біяграфія
Вобраз вялікага расійскага вучонага Міхаіла Ламаносава стаў візітоўкай артыста і з'яўляецца асновай для яго творчай біяграфіі. У фільмаграфіі Ігара Волкава паўсотні іншых, не мeнее запамінальных роляў у кіно і тэатры. Прыхільнікі любяць яго герояў за мужнасць і харызму, смеласць і высакароднасць, яны прымушаюць верыць у перамогу дабра над злом і ў перамогу справядлівасці.Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся акцёр летам 1959 года ў Пскоўскай вобласці. У горадзе вайсковай славы Вялікія Лукі прайшлі дзяцінства і юнацтва Ігара Юр'евіча. У сям'і Волкавых ні артыстаў, ні людзей іншых блізкіх прафесій не было. Мама працавала ў краме «Оптыка», бацька «круціў баранку» ў гарадской аўтакалоне. Мабыць, адзіны творчы чалавек - бабуля Ірына Ягораўна. Жанчына выдатна ведала рускую паэзію, здолела прышчапіць гэтую любоў і ўнуку.
Ігар Волкаў не марыў аб сцэне або здымачнай пляцоўцы. У інтэрв'ю акцёр прызнаўся, што ў ім і сёння «бунтуе не адбыўся гісторык». Падлеткам ён зачытваўся гістарычнымі манаграфіямі і раманамі, плануючы стаць даследчыкам мінулага. Азначыў і ВНУ - Ленінградскі універсітэт імя А. С. Пушкіна
Калі і чаму здарыўся пералом у свядомасці і жаданнях маладога чалавека, невядома, але намёк лёс дала Волкаву яшчэ ў дзяцінстве. Па суседстве з будучыняй акцёрам жылі браты па прозвішчы Ламаносавы. Ігар Юр'евіч называе гэта знакам, які змог расшыфраваць толькі тады, калі адыграў архангельскага самародка. Ён прыехаў з горада Вялікія Лука пакараць сталіцу, не маючы дакладнага плана, у якой інстытут будзе паступаць.
Зайшоў у Шчэпкінскага тэатральную вучэльню, прачытаў вершы і вырабіў на прыёмную камісію такое ўражанне, што пасля праслухоўвання яго дакументы апынуліся прадбачліва зачыненымі ў сейфе. Педагогі асцерагаліся, як бы пскоўскага таленту не пераманіў іншую ВНУ.
Вучыўся Волкаў на курсе Уладзіміра Монахова. Пасля ўручэння дыплома 23-гадовага артыста прынялі ў трупу сталічнага акадэмічнага драмтэатра на Сувораўскім плошчы. Тут акцёр затрымаўся на год. Яшчэ 5 гадоў ён выходзіў на сцэну МХТ імя А. П. Чэхава. Зараз Ігар не служыць храмам Мельпамены.
Асабістае жыццё
Інфармацыя пра асабістае жыццё Ігара Юр'евіча не тое што бедная, а практычна адсутнічае. Вядома, што з першай жонкай яго пазнаёміў калега Ігар Лях. Яніна Лісоўская - выканаўца ролі Людмілы, старэйшай дачкі герояў Ніны Дорошиной і Аляксандра Міхайлава ў знакамітай меладраме «Каханне і галубы». Лях сыграў у фільме ee брата.Ваўкоў і Лісоўская пражылі разам 2 гады, скасавалі шлюб афіцыйна шмат пазней. Пра прычыны разводу ніхто з мужа і жонкі не казаў. Яніна жыве ў Нямеччыне, замужам за тэатральным акторам, выгадавала дачка.
Другая жонка Ігара Наталля Волкава, як пішуць СМІ, звязаная з індустрыяй кіно. Сям'я для артыста настолькі важная, што пра другой палоўцы і дзецях ён нідзе не прамовіў ні слова, не дзяліўся фотаздымкамі. Вось ужо ў каго дом - непрыступная крэпасць
Cебя Волкаў называе «нетусовочным» чалавекам, прыхільнікі не бачаць яго на тэлешоў і чырвоных дарожках кінафестываляў. Артыст кажа, што ў яго няма «мэрсэдэсаў» і грашовага капіталу, а круціцца ў вышэйшым грамадстве - сумніўнае задавальненне.
Ігар Юр'евіч любіць хадзіць у тэатры і кіно, яму важней тое, што адбываецца ўнутры, а не знешні глянец і мітусня. Бо разбураны знешні свет аднавіць няцяжка, а руіны ўнутры - амаль немагчыма.
