біяграфія
Будучы вядомы савецкі і расійскі паэт з'явіўся на свет 13-га Сак 1913. года. Яго маці стала медсястра і педагог Вольга Міхайлаўна, а бацькам - выхадзец з інтэлігенцыі дваранскага паходжання Уладзімір Аляксандравіч. Хлопчык стаў старэйшым у сям'і і разам з малодшымі братамі (Аляксандрам і Міхаілам) правёў шчаслівае дзяцінства ў Падмаскоўі.Дзяцінства і юнацтва
Сельская школа знаходзілася досыць далёка ад «радавога гнязда» Міхалковых, з-за чаго хлопчыкам нанялі персанальнага выхавальніка - Эму Розенберг, гувернантку нямецкага паходжання. Эма пільна і строга займалася развіццём сваіх падапечных, і тыя баяліся паслухацца сваю настаўніцу. Сяргею з усіх прадметаў больш за ўсё падабаўся нямецкую мову. Старэйшы сын Міхалковых яшчэ ў дзяцінстве выдатна казаў на гэтай мове і свабодна чытаў сапраўдныя тэксты Шылера і Гётэ.
Праз некаторы час сямейства пераехала ў Маскву, і тады хлопчыкі нарэшце-то пайшлі ў школу. Сяргей змог адразу перавесціся ў чацвёрты клас. Аднакласнікі спачатку кпілі над пачаткоўцам, які досыць моцна заікаўся. Але вясёлы і прыязны нораў будучага паэта дазволіў яму заваяваць сэрцы сваіх крыўднікаў і стаць іх лепшым сябрам.
Неўзабаве сям'я Міхалковых зноў пераехала, і Сяргей, як і кожны яго брат, апынуўся змушаны будаваць адносіны з новымі аднакласнікамі. На гэты раз - у Стаўрапальскім краі. Характэрна, што менавіта там было апублікавана першае вершаваны твор паэта, талент якога пачаў выяўляцца яшчэ ў раннім дзяцінстве.
Асабістае жыццё
Эрудыяваны і харызматычны Сяргей Міхалкоў з юных часу карыстаўся папулярнасцю ў прадстаўніц супрацьлеглага полу. Яго першай жонкай стала Наталля Кончаловская (яе бацькам быў вядомы мастак Пётр Канчалоўскі). Гэты шлюб можна было назваць дзіўным: жонка была на 10 гадоў старэй свайго новаспечанага мужа, ды і патрапіць пад вянок яна не занадта імкнулася. Тым не менш, аддаючыся на маю волю пад напорам юнага паэта, жанчына дазволіла надзець на свой безназоўны палец запаветнае колца.На здзіўленне гэты дзіўны саюз апынуўся неверагодна моцным. Сяргей і Наталля пражылі разам 53 гады і рассталіся толькі ў 1988-ім годзе, калі іх разлучыла смерць Канчалоўскага.
Двое сыноў, якія нарадзіліся ў гэтым дужым шлюбе, абралі творчы шлях і неўзабаве сталі не менш вядомымі людзьмі, чым іх бацькі. Андрэй Канчалоўскі вядомы як рэжысёр, Народны артыст і сцэнарыст. Мікіта Міхалкоў - таксама як Народны артыст, рэжысёр, сцэнарыст і акцёр.
Праз дзевяць гадоў пасля таго, як Наталля Кончаловская сышла ў іншы свет, Сяргей Міхалкоў адправіўся ў ЗАГС з новай выбранніцай. Другі і апошняй жонкай паэта стала Юлія Субоціна, дачка славутага акадэміка Валерыя Субоціна. Розніца ў 48 гадоў не перашкодзіла мужам пражыць душа ў душу, сэрца ў сэрца да самага скону Сяргея Уладзіміравіча.
творчасць
Гэта гістарычная для біяграфіі Сяргея Міхалкова падзея адбылася ў 1928-ім годзе: часопіс пад назвай «На ўздыме» апублікаваў яго верш «Дарога», нягледзячы на юны ўзрост аўтара. Цікава, што вядомы ў тыя часы паэт Аляксандр Безыменский ўжо ў першых дзіцячых творах Сяргея ўбачыў яго велізарны творчы патэнцыял.
