ivanova weider mat engem Schoulmeeschter ze schaffen. Eduard war frou. Hien ass faszinéiert duerch eng grouss an der Mëtteguerhescher Cafee-offréiert, ëm de jonke Mann mat him Skala z'eruorscht. Hien huet wuertwiertlech iwwer alles geschriwwen datt se d'Andréck ofhuelen wat hien gesinn huet an se op Pabeier ze probéieren. Dës ware Gedichter iwwer Léift, Liewen, Meedercher, schéin, wéi d'Fréijoer Blummen, ongeféier lëschteg Leit an Dreem vun Dreem.
Nodeems Dir aus der Schoul ofgeschloss huet, Edard Affär geplangt op der Universatioun op der Uni konnt an der Universitéit ass, huet nëmmen an der Annitratioun tëscht 30en Institutiounen wielen, gezannteren, dann tëscht den 30en Ëffentlechen Institutiounen. Den Ofschlosszäit an hirer Schoul am 14. Juni 1941 koum. De jonke Mann, erwaart, datt hien nach ëmmer e puer Deeg op Iwwerleeunge hunn ier se Dokumenter ausféieren. Awer Schate bestallt anescht. De Krich huet d'Liewe vu Millioune sowjetesche Leit gebrach, an de jonke Dichter konnt net déi meescht virgesinn. Wéi en direkt probéieren hien net ze probéieren, déi eemol den Joer, als Training erakoum, huet hien duerch en Benevolat op der Bedéngungen ënnerschriwwen.
Zu Krichdréisse
De Edward gouf an der Berechnung vun der Waff uginn, gouf an d'Aussgretioninter zu der Welt berechtechtzeg an d'Welt ze berlaangcht wéi déi legendesch Katyusha. Den Dichter huet no Moskau a Leningrad gekämpft, am Volkovesponsky, Northasesch, Locasplants. De jonke Militär huet en Off-Day Courage a Courage gemaach, duerch de Wee aus dem Gürtel an de Kombe vum Garde Mörnars gaang.
An de Pausen tëscht Schluechte a Schluecht, de Pote huet weider ze schreiwen. Hien huet sech Comptéiert an direkt d'Zilldates vu Goren nom Krich gefrot, d'Hoffung, Tralegkeet, a Kollegen hu sech duerno ugeschafft. An engem vu senge Wierker vum Asadov beschreift esou ee Moment. D'Kralisärenheet vum Hauso ze bedeelegen hir eege méi kungeschaftesch Formen ze ginn, also vu frëndleche Mol, dat vu Schatzmëttel, déi eng Diesswee kënnt, sech laanscht d'Zaldairien, dat och am Drock a Pain e moien huet no Ärem friddleche Saachen, dat och ni gutt drénefällt, anerer ware vu friddlecher Saachen, dat och an D Dënschdeg kann dreemt. , e Liiblings Meedchen.
Nach eng Kéier, d'Liewen an hofft de jonke Poet de Krich. 1944 gëtt an den Donactagen an Svasopotol, wou hien sou eng Sinader gedauert huet an all seng Matbierger gouf ëmgebaut gin. An sou e Situatioun zum Beispill informéiert eng homikikesch Entscheedung an engen Entscheedung geholl gehéi net fir net datt keng Chance ze iwwerrafen. Hien huet déi reschtlech Munitioun an en alen Camion gelueden an huet ugefaang duerch an den Emgéigend vu Wollekengréissten ze briechen, wou Shells vital waren. Hien huet et fäerdeg bruecht den Auto ënner dem Mörser Feier an en incessant Feier ze bréngen, awer op der Strooss huet hien e grujeleg Gewënn an engem Schuel an de Kapp.
Nächst duerno endlos Spideeler an Dokteren déi mat hiren Hänn verdënntem verdënntem. Trotz den zwielef Operations trëfft an d'Asads, déi cranial an dem Gehirverletzung kritt vun him war sou sett datt keen gehofft huet datt den Held iwwerliewe gëtt. Déi aktuell iwwerlaf iwwerliewen. Ech hunn ofginn, awer fir ëmmer verluer Aen verluer. Dëse Fakt ass den Dichter an déiwer Depressioun no der DEEPRESSIOUN, hien huet net verstanen wéi a firwat hien elo live, deen e blann an hëlleflos jonke jonke jonke jonke jonke Mann brauch.
