زندگینامه
ژان باتیستا لامارکا متعلق به افتخار خالق اولین طبقه بندی حیوانات و گیاهان است. او یک شاهکار علمی بزرگ را انجام داد، اما زندگی، مبارزه کامل و رنج را داشت. طبق گفته های بیوگرافی رسمی، دانشمند از بین رفت، در غم و اندوه و فقر، و زمان زیادی را صرف کرد تا فرزندان دستاوردهای او را قدردانی کنند.دوران کودکی و جوانان
Jean-Baptiste Pierre Antoine de Mona، Chevalé de Lamarc، در 1 اوت 1744 در شهر Bashen-le-Petit متولد شد. در خانواده او جوانترین 11 کودک بود.
والدین، هرچند متعلق به اشراف بودند، فقیر بودند و نمی توانستند پسرش را به ساخت یک حرفه نظامی کمک کنند، که او رویای آن را داشت. در عوض، آنها ژان را به مدرسه ی تجسیدی های آمریکایی فرستادند، پس از پایان آن او مجبور شد یک Sensual San را دریافت کرد.
در سال 1760، پدر لامارکا فوت کرد و مرد جوان 16 ساله، پرتاب کتاب های الهیاتی، در ارتش ثبت نام کرد. 7 سال بعد زندگی او در نیروهای موجود صرف کرد و رتبه افسر را به دست آورد، در طول جنگ هفت ساله، در جنگ علیه بریتانیا متمایز شد.
علم
علاقه واقعی به طبیعت تنها 25 سال در دانشمند آینده بیدار شد. هنگامی که هنگ او به مدت طولانی در Riviera ماند، ژان باتیست تمام وقت آزاد خود را به مطالعه گیاهان اختصاص داد و آن را بسیار جذاب یافت. به زودی او مجبور شد ارتش را در وضعیت بهداشت ترک کند - در نبرد لامارک، آسیب جدی مهره های گردن رحم دریافت کرد. حقوق بازنشستگی فرد نظامی ناقص بود و برای اصلاح امور مالی، او مجبور شد یک مقام دولتی دریافت کند.
یک واقعیت جالب - مرد جوان یک موسیقیدان با استعداد بود و به طور جدی تردید داشت، در مورد مسیر بیشتر - خلاق یا علمی. شور و شوق برای حیات وحش برنده شد، و پس از مدتی، لالاتک یک محل برای کارمند در باغ سلطنتی دریافت کرد، جایی که او مجموعه ای از مجموعه معروف گیاهان و بی مهرگان را به دست آورد.
پس از 9 سال، بر اساس این جلسه، لامارکک یک کتاب نوشت. کار فلور فرانسه، که شامل کل 3 جلد بود، به سرعت او را در کشور بومی خود به ارمغان آورد - در آن زمان گیاه شناسی مد بود. دانشمندان ارزش علمی ترکیب لامارکا را به رسمیت شناختند (این شامل ایده ها و اصول جدید سیستم های گیاهی) و عضویت او در آکادمی فرانسه بود.
2 سال بعد، محقق صرف سفر در اروپا شد. در طول این مدت، او از ده ها تن از موسسات آموزشی و باغ های گیاه شناسی بازدید کرد و مجمع خود را با تعداد زیادی از نمونه های جدید دوباره پر کرد. تا سال 1789، Lamarc جایگاه اصلی سرپرستی سلطنتی رابین را برگزار کرد، اما حرفه ای موفق دانشمند جوان انقلاب را قطع کرد. هنگامی که مجموعه علوم طبیعی پادشاه از پادشاه متوقف شد، Lamarc، که توسط سرنوشت نمایشگاه ها هشدار داده شد، در مجلس ملی سخنرانی کرد و پیشنهاد کرد که یک موزه ایجاد کند.
