біяграфія
Аляксандр журавін - савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, знаёмы гледачам як майстар агучвання. Ён з'яўляецца голасам «Расеі-1» і агучвае анонсы на канале "Совершенно секретно". Зараз аматары аўдыёкніг знаёмыя з афіцыйнымі версіямі прачытання кніг шэрагу папулярных пісьменнікаў у выкананні акцёра.Дзяцінства і юнацтва
Аляксандр Уладзіміравіч нарадзіўся ў сібірскім горадзе Іркуцку ў сям'і вайскоўца. З-за прафесіі бацькі, які нават паспеў пабываць на вайне ў Сірыі, бацькі часта змянялі месца жыхарства. Сям'я жыла ў Германіі, Беларусі, у цэнтральным акрузе Расіі. Калі Уладзіміра журавін адправілі ў гарачую кропку, Саша разам з малодшай сястрой Марыяй жыў у Маскве ў бабулі. Школу будучы акцёр сканчаў ў мястэчку дывановай Уладзімірскай вобласці.
Першая думка прысвяціць сябе тэатру прыйшла да Аляксандра ў школьныя гады, калі ён у дзіцячай пастаноўцы сыграў Змяя Гарыныча. Таксама падлетак удзельнічаў у мясцовай камандзе КВЗ. Але пасля атрымання атэстата журавін не стаў паступаць у ВНУ, а уладкаваўся на завод, дзе займаўся зборкай матацыклаў.
Толькі наступнай вясной юнак адправіўся ў Маскву, дзе працаваў манціроўшчыкам дэкарацый у легендарным тэатры МХАТ і рыхтаваўся да здачы экзаменаў. У маладосці Аляксандр журавін навучаўся ў Вышэйшым тэатральным вучылішчы імя М. С. Шчэпкіна, пасля заканчэння якога ў 1978 годзе трапіў у трупу Малога тэатра.
фільмы
Кінематаграфічная біяграфія акцёра пачалася ў Малым тэатры, дзе ён гуляў з 1978 года. Спачатку тэлегледачы бачылі Аляксандра пераважна ў фільмах-спектаклях. Гэта былі экранізацыі знакамітых пастановак «Прыбытковае месца», «Разумныя рэчы», «Каменны кветка», «Мой любімы клоун» і іншых. Непасрэдна ў гульнявым кіно артыст стаў з'яўляцца ўжо ў апошнія гады існавання Савецкага Саюза.
Журавін зняўся ў сямейным фільме «Былы тата, былы сын» і біяграфічнай драме «Справа Сухава-Кабыліна». На працягу 90-х гадоў ён працаваў у студыі, агучваючы кінакарціны, а на здымачнай пляцоўцы з'явіўся толькі раз, паўдзельнічаўшы у стварэнні папулярнай сагі «Пецярбургскія таямніцы».
Затое ў XXI стагоддзі Аляксандр Уладзіміравіч пачаў здымацца вельмі часта. Серыялы з удзелам журавін «Каменская», «Марш Турэцкага», «Сезон палявання» запомніліся і палюбіліся гледачам. Таксама на рахунку акцёра лічацца прыгодніцкая камедыя «Самотнае неба», дэтэктыў «Мужчыны не плачуць», крымінальныя драмы «Я - шпік» і «Я - целаахоўнік». Шырокі рэзананс мела гістарычная драма «Адмиралъ», а баявік «Дэсантура» і меладрама «Жыццё ў пазыку» атрымалі высокія рэйтынгі праглядаў.
У 2004 годзе журавін быў удастоены звання народнага артыста Расіі. На працягу трох гадоў акцёр з'яўляўся ў кадры гістарычнай меладрамы «Інстытут шляхетных дзяўчат», зняўшыся ва ўсіх сезонах серыяла ў ролі генерала. Цікавы персанаж дастаўся яму ў біяграфічнай стужцы «Пётр Лешчанка. Усё, што было ... ": артыст сыграў знакамітага спевака Фёдара Іванавіча Шаляпіна.
А найбольшы поспех Аляксандру Уладзіміравічу прынеслі рамантычная стужка «Ефрасіння» і сацыяльная драма «Здрады». У меладраматычнага серыяле «Ефрасіння» акцёр выканаў галоўную ролю, згуляўшы Міхаіла Мартынава, і з'явіўся ва ўсіх сезонах. Сюжэт распавядае пра заблытаных адносінах збеглай палітвязень, закаханага канваіра і выратаванага ад мядзведзя геолага, які прыехаў шукаць таемнае радовішча з праклятым золатам. Дзеянні любоўнага трыкутніка разгортваюцца на фоне дзікай, небяспечнай, але прыцягальнай тайгі.
