تەرجىمىھالى
Vasily VlaidiRorovichy ئاركوۋ ئۆزىدىن ھايات قالغان ئادەم دەپ ئاتىلىدۇ. دېگۈدەك قىشقا ئەرزىياپ, ئۇ ھايات ئەمەس, بەلكى چوڭ ۋەتەنپەرۋەرلىك ساھەسىدىكى جايىغا قاتناشقان, ئەمما يەنە نۇرغۇن ئەدەبىيات ئاشىق-مەشەنلىك قەھرىمانلىق ئەسەرلەرنى ئولىمۇندىرە ئەستە ساقلايدۇ. ۋارنىڭ ئارېئوۋنىڭ ھېكايىلىرى ۋە ھېكايىلىرى ئاۋارىچىلىقلار بولغان رەھىمسىز ھەقىقەتلەر بىلەن نىڭ رەھىم-شەپقىتى يۈز بېرىپ, ئۇ زامانىۋى ماركا ئارقىلىق ھەرىكەتچان يەڭگىلا كېتىشتىن قورقمىدى. ئەمما يازغۇچىنىڭ خىزمىتىلىرى ئۇزۇن يىل تۇرغان بولۇپ, داڭلىق مۇدىر تەرىپىدىن ئۇرۇلدى.بالىلىق ۋە ياش
VASIL VLADIMiROVich 224-يىلى شىنجاڭنىڭ شىمالىدا تۇغۇلغان شارىنىڭ 1924-يىلى 6-ئاينىڭ 19-كۈنى ئۈچەيدە تۇغۇلغان بوۋاقلاردا ۋاپتىسچ رايونىدا تۇغۇلغان. بۇ بالا دېھقانلارغا قارىغاندا چوڭ ئائىلى بولدى, ئۇنىڭدىن باشقا, ئۇنىڭدىن باشقا, ئانتونتىنو كەيسولوگىيە ئاچكۆزلۈك سىڭزىسىنى (15-ئايدا ۋاپات بولغان) سىڭناھلارنى ئېلىپ كېلىپ, ۋالتانا ۋە ئىنىسى نىكولاس.
دادىسى ۋىلادىمىر برېدورووفياڭنىڭ كېيىنكى يولغا چىقىپ لاۋرىيەدە كىرىمگە بېرىپ, شۇنداقلا گراننودىكى خان جەمەتى بىلەن مۇلازىمەت قىلغان. ئاندىن, بۇلغىنىزم تۇنجى دۇنيا ئۇرۇتىنىڭ باشلىنىشىدا تەجرىبە بولدى, ئاندىن ئۇ تۇتۇلمىدى ۋە ئۆزىنى گېرمانىيە ئىشلىدى. ۋىلادىمىر فوردوروۋىچ بەش ياشلىق پۇقرا ۋە شەرق پارىستا قانداق كۇردلارغا نەقىل يالىتىلغان ۋە ۋارىسلىق قىلىش ۋە ۋەيسى ھەر بىر سۆزنى ئاڭلىدى.
يازغۇچى Anna Grigivna نىڭ ئاپىسى ئۇيغۇر تىلىدا تۇرغان ئاددىي ئائىلىدە تۇرغان. بالىلار قورقۇپ, ئاننا يۇمشاق ۋە ئاق كۆڭۈل ئادەم كۆرگەن ئايالنىڭ بېشىغا نارازى بولغان. يىراقتىكى ئاتا-ئانىلار يىلىنى ياخشى ياشتى ۋە ئاخىرلاشتى, شۇڭا چۈشلۈك تاماقتىن باشقا, كەلگۈسىدىكى چۈشلۈك تاماقتا ئايدىدار بېقىپ, بەزىدە كىيىم ئىشكاپى كۆپ بولمىدى, كىيىنىش ھېچ نەرسە يوقالمىدى.
شۇڭلاشقا, كىچىك بالىغا پەقەت قارشى ئالىدىغان بىردىنبىر قارشى ئالىدىغان تەبىئەت ۋە كىتابلارنىڭ ئىدى. ئۇ بوش ۋاقىتلىرىنى ئۆتكۈزۈشكە قاردى (ئەگەر بار بولسا, بالىلىق دەۋرىدىكى ۋاستىلنىڭ بارلىقىنى بىلگەن, چۈنكى, نان ۋە ساپ ھاۋادىن ھۇزۇرلىنىش. ئەمما بولۇپمۇ كىچىك بالا Bealakovskoye دا قوشقان كىچىك بالا, ئۇ بۇ يەردە سېتىۋالغان بېلىق ۋە بىر قىسقۇچپ كەتتى.