در آن زمان، نمایشگاه ها برای سیستماتیک جدی نبودند، اما نمایش ناهنجاری مواد معدنی، گیاهان و حیوانات پر شده به دانشمند نرسیده بود. لامار در نظر گرفته شده برای تقسیم اشیاء به گروه ها، که به نوبه خود شامل دستورات تولد و خانواده بود. نظارت بر وضعیت نمایشگاه ها و نظم دقیق محل سکونت آنها به عنوان یک کارمند جداگانه سپرده شد.
این پیشنهاد تصویب شد، و در سال 1793 موزه ملی تاریخ طبیعی، درهای بازدید کنندگان را باز کرد. Jean-Batist Lamark موقعیت متوسطی از سرپرست سالن بی مهرگان را به دست آورد، اما بهترین اشیاء مجموعه خود را قرار داد. در آن زمان، او در آماده سازی یک فرهنگ لغت گیاه شناسی کار کرد - از سال 1781 تا 1800 5 جلد و 900 جداول بیرون آمدند.
گیاه شناسی دور از تنها شور و شوق لامارک بود. در آن زمان، تخصص باریک هنوز در میان دانشمندان معمول نبود، و معاصران او معتقد بودند که انسان علم باید در زمینه های مختلف دانش گسترده ای داشته باشد. ژان باتیست به طور جدی مطالعه پزشکی (و حتی دریافت آموزش مناسب)، زیست شناسی، زمین شناسی و فیزیک.
در مقایسه با حقایق دریافت شده، او به کشف رسید که یک پوسته زنده زنده در اطراف این سیاره وجود دارد - یک بیوسفر. با این حال، اصطلاح خود، یک قرن بعد توسط زمین شناس اتریش ادوارد زیوس معرفی شد، اما آثار لامار از او الهام گرفته شد.
کار معروف "فلسفه زیست شناسی" در سال 1809 بیرون آمد. در آن، محقق اولین ایده های خود را در مورد سلسله مراتب گونه، رابطه زندگی و غیر زندگی، و همچنین عوامل خارجی و داخلی که بر روند تکامل تاثیر می گذارد، مشخص کرد. او امکان سنجی طبیعی را به فصل افزایش داد، و استدلال کرد که ارگانیسم ها شروع به رشد و توسعه یک نیروی داخلی خاص کردند.
Lammark متعلق به ایده تقسیم حیوانات در مهره داران و بی مهرگان است که در زیست شناسی تا این روز استفاده می شود (به هر حال، اصطلاح "زیست شناسی" خود پیشنهاد کرد که او). پس از آزادی "فلسفه"، دانشمند خود را به مطالعه ساده ترین ارگانیزم اختصاص داد و از سال 1801 تا 1822 او حدود 7 حجم ضخیم در مورد آنها نوشت.
شاهکار علمی لامارکا بزرگ بود. مشارکت او به علم محدود به کار بر روی زیست شناسی نیست - دانشمند متعلق به آثار بر روی هواشناسی، هیدرولوژی و زمین شناسی است، اما اصلی ترین چیزی که او اولین تئوری تکامل را ایجاد کرد، توجه به عامل زمان در توسعه زندگی را ایجاد کرد.
اگر چه اهرم های رانندگی واقعی لامار هرگز باز نشد (او معتقد بود که تلاش های درونی ارگانیسم ها به بهبود خود، نیروی اصلی است)، با گذشت زمان، ایده های او مورد ارزیابی قرار گرفت و حرکت لامورکسم ارزیابی شد، که از آن مفهوم داروین افزایش یافت بعد.
Lamarc بسیاری از مخالفان را در یک محیط علمی داشت. به خصوص مانند دیدگاه های جسورانه او، جورج کویر بود - یک متخصص زیست شناسی و انتقاد، که با نظرات خصمانه در مورد هر نشریه فرو ریخت و حتی در یک ناکامی نبود، نمی توانست مقاومت کند. دکترین خود را از پایداری گونه ها، تجدید آنچه که تنها به عنوان یک نتیجه از بلایای طبیعی اتفاق می افتد، حقیقت را در نظر گرفت و جایگزینی برای نمایندگی های تکاملی به زودی رخ داد.