Geméiss den Erënnerunge vum Arschéiere selwer, seng Léift vu Frae gerett seng Léift. Et ass virun allem mol ervëpptuer Blummen no a seng militäresch Oderzweiwelt vertruedet, an dës befestängte Buch, Fraen, Meedercher, Meedercher, Meedercher, Mener, Menu, Fra, Männer, Meedercher, Fraen, Meedercher, Fraen, Meedercher, Fraen, Meedercher, Fraen, Meedercher, Fraen, Meedercher, Meedercher, Mener, Meedercher, Fraen, Meedercher, Fraen, Meedercher, Meedercher, léif, Meedercher ... Fraen, Liges, Fraen, Meedercher, Meedercher, Meedercher, Fraen, Meedercher, Meedercher, léif, Meedercher ... léif Leit, Meedercher, Meedercher, léif, Meedercher ... Fraen hunn Fraen a al Leit Liwer, Meedercher. Et war am Spidol datt de Dichter erausfonnt huet, datt hie berühmt ass, datt hien vill Fans huet. D'Meedercher besicht regelméisseg hir Idolen, an op d'mannst sechs vun hinne ware prett fir en Dichterheld ze bestueden.
Virun engem vun hinnen, Assasse kéinten net stoen. Et war d'Iinininavoolova, d'Mather Offäller vun dem Kanner ass si dës Fra vum Potabelen. Leider war dëst Bestietnes net haltbar, d'Léift, d'IRA schénge fir den Eduard ze erliewen, huet sech erausgestallt, an d'Leidenschaft ze sinn, an d'Koppel ass séier opgebrach.
Fräieatioun
Um Enn vum Krret als Nauard Watado seng Aktivitéite weider op hir Aktivitéite vum Aussik vu Suergt. Den éischte glécken Hoste Gedrénks "um Dësch", net ze publizéieren. Enges Daags huet de Pote e puer Gedichter duerch d'Wurzel vun der Chukovsky geschéckt, wien hie berufflech an der Poesie ugesi gouf. Chukovsky éischt kritiséiert d'Wierker vum Aadov an der Pooh an de Stëbs, awer um Enn vum Bréif, deen onerwaart summéiert huet, deen den Edward e richtege Dichter ass mat "wierkleche Dichter!
No esou engem "Segen", d'Aads huet de Geescht erkannt. Hien huet d'Haaptstad Literium an d'Haaptstad aginn, déi 1951 ofgeschloss huet. Am selwechte Joer ass déi éischt vu senge Kollektiounen "hell Strooss" erausgaang. Hien huet hien opgenotzt vun der Krimpu an d'Unioun vum Éierstum geännert, de laange Upganksgemengsknospaus vum Conshuum.
An den Post-Krichjoer huet et Joer Joren als Kaddoe gestéiert, déi vill literuegtent Gëtte virzéien, datt Automen vun hirem Bühnesporde Versuergt. Hien gouf net gär an an d'Millioune liesen duerchgefouert, sou wéi eng Vid'hov eranzekéiht,: sou datt d'Séilegkeet vu Leit ugeet, déi verstoppt ginn, déi an der Séilunge vu Leit respektéiert hunn, déi verstoppt Schëlleren an déi fäerdeg verstoppt Sréifung.
Ënnert de bekanntste Gedichter vum Dichter soll wéi follegt bemierken:
- "Ech kann Iech ganz vill waarden";
- "Wéi vill vun deenen";
- "Bis elo sinn mir lieweg";
- "Gedichter iwwer Red Dock";
- "Satan";
- "Course" an anerer.
1998 gouf den Eduard Afte vum Held vun der Sowjetunioun.
Den Schéine ernimmt gëtt dem Dotiatiounen vun der gewéinlecher Sohrestgespuerwen, déi am Joer 2004 stierft, gestuerwen op 164, op Niestovo, wat ni bei der Mesposovo gestuerwen huet.
Perséinleche Liewen
Mat seng zweet Fra, Galina Razumoveskaya, huet dem Aadov begéinte vun der Concerten an der Palaise vun der Kultur vun der Kulturzuerer Universitéit konnten. Si war e Konschtistent vu Moskonzerten a gefrot hatt ze iwwersprangen fir dat éischt ze schwätzen, well hien huet Angscht ze spéit fir de Fliger ze gesinn. Galina ass e treie Begleeder ginn, déi lescht Léift, d'Musse an d'Ae vum Dichter.
