біяграфія
Венгерская палітык Віктар Орбан ўпершыню стаў прэм'ер-міністрам краіны ў 35 гадоў. Цяпер мужчына займае гэтую пасаду ўжо 3 тэрміны запар і ў асяроддзі еўрапейскіх лідэраў лічыцца адным з першых сяброў прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна. Сярод кіраўнікоў краін ЕС Орбан лічыцца фігурай адыёзнай і радыкальнай, што не перашкаджае яму гнуць сваю лінію, пабудаваную на антииммигрантской палітыцы і імкненні спыніць умяшальніцтва заходніх дзяржаў ва ўнутраныя справы Венгрыі.Дзяцінства і юнацтва
Віктар нарадзіўся 31 мая 1963 г. ў венгерскім горадзе Секешфехервар ў сельскай сям'і сярэдняга класа. Хлопчык стаў старэйшым сынам прадпрымальніка і агранома Дёжё Балинта Орбана і карэкцыйнага педагога і лагапеда Эржебет Шапош. Яго малодшыя браты Дёжё і Арон пасля пабудавалі кар'еру ў бізнэсе.
Дзяцінства Орбана прайшло ў вясковай мясцовасці, нездарма яго дзед Міхай прысвяціў жыццё земляробства і жывёлагадоўлі. Да 14 гадоў Віктар з сям'ёй жыў у пасёлках Альсудобос і Фельксут, дзе пачаў хадзіць у школу. Пазней Орбан пераехалі ў Секешфехервар, і там ў 1981 годзе хлопец скончыў сярэднюю школу Бланкі Тэлекам, дзе, апроч іншых прадметаў, паглыблена займаўся ангельскай мовай.
Наступіў 2-гадовы тэрмін ваеннай службы, пасля якой юнак паступіў у Будапешцкі універсітэт, каб вывучаць юрыспрудэнцыю. Атрымаўшы магістарскую ступень у 1987 годзе, Віктар пачаў працаваць сацыёлягам у Інстытуце падрыхтоўкі кіраўніцкіх кадраў Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання. Праз 2 гады малады спецыяліст стаў стыпендыятам Фонду Сораса і прыступіў да вывучэння паліталогіі ў Оксфардскім Пембрук-каледжы.
У 1990-м Орбан вярнуўся ў Будапешт, каб пачаць палітычную кар'еру на абноўленым посткамуністычнай прасторы Венгрыі. Да таго моманту Віктар ужо заснаваў партыю «Фідэс», якая прадстаўляла сабой аб'яднанне маладых дэмакратаў.
Асабістае жыццё
Сямейнае жыццё палітыка склалася ўзорна: у 23 гады Віктар ажаніўся на юрыста Аніко Лёва, і гэты саюз апынуўся моцным і даўгавечным. Жонка прэм'ер-міністра займаецца дабрачыннасцю і курыруе Міжнародную дзіцячую службу выратавання. Жонка падарыла мужу пецярых дзяцей. Старэйшая дачка Ракель нарадзілася ў 1989 годзе, а цяпер ужо сама гадуе двух дзяўчынак. Яе сярэдняя сястра Шара таксама паспела парадаваць бацькоў унукам. Малодшыя Ружа і Флора пакуль яшчэ ладзяць асабістае жыццё.Адзіны сын Орбана Гашпар ўсур'ёз займаецца футболам і нават уяўляў нацыянальную зборную. Цяпер ён засяроджаны на упраўленні фірмай, якая з зайздроснай сталасцю выйграе дзяржаўныя тэндэры. Аднак журналісты не могуць абвінаваціць прэм'ера ў карупцыі і кумаўстве, паколькі кантракты юрыдычна бездакорныя.
Віктар славіцца ўзорным сем'янінам, які з задавальненнем праводзіць час у коле блізкіх. На Каляды 2019 года ў «Инстаграме» шчаслівы дзядуля выклаў фота з любімымі ўнукамі. Вядома, што мужчына і яго жонка належаць да розных канфесій: Аніко вызнае каталіцызм, а палітык выхоўваўся ў кальвінісцкай рэфарматарскай царквы.
