Biyografi
Napoleon Bonaparte, bir diplomat, mükemmel zeka, olağanüstü hafıza ve şaşırtıcı verimliliğe sahip olan parlak bir komutandı. Tüm dönem ondan sonra adlandırılır ve eylemleri çoğu çağdaş için bir şok haline geldi. Askeri stratejileri ders kitaplarında ve Batı ülkelerinin demokrasisinin normları "Napolyon Hukuku" na dayanıyor.
Bu olağanüstü kişiliğin Fransa tarihindeki rol belirsizdir. İspanya ve Rusya'da bir Deccal olarak adlandırıldı ve bazı araştırmacılar Napolyon'un birkaç süslenmiş kahraman olduğunu düşünüyor.
Çocukluk ve gençlik
Brilliant Komutanı, Devlet Adam, İmparator Napolyon I Bonaparte, Korsika'nın bir yerliydi. 15 Ağustos'ta 1769'da Ajaccio şehrinde kötü bir soylu ailede doğdu. Gelecekteki İmparatorun ebeveynleri sekiz çocuğu vardı. Baba Carlo di Buonaparte, Leticia'nın annesi, Nee Ramolino, çocukları yükseltti. Milliyetle, onlar korsikleydi. Bonaparte, ünlü Korsikalı soyadının TUSCAN versiyonudur.
Okuryazarlığı ve kutsal tarihi evde öğretildi, altı yılda, on yaşındaki yaşlarda, oğlanın uzun süre kaldığı Odenis Koleji'ne özel bir okula verildi. Kolej, Baryna Askeri Okulu'nda ders çalışmaya devam ediyor. 1784'te Paris Askeri Akademisi'ne girer. Sonunda, Teğmen Teğmen Adı ve 1785'ten Artillery'de hizmet vermektedir.
Erken gençlerde, Napolyon tenha olarak yaşadı, edebiyat ve askeri işler düşkündü. 1788'de Corsica'da, savunma tahkimatlarının geliştirilmesine katıldı, Milis'in organizasyonu hakkında bir raporda çalıştı. Bu alanda ünlü olmayı umduğum için edebi eserlerin en iyisi olduğunu düşündü.
Faizli, tarihe yönelik kitap okur, Avrupa ülkelerinin devlet gelirlerinin büyüklüğü, mevzuat felsefesi üzerine çalışanlar, Jean-Jacques Rousseau ve Abbot Reynal'ın Fon Fonds'dır. Korsika'nın hikayesini, "sevgi hakkındaki konuşmanın", "gizlenmiş peygamber", "sayım essex" hikayesini yazıyor ve bir günlüğü yönlendirir.
Genç Bonapartın yazıları, el yazmalarında kaldı. Bu çalışmalarda, Yazar, Korsika'nın kölelikte ve vatanının sevgisini göz önünde bulundurarak Fransa ile ilgili olumsuz duyguları ifade eder. Yeni Napolyon'un kayıtları, devrimci ruh tarafından politik tonudur ve nüfuz eder.
Fransız Devrimi Napolyon Bonaparte, 1792'de Jacobin Club'a girer. 1793'te Toulon'un yakalanması için İngilizler üzerindeki zaferden sonra, bir tugayın başlığı onurlandırılmaktadır. Bu, biyografisinde bir dönüm noktası haline gelir, daha sonra parlak askeri kariyer başlar.
1795 yılında Napolyon, kraliyetçilerin isyanının ivmesini hızlandırır, daha sonra ordu komutanı atanır. 1796-1797'de yönetilen İtalyan kampanyası, komutanının yeteneklerini gösterdi ve onu tüm kıtaya yüceltti. 1798-1799'da, dizin onu Suriye ve Mısır'a düşmüş askeri seferlere gönderir.
Seferi yenilgiyle sona erdi, ancak başarısızlık için düşünülmedi. Suvorov'un emri uyarınca Rusya ile mücadele etmek için orduyu armatürelly bırakır. 1799'da, Genel Napolyon Bonaparte Paris'e geri döner. Dizin modu şu anda zaten krizin zirvesinde.
