біяграфія
Якунін Уладзімір Іванавіч - дзяржаўны і грамадскі дзеяч, былы прэзідэнт ААТ «РЖД», дыпламатычны работнік, навуковы супрацоўнік і выкладчык факультэта паліталогіі МДУ.
Выхадзец з савецкай разведкі, У.І. Якунін пасля некалькіх гадоў дзейнасці ў інвестыцыйным і банкаўскім бізнэсе пераходзіць на дзяржаўную службу, дзе ў сферу яго адказнасці трапляе чыгуначны транспарт.
У працэсе рэформы Міністэрства шляхоў зносін перафарматуе ў акцыянернае таварыства «Расійскія чыгункі», якія Якунін узначальваў на працягу 10 гадоў. Да 2015 года РЖД выйшлі на трэцяе месца ў свеце па аб'ёме грузаперавозак, будучы найбуйнейшым працадаўцам у Расіі.
Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Іванавіч Якунін нарадзіўся ў 1948 годзе ва Уладзімірскай вобласці. Яго дзіцячыя гады прайшлі на эстонскай узбярэжжы Прыбалтыкі, дзе працаваў бацька - ваенны лётчык. У 14-гадовым узросце пераехаў у Ленінград. Тут атрымаў вышэйшую адукацыю - скончыў на «выдатна» дыпломам Военмех.
Пасля вучобы уладкаваўся ў Дзяржаўны інстытут прыкладной хіміі - па дыплому яго спецыяльнасць была звязана з распрацоўкай балістычных ракет. Менавіта да гэтага часу адносіцца інфармацыя пра тое, што Якунін звязаў свой лёс са спецслужбамі (з яго ўласных слоў, працы ў выведцы ён аддаў 22 гады свайго жыцця).
Уладзімір Якунін успамінаў у сваіх мемуарах, што ў савецкай выведцы бачылі два асноўных спосабу ўплыву на чалавека: праз кампрамат і праз сяброўства, а сам ён заўсёды аддаваў перавагу менавіта другі падыход,
«Так як якія ўзнікаюць пры ім адносіны значна надзейней і больш эфектыўна".У 1977 годзе Якунін заканчвае вучобу ў Чырванасцяжны інстытут КДБ СССР і пераходзіць на працу ў Дзяржкамітэт Саўміна СССР па знешнеэканамічных сувязях на пасаду старэйшага інжынера. Па словах Якуніна, гэта адно з ведамстваў, якое выкарыстоўвалася савецкай выведкай як афіцыйная шыльда для працы за мяжой. З 1982 тры гады кіруе аддзелам па працы з замежнікамі ў ленінградскім Физтехе.
У 1985 году атрымлівае сваю першую замежную камандзіроўку - адпраўляецца ў Сталае прадстаўніцтва СССР пры ААН у Нью-Ёрк. Якунін працуе ў Камітэце па выкарыстанні касмічнай прасторы ў мірных мэтах, і адначасова працуе на Першае галоўнае ўпраўленне КДБ.
Знаходзячыся ў ЗША, ён паступова расчароўваецца ў бязгрэшнасці і ідэалагічнай чысціні савецкага кіраўніцтва, назіраючы за тым, як партыйныя бонзы час ад часу прылятаюць у Нью-Ёрк, але замест працы часта аддаюцца забаваў, купляюць прадметы раскошы за дзяржаўны кошт. Сям'я Якунін вяртаецца ў Савецкі Саюз незадоўга да яго распаду ў 1991 годзе і бачыць перад сабой ужо зусім іншую краіну.
бізнес
У 1991 годзе Уладзімір Якунін пакідае дзяржаўную службу і пачынае ўласныя бізнес-праекты ў Санкт-Пецярбургу. У прыватнасці, стварае прадпрыемства па прыцягненню замежных інвестыцый «Міжнародны цэнтр дзелавога супрацоўніцтва» - адну з першых у Расіі пляцовак, арыентаваных на арганізацыю ўзаемадзеяння айчынных і замежных кампаній. Для працы Якунін і яго партнёры арандавалі былы «Дом палітасветы».
Дзякуючы сферы дзейнасці Міжнароднага цэнтра Якунін збліжаецца з Уладзімірам Пуціным, які працаваў у тыя гады ў пецярбургскай мэрыі і курыравалі знешнія эканамічныя сувязі горада. Як піша Якунін у сваіх успамінах, Пуціна сярод яго калег вылучала яго здольнасць трымаць слова.
Якунін актыўна зарабляў грошы і інтэнсіўна карыстаўся адкрытымі ў краіне эканамічнымі магчымасцямі, уключаючы ў сваю дзейнасць прадстаўнікоў цяперашняй эканамічнай і палітычнай эліты. Пры гэтым бізнэсы былі абсалютна разнопрофильными. Напрыклад, з братамі Фурсенка і Юрыем Кавальчуком ў ён стварыў фірму «Тэмп», якая вырабляла фільтры для ачысткі вады. З тым жа Кавальчуком Якунін потым стварыў банк «Расея».
