біяграфія
У маладосці савецкая актрыса Лілія Грыцэнка была зоркай сцэны і першай прыгажуняй у кіно. Але з прыходам старасці яна сутыкнулася з праблемай незапатрабаванасці. Выканаўца роляў вымушана была дажываць апошнія месяцы ў пустой кватэры.Дзяцінства і юнацтва
Лілія Олимпиевна Грыцэнка з'явілася на свет 11 (24) Снежань 1917 года ў Данецкай вобласці. Сям'я артысткі паспела пажыць ў Горлаўка, у Ясиноватой і ў Макеевка, бо яе бацька быў запатрабаваным інжынерам. Маці знакамітасці валодала кулінарным талентам, працавала поварам у рэстаране.
Ужо ў раннія гады дзяўчынка дэманстравала здольнасці да творчасці, добра спявала і малявалі. Яна стала пераможцай конкурсаў самадзейнасці перш у Данецку, а затым у Днепрапятроўску, пасля чаго яе адправілі на навучанне ў Маскву. Але адным талентам сям'я не абмежавалася: брат Ліліі Мікалай Грыцэнка таксама стаў акцёрам, зоркай савецкага кіно.
Асабістае жыццё
Са сваім мужам - рэжысёрам Барысам Равенскі - артыстка пазнаёмілася незадоўга да адукацыі тэатра імя Канстанціна Станіслаўскага. Дзяўчына згуляла галоўную ролю ў спектаклі будучага выбранніка і неўзабаве атрымала статус яго музы, а затым і жонкі.
Барыс паклапаціўся пра тое, каб кар'ера Ліліі пайшла ў гару, зрабіў яе зоркай сваіх пастановак і фільмаў. Але наўзамен актрыса павінна была трываць няпросты характар жонка, які мог накрычаць на яе пры калегах і нават падымаў руку.
Па ўспамінах сучаснікаў, Грыцэнка падабала Барыса. Яна iшла следам нібы цень і гатовая была гадзінамі ціхенька чакаць у кутку, пакуль ён мае зносіны з прыхільнікамі. Але Равенскі ня цаніў адданасць жонкі і неўзабаве захапіўся маладой актрысай Верай Васільевай. Да таго ж Лілія была бясплоднай і не магла падарыць мужу нашчадка.
З-за здрад Барыса пачуцці жанчыны пачалі згасаць, і ў гэты цяжкі перыяд яе біяграфіі ў трупу прыйшоў працаваць Аляксандр Шворин, які лёгка заваяваў сэрца артысткі. Іх не збянтэжыў нават той факт, што Грыцэнка была на 14 гадоў старэй маладога каханага. Дзеля яго яна падала на развод з Равенскі і сышла з тэатра Станіслаўскага.
Наступныя гады жанчына пражыла ў грамадзянскім шлюбе з Аляксандрам. Але шчасце было нядоўгім, і сумеснае жыццё скончылася здрадай выбранніка. У гэты перыяд Лілія засталася адна - кінутая і забытая, без дзяцей і родных.
Але нечакана ёй працягнуў руку дапамогі Равенскі, які запрасіў працаваць у тэатр імя Аляксандра Пушкіна. Гэта нібы вярнула зорцы сэнс існавання, а вось наладзіць асабістае жыццё артыстка так і не змагла, хоць у яе і быў непрацяглы раман з піяністам Максімам Кузняцоў.
Тэатр і фільмы
На сцэне тэатра імя Станіслаўскага, з якога пачалася акцёрская кар'ера Грыцэнка, яна паспела згуляць яркія ролі ў п'есах «Маскарад», «Бацькі і дзеці», «Грыбаедаў», «Чайка», дзівячы гледачоў пранікнёнасцю, шчырасцю і чысцінёй выканання.
Дэбют артысткі ў кіно пачаўся з галоўнай ролі. У карціне «чаравікі» яна ўвасобіла вобраз прыгажуні Аксаны. Пасля гэтага фільмаграфія Ліліі папоўнілася такімі праектамі, як «Бялінскі», «Бывай, Амерыка!» і «Рымскі-Корсакаў», але зорную славу ёй прынёс вобраз Наталлі Калінінай ў фільме «Верныя сябры».
Пасля пераходу ў тэатр Пушкіна Грыцэнка таксама не засталася па-за ўвагай. Хоць музай галоўнага рэжысёра на той момант і была Тамара Лякін, Равенскі не пакінуў былую жонку без роляў. Жанчына бліскала ў пастаноўках «Романьола», «Консул Бернік» і «Завея», зрываючы авацыі публікі.
У кіно выканаўца таксама доўга захоўвала статус улюбёнкі гледачоў і рэжысёраў. Прыхільнікаў захапляла яе ўменне ўжыцца ў вобраз, эмацыйнасць, жаласлівасць і жаноцкасць, якая прымушала суперажываць ўсім яе гераіням. Актрыса гуляла цэнтральных персанажаў у фільмах «Шафёр нехаця», «Вясёлыя Жабокричи» і «Фантазіі Фарятьева».
Але ў старасці папулярнасць выканаўцы пайшла на спад. Калі ў кіно ёй яшчэ ўдалося гуляць галоўныя ролі, то ў тэатры Ліліі заставалася здавольвацца эпізадычнымі з'яўленнямі ў спектаклях. А ў 1988 годзе яе і зусім адправілі на пенсію.
смерць
Пасля сыходу з тэатра акторка не пражыла доўга. Жанчына не змагла змірыцца з стратай любімай працы. Яна памерла ў студзені 1989 года, дакладная дата, як і прычына смерці, невядомая. Пахавалі зорку савецкага кіно на Новадзявочых могілках побач з магілай брата. У памяць пра яе засталіся шматлікія фота, кінакарціны і песні.фільмаграфія
- 1944 г. - «чаравікі»
- 1950 - «Бывай, Амерыка!»
- 1954 - «Верныя сябры»
- 1958 - «Шафёр нехаця»
- 1960 - «Чужая бяда»
- 1966 - «У нас ёсць дзеці»
- 1971 - «Вясёлыя Жабокричи»
- 1975 - «палкоўнік у адстаўцы»
- 1979 г. - «Фантазіі Фарятьева»
- 1982 - «Прыватнае жыццё»
- 1984 - «Парад планет»
- 1988 г. - «Праца над памылкамі»