фільмы
Дэбютную ролю ў кіно Ігару Волкаву прапанавалі на апошнім курсе «Шчукі». Ён сыграў курсанта Юрыя ў камедыйным мюзікле Альфрэда Шестопалова «Дзяўчына і мора». Камедыю здымала кінастудыя «Укртелефильм» на парусным судне, належаў Херсонскай мараходнай вучылішчу. У наступным 1982 годзе Ігар з'явіўся ў эпізодзе 3-серыйнага савецкага дэтэктыва «Інспектар Лосеў» у вобразе старэйшага лейтэнанта міліцыі. Аднак у тытрах фільма пасля яго выхаду свайго імя ён не знайшоў.
Слава абрынулася на артыста праз 4 гады. У 1986-м адбылася прэм'ера біяграфічнага серыяла «Міхайла Ламаносаў», знятага Аляксандрам Прошкін. Ігару даверылі згуляць вучонага ў маладосці. На ролю прэтэндавалі два дзясяткі акцёраў. Аднак архангельскага генія разглядзелі ў высокім (дакладны рост выканаўцы невядомы), з пранізлівым позіркам, імпэтным Волкове.
Эпічную карціну стваралі ў Салавецкіх сёлах на беразе Мезені, бо ў родных мясцінах Ламаносава цывілізацыя сцерла архітэктуру і ландшафт, якія дазвалялі перадаць падзеі 18-га стагоддзя.
У стужцы задзейнічаны Віктар Сцяпанаў (Ламаносаў у сталыя гады), Анатоль Васільеў (бацька вучонага) і Ганна Фроловцева (Кацярына I). Ілзэ Ліепа з'явілася ў вобразе жонкі прыродазнаўца-генія.
Ролю Міхайла Ламаносава артыст лічыць па-сапраўднаму дэбютнай. Бліскучую гульню і стоадсоткавае трапленне ў вобраз Ігар Волкаў сціпла тлумачыць маладосцю і неспрактыкаванасцю. Ён сцвярджае, што «быў настолькі малады адносна прафесіі, што гуляў сябе ў прапанаваных абставінах».
Пазней акцёр з усмешкай успамінаў, як яму для ролі перафарбавалі цёмныя валасы і бровы ў ільняной колер. Таксістам змрочны хлопец з няроўна афарбаванымі валасамі здаваўся падазроным, у машыну Волкава саджаць адмаўляліся. Фільм адкрыў Ігара гледачам і рэжысэрам, у яго з'явілася армія прыхільнікаў, ён стаў кумірам савецкіх гледачоў, засумуеш па станоўчым героям.
У наступным годзе яму дасталася галоўная роля ў драме рэжысёра Булата Мансурава «Параза». І зноў артысту прапанавалі пераўвасобіцца ў маладога навукоўца. Чатырохсерыйны фільм па матывах твора Данііла Гранін быў зняты на «Масфільме». Ключавых герояў згулялі Васіль Ланавой, Павел Бондараў і Леанід Кураўлёў. У 1988-м Ігар Волкаў - галоўны персанаж у ваеннай драме «Вярніце застанемся» і 6-серыйнай меладраме «Радасці зямныя». І зноў ён станоўчы герой, сумленны і бескампрамісны ў прапанаваных няпростых абставінах.
1980-я акцёр завяршыў годна, зняўшыся ў драматычнай стужцы «Каханне з прывілеямі» з Любоўю Палішчук і Вячаславам Ціханавым у галоўных ролях і ў крымінальным фільме «Паляванне на суценёра», музыку да якога напісаў Ігар Тальков. Зорны акцёрскі склад не дадаў праектах рэйтынгу.
Другі кінастужкай, якая прынесла артысту славу, стала драма «Руская спявачка». Трылер датчаніна Мортэна Арнфреда - сумесны праект Расіі, Швецыі і Англіі. Ігар Волкаў згуляў следчага Басава, з якім органы дзяржбяспекі перашкаджаюць расследавання справы забойства двух жанчын. Ён даводзіць справу да завяршэння цаной жыцця. Карціну намінавалі на галоўныя прэміі кінафэстаў у Германіі, Італіі і Польшчы.
У сярэдзіне 1990-х адбылася прэм'ера яшчэ двух інтэрнацыянальных праектаў - нямецка-расійскага прыгодніцкага серыяла «Аляска Кід», дзе Волкаў сыграў Фрэнка, і трылера брытанскага рэжысёра Энтані Уолер «Нямы сведка». У здымках апошняга ўдзельнічалі 4 краіны.
Ігар Волкаў падвёў рысу пад 90-мі крымінальнай драмай «Танга над прорвай», дзе з'явіўся ў звыклым амплуа адважнага героя, які помсціць бандытам за каханую жанчыну. Яе згуляла Марына Магілёўская. Яркая ролю ў стужцы дасталася Льву Дураў.