İç politikalar
Darbeden ve 1802'de konsolosluğun ilanından sonra, bir konsolasyon haline gelir ve 1804'te imparator. Aynı yıl, Napolyon'un katılımıyla, Roma Hukukunun temeli olan yeni bir medeni kanun yayınlandı.
İmparatorun gerçekleştirdiği iç politika, kendi görüşünde, devrimin devrimlerinin korunmasını garanti etmeyi garanti etmeye yöneliktir. Hukuk ve İdare alanında reformlar yapar. Yasal ve idari alanlarda bir dizi reform yaptılar. Bu yeniliklerin bir parçası ve şimdi devletlerin işleyişinin temelini oluşturur. Napolyon anarşi durduruldu. Mülkiyet hakkını sağlamak için bir yasa kabul edildi. Fransa vatandaşları hak ve fırsatlarda eşit olarak kabul edildi.
Belediye başkanları şehirlere ve köylere atandı, bir Fransız bankası yaratıldı. Ekonominin canlanması, nüfusun fakir katmanlarını bile sevemezdi. Ordudaki takımlar fakir kazanmalarına izin verildi. Ülke genelinde açılan alanlar. Aynı zamanda, polis ağı genişletildi, bir gizli departman kazandı, basın sert sansürdü. Yavaş yavaş hükümetin monarşik sistemine geri ödeme vardı.
Fransız makamları için önemli bir olay, Bonaparte yetkililerinin yasallığının, katolikliği çoğu vatandaşın ana dine ilan etmek yerine tanındığı, Roma'nın Papa ile sonuçlanan bir anlaşmasıydı. İmparatorla ilgili olarak toplum iki kampa ayrıldı. Vatandaşların bir kısmı Napolyon'un devrimi ihanet ettiğini açıkladı, ancak Bonaparte'nin kendisinin fikirlerinin halefi olduğuna inanıyordu.
Dış politika
Napolyon Kurulunun başlangıcı bir süredir, Fransa'nın Avusturya ve İngiltere ile düşmanlıklara yol açtığı bir süredir. Yeni Muzaffer İtalyan kampanyası, Fransız sınırlarının tehdidini ortadan kaldırdı. Düşmanlıkların sonucu, neredeyse tüm Avrupa ülkelerinin bağımlılığıydı. Fransa'ya dahil olmayan bölgelerde, cetvelleri ailesinin üyesi olan krallığın imparatoru hükümleri yaratılmıştır. Rusya, Prusya ve Avusturya birliği içine alın.
İlk başta Napolyon bir kurtarıcı anavatan olarak algılandı. İnsanlar başarılarıyla gurur duyuyorlardı, ülkenin ulusal bir tırmanış yaptı. Ancak 20 yaşındaki tüm savaşlar yorgun. İngiltere'nin ekonomisine yol açan Bonaparte'nin ilan ettiği Continental Blockade, ışık endüstrisi, İngilizleri Avrupa devletleriyle ticaret ilişkilerini durdurmaya zorladı. Kriz, Fransa'nın liman şehirlerine çarptı, sömürge mallarının teslimatı, Avrupa'da kullanılmıştı. Fransız avlusu bile kahve, şeker, çay eksikliğinden muzdarip.
Durum, 1810'un ekonomik krizi ile ağırlaştırıldı. Burjuvazi, savaşta para harcamak istemedi, çünkü diğer ülkelere saldırma tehdidi uzaktaydı. İmparatorun dış politikasının hedefinin kendi gücünü ve hanedanlığın çıkarlarının korunmasını genişletmek olduğunu anladı.
Rus birlikleri Napolyon ordusunu yendiğinde imparatorluğun enkazının başlangıcı 1812 idi. 1814'te Rusya, Avusturya, Prusya ve İsveç'i içeren Armnce Anti-Armnce Koalisyonunun oluşturulması imparatorluğun çöküşü oldu. Bu yıl Fransızcayı yendi ve Paris'e girdi.
