Historia do carácter
Mesmo nun adulto, a historia de converter o puckling feo no majestuoso e orgulloso paxaro, dixo por Hans Christian Andersen, causa bágoas. As aventuras da infeliz polla, escrita por todo o mundo, o escritor conseguiu describir sensualmente e piercingly. O heroe principal tivo sorte. A diferenza de moitos personaxes do conto de fadas daneses, o seu conto de fadas - cun final feliz.Historia da creación
Nas obras dun personaxe fabuloso, o autor danés describiu a prosa de vida desagradable. "Ugly Duckling" non excepto, ademais, o conto de fadas considérase autobiográfico. Hans Christian Andersen non difería en beleza externa, os contemporáneos valoraron o seu ridículo tan ridículo e divertido:
"A súa figura sempre tiña algo estraño en si mesmo, algo incómodo, inestable, sen querer facer un sorriso. As súas mans e pernas foron desproporcionadamente longas e delgadas, os cepillos das mans son anchas e planas, e os pés das pernas de tales tamaños que probablemente nunca pasou a temer para que alguén substituíse ao seu Kalosh. O seu nariz tamén foi desproporcionalmente grande e dalgún xeito especialmente emitido cara a adiante. "Pero non só a aparición converteuse no tema do ridículo. O futuro autor da "Little Mermaid", "Thumbelling" e "Snow Queen" tivo que experimentar unha morea de humillacións na súa vida, así como o seu carácter de aves. Andersen estudou na escola para os pobres, onde foi chamado por un tolo e profetado destino inglorioado. E na universidade, foi sometido a sofisticada intimidación do reitor.
Rodnit cun escritor desagradable Utennox outro momento. O polluelo, sen renunciar co ataque, pasou a unha viaxe solitaria pola luz, durante a cal tiña fame e Merz, pero non cambiou o soño dun fermoso futuro. A alma dun paxaro non pintado estendeuse aos majestuosos cisnes orgullosos.
Entón Andersen - aos 14 anos, foi sen familiares e coñecidos en Copenhague, a capital de Dinamarca para alcanzar o gol e cousas á gloriosa cohorte de artistas, poetas e artistas. Con todo, o escritor eo seu heroe de conto de fadas lograron conseguir o que tiñan moito tempo para o camiño.
O prototipo da vella que viviu na compañía con gato e polo, converteuse nunha familia que estaba feliz de aceptar a Andersen a visitar. Só unha desvantaxe confundiu ao mozo escritor, nesa casa que estaba constantemente ensinada a vivir, instruíu o camiño correcto, dictaba as súas regras de comportamento. Esta función transfírese ao libro.
O conto de fadas foi publicado en 1843. Rector Simon Meisling, que morreu unha vez sobre o futuro conto de fadas, tomou o posto de censor real e, de novo, os inimigos cruzaron. O profesor aínda estaba desapiadado ao antigo alumno e chamou a obra dun escandaloso.
Das súas palabras, o "duckling feo" foi Paskville á súa terra natal, onde o patio de aves é Dinamarca, e os seus residentes malvados son todos os daneses. Maisling ameazou con previr a publicación dun conto de fadas na revista, pero as promesas non foron destinadas a facerse realidade. O traballo namorouse dos lectores daneses e, a continuación, os libros de todo o mundo. Foi alcanzado e a Rusia - Anna Ganzen traduciu un conto de fadas ao ruso.
Imaxe e trama
Verán día soleado baixo unha burdock baleira no patio do antigo señorío Mama-Duck ascendeu. Só un, os maiores ovos mozos non podían nacer. E, finalmente, o ovo estaba inchado, e naceu unha moza gris inusual. Non me gustou a miña nai. Máis tarde descubriuse que o "freak" tampouco é capaz de nadar. A Sociedade de Animais habitados no patio, condenou estrictamente o patito por disolver a súa familia e os irmáns nativos durante o xogo algo e causou nutrir, humillar, ridículamente.
Young Burdock decidiu correr do seu xardín nativo. De algunha maneira pasou pola cerca e foi nunha dirección descoñecida. No camiño, coñeceu patos salvaxes, que tamén dubidou as especies desagradables de patito. O heroe non tocou o can de caza, polo que era feo. Un día, o patito viu a fermosos cisnes, o maior flotante no lago, e ata respondeu ao seu berro, pero nin sequera decidiu nadar máis preto, temendo que estas aves sexan rexeitadas.
O próximo viaxeiro de inverno tivo que estancarse en fame eo frío nos arbustos do lago e coa chegada da primavera, volveu a ver cisnes e, feriron o medo, namorándolles. Para sorprender, os paxaros non picaron ao hóspede, pola contra, acariñaron os seus picos e pescozos. No espello da auga, a desagradable duckling de súpeto viu a súa reflexión: observou o mesmo guapo guapo sobre el.
