Biyografi
Vincent Van Gogh, postmingness'in en parlak temsilcilerinden biri olan bir Hollanda sanatçısıdır. Çok ve verimli bir şekilde çalıştı: 10 yıl boyunca küçük bir yıldır, bu tür bir çok eser yarattı, hiçbiri ünlü ressamlardan birinin olmadığı. Portreler ve kendi portreleri, manzaralar ve hala yaşam, selvi, buğday alanları ve ayçiçeği yazdı.
Sanatçı, Hollanda'nın Güney Sınırının yakınında Grotz-Süntert köyündeki doğdu. Pastor Theodora Van Gogh ve eşi Anna Cornelia Carbentus ailesindeki bu etkinlik 30 Mart 1853'te gerçekleşti. Toplamda, Van Gogov ailesinde altı çocuk vardı. Hayatındaki genç erkek kardeş, WinSent'e yardımcı oldu, zor kademesinde aktif bir rol aldı.
Ailede, Vincent bazı tuhaflıkları olan zor, yaramaz bir çocuktu, bu yüzden sık sık cezalandırıldı. Evin dışında, aksine, düşünceli, ciddi ve sessiz görünüyordu. Neredeyse çocuk oynamadı. Diğer köylüler onu mütevazı, sevimli, samimi ve şefkatli bir çocuk olarak kabul etti. 7 yaşındayken, bir yıl sonra, oradan uzaklaşırlar ve evde öğretiyorlar, 1864'ün sonbaharında çocuklar Zewenbergen'deki yatılı okula götürülecektir.
Kalkış, çocuğun ruhunu yaralar ve ona çok acı çekmeye neden olur. 1866'da başka bir yatılı okula transfer edilir. Vincent, iyi dileklerimle, burada da ilk çizim becerilerini kazanıyor. 1868'de okul yılının ortasında, okula atar ve evden ayrılır. Eğitimi bu konuda bitecek. Çocukluğunu soğuk ve kasvetli bir şey olarak hatırlıyor.
Geleneksel olarak, Van Gogov'un üretimi kendilerini iki faaliyet alanında uyguladı: resimlerde ve kilise faaliyetlerinde ticaret. Vincent kendisini ve bir vaiz olarak ve bir tüccar olarak kendisinin çalışmalarını sağlayacak. Biraz başarı elde ettikten sonra, ötesini ve tüm resmini canlandıran, diğerini reddediyor.
Cazier başlangıç
1868'de onbeş yaşındaki genç adam, Lahey'deki "Gupil and Co." sanatının şubesine girer. İyi iş ve merak için, Londra şubesine gönderilir. İki yıl boyunca, hangi vincent Londra'da kaldığı, gerçek bir iş adamı haline gelir ve grever gravürlerinde bir uzman olur, dickens ve eliota tırnak, içinde bir parlaklık görünür. Van Gogh, hareket etmesi gereken Paris'te "Pipily" Merkez Şubesi'nin parlak bir komisyoncusunun olasılığını bekliyor.
1875'te hayatını değiştiren olaylar vardı. Theo'ya bir mektupta, durumunu "acı verici yalnızlık" olarak nitelendiriyor. Sanatçının biyografisi araştırmacıları, böyle bir devletin nedenini reddetti. Tam olarak bilinmeyen, bu aşkın nesnesi kimdi. Bu sürümün hatalı olması mümkündür. Paris'e transfer durumu değiştirmeye yardımcı olmadı. "Öğrenciyi Git" idedi ve kovuldu.
Teoloji ve misyonerlik aktivitesi
Kendilerini arayarak, Vincent dini hedefinde onaylandı. 1877'de Amsterdam'daki Johannes Amca'ya taşındı ve Teoloji Fakültesi'ne kabul için hazırlanıyor. Okulda, hayal kırıklığına uğradı, sınıfları atıyor ve ayrılıyor. İnsanlara hizmet etme arzusu onu bir misyoner okula götürür. 1879'da, Vaiz'in Belçika'nın güneyinde cinsel olarak konumunu alır.
Boringe'deki madencilik merkezindeki Tanrı'nın yasasını öğretiyor, madencilerin ailelerine yardımcı olur, hastaları ziyaret eder, çocukları öğretir, vaazları, kazançlar Filistin kartlarını çizer. Kendisi sefil bir kulübede yaşıyor, su ve ekmekle beslenir, yerde uyurken, kendisini fiziksel olarak test etti. Buna ek olarak, işçilerin haklarını savunmasına yardımcı olur.
Yerel yetkililer, şiddet içeren aktiviteleri ve uçları kabul etmedikleri için onu ofisten kaldırır. Bu süre zarfında, çok fazla madenci, eşleri ve çocukları çekiyor.
Sanatçının oluşumu
Paaturge'daki olaylarla ilgili depresyondan uzaklaşmak, Van Gogh resimlere hitap ediyor. Brother Theo onu destekliyor ve Güzel Sanatlar Akademisi'ni ziyaret ediyor. Ancak bir yılda, çalışmayı ve ebeveynlere seyahat eder, kendi başlarına yapmaya devam ediyor.
Yine aşık. Kuzenimde bu sefer. Onun hisleri bir cevap bulamıyor, ancak ona ayrılmasını isteyen akrabaların tahriş olmasına neden olmaktan daha nazikliğe devam ediyor. Yeni şok nedeniyle, kişisel hayatını reddediyor, Lahey'de resim yapmaya devam ediyor. Burada Anton Mauwe'dan ders alır, çoğunlukla fakir mahallelerde, kentsel yaşam izler. Charles Barga'nın "Şekil kursu" dersini, litografları kopyalar. İşlerde ilginç renk tonları arayan tuval üzerine çeşitli tekniklerin karıştırılmasını karıştırmak.