«ئېسىمنى ئەسلەيمەن, يانچۇقىنى ساقلاڭ, ھەتتا ئۇلارنىڭ جەلپ قىلارلىق بولىدۇ, ھەتتا ئۇنىڭ قورقۇنچلۇق بولۇپ قالىدۇ». ۋارىس ۋلادۇموۋىچ ئۇنىڭ تەرجىمىھالىنى ئەسلىدى.ياكى ئۇ يېزىقچىلار بىلەن بېشىغا چىققان ئومۇملاشمىغان سېزىمچان سەرخىللار بىلەن بىر قىسىم كلاسسىك ئەدەبىياتنى ئوقۇدى. تۇنجى قېتىم خىزمەتنى ئوقۇغان مەلىكە پۇش ئېغىزىدىكى چۆچەك ئىدى, ئۇ بالادىن قوبۇل قىلغان بالا. يەنە ۋىرۇس ياخشى نى تارتتى: ئۇنىڭ تەسەۋۋۇرىدا تۇغۇلغان نەرسىلەر بىلەن بىللە بولۇپ, ئۇنىڭ تەسەۋۋۇرىدا تۇغۇلغان. بەلكىم بۇ كامىلىلىك سەنئەتكار, ۋېررۇبېنتلار ۋە لاۋىي قاتارلىق سەنئەتكار, ئەمما تەقلىدىي بۇ تالانتلىق كىشىنىڭ پۈتۈنلەي ئوخشىمايدىغان بولۇشى مۇمكىن.
ئۇ بىر مەكتەپتە ئوقۇمىغان سەھىيە بىناسىدا زىيارەت قىلىنمىغان: ئۇ ئانا يېزىسىدا داۋاملىق بېقىپ, ھوربودكا يۈگە كۆچۈپ چىقىپ, ئاندىن kulbohi دىكى مەكتەپكە كەتتى. ئۇنىڭدىن كېيىن, بۇقا داۋاملىق ئوقۇشنى داۋاملاشتۇردى, ۋارىسلىقەتچى ۋارقىراپ-جارقىراپ كەتتى. بەختكە قارشى, ئوقۇش مۇكاپات پۇلى سەۋەبىدىن ئوقۇش مۇكاپات پۇلى سەۋەبىدىن بۇ مائارىپ ئورگىنىدىن ئايرىلىشى كېرەك: ياش بۇ يىگىتنىڭ خىزمەت قىلىشى كېرەك ئىدى. ئەمما نېمىلا دېگەن بىلەن ئۇ زاۋۇت زاۋۇت زاۋۇتىدا ئوقۇغان ۋە 1941-يىلدىكى فرانكچە ئونىنچى سىنىپتىن ئۆتتى.
1941-يىلى 6-ئاينىڭ 22-كۈنى, چەتئەلدىكى ئىشنىڭ كومىسسارى جوچتېكازاكى mikalivic مورولىن گېزى ئەسكەرلىرىنىڭ ھۇجۇمىغا ۋاكالىتەن يەمھالىغا كىردى. ئەرشتا, سوۋېت ئىتتىپاقى موتوف رىۋتېر بىرلەشمىسىدە بولسىمۇ, ئادولفنىڭ ئەتراپىغا باش ئەلچىلەرگە دىققەت قىلىشقا ئەرزىيدىغىنى, ئەمما USOLS نىڭ نۇرغۇن ئاھالىلىرى ئۈچۈن بىر ھەيران قالارلىق ئىش بولدى . ئۇكرائىنادا ۋاسكىل ئارشوف تېپىلغان - ئۇ يەردە مۇداپىئە خىزمەتلىرىگە قاتناشقان.
كەلگۈسىدىكى يازغۇچىنىڭ تايرائالىق بىناسىدا بولۇپ قالدى: بېلگودوندا ئۇ يولدا مېڭىشتا ئۇ يولداش ئارقىسىدا ئىدى ۋە قولغا ئېلىندى. ۋارىسلىق, گېرمانىيە جاسۇسلۇقىنى بايقىدى. ئەمما بۇقا تاجاۋۇزچىلارنىڭ USSR پۇقراسى ئىكەنلىكىنى قايىل قىلدى. بىرىنچى بولۇپ, 1941-يىلدىن 1942غىچە بولغان كۈنلەردە بىر ياش تۇپرىككوۋىكى ۋەستىخانىسى ۋە قىسقۇچپاقتۇ شەھىرىدە ياشىغان.