O inusual do traballo reside no feito de que o autor dopouno con elementos de psicoloxía. O destino do personaxe móstrase a través do seu estado mental: as musgos dos monólogos son investidos na boca do musgo, no que intenta atopar a causa de tal disgusto por si mesmo. O polluelo está triste, entón canso, despois desbordando de alegría, atopando a súa transformación. O conto sensual fai preocupante co heroe.
A través das características dos heroes do conto de fadas, Andersen rexeita o defecto principal da sociedade: a incapacidade de tomar outra con todas as súas deficiencias. A moralidade contén o camiño percorrido por Duckling: só tendo experimentado sufrindo a humillación e non confundido coa tranquilidade e do amor, pode realmente regocijarse de felicidade. O escritor dotaba un pensamento sabio de conto de fadas:
"Non te preocupes a luz nun niño de cea se saíches dos ovos de cisne!"Shielding.
No cine, o conto de fadas daneses entrou no leve de Walt Disney. En 1931, un debuxo negro e negro co mesmo nome foi eliminado no estudo do famoso estadounidense. A seguinte imaxe de Disney baseada no traballo do desafortunado patito saíu oito anos máis tarde, pero xa en cor.
Os cinematógrafos soviéticos tampouco ignoraron o "patito feo". O director Vladimir Degtyarev en 1956 deu ao espectador unha película increíblemente fermosa, unha brillante película, que estaba entrando na colección de ouro de debuxos animados rusos. Pernación do voto da actriz de Yulia Yulia. Os personaxes tamén foron expresados por Georgy Millyar e Georgy Vicin, e Nikolay Litvinov falou como narrador. Composición brillante e brillante traballo - non é sorprendente que o debuxo animado fose notado por un diploma do festival de cine británico despois do estreo.
Outro debuxo animado é un agasallo para o público adulto de Harry Bardin. A interpretación do autor de "Zadkogo Duckling" Madre Cinema presentada en 2010, pedindo só o episodio de converter o patito no cisne e chamando ao traballo dos "Proverbios sobre Xenofobia". Ao final da cinta, o personaxe principal vingará aos seus delincuentes. Svetlana Stephenko, Armen Dzhigarkhanyan, Julia Rutberg e outros actores traballaron na voz actuando. As voces do son de patio realizado polo "turco". A película está decorada coa música Peter Tchaikovsky.
Cartoon Harry Bardinea caeu en ópalo na televisión - "Canle One" e "Rusia" rexeitouse a mostrar. Pero o fracaso principal estaba esperando ao autor nos cines: a película andaba en salas de medio baleiro. Mentres tanto, o xornal "Labor" chamou ao debuxo animado "evento do ano".
Unha interesante interpretación do traballo de Andersen é considerada a película "Amazing Story, semellante a un conto de fadas", creado por Boris Valley en 1966. Os eventos desenvólvense durante os anos de películas: o neno atopou un ovo de cisne e arroxouno nunha copa de galiña. Para unha mostra, os autores tomaron un conto de fadas daneses, pero claramente bloqueado. Oleg Jacova, Valentina McLashin, Tatiana Antipina foi invitada aos papeis principais.
Feitos interesantes
O conto de fadas musical "Zadky Duckling" por voz e piano a principios do século XX creou o compositor Sergey Prokofiev. A música do xenio virtuoso foi posteriormente o operador aberto para a soprano.
O duckling feo foi un nome de ningunha. Neste sentido, adora usar directores. Así, en 2015, as pantallas xaponesas chegaron o mesmo nome, composto por varios ciclos. E en Rusia, os fanáticos dos programas de televisión gozaron da película de catro estónsas Film Shabanova "Ugly Duckling" con Evgenia Lozoa, Catherine Vulichenko e María Gorban en roles altos.
Citas
"O pobre Duckling simplemente non sabía que facer, onde ir. E era necesario que se desmorase tan feo que todo o paxaro ría sobre el. "" Desexo-lle bo, polo tanto, vou regañarte - tan sempre recoñecer amigos verdadeiros! "" Agora estaba feliz de que sufrise tanta pena e problemas, - el podería apreciar mellor a súa felicidade e rodear a súa magnificencia. "" - Non me entendes ", dixo Duckling.- Se non entendemos, entón quen o entenderá? Ti, que queres ser máis intelixente que o gato e a anfitriona, sen esquecerme? "" E os antigos cisnes inclinaban unha cabeza diante del. "" El estaba moi feliz, pero realmente non foi ingenizado - Un bo corazón sabe o orgullo. "