Скончыўшы школу, Сяргей Міхалкоў вырашыў пакінуць Стаўрапольскі край і вярнуцца ў сталіцу. Спачатку яму даводзілася вельмі цяжка: спробы зарабіць на літаратурным таленце заканчваліся практычна безвынікова, даводзілася пагаджацца на любую працу. У імкненні зарабіць на жыццё Сяргей Міхалкоў папрацаваў і на ткацкай фабрыцы, і ў геалагічных экспедыцыях, і на многіх іншых пасадах.
У 1933-ім годзе газета «Весткі» прысвоіла яму ганаровы для юнага паэта статус: пазаштатны карэспандэнт. Будучы вядомы дзіцячы пісьменнік і не меркаваў, што яшчэ больш кардынальны пераварот у яго лёсе стаіўся літаральна за некалькі крокаў. У першай палове 1930-ых гадоў быў выдадзены першы зборнік твораў Сяргея Міхалкова, і яны прыйшліся па душы савецкім людзям. Яго вершы чыталі ў клубах, у тэатрах, па радыё.
У 1936-ім годзе ўсё ў той жа газеце «Весці» быў надрукаваны верш паэта пад назвай «Святлана». Характэрна, што першапачаткова Сяргей назваў свой верш «Калыханка», але потым вырашыў перайменаваць яго, каб дагадзіць ўпадабанай прадстаўніцы прыгожага полу. Дзяўчына гэты жэст, нажаль, не ацаніла. Але Іосіф Сталін (чыю дачку таксама клікалі Светлана) быў да глыбіні сэрца расчулены гэтым вершам. Натуральна, у тыя часы заступніцтва Сталіна значыла для аўтара вельмі многае.
У сярэдзіне 1930-ых гадоў паэту прапанавалі паўдзельнічаць у конкурсе, у рамках якога трэба было прыдумаць піянерскую песню. Сяргей Міхалкоў вельмі адказна падышоў да задання і нават уладкаваўся працаваць важатым у піянерскі лагер, каб належным чынам адчуць усю атмасферу паходаў, вячорак ля вогнішча і марудлівых апавяданняў.
"Дзядзька Сцёпа"
Першым крытыкам вершаў, што нарадзіліся ў Міхалкова пасля такога вопыту, стаў Барыс Ивантер (рэдактар часопіса «Піянер»). Адзін з твораў (тады яно насіла назву «Тры грамадзяніна») прыйшлося Ивантеру да спадобы і было апублікавана.Тады ў Сяргея Міхалкова зарадзілася ідэя не абмяжоўвацца адным вершам. Аўтар вырашыў напісаць сапраўдную паэму для дзяцей, якая будзе цікавая малышам розных узростаў. Менавіта тады пісьменнік стварыў добра нам вядомага «Дзядзьку Сцёпу» - мабыць, самае папулярнае свой твор.
Звычайна строгі і прыдзірлівы, Барыс Ивантер прыйшоў у захапленне ад паэмы. Ён без якіх-небудзь ваганняў апублікаваў твор у сваім часопісе, а самога Сяргея Міхалкова адправіў вучыцца прамудрасцям у Самуіла Якаўлевіча Маршака. Апошні распавёў пачаткоўцу паэту, якімі павінны быць дзіцячыя творы, каб дабратворна ўплываць на працэс развіцця, вучобы, выхавання і сталення дзіцяці.
Пад кіраўніцтвам дасведчанага настаўніка Міхалкоў перавыдавалася і дапісваў свайго «Дзядзьку Сцёпу». Паступова паэма пашыралася і павялічвалася, у яе дадаваліся ўсё новыя сюжэтныя павароты. Нязменным ж заставаўся гераізм, сумленнасць і самаадданасць Дзядзькі Сцёпы - чалавека, годнага сваёй Радзімы.
ваенныя гады
Неўзабаве пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны адораны паэт быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі. На працягу некалькіх гадоў ён выступаў у ролі ваеннага карэспандэнта. Краіна, адчайна змагаўся за сваю свабоду, натхніла Сяргея на напісанне сцэнарыяў для двух фільмаў: «Бой пад Сокалам» і «Франтавыя сяброўкі». За стварэнне сцэнарыя «франтавых сябровак» паэт быў пасля узнагароджаны Дзяржаўнай прэміяй.
У 1943-ім годзе Сяргей Міхалкоў і яго добры прыяцель Габо вырашылі паўдзельнічаць у конкурсе на напісанне гімну для саюзнай дзяржавы. Варыянт, прапанаваны паэтам, прыйшоўся да спадобы Іосіфу Сталіну. Пасля невялікіх карэкціровак і паправак гэты гімн быў зацверджаны і напярэдадні наступу 1944-го года яго пачула ўся краіна. У 1977 годзе аўтар напісаў другую рэдакцыю свайго твора.