Не згубіўся артыст і ў 2000-х. Ён з'явіўся ў 4-серыйнай ваеннай драме па матывах апавяданняў Варлама Шаламава «Апошні бой маёра Пугачова». Маёра згуляў Ігар Ліфанаў, Ігару Волкаву дасталася галоўная роля зняволенага Салдатава, які адважыўся на ўцёкі з месцаў зняволення ў Сібіры. На здымачнай пляцоўцы акцёр зноў сустрэўся са Львом Дураў.
Карціна «Кат» - частка цыклу пра следчым Чаркасавай. У ролі дасведчанага шпіка МУРа не адзін год выступаў Андрэй Смалякоў. У аснову чарговага кинодела легла гісторыя приспешницы фашыстаў Антаніны Макаравай, што растраляла, па архіўных дадзеных, 1,5 тыс. Чалавек і выкрыты толькі праз 30 гадоў пасля заканчэння вайны.
Ваўкоў пераўвасобіўся ў былы кадэбэшнік, у адстаўцы які ўзначаліў партыйны камітэт правінцыйнага лясгаса. «Кат» лічыцца самай захапляльнай часткай усяго праекта. Фільм адзначаны трыма прэміямі «Ніка».
Галоўная роля ў артыста ў меладраме «Сэрца капітана Немовым». Гэтая карціна - аповяд пра флоцкай салідарнасці і бацькавым абавязак. Персанаж Ігара - стары капітан, які вырашыў перадаць апошнія словы гіне марака, якія той адрасаваў сыну.
Па шляху ў Маскву Немовым успамінае ўласную маладосць. Герояў з мінулага згулялі Эльвіра Болгава, Аляксей Ягудзін і зорка серыяла «След» Станіслаў Эрклиевский.
2000-я гады прынеслі акцёру і адмоўныя ролі. У крымінальным фільме «Правакатар» Ігар Волкаў зняўся ў ролі крымінальнага аўтарытэта Юры-бульдозер, у серыяле «Залаты запас» з'явіўся ў вобразе «хроснага бацькі» горада, а ў дэтэктыве «Апостал. Бацькоўскі інстынкт »Волкаў пераўвасобіўся ў былога зняволенага градусаў.
Прэм'ера карціны адбылася ў 2014-м, з тых часоў навіны аб праектах з яго удзелам даволі доўга не паступалі.
У лістападзе 2016 года радасць ад сустрэчы з выдатным артыстам выпрабавалі вучні Ламаносаўскім прыватнай школы № 5 у Маскве. Ігар Юр'евіч распавёў хлопцам пра першай ролі ў кіно, аб пробах і тых выпрабаваннях, якія чакаюць абітурыентаў і студэнтаў тэатральных ВНУ.
Пасля прагляду фрагментаў фільма пра Міхаіла Ламаносава Волкаў адказаў на пытанні вучняў, падзяліўся сакрэтамі акцёрскага майстэрства і цікавымі падрабязнасцямі здымачнага працэсу. Больш за ўсё школьнікаў цікавіла работа Ігара Волкава над фільмам пра чалавека, чыё імя носіць навучальную ўстанову.
Ігар Волкаў зараз
Ігар Юр'евіч рэдка з'яўляецца на экранах, аднак прыхільнікі спадзяюцца, што меладраматычны трылер «Ціхія людзі» у паслужным спісе акцёра не апошні. Журналісты, напрыклад, лічаць, што сёння, калі кінематограф звяртаецца да савецкага мінулага, тыпаж Волкава быў бы запатрабаваны. У 2020-м гледачы спадзяваліся дачакацца героя, ня пасующего перад абставінамі, для якога вера, прынцыпы і сумленнасць не пусты гук.фільмаграфія
- 1986 - «Міхайла Ламаносаў»
- 1987 - «Параза»
- 1988 г. - «Радасці зямныя»
- 1989 - «Каханне з прывілеямі»
- 1990 - «Паляванне на суценёра»
- 1993 - «Русская спявачка»
- 1993 - «Аляска Кід»
- 1994 - «Нямы сведка»
- 1997 - «Танга над прорвай»
- 2003 - «Аператыўны псеўданім»
- 2004 г. - «Сармат»
- 2005 - «Апошні бой маёра Пугачова»
- 2009 г. - «Сэрца капітана Немовым»
- 2012 - «Залаты запас»
- 2013 - «Трэцяя сусветная»
- 2014 - «Апостал. Бацькоўскі інстынкт »