زندگی شخصی
زندگی خانوادگی Lamarc پر از تراژدی ها و از دست دادن بود. اولین همسر ماری-انارالی، او را با سه پسران - آنتوان، آندورا، آندره و چارلز رنه، اما در اوایل مرد. دومین بار او سعی کرد زندگی شخصی خود را در سال 1974 ترتیب دهد. کودکان از همسر جدید شارلوت معکوس او را نداشتند. علیرغم این واقعیت که همسر 30 سال جوانتر بود، او را در قبر پیش از او دنبال کرد، و لامارک دوباره بیوه بود.
در سال 1798، ژان باتیست جولی را متهم کرد. او همسر سوم را در سال 1819 دفن کرد. تنها کسی که با دانشمندان باقی مانده بود، دختر خود را از آخرین ازدواج Cornelia به دست آورد (در برخی منابع ذکر شده است که دو دختر برای او مراقبت می کنند، اما نام تنها یک نفر است).
هیچ یک از معاصران دانشمند، شرح مفصلی از ظاهر لامار را ترک نکرده است، ویژگی های شخصی خود را به طور دقیق توصیف نکرده است. ثروتمندترین میراث علمی مدت ها فراموش شده است و شایستگی نادیده گرفته شده است. به طرق مختلف، به دلیل رقبای، امور مالی لامارک تحت پایان زندگی بد بود. او تصویب و در حاکمیت بالا را پیدا نکرد، ناپلئون، که دانشمند کتاب خود را ارائه داد، بنابراین او را انتخاب کرد که او نمیتواند از اشک مقاومت کند.
مرگ
در اواخر سال، ژان باپتیست لامار از بیماری چشم رنج می برد، که منجر به نابینایی کامل شد. او کار را ترک نکرد و مقالات خود را از دخترش دیکته کرد. آخرین کتاب او "نظام تحلیلی دانش" بود، که در آن لامارکک سعی کرد همه چیز را که در مورد حیات وحش می دانست، سیستم نماید و سعی کرد درک کند که آگاهی انسان تعیین شده است. متأسفانه، در طول عمر نویسنده، این نشریه محبوب نبود.
یک دانشمند در 85 سالگی فوت کرد. دلایل مرگ او، و همچنین محل قبر، قطعا شناخته شده نیست، اما مکاتبات شخصی، چیزها و کتاب ها از دست رفته است. پدر رحمان، Cornelia در چنین موقعیت مالی متمایز بود که او مجبور بود به کمک در آکادمی فرانسه کمک کند.
در سال 1909، دقیقا صد سال پس از انتشار "فلسفه زیستگاه"، یک بنای یادبود لامارکا به طور رسمی در پاریس افتتاح شد. بر روی امداد باسن، یک صحنه دست زدن به تصویر می کشد - یک پیرمرد کور، شیوه زندگی شکسته، نشسته در صندلی، سرش را می کشد. در نزدیکی شخصیت یک دختر متشکل از آن را نشان می دهد. در عکاس، کلمات کورنلیا از بین می روند:
"فرزندان شما را تحسین می کنند، از شما، پدر من انتقام می گیرند!"کتابشناسی - فهرست کتب
- 1776 - "خاطرات در مورد پدیده های پایه در جو"
- 1776 - "مطالعات مربوط به علل مهم ترین پدیده های فیزیکی"
- 1778 - "فلور فرانسه"
- 1801 - "سیستم بی مهرگان"
- 1802 - "هیدروژئولوژی"
- 1803 - "تاریخ گیاه طبیعی"
- 1809 - "فلسفه زیستگاه"
- 1815-1822 - "تاریخ طبیعی بی مهرگان"
- 1820 - "تجزیه و تحلیل فعالیت های انسانی آگاهانه"