Адзначым, што ў канцы 20 стагоддзя Сяргей Уладзіміравіч зноў узяў удзел у распрацоўцы новага гімна, ужо для Расійскай Федэрацыі. Як і дзесяцігоддзямі раней, яго варыянт быў прызнаны самым прыдатным з у прынцыпе магчымых, і ў 2000-ім годзе пад бой курантаў мы пачулі менавіта вершы Міхалкова, пакладзеныя на музыку.
пасляваенны час
Пасля завяршэння Вялікай Айчыннай Сяргей Міхалкоў вярнуўся да ўпадабанай дзіцячай тэматыцы, пераважна складаючы творы для малых. Па радзе Аляксандра Талстога ён паспрабаваў сябе ў жанры байкі. Вопыт выйшаў вельмі ўдалым, і за гады сваёй творчай дзейнасці Сяргей Уладзіміравіч паспеў напісаць больш за 250 баек вершаў.Таксама паэт актыўна займаўся напісаннем сцэнарыяў для мультыплікацыйных фільмаў. Да прыкладу, менавіта яму мы абавязаны з'яўленнем такіх добрых і вясёлых савецкіх мульцікаў, як «Тут не кусаюцца», «Паляўнічая стрэльба», «У Афрыцы Жарко», «Як стары карову прадаваў», «Зайка-зазнайка». У агульнай складанасці па сцэнарах Сяргея Міхалкова было намалявана некалькі дзясяткаў анімацыйных карцін, у тым ліку мульцікі пра Дзядзьку Сцёпу.
Пісаў Сяргей Міхалкоў і сцэнары для фільмаў: «Тры плюс два», «Новыя прыгоды ката ў ботах», «Вялікае касмічнае вандраванне" і г.д. Таксама ён пераклаў на рускую мову і адаптаваў для савецкага слухача тэксты вядомых чэшскіх опер «Чорт і Кача» і «Прададзеная нявеста». Вызначыўся паэт і напісаннем п'ес, разлічаных на дарослае публіку: «Паляўнічы», «Ілля Галавін», «Ракі і кракадзіл», «Дзікуны», «Эцитоны бурчелли» выйшлі менавіта з-пад яго пяра.
палітычная дзейнасць
Як адзін з любімых паэтаў Сталіна Сяргей Уладзіміравіч паспяхова будаваў палітычную кар'еру. Яму ўдалося атрымаць пасаду сакратара Саюза пісьменнікаў, пасля - сакратара Саюза пісьменнікаў РСФСР, а яшчэ крыху пазней - старшыні гэтай арганізацыі.
Таксама Сяргей Міхалкоў паспеў папрацаваць дэпутатам Вярхоўнага Савета. За палітычныя поспехі паэт нярэдка крытыкаваўся сучаснікамі, якія лічылі яго творчасць угодническим ў адносінах да ўладаў.
Апроч іншага, у свой час Міхалкоў удзельнічаў у ганеннях дысідэнтаў. Цалкам верагодна, што з узростам стаўленне пісьменніка да гэтай сітуацыі змянілася, але ў той час ён сапраўды верыў, што здзяйсняе правае справу.
У канцы 20-га стагоддзя аўтар заняў пасаду аднаго са старшыняў Таварыства пісьменніцкіх саюзаў, а незадоўга да смерці яго ўзнагародзілі ордэнам Святога апостала Андрэя Першазванага за велізарныя заслугі на літаратурнай ніве.
смерць
Пісьменьнік памёр 27-га жніўня 2009-га года, на той момант яму было 96 гадоў. Родныя і блізкія Міхалкова распавядалі, што незадоўга да апошняга ў сваім жыцці адыходу да сну Сяргей Уладзіміравіч цёпла развітаўся з усімі, каго кахаў. А перад тым, як канчаткова пакінуць наш свет, ён расплюшчыў вочы і цалкам свядома заявіў: «Ну, хопіць мне. Да пабачэння".
Наўрад ці хто-то стане спрачацца з тым, што таленавіты паэт пражыў насычанае жыццё і пакінуў пасля сябе значны след у гісторыі і культуры. Сяргей Міхалкоў быў пахаваны на Новадзявочых могілках, развітанне з паэтам праводзілася ў Храме Хрыста на наступны дзень пасля яго смерці.