У меладраматычнага трагікамедыі «Здрады» акцёр выканаў ролю Алега Іванавіча Сальнікава, бацькі Славы. Серыял распавядае пра жыццё маладой жанчыны, у якой былі муж і трое палюбоўнікаў. Аўтарам карціны стаў амерыканскі рэжысёр ўкраінскага паходжання Вадзім Перэльман.
Дэбютны фільм гэтага рэжысёра «Дом з пяску і туману» быў намінаваны на тры ўзнагароды кінапрэміі «Оскар». Галоўнай тэмай «здрадай» стала прэпараванне лёсаў людзей, якія так ці інакш замяшаныя ў адзюльтэр. Затым у кінематаграфічнай біяграфіі акцёра наступіў невялікі перапынак.
У 2016 годзе журавін не з'яўляўся на тэлеэкранах. У гэты перыяд ён выступаў у ролі Дзюпрэ ў спектаклі «Таямнічы скрыню» Пятра Каратыгина на сцэне Малога тэатра. Таксама Аляксандр Уладзіміравіч агучыў персанажа крымінальнай драмы «Закон ночы» па імі Масо Пескаторе. У 2017-м акцёр зноў з'явіўся на экранах - выканаў ролю ўплывовага чалавека Алега Іванавіча Лосева ў меладраме «Калейдаскоп лёсу».
Сын Алега Іванавіча п'яным збіў школьніцу на пешаходным пераходзе. Забяспечаная сям'я паспрабавала даць сьледчаму хабар і замяць справу, але сутыкнулася з прынцыповасцю следчага Вішнявецкай (Ірына Таранник). За 3 гады да падзей серыяла такі ж п'яны «мажор» збіў да смерці мужа Вішнявецкай на пераходзе і сышоў ад адказнасці, і цяпер для следчага справа прынцыпу - пасадзіць злачынца. Спадчынніку Лосевых пагражае да васьмі гадоў турмы, і Алег Іванавіч гатовы на ўсё, каб сын не быў зняволены.
У тым жа 2017-м акцёр сыграў ролю Інакенція Міхайлавіча ў драматычнай сазе «Бацькава бераг». Фільм паказвае жыццё адной сям'і, якая жыла на Ўрале ў даваенныя, ваенныя і пасляваенныя гады. Затым артыст пераўвасобіўся ў Зорына ў ваеннай меладраме «На парозе кахання». Дзеянне разгортваецца ў 1941 годзе і паказвае, як класічны любоўны трохкутнік мяняе раптам насталая вайна. Дзве дзяўчыны-суперніцы вымушаныя працаваць разам, каб выратаваць які ўцёк з палону каханага чалавека.
Тады ж, у 2018-м, артыст з'явіўся ў камедыйным кінапраекце «Хатні арышт», стваральнікам і сцэнарыстам якога выступіў Сямён Слепакоў. Рэжысёрам праекта стаў Пётр бусла, які атрымаў вядомасць пасля выхаду «Бумера». У шматсерыйнай стужцы Аляксандр Уладзіміравіч з'явіўся ў ролі гаспадара мясакамбіната Веньяміна Ігаравіча Ігнацьева. Разам з ім у фільме зняліся Павел Дзеравянка, Ганна Уколова, Сяргей Буруноў і іншыя расійскія артысты.
Гэты год папоўніў фільмаграфію акцёра і роляй у меладраме «Ланцэт», якая апавядае аб нялёгкім шляху кардыёхірурга Іллі Ладыніна. Каларытны тыпаж выканаўцы падышоў для выявы Ягора Цімафеевіча, намесніка міністра. Акрамя здымак у серыялах, журавін удзельнічаў як госць у праграме Барыса Корчевникова «Лёс чалавека», дзе падзяліўся з вядучым і гледачамі гісторыямі з прафесійнай біяграфіі.
агучванне
У канцы 70-х гадоў, пачаўшы службу ў Малым тэатры, журавін патроху спрабаваў сябе ў агучванні фільмаў. У дубляж артыст трапіў выпадкова - Зміцер Назараў прапанаваў аднаму агучыць невялікую ролю ў дзіцячым серыяле «Качыныя гісторыі». З гэтага моманту Аляксандр Уладзіміравіч не пераставаў ўдасканальвацца ў мастацтве агучвання фільмаў. Зачаравальны голас ён падарыў героям амерыканскіх карцін у выкананні Роберта дэ Ніра, Аль Пачына і іншых зорак.Сярод «галасавых» роляў журавін назваў каханай Альфа з аднайменнага тэлесерыяла. У інтэрв'ю артыст прызнаўся, што спачатку прадзюсары не захацелі браць яго на агучванне гэтага персанажа, але неўзабаве зразумелі: гледачам праца выканаўцы прыйшлася па душы. Аляксандр Уладзіміравіч паспрабаваў сябе ў новай якасці - чытальніка аўдыёкніг. Калекцыя яго праектаў папоўнілася творамі рускіх і замежных класікаў - майстроў дэтэктываў Агаты Крысці і Барыса Акуніна, Юльяна Сямёнава.
