біяграфія
Гэтая жанчына стала другой жонкай знакамітага савецкага футбаліста з трагічным лёсам Эдуарда Стральцова. І ў кожным інтэрв'ю з ёй ўздымалася маральны аспект - як змагла Раіса Стральцова пражыць жыццё з чалавекам, абвінавачаным у страшным злачынстве.Магчыма, таму яе фігура ў біяграфіі спартсмена згуляла такую вялікую ролю. Нескладана кахаць мужчыну, у якога няма ніякіх шкілетаў у шафе. Тут жа атрымалася іншая гісторыя. І ў ёй Раіса Міхайлаўна заслугоўвае павагі і павагі, здолеўшы паверыць у невінаватасць каханага і назаўжды адгарадзіцца ад бесстаронняга мінулага мужа.
Асабістае жыццё
Дзень знаёмства з будучым мужам Раіса Міхайлаўна запомніла - 12 лютага 1963 года. А ў верасні ўжо адбылося вяселле. Дарэчы, сярод сваякоў нявесты толькі маці была незадаволеная выбарам дачкі. Аднак, пагутарыўшы з жаніхом, змяніла меркаванне.
Па характары жонка Эдуарда Стральцова была жорсткай. Пачаўшы жыць разам з футбалістам, зрабіла ўсё магчымае, каб прыбраць з сямейнага жыцця рэшткі «блатнога свету». Зрэшты, гэта каштавала ёй немалых прац.
Некаторы час ён гуляў у карты - у хаце сталі з'яўляцца былыя зняволеныя. Даведаўшыся пра поспех спартсмена, спрабавалі разжыцца ў былога суседа па месцы заключэння асуджаных грашыма або адзеннем. Раіса адразу дала зразумець жонку, што такое становішча спраў яе не задавальняе. І Эдуард паволі «адвадзіць» ад кватэры няўдачлівых гасцей.
У шчаслівай пары нарадзіўся сын, яго назвалі Ігарам. Цяпер ён у інтэрв'ю дзеліцца дэталямі асабістым жыцці бацькоў.
Эдуард, будучы зоркай на поле, быў прыстасаваны ў побыце. Раіса Міхайлаўна нават называла мужа вялікім дзіцем. Па расказах жонкі футбаліста, ёй даводзілася пакідаць у халадзільніку не толькі асобна порцыі для яго, але яшчэ і падпісваць іх. Каб ён ведаў, што разагрэць на сняданак, а што - на абед.
Стральцова клапацілася пра мужа, дзесьці шкадавала яго, але старалася быць жорсткай і непрымірымай. Часта выказвала незадаволенасць з-за слабахарактарнасці і празмернай дабрыні. Вельмі баялася, што мінулае нагоніць выбранніка. У самым пачатку адносін Эдуард папрасіў будучую жонку думаць аб яго невінаватасці ў тым страшным злачынстве, за якое правёў у зняволенні некалькі гадоў.
І Стральцова гэтую просьбу выканала. Хоць некаторыя факты з біяграфіі жонка дагналі яе. Яна ведала пра першую жонку Алле Стральцовай. Дарэчы, тая развялася са спартсменам адразу, як яго асудзілі.
Новая спадарожніца жыцця назвала гэты ўчынак здрадай. Зараз невядома, ці ведала яна, што Эдуард ўжо пасля вяселля сустракаўся з Алай. Але адно ўтаіць не атрымалася - калі дачка ад першага шлюбу Людміла Стральцова пайшла ў 1-й клас, футбаліст фінансава дапамог былой жонцы з пакупкамі да школы.
Для Раісы Міхайлаўны гэты ўчынак быў зразумелым і вытлумачальным, але пакрыўдзіў факт спробы схаваць гэта. Затым яна не замінала зносінам бацькі з дачкой, але гэтага так і не здарылася. Хоць кожны раз, калі спартовец прыязджаў з-за мяжы, нагадвала яму, каб той прывёз гасцінец Людміле.