ساراتوف بوۋاقلار مەكتىپىدىن باشلاپ, ئالپىن بالايىدا ئاپتوبۇسى ئارمىيەدە ياتقان, ئۇ ياش لېيتىكىنانىڭ ئۇنۋانىغا قاتناشقان. بۇقا ئۆزىگە باتۇر ۋە جاسارەتلىك ئادەم قىلىپ قوزغىلىپ, ئالېكساندىر ۋە znamandia ۋە Znamenka غا قاتناشتى. 1944-يىلىنىڭ بېشىدا, بۇلغېر دوختۇرخانا نورماللىكىگە قايتىپ كەلگەن, ئۇ دۆلەت ئورناتقان بىر يۇقىرى پەللىسى, پەتتان ۋە ئارمىيە زەمبىرەكلىرىنىڭ قوماندانى, نۇرغۇن مەشغۇلاتلارغا قاتناشتى , ۋېنگرىيە, يوگورلاۋا ۋە ئاۋىستىرىيەنىڭ ھازىرقى قوشۇنلىرى بىلەن تەمىنلەش.
ئەدەبىيات
VASIL تەرىپىدىن ۋارىسوفنىڭ ئەسەرلىرى ئۇرۇمنىڭ پۇرىقى بىلەن ھامىلدار بولۇپ قالمايدۇ. 1941-يىلدىن 1945-يىلدىن 1945-يىلغىچە بولغان ۋەقەلەر يازغۇچىنىڭ قەلبىدە بۇ ماركىنى ۋە ئەستە تۇتۇشدىغىنىنى ئەكس ئەتتتى. ئەسلى ھۆججەتلەرنىڭ پارچىلىرى ۋاسېي ۋىلادىمانىچنىڭ مەسئۇلىيىتىگە ئاساسەن كەلگەندە, بۇنىڭ دەلىلى 2002-يىلى يازغان كىتابتا «ئۇزۇن يول ئۆيى» بولالايدۇ. ئۇ قان, ئاچلىق ۋە ئۆلۈمنى كۆزىتىشىم كېرەك, ئۇ ھالدا پىتلا.
1947-يىلدىن باشلاپ, ياقتۇرۇپ بولغاندىن كېيىن, ئۇست ۋارېرسى گاردنويو ئۆگەنگەن بېلورۇسىيەگە تارىختىكىدەك نەق مەيدان ياشايدۇ. شۇنىڭ بىلەن بىر ۋاقىتتا, ۋاپلى ۋىلادىراۋىرووفاختىلانغان, ھەر خىل سېخلاردا ئىشلەۋاتقان پاراللېلدا يەرلىك گېزىتتە ئىشلەۋاتقان پاراللېل ھازىر شۇ يەردىكى گېزىتنىڭ تەھرىرىدا ئىشلەۋاتىدۇ. 1959-يىلدىن باشلاپ, ئۇنىڭ ياراتقۇچىسى باشلانغان: ئوقۇرمەنلەر ئويۇنىنىڭ «تاسېئو مېيى» سوتسىيالىمىنىڭ «تاسېئو قىرقىۋىلىقى» نىڭ خىزمىتىدىن ئايلىنىپ, 1961-يىلى «ئۈچىنچى راكېتا» نىڭ خىزمىتىنى ئېلىپ كەلدى. ئۇستاز.
بۇ ئەسەر ئۇرۇش ۋە ئىنسانلارنىڭ ھەرپ-بەلگىلىرىدە ئەجەللىك ئاشىق-مەشۇقلارنى چىلاپ تاشلايدۇ. ھېكايىنى ئېلان قىلىنىشىدىن ئىككى يىل كېيىن, Georgy لۇمتۇس ئۆلكە ئۈستىدىكى ئوخشاش فىلىم ئېلىپ بارغاندا, Georgy zhzhev, Nadezh Adyda ئىلگىرىلىگەن ئاساسلىق روللار ئولتۇراتتى.
1965-يىلى كۈز پەسلىدە, ئوقۇرمەنلەر تۇنجى قېتىم «ئۆلۈك» بولۇپ, بۇ مال -دا «ئۆلۈك» ژۇرنىلىغا يەتتى. ھېكايىنىڭ ھېكايىسى 1944-يىلى ۋىزا ۋە تەۋەككۈلچىلىك جىنايىتى بىلەن شۇغۇللانغان, گەرچە ناچار ھوشيادا يارىلانغان, گەرچە ناچار كىشى يارىلانغان بولسىمۇ, گەرچە ناچار ھالدا يەنىلا خاتا بولۇپ قالدى, گەرچە ئۇنىڭدا بۇ ياش ئەسكەرلەر تەرىپىدىن خاتالىققا چۆمدى قازا قىلغان.