У 1996 годзе разам з Уладзімірам Пуціным, Юрыем Кавальчуком, Сяргеем і Андрэем Фурсенка і яшчэ трыма бізнесменамі стварыў дачны кааператыў «Возера». Як адзначаў Якунін у інтэрв'ю МК, тэрыторыю выкупілі ў самозахватчиков і добраўпарадкавалі.
«Туалеты, як у вядомым фільме, з выграбнымі ямамі стаялі на беразе возера, і нікога гэта не калыхала. Мы з уладамі рэгіёнах дамовіліся і правялі перамовы з усімі самозахватчиками, таму што мы былі тады афіцыйнымі набывальнікамі правоў на арэнду і куплю зямлі. Як цяпер робяць? Пусцілі бульдозеры, усё зруйнавалі. Мы пайшлі па іншым шляху: з кожным дамовіліся і прапанавалі на тэрыторыі, якую саўгас вылучыў, пабудаваць ім нармальныя домікі ».Дом Якуніна і дачы яго таварышаў па кааператыву былі пабудаваныя з дрэва, некаторыя мелі выхад да вадаёма. Плошчу дачы, па ўспамінах, складала прыблізна 240 квадратных метраў.
дзяржаўная дзейнасць
У 1997-2000 гадах Уладзімір Іванавіч Якунін вяртаецца на дзяржслужбу. Магчыма, яго запрасіў Пуцін - ён кіраваў Галоўным кантрольным кіраваннем пры прэзідэнце РФ, начальнікам Паўночна-Заходняй акруговай інспекцыі якога стаў Якунін.
У кастрычніку 2000 года Уладзімір Якунін прызначаны намміністра транспарту РФ. Яго асноўнай задачай стала наладжванне ўзаемадзеяння розных частак транспартнай інфраструктуры краіны - у першую чаргу, чыгуначнай і партовай.
У лютым 2002 году ён цалкам пераходзіць на працу ў чыгуначную галіна, атрымаўшы пасаду намесніка міністра шляхоў зносін. Гэта перыяд поўнамаштабнай рэарганізацыі ведамства, якая заканчваецца ў верасні з'яўленнем ААТ «Расійскія чыгункі» (РЖД). У кастрычніку Якунін Уладзімір Іванавіч ўваходзіць у топ-мэнэджмент кампаніі, а з лета 2005 года ўзначальвае яе.
Цяпер Якунін трэба перавесці дзейнасць былога міністэрства шляхоў зносін на рынкавыя рэйкі. На чале РЖД Уладзімір Іванавіч Якунін становіцца лабістам вялікіх інфраструктурных праектаў: рэканструкцыі Транссіба і БАМа, з'яўлення высакахуткаснага ж / д зносін ( «Сапсан»), будаўніцтва чыгуначных падыходаў да марскіх партоў ў Ленінградскай вобласці.
Якунін даў старт мадэрнізацыі кампаніі - былі абноўленыя буйныя вакзалы, у іх з'явіліся папулярныя сеткі кафэ і прадпрыемстваў хуткага харчавання, праведзена добраўпарадкаванне прывакзальных тэрыторый і парковак. Былі запушчаныя новыя тыпы цягнікоў: «Ластаўкі» - дзённыя экспрэсы, якія злучаюць суседнія рэгіёны, «Стрыжы» - двухпавярховыя склады. У Маскве з'явіўся «Аэроэкспресс». РЖД пачалі прадаваць квіткі онлайн.
РЖД прымалі актыўны ўдзел у стварэнні чыгуначнай інфраструктуры Усць-Лужскі порта, аднаго з найбуйнейшых транспартных праектаў, рэалізаваных у Расіі за апошнія дзесяцігоддзі. На голай зямлі быў пабудаваны буйны порт, які сёння з'яўляецца галоўнымі гандлёвымі варотамі краіны на паўночным захадзе і дазваляе не плаціць транзітныя пошліны за карыстанне партамі краін Прыбалтыкі.
Пры Якуніне прайшоў рэбрэндынг РЖД - на змену сіняга фірменнага стылю і зялёным цягнікам прыйшлі адценні чырвонага і шэрага.
«Самай амбіцыйнай задачай за ўсё сваё жыццё» Уладзімір Якунін лічыць падрыхтоўку да сочынскай Алімпіяды - будаўніцтва новага вакзалу ў Адлеры і ўзвядзенне з нуля большай частцы рэгіянальнай транспартнай інфраструктуры.