У першыя гады пасля вызвалення Эдуард не працаваў. Сям'я трымалася толькі на зарплаце жонкі. Але яна не спрабавала папракаць мужа, ведаючы, што ўсяму свой час, і апынулася правы - неўзабаве муж вярнуўся ў каманду.
Аднак і гэта не стала падставай уздыхнуць спакойна. Жанчына непакоілася пра мужа, спрабуючы трымаць руку на пульсе. І старанна адсочвала новых знаёмых, «отваживая» тых, хто ўплываў на Эдуарда негатыўна.
Яе сын Ігар Стральцоў не мог вырасці безуважным да справы бацькі, але з вялікім спортам ў спадчынніка не склалася. Маці лічыла, што віной таму стаў Эдуард, які мала надаваў часу хлопчыку з пункту гледжання пагружэння ў тонкасці футбольнай кухні.
Ігар некаторы час выступаў за Хмяльніцкай «Падоле» ва Украіне. Раіса Міхайлаўна сама выклікала яго дадому пасля весткі аб аварыі на Чарнобыльскай АЭС. У Маскве ён правёў сезон у дублі «Дынама». На гэтым спартовая кар'ера сына скончылася.
Калі Эдуард асёл дома, Стральцова, нарэшце, ўздыхнула спакойна. Апошнія гады жыцця жонка прайшлі ціхамірна. А перад смерцю Эдуард яшчэ раз сказаў жанчыне, якая здолела паверыць яму насуперак довадам суда:
«Рая, я ні ў чым не вінаваты».кар'ера
Вядома, што Раіса Міхайлаўна ўсё жыццё працавала ў ЦУМе прадаўшчыцай. Апошнія гады трымала спецыяльны склад і была на добрым рахунку ў кіраўніцтва. Яна была ўважлівай, сабранай і адказнай работніцай, яе паважалі калегі. А дырэктар ЦУМа нават паспрыяў на пахаванні былой падначаленай, дамовіўся аб месцы на могілках.смерць
Першы інсульт ва ўдавы футбаліста здарыўся неўзабаве пасля смерці Эдуарда. Яе сын неяк заехаў у госці, але так і не змог дастукацца. Прыйшлося пералезці праз суседскі балкон - выявіў маці, якая ляжыць у пярэднім пакоі.
Яе паклалі ў 13-ю бальніцу. Пашанцавала, што былі знаёмыя лекары - хутка паставілі пацыентку на ногі.
Калі яе выпісалі дадому, сын стараўся наведваць часцей, але большую частку клопатаў на сябе узваліў сябар сям'і Віктар Іванавіч. І нават пераехаў, каб быць побач, але аднойчы яму давялося з'ехаць у ЗША разам са зборнай па плаванні. Тады ў Стральцовай і здарыўся другі інсульт.
У гэты раз плячо падставіў Павел Паўлавіч Барадзін. Раісу Міхайлаўну наладзілі ў крамлёўскую бальніцу, вылечылі.
Праз некаторы час жонка знакамітага футбаліста паехала ў Сочы разам з Віктарам Іванавічам. Паміж імі здарылася невялікая недамоўкі, а следам - трэці інсульт, які і стаў прычынай смерці.
З перавозкай цела маці Ігару дапамаглі знаёмыя. Замовілі спецыяльны склад, каб забальзамаванае. Авіярэйсы ў пачатку восені былі перагружаны, таму Віктар Іванавіч прывёз нябожчыцу дадому прама ў легкавым аўтамабілі.
На гэтым праблемы не скончыліся: у маскоўскім моргу адмовіліся прымаць. Дапамог былы начальнік Раісы Міхайлаўны - за лічаныя гадзіны дамовіўся аб месцы на Данілаўскіх могілках. Там і спачывае жанчына, якая стала для зоркі «Тарпеда» апорай і падтрымкай. Пахаваць побач з мужам не ўяўлялася магчымым: там паставілі занадта цяжкі помнік, а побач месца не было.