Кар'ера і палітыка
У 1990 годзе Орбан упершыню стаў дэпутатам парламента, прадстаўляючы партыю «Фідэс». Засядаючы ва ўрадзе на працягу двух тэрмінаў, у 1998-м Віктар стаў прэм'ер-міністрам краіны. Да таго моманту яго палітычныя погляды зрушыліся ад ліберальных да правацэнтрысцкіх. Палітык выступаў за сацыяльныя рэформы, якія ўключаюць бясплатную вышэйшую адукацыю, матчыны льготы, зніжэнне падатковых ставак, ліквідацыю беспрацоўя.
Пры маладым прэм'еры Венгрыі ўдалося знізіць інфляцыю, уступіць у НАТО і паскорыць інтэграцыю ў Еўрасаюз. Пры гэтым Орбан дэманстраваў цягу да аўтарытарызму, імкнучыся да павышэння ўласных паўнамоцтваў і зніжэнню ўплыву парламента. Павышаныя дамаганні згулялі з Віктарам злы жарт: наступныя выбары «Фідэс» і яе лідэр прайгралі.
У 2010 годзе ўлада зноў вярнулася ў рукі Орбана, і той больш не збіраўся ёю ні з кім дзяліцца. Атрымаўшы канстытуцыйную большасць у парламенце, палітык ператварыўся ў сучаснага дыктатара з неабмежаванымі паўнамоцтвамі. Перш за ўсё была перапісана канстытуцыя, абноўлена структура канстытуцыйнага суда і парламента, дзе ключавыя пазіцыі сталі належаць сябрам партыі «Фідэс».
Ў аснову ставяцца пытанні нацыянальнай палітыкі, калі ў выказваннях прэм'ер-міністра пастаянна гучаць пасылы пра пагрозы ідэнтычнасці, якім асобы венгерскай нацыянальнасці падвяргаюцца прычыны бескантрольнай міграцыі. У Еўрапарламенце Орбан заявіў, што абароніць свой народ і межы ад наплыву бежанцаў. Пры гэтым мужчына імкнецца адстойваць правы этнічных вугорцаў, якія жывуць на тэрыторыі іншых дзяржаў - Украіны, Польшчы, Славакіі і т. Д.
Віктар не баіцца ўступаць у канфлікт з Захадам, выклікаючы крытыку Еўрасаюза. Адначасова венгерская аўтакрат ўсталёўвае цесныя сувязі з Уладзімірам Пуціным і Дзмітрыем Мядзведзевым, арыентуючыся на іх падтрымку. Аднак на перамовах з Дональдам Трампам Орбан палічыў за лепшае дамовіцца аб альтэрнатыўных крыніцах паступлення газу ў Венгрыю, каб у сыравінным дачыненні да іх не залежаць цалкам ад Расіі. У той жа час палітык праігнараваў патрабаваньні ЗША заняць жорсткую пазіцыю ў адносінах да Кітаю і Расіі, абгрунтаваўшы гэта эканамічнымі выгадамі.
Віктар Орбан зараз
Пачатак 2020 года выдалася трывожным: пандэмія коронавируса прывяла да надзвычайным становішчы па ўсёй планеце. Навіны і статыстыка толькі пераконваюць, што сітуацыя з COVID-19 не мае перспектыў хуткага дазволу. У сувязі з гэтым у Венгрыі пашырылі паўнамоцтвы Орбана на нявызначаны тэрмін, зрабіўшы немагчымымі датэрміновыя выбары і прыпыніўшы дзеянне асобных законаў.
З 30 сакавіка 2020 года краіне дзейнічае «коронавирусный закон», паводле якога ўрад кіруе краінай з дапамогай аператыўных дэкрэтаў і указаў. Гэтыя меры выклікалі шквал крытыкі ў грамадстве, і без таго Абураныя неабмежаванай уладай Орбана і яго партыі. Аднак у сучасных умовах крытычныя выказванні могуць пагражаць крымінальных тэрмінам, калі іх трактаваць як перашкоды дзяржаве ў эфектыўнай абароне ад распаўсюджвання коронавируса.
Для кожнага пятага жыхара Венгрыі відавочна, што палітычная канкурэнцыя, незалежнасць СМІ і правамоцнасць судовай сістэмы даўно адышлі ў гісторыю. Аднак ва ўмовах «мафіёзнага дзяржавы», дзе ўлада засяроджаная ў руках прэм'ер-міністра і яго набліжаных, наўрад ці хтосьці ўсур'ёз разлічвае на хуткае змяненне сітуацыі, якая склалася.