Падчас працы Якуніна ў РЖД кампанія пачала экспансію на знешнія рынкі. Так, у 2012 годзе ў PSA Peugeot-Citroen за 800 млн быў набыты лагістычны аператар Gefco, які прысутнічае сёння ў большасці краін свету, а сярод яго асноўных кліентаў - вядучыя вытворцы, такія як "Пежо", "Сіменс", "Бош", " Ікеа "," Проктер энд Гэмбл ". Быў падпісаны кантракт на рэканструкцыю чыгунак у Сербіі.
У 2012 годзе У.І. Якуніна абралі старшынёй Міжнароднага саюза чыгунак.
У 2014 годзе Якунін быў прысвоены ранг Надзвычайнага і Паўнамоцнага амбасадара.
Пасля сыходу з РЖД ў 2015 годзе Якунін адмовіўся ад магчымасці стаць сенатарам ад Калінінградскай вобласці, паколькі абраў для сябе дзейнасць у сферы міжнародных адносін.
На працягу многіх гадоў, у тым ліку будучы кіраўніком РЖД, Якунін называў сваёй задачай ўсталяванне раўнапраўнага дыялогу паміж краінамі і цывілізацыямі, у прыватнасці прымірэння Расіі і Захаду. Для гэтага ён стварыў і ўзначаліў фонд «Дыялог цывілізацый», штогод праводзіць палітычны форум на Радосе, дзе збіраюцца расійскія і заходнія палітолагі.
З 2016 года пад кіраўніцтвам Уладзіміра Якуніна ў Берліне працуе даследчы інстытут «Дыялог цывілізацый».
крытыка
У 2010 годзе імя Уладзіміра Якуніна згадвалася ў кантэксце скандалу аб фінансаванні прарасейскай Цэнтрысцкай партыі Эстоніі.
У 2013 і 2014 гадах апазіцыянеры крытыкавалі Якуніна за нежаданне публікаваць звесткі пра свой заробак у РЖД. У 2015 годзе Уладзімір Якунін упершыню раскрыў гэтую інфармацыю - яго даходы за 2014 год склалі 93,5 млн. Рублёў.
У жніўні 2018 года Якуніна абвінавацілі ў падрыхтоўцы да эміграцыі, заўважыўшы яго ў консульстве Германіі пры атрыманні візы, якая дае права на жыццё і працу ў ФРГ. Прадстаўнік Якуніна Рыгор Леўчанка адзначыў, што няма нічога незвычайнага ў атрыманні рабочай візы краіны, дзе размешчаны галоўны офіс «Дыялогу цывілізацый» - без гэтага немагчыма легальна кіраваць інстытутам.
Асабістае жыццё
Уладзімір Якунін жанаты. Са сваёй жонкай, Наталляй Віктараўнай, пазнаёміўся ў 9 класе, пажаніліся на чацвёртым курсе «Военмех».
У пачатку «нулявых» была прадпрымальнікам. Займаецца дабрачыннасцю. Кіраўнік і сузаснавальнік жэнеўскага фонду «Дыялог цывілізацый». У Якунін два сыны і чатыры ўнукі.
Уладзімір Якунін зараз
Зараз У.І. Якунін ўзначальвае фонд «Дыялог цывілізацый», займаецца дабрачыннасцю і навукова-даследчай дзейнасцю.Цікавыя факты
- Калі Злучаныя Штаты і ЕЗ увялі санкцыі супраць высокапастаўленых расійскіх чыноўнікаў, у падтрымку Якуніна з адкрытым ліст выступілі прафесара універсітэтаў з ЗША, Брытаніі, Канады, Італіі, Аўстрыі, Германіі. У выніку Уладзімір Якунін ня быў уключаны ў еўрапейскі санкцыйных спіс.
- Якунін з'яўляецца заснавальнікам і кіраўніком шэрагу дабрачынных арганізацый. Заснаваны ім фонд Андрэя Першазванага аднавіў традыцыю прынясення ў Расею з Ерусаліма Жыватворнага агню. Менавіта тады, у 2003 годзе, ва ўзросце 54 гадоў Уладзімір Іванавіч прыйшоў да свядомай веры.
- У кнізе «Коварная каляіна» Якунін распавядае, як спытаў аднойчы прэзідэнта кампаніі Siemens, чаму Меркель не выкарыстоўвае ў зносінах з прадстаўнікамі Расіі руская мова, якой нядрэнна валодае. А праз некаторы час канцлер запрасіла яго на сустрэчу і распавяла, што гэта звязана з гісторыяй з яе дзяцінства, калі савецкі салдат скраў у яе ровар. Уладзімір Іванавіч у адказ сказаў, што гатовы скупіць усе ровары ў суседняй краме, калі гэта можа хоць чымсьці дапамагчы выправіць сітуацыю.
- У 2005-2007 гг. становіцца спачатку кандыдатам, а затым доктарам палітычных навук. З 2010 года - загадчык кафедры дзяржаўнай палітыкі факультэта паліталогіі МДУ.
- Мае дзяржаўныя ўзнагароды, а таксама шэраг узнагарод Рускай праваслаўнай царквы.