Napolyon tahttan vazgeçmek zorunda kaldı, ancak imparatorun durumu onun arkasında korunuyordu. Akdeniz'deki Elba adasına sevk edildi. Ancak, referans imparatoru orada uzun süre kaldı.
Fransız vatandaşları ve ordu, durumdan memnun değildi, burbonların ve asaletin geri dönüşünden korkuyordu. Bonaparte kaçış yapar ve 1 Mart 1815, vatandaşların coşkulu ünlemleri ile karşılandığı Paris'e taşınır. Askeri eylemler devam ediyor. Tarihte, bu süre "yüz gün" olarak girdi. Napolyon birliklerinin nihai yenilgisi 18 Haziran 1815'te Waterloo'daki savaştan sonra meydana geldi.
Devrilmiş İmparator, İngilizler tarafından esirdi ve bağlantıya geri gönderildi. Bu sefer kendini Atlantik Okyanusu'nda St. adasında buldu. 6 yıl daha yaşadığı Helena. Ama tüm İngilizler Napolyon'u olumsuz muamele görmedi. 1815'te, devrilmiş imparatorun kaderi tarafından etkilenen George Byron, beş şiirden bir "napolyon döngüsü" yarattı, bundan sonra şair peynirlik dışı değildi. İngilizler arasında, İmparatorun bir seferde sayılan, gelecekteki George IV'nin kızı olan Napolyon - Princess Charlotte'nin başka bir hayranıydı, ancak doğum sırasında 1817'de öldü.
Kişisel hayat
Genç bir yaştan Napolyon Bonaparte zevkle ayırt edildi. Popüler inancın aksine, Napolyonun büyümesi, bu yıllarda mevcut olan anlamlardan daha yüksekti - 168 cm, diğer cinsiyetin dikkatini çekemedi. Bir fotoğraf şeklinde sunulan reprodüksiyonlarda görünen mantar özellikleri, etrafındaki bayanlar arasında ilgiye neden oldu.
Genç bir adamın bir teklifte bulunduğu ilk sevilen, 16 yaşındaki arzu-Eugene-Clara'ydı. Ancak o zaman, Paris'teki kariyeri hızla gelişmeye başladı ve Napolyon Paris'in cazibesine karşı koymadı. Fransa'nın başkentinde Bonaparte, kadınlarla kendinden daha yaşlı kadınlarla başlamayı tercih etti.
1796'da düzenlenen Napolyonun kişisel yaşamının önemli bir olayı Josephine Bogarne'deki evliliğiydi. Sevgili Bonaparte 6 yıldan daha büyüktü. Karayipler'deki Martinik adasında bir ekici ailede doğdu. 16 yaşından itibaren, iki çocuk doğan Vicontite Alexander de Bogarne ile evlendi. Evliliğinden altı yıl sonra, eşi ile ayrıldı ve bir kez Paris'te, sonra babanın evinde yaşadı. Devrimden sonra, 1789 tekrar Fransa'ya gitti. Paris'te, eski kocası, o zamanlar yüksek bir siyasi yazı tuttu. Ancak 1794'te viskolar idam edildi ve Josephine kendisi bir süre hapis cezasına çarptırıldı.
Bir yıl sonra, özgürlüğü soluyorum, Josephine bu kadar ünlü olmayan Bonaparte ile tanıştım. Bazı bilgilere göre, buluşma sırasında, daha sonra Fransa'nın cetveliyle Barras tarafından bir aşk bağlantısından oluşuyordu, ancak Bonaparte ve Josephine Tanık'ın düğününde olmasını engellemedi. Buna ek olarak, Barrasi, Damadın Cumhuriyet Ordusu Komutanı'nın pozisyonuna şikayet etti.
