біяграфія
Сяргей Капусцін з дзяцінства любіў хакей, у якім здолеў зрабіць бліскучую кар'еру і праславіць Савецкі Саюз. Але ён занадта рана пайшоў з жыцця, папоўніўшы спіс недаацэнены і ўсімі пакінутых гульцоў.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Аляксеевіч Капусцін нарадзіўся 13 лютага 1953 года ў горадзе Ухта. Ужо ў раннія гады біяграфіі Сярожа захапляўся хакеем. Кожны раз, калі ў школе адмянялі заняткі з-за марозу, ён бег на каток, каб паспаборнічаць з мясцовымі хлапчукамі.
Неўзабаве пачатковец хакеіст прыцягнуў увагу мясцовага трэнера Гурыя Кузняцова, які адзначыў тэхнічнасць катання будучага чэмпіёна, яго трапнасць і дакладнасць. У старэйшых класах юнак гуляў за каманду «Нафтавік», затым адправіўся на прагляд у «Спартак», але воляю лёсаў апынуўся ў «Крылах Саветаў».
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё знакамітасці склалася ўдала. Са сваёй будучай жонкай Таццянай ён вучыўся ў адной школе, але дзяўчына была старэйшая, таму інтарэсы не супадалі. Праз гады маладыя людзі сустрэліся ў Маскве і больш не змаглі расстацца. У 1975 году яны згулялі сціплую вяселле ў гасцініцы «Спадарожнік», на ўрачыстасці прысутнічалі гульцы каманды «Крылы Саветаў», сябры і родныя.Неўзабаве ў пары нарадзіўся першынец, якога назвалі ў гонар знакамітага бацькі. Але доўга хлопчык не пражыў, памёр у ліпені 1980 года ад ацёку лёгкіх і некваліфікаванай медыцынскай дапамогі. Тады Таццяна ўжо зацяжарыла 2-м дзіцем. Праз некалькі месяцаў нарадзіўся сын, які атрымаў імя Дзяніс.
хакей
Прафесійная кар'ера маладога гульца пачалася пад кіраўніцтвам трэнера «Крылаў» Барыса Кулагіна. Ужо ў 1-м сезоне Капусцін выбіўся ў лік лідэраў, а затым вызначыўся на чэмпіянаце свету ў 1974 годзе. Падчас яго Сяргей забіў 10 шайбаў і прынёс камандзе залаты медаль. У той жа год спартсмен упершыню стаў уладальнікам Кубка СССР.
Пасля гэтага гулец правёў суперсерыя, дзе ўдзельнічалі лепшыя клубы НХЛ - «Нью-Ёрк Айлэндэрз», «Пітсбург Пінгвінз» і «Чыкага Блэк Хоукс». Яму разам з таварышамі па камандзе ўдалося заваяваць перамогу.
Тады ж хлопец прыцягваўся да матчаў за зборную СССР, у складзе якой стаў алімпійскім чэмпіёнам зімовых гульняў у Інсбруку. Гэтым перспектыўны хакеіст прыцягнуў увагу трэнераў вядучых расійскіх каманд. Неўзабаве да Сяргея прыехаў Віктар Ціханаў, які прапанаваў перайсці ў ЦСКА. Ён марыў сабраць легендарную тройку, у якой лічыліся б Капусцін, Віктар жлукціць і Хелмут Балдерис, але гэта аказалася не так проста.
Гулец не жадаў пакідаць «Крылы», лічачы такі ўчынак здрадай. Ён даражыў аўтарытэтам у клубе, не мог падвесці таварышаў і падставіць трэнера. Але ўсё ўжо вырашылі за яго, пачаліся пагрозы і спробы подкупу, якія не давалі вынікаў. У выніку хлопца падлавілі на вуліцы і адвезлі ў ваенкамат, дзе падпісалі указ аб прызыве ў войска. Такім чынам, спартсмена вымусілі змагацца за ЦСКА.
У той перыяд хакеіст быў на піку сваёй формы - важыў 87 кг пры росце 181 см - і здолеў паказаць высокія вынікі на чэмпіянатах свету і Еўропы ў Чэхаславакіі, дзе заваяваў для краіны «золата». Год праз мужчына папоўніў скарбонку дасягненняў перамогамі на гульнях, якія праводзіліся ў СССР. Спартсмен карыстаўся любоўю заўзятараў, якім дарыў на памяць свае фота з подпісам.
Зноў стаць алімпійскім чэмпіёнам Капусцін было не наканавана, у 1980-м ён атрымаў траўму і часова выбыў са строю. У той жа год мужчына пакінуў шэрагі ЦСКА і перайшоў у «Спартак», які ўзначаліў Барыс Кулагін. Але сямейная трагедыя ледзь не паставіла крыж на кар'еры гульца.
Смерць сына падкасіла здароўе Сяргея, але лёд быў яго аддушынай. У наступныя гады ён неаднаразова заваёўваў залатыя медалі на сусветных чэмпіянатах, пакуль не завяршыў кар'еру. Яму прапаноўвалі месца ў клубах Японіі, але спартсмен вырашыў заняцца тренерством і паступіў у Вышэйшую школу. Выкарыстоўваць атрыманы дыплом ён так і не адважыўся - зразумеў, што не зможа вучыць іншых.
У апошнія гады жыцця Капусцін застаўся без працы і амаль без зберажэнняў. Каб забяспечыць сям'ю, мужчына спрабаваў сябе ў розных прафесіях, падпрацоўваў прыватным возніцтвам, быў адміністратарам ў «Спартаку», затым гуляў за ветэранскую каманду, але так і нідзе і не затрымаўся надоўга.
смерць
Чэмпіён памёр зусім неспадзявана. Вясной 1995-га ён купаўся ў сажалцы і разбіў локаць. Траўма здалася мужчыну дробязнай, ён не спяшаўся звяртацца да лекара, але калі на руцэ пачалі з'яўляцца цёмныя плямы, стала зразумела, што марудзіць ўжо нельга. Медыцынская дапамога апынулася запозненай.Сяргей памёр 4 чэрвеня таго ж года, прычынай смерці стала заражэнне крыві. Да таго ж у спартсмена выявіліся праблемы з печанню і ныркамі.
Пахаванне адбылося на Востряковском могілках, цела знакамітасці было супакоіцца ў адной магіле з яго першынцам.
дасягненні
- 1974 - пераможца чэмпіянату свету ў Фінляндыі
- 1974 - пераможца чэмпіянату Еўропы ў Фінляндыі
- 1975 - пераможца чэмпіянату свету ў ФРГ
- 1976 - чэмпіён Алімпійскіх гульняў у Інсбруку
- 1978 - пераможца чэмпіянату свету ў Чэхаславакіі
- 1978 - пераможца чэмпіянату Еўропы ў Чэхаславакіі
- 1979 г. - пераможца чэмпіянату свету ў СССР
- 1981 - пераможца чэмпіянату свету ў Швецыі
- 1982 - пераможца чэмпіянату свету ў Фінляндыі
- 1982 - пераможца чэмпіянату Еўропы ў Фінляндыі