1974-يىلى, تالانيادى ئالغان يازغۇچىلار Obelisk (1971-يىل) ۋە «تاڭ» ئۈچۈن «ياشاش» مۇكاپات بېرىلىپ كەتتى (1972-يىل). 1976-يىلى Oribek نىڭ ھېكايىسى ئوخشاش مۇدىر - رىچارد ۋىكتوروف تەرىپىدىن تارقىلىپ بولدى. بۇ قېتىم, ئاساسلىق رولې شىگېنىي كورقئەييان, ئىۋان ئوخپپىن, Eduard MartSevich ۋە Valery ropte غا باردى.
ئادەتتە ۋارىس ۋلادىكوۋىچ خىزمىتىمنى ئاساس قىلغان «(چولپان» (197) (191) (1989), «1989) (1989) (1989)). , "تۇماندا" (2012) قاتارلىقلار.
1982-يىلى, ۋاسېل بۇقىسى «Soviet Space نىڭ ئەدەبىيات ئۇنۋاپىتىدا ئەھمىيەتلىك خىزمەتكە ئايلاندى. بۇ ئىجادىيەت ئۈچۈن يازغۇچى ئالدىنقى لېنتانى ئەڭ ئاخىرقى لېنتا مۇكاپاتىغا ئېرىشتى. شۇنداقلا, بۇلغىمى "670) نىكى,« كالىملار »كە تىكەنلىكى ئۈچۈن»: «بۆرەنى» (1985): «بۆرە yoma» (1988), «Boloto» (1998) (2008) (2008).
شەخسىي تۇرمۇش
ۋايت ۋىلايدرىنوفېن ئىككى قېتىم توي قىلدى. تۇنجى سايلانغان يازغۇچى مەكتەپتە رۇس تىلى ۋە ئەدەبىيات تىلىدا ئۆگەنگەن نۇرغۇن ئۈمىد كلاسلىقىنى ئايلاندى. ئۇزۇن بىرلەشمە ھاياتقا, نادېزتادانى ياخشى كۆرىدىغان ئىككى ئوغۇل ئاتا قىلدى.
ئەمما توي قىلغاندىن كېيىن ئوتتۇز يىل, كەركىدان ۋە ئاركار يوللار ئايرىلدى, سۆز سۆز سۆزى Iriina Suvoreava دىكى ئىككىنچى قېتىم توي قىلغان. ئېنىقكى, تالاپەت يازغۇچى ئۆزىنىڭ پىكىرىدىن قورقىدىغانلىقىدىن ئەنسىرەپ, Vasil Vladiroovicich vanexer لۇكاسېنكنىڭ ھەرىكىتىنى قايتا-قايتا تەنقىد قىلدى.
ئۆلۈم
1997-يىلىنىڭ ئاخىرىدىن باشلاپ, ۋاسس بۇ بوكسى چەتئەلدىن ياشاپ, ئەسلىدە فىنلاندىيەدە, ئاندىن گېرمانىيە ۋە چېختا. ئۇ ئۆزىنىڭ ئۆلۈمىدىن بىر ئاي بۇرۇن ئانا قىرلىرىغا كەلدى.
ئۇلۇغ يازغۇچىلار ۋە چوقۇنۇشنىڭ خىزمەتلىرى 2003-يىلى 6-ئاينىڭ 22-كۈنى ئاشقازان راكىدىن قازا قىلغان. ۋويىل ۋىلادىموۋىچ بېلېرلىق دوختۇرخانىسىنىڭ پايتەختىدە جايلاشقان. ئەدەبىياتنىڭ تالانتىسىنىڭ قەبرىسى شەرقىي قەبرىستانلىق (Minsk).
Babliography
- 1959-يىلى - «كىران بوياق»
- 1963 - «Alpine Balald»
- 1965-يىلى - «ئۆلدى) ئازابلانمايدۇ»
- 1970-يىل - «SOTNIKOV»
- 1971 - «obelisk»
- 1972-يىلى - «تاڭ ئېتىش»
- 1978-يىلى - «بېرىپ قايتىپ كەلمەڭ»
- 1982 - «ئاۋارىچىلىق بەلگىسى»
- 1986-يىلى «كەسپىي»
- 1992 - "خورازدا"
- 1996-يىلى - «مېنى ياخشى كۆرىمەن, ئەسكەر ...»
- 1998 - «كرىس شىلىكخ»
- 1999 - "بۆرە ۋاما"
- 2001 - «بولوتو»
- 2002 - «ئۇزۇن يول ئۆيى»