Araştırmacılar, sevdiklerin çok fazla sevgili olduğunu savunuyorlar. Her ikisi de Fransa'dan uzakta doğdu, yoksunluktan yoksun bırakıldı, Hapishanede oturdu, her ikisi de hayalperestlerdi. Düğünün ardından Napolyon, İtalyan ordusunun konumuna gitti ve Josephine Paris'te kaldı. İtalyan kampanyasından sonra, Bonaparte Mısır'a gönderildi. Josephine hala kocası izlemişti, ancak Fransa'nın başkentinde laik bir hayattan zevk aldı.
Kıskançlıkla işkence edilen Napolyon favori başlamaya başladı. Araştırmacıların tahminlerine göre, Napolyon tarafından sevilen 20 ila 50 arasındaydı. Bu, gayri meşru mirasların ortaya çıkmasına neden olan bir dizi roman takip edildi. İki Alexander Colonne-Valevsky ve Charles Leone hakkında biliniyor. Sütun-Valevsky cinsinin bu gün hayatta kaldı. Alexander'ın annesi, Polonya Aristokrat Maria Valevskaya'nın kızı oldu.
Josephine çocuk sahibi olamazdı, bu yüzden 1810. Napolyonun onu boşalıyor. Başlangıçta, Bonaparte, İmparatorluk Romanov ailesiyle üremeyi planladı. ANNA PAVLOVNA'nın ellerinden kardeşinden Alexander I'den istedi. Fakat Rus İmparatoru, Kraliyet Kanları olmayan Cetvel'e acele etmek istemiyordu. Birçok yönden, bu anlaşmazlıklar, Fransa ve Rusya arasındaki ilişkilerin soğutulmasını etkiledi. Napolyon, 1811'de Ona varisi'ni doğuran İmparator Avusturya Maria-Louise'in kızıyla evlenir. Bu evlilik Fransız halk tarafından onaylanmadı.
İronik olarak, daha sonra, torunu josephine daha sonra ve napolyon olmayan Fransız imparatoru olur. Onun torunları Danimarka, Belçika, Norveç, İsveç ve Lüksemburg'da hüküm sürüyor. Napolyonun torunları, oğlunun çocuğu olmadığı için kalmadı, ama kendisi gençlerle öldü.
Elba Bonaparte adasını keşfettikten sonra, onun yanındaki haklı eşi görmesi bekleniyor, ancak Maria-Louise sahibinin sahipliğine gitti. Maria Valevskaya, Bonaparte'ye oğluyla geldi. Fransa'ya dönen Napolyon, yalnızca Maria Louise'u görmeyi hayal etti, ancak İmparator'un Avusturya'ya gönderilen tüm harflere bir cevap alamadı.
Ölüm
Waterloo Bonaparte'nin Az Adası'ndaki Corotal Zamanının yenilmesinden sonra Elena. Hayatının son yılları tedavi edilemez hastalıktan muzdariplerle doluydu. 5 Mayıs 1821'de Napolyon I Bonaparte öldü, 52 yaşındaydı.
Bir versiyona göre, ölüm nedeni, diğer - arsenik zehirlenmesinde onkolojidi. Mide kanserinin sürümlerini tutan araştırmacılar, otopsi sonuçlarına ve babası bir mide kanserinden ölmüş Bonaparte kalıtımına hitap ediyor. Diğer tarihçiler ölümden önce Napolyon Tolstie'yi söylemektedir. Ve hastalar onkoloji ile kilo verdiğinden, arsenik zehirlenmesinin dolaylı bir işareti haline geldi. Ek olarak, İmparatorun saçlarında, yüksek konsantrasyondaki arsenik izleri ortaya çıktı.
Napolyon'un iradesine göre, kalıntıları 1840 yılında Fransa'ya, Katedral'de engellilerin Paris Evi'nde reburyed edildi. Eski imparatorun mezarı etrafında Fransızlar Jean Jacques Pradier tarafından yapılan heykeller sergiledi.