Публіка высока ацаніла агучаныя артыстам лепшыя ўзоры класічнай літаратуры: «Мёртвыя душы» Мікалая Гогаля, «12 крэслаў» і «Залатога цяля» Іллі Ільфа і Яўгена Пятрова, раман-эпапею Льва Талстога «Вайна і мір» і іншыя сачыненні. Яркім стаў праект па агучванні творы Міхаіла Булгакава «Майстар і Маргарыта», над якім разам з журавін працавалі Дар'я Мароз і Максім Суханаў. Знакавай ў творчасці акцёра была і запіс серыі кніг Джоан Роўлінг пра юнага чараўніка, у прыватнасці «Гары Потэр і Ордэн Фенікса". У 2011 годзе групай незалежных экспертаў Аляксандр Уладзіміравіч прызнаны адным з лепшых дыктараў Расійскай Федэрацыі.
Асабістае жыццё
У асабістым жыцці Аляксандра Уладзіміравіча знайшлося месца і драматычным калізіям, і ціхаму сямейнага шчасця. Ён быў жанаты тройчы. Першая выбранніца апынулася аднакурсніцай артыста. Блізкасць інтарэсаў дазволіла пары пражыць разам 11 гадоў. Другая жонка па імі Алена працавала прафесійным дызайнерам. Разам з жонкай журавін выхоўваў пасербку Ганну, дачка Алены ад першага шлюбу.
У дзяцінстве яна падавала нядрэнныя надзеі як акторка, але ў выніку абрала іншы шлях і стала выкладчыкам замежных моў. Саюз з Аленай пратрымаўся два дзесяцігоддзі, пасля чаго муж і жонка расталіся. Трэцяя жонка знакамітасці Тамара журавін апынулася, як і першая, звязанай з тэатральнай сферай - займала пасаду намесніка загадчыка рэжысёрскім кіраваннем Малога тэатра. У канцы снежня 2014 года ў сям'і нарадзілася дачка Антаніна.
Дарэчы, малодшая сястра акцёра Марыя журавін таксама здымаецца ў кіно і займаецца агучваннем кінафільмаў, так што ў іх, можна сказаць, ёсць сямейная справа. Гледачы маглі яе бачыць у меладраме «Водар шыпшынніка». Аляксандр Уладзіміравіч не вядзе «Инстаграм» і іншыя соцсеть, але фота артыста часта з'яўляюцца ў акаўнтах яго калег і жонкі.
Аляксандр журавін зараз
У 2020 году акцёр працягнуў здымацца ў фільмах. Так, на экраны выйшлі дзве кінапрацы з удзелам Аляксандра Уладзіміравіча. Адна з іх - дэтэктыў «Воўк» рэжысёра Генадзя Астроўскага, які стаў экранізацыяй рамана Аляксандра Церахава «Каменны мост». Другая - баявік «Драйв», зняты Анар Мамедавым.Разам з журавін у захапляльным праекце з'явіліся Уладзімір Епіфанцаў, Мікалай Фаменка, Вольга Ламаносава і іншыя акцёры. У гэтым жа годзе прыхільнікі ўбачылі артыста ў праграме Цімура кізяковым «Калі ўсе дома». Ў 2021-м Аляксандр Уладзіміравіч працягнуў працу над здымкамі ў серыяле «Вечны кліч».
фільмаграфія
- 2006 - «Самотнае неба»
- 2007 - «Я - целаахоўнік»
- 2008 - «Адмиралъ»
- 2008 - «Жыццё ў пазыку»
- 2010 - «Ефрасіння»
- 2010-2013 - «Інстытут шляхетных дзяўчат»
- 2013 - «Пётр Лешчанка. Усё, што было ... »
- 2014 - «Сэрца зоркі»
- 2014 - «Сысці, каб вярнуцца»
- 2015 - «Здрады»
- 2017 - «Калейдаскоп лёсу»
- 2017 - «Бацькава бераг»
- 2018 - «Адплата»
- 2018 - «Хатні арышт»
- 2018 - «Ланцэт»
- 2018 - «На парозе кахання»
- 2020 працэнта - «Воўк»
- 2020 працэнта - «Драйв»