Hatt huet him fir all Reunioune begleet, Owender, Concerten, erhalen moralesch a kierperlech. Zocken, sengem Mann gouf geléiert an dat 60 Joer eng Holzferen fir virun 60 Joer ze féieren, wat den Edard Arkadye méi bewaangen huet ronderëm d'Stad ze beweegen. An engem glécklecht Bestietnes, dës Koppel huet esou wéi 36 Joer al gelieft, bis zum Doud vun der Galina.
Eduard asadov haut
Mou selwer ass Edward Affhov gewuess net eng Generatioun vu Mënscheverstand gewuesst et net, datt hie méi wéi seng Freed ass, drun a nach ëmmer per Aarbecht liesen. De Schrëftsteller an den Dichter lénks Liewen, awer hannerlooss vum gigantesche kulturellen Patrimoine. Asadov ass den Auteur vu bal fofzeg Bicher a Gedichter Sammlungen. H. kritt an Zäitgencaits déi net richteg Pemosen publizéiert, mee och Gedéifs, empforéiert een Schories, déi net verbréngt Biller.
De Wierker vum Edread Asadhaus an de 60er Mound ass eréischt mam Honnertigikiéise ginn. De Schrëftsteller weider muss weider mat verschiddene Editeuren, an haut sinn am Virnumm an 2016, déi seng Sammlungen nei ginn an iwwerhëlt. Et goufen méi verschidde Audiokebookien mat PET versicht, a vill schafft Zssich vun engem Wierkeratiounen opgeschreien an d'Liewe verschoss. Déi Steete vum Dichter liewen an den Häerzer vu Leit an nom Doud, wat hien selwer mécht.
Zitater
Loosst Iech net optriedenDéi tippt a schaarf Wierder.Stand iwwer d'Prüfung, sief e Mann!
Dëst ass ëmmer Är Léift. Schéinheet fir an der ellen ze gesinn
Display an de Baachen vu Spillen vu Flëss!
Dee weess wéi hie frou wier frou ze sinn
Dat wierklech e gléckleche Mann! Léift ass fir d'éischt vun allem ze ginn.
Léift - also Gefiller vun Ärem eegene Floss,
Fréijoer Generositéit Split
Un d'Freed vun enger enker Persoun. Wéi einfach et ass eng Persoun ze beleidegen!
Ech hu geholl an huet de Saz béis Peffer gemaach ...
An dann heiansdo net genuch Joerhonnert,
Fir de beleidegende Häerz zréckzekommen ... de Vugel ass schlecht, e gudde Vugel gëtt gebuer -
Si ass bestëmmt ze fléien.
Mann ass sou gutt.
E klenge Mann ze gebuer
Si brauche nach ëmmer ze ginn. Männer, Alarm!
Gutt, wien weess net datt eng Fra mat enger sanfter Séil
Honnertdausend Sins verzeien Iech heiansdo!
Awer den Onofhängegkeet verzeechent ... sou vill vun deenen, mat deenen Dir am Bett leien ...
Dëst ass wat et geet.
Liicht treffen, ouni Péng Deel
Alles well vill vun deenen, mat deem Dir an d'Bett leien.
Alles well et e puer Leit sinn mat deenen Dir wëllt erwächen ...
Bibliografie
- "Schnéi Owend" (1956);
- "D'Zaldoten ass aus dem Krich zréckginn" (1957);
- "Am Numm vun der grousser Léift" (1962);
- "Am Numm vun der grousser Léift" (1963);
- "Ech hu gär fir ëmmer" (1965);
- "Sief glécklech, Dreamers" (1966);
- "Romance Island" (1969);
- "Frëndlechkeet" (1972);
- "Wand vu onrouege Joeren" (1975);
- "Stärebild vun der Racing Pits" (1976);
- "Joer Courage a Léift" (1978);
- "Kompass vu Gléck" (1979);
- "Den Numm vum Gewësse" (1980);
- "Héich Schold" (1986);
- "Schicksal an Häerzer" (1990);
- "Zarnitsa Krich" (1995);
- "Gidd net, Leit" (1997);
- "Kee Grond fir Favoritten ze ginn" (2000);
- "Strooss op de wingged muer" (2004);
- "Wann Gedichter laacht" (2004);