Bir kez daha sokakta toplandığı hamile sokak kadını olan bir aile yaratmaya çalışıyor. Çocuklu bir kadın kendisine hareket eder ve sanatçı için bir model olur. Bu kavgalar nedeniyle akrabalar ve arkadaşlar. Vincent kendisi mutlu hissediyor, ama uzun değil. Sohbadın ağır karakteri hayatını bir kabus haline getirdi ve ayrıldılar.
Sanatçı, Kuzey Hollanda'ya Drenthe eyaletine gidiyor, atölye kapsamında donatılan kulübede yaşıyor, manzaraları, köylüleri, işlerinden ve hayatlarından sahneler yazıyor. Erken İşler Van Gogh, rezervasyonlarla, ancak gerçekçi olarak adlandırılabilir. Akademik eğitimin eksikliği, figürünü, insanların rakamlarındaki yanlışlıklarda etkiledi.
Ailesine Nyuen'e taşınır, çok çizer. Bu süre zarfında yüzlerce çizim ve tuval yaratıldı. Aynı anda yaratıcılık, öğrencilerle boyamak, çok okur ve müzik derslerini alır. Hollanda Dönemi çalışmalarının konuları, karanlık bir palet, kasvetli ve sağır tonlarının baskınlığı ile etkileyici bir şekilde yazılmış basit insanlar ve sahnelerdir. Bu dönemin başyapıtları, köylülerin ömründen sahneyi gösteren "patates eterleri" (1885) boyama.
Paris dönemi
Uzun rastgele bir Vincent, Paris'te yaşamaya ve yaratmaya karar verir, burada Şubat 1886'nın sonunda hareket ettiği Paris'te. Burada, Sanat Galerisi Müdürü'nden önce hizmet veren Teo'nin kardeşi ile bulunur. Bu dönemin Fransız başkentinin sanatsal ömrü anahtarı yener.
Lafit Caddesi'ndeki Empresyonistlerin sergisi önemli bir olay haline gelir. İlk defa, Xinyak ve Sülfür, izlenimciliğin son aşamasını işaretleyen, postpresyonizmin hareketine başkanlık ettiğinde sergilendi. İzlenimcilik, akademik teknikler ve grafikler vermiş olan resme yaklaşımı değiştiren sanatta bir devrimdir. İlk izlenim, köşenin başında, temiz renkler, Pleinier'de boyama yapmak için tercih edilir.
Paris'te, Van Gogh bir erkek kardeşi theo, evinde yoğunlaştırır, sanatçıları tanıtıyor. Sanatçı-gelenekçi Fernan Kormon'un atölyesinde, Toulouse-Lotrek, Emil Bernar ve Louis Anquente ile tanışır. Bu konuda büyük bir izlenim, izlenimcileri ve imagonresyon sonrası postalardır. Paris'te, püskürtmeye bağımlıydı ve hatta bu konuda natürmort yazıyordu.
Paris dönemi (1886-1888) En verimli olanıydı, çalışmalarının koleksiyonu 230 tuvalle yenilendi. Modern resmin yenilikçi eğilimlerini inceleyen, teknolojiyi aramanın zamanıydı. Boyama yeni bir baktı. Gerçekçi yaklaşım, halen çiçek ve manzaralarla yansıtılan izlenimcilik ve postmingness için önemli olan yeni bir şekilde değiştirilir.
Brother onu bu alanın en canlı temsilcileri ile tanıtıyor: Camille Pissarro, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir ve diğerleri. Arkadaşlarıyla, sanatçılar genellikle genelyeye gider. Paleti yavaş yavaş aydınlatacak, daha parlaklaşır ve zamanla son yıllar çalışmalarının özelliği olan bir boya isyanına dönüşür.
Paris'te, Van Gogh çok iletişim kurar, kardeşlerinin gittiği yerleri ziyaret eder. Tambourin'de, bir zamanlar Degas'ı yayınladığı Agostyle Bağlantısı'nın hostesiyle bile küçük bir ilişki kazanıyor. Onunla, bir kafede bir masada bir portre yazıyor ve Nu tarzında birkaç eser. Bir diğer buluşma yeri, boyaların ve sanatçılar için diğer malzemelerin satıldığı Babalar Tancı'nın tezgahıydı. Burada, benzer birçok kurumda olduğu gibi, sanatçılar işlerini dile getirdiler.
Büyük bulvarların ustaları daha ünlü ve tanınırken, Van Gogh ve bu tür yüksekliğe ulaşmayan yoldaşlarını içeren bir grup küçük bulvar oluşur. Ruh'un ruhu ve o zamanın Paris toplumunda hüküm süren gerginlik, itici ve ödünsüz bir sanatçı için dayanılmaz hale gelir. Uyuşmazlıklara gelir, kavga eder ve sermayeyi terk etme kararını verir.
Kıkırdadı kulak
1888 Şubat'ta Provence'a gidiyor ve tüm ruhuna bağlı. Theo, kardeşimize, ayda 250 frank gönderiyor. Şükran, Vincent resimlerini erkek kardeşine gönderir. Oteldeki dört odayı temizler, sahipleri, sahipleri arkadaşları ve resimler için olumlu olan bir kafede beslenir.
Güney güneşi, çiçek açan ağaçlar tarafından büyülenmiş ilkbahar sanatçısının gelişi ile. Parlak renkler ve hava şeffaflığı ile mutlu. İzlenim fikirleri yavaş yavaş ayrılır, ancak plenierde ışık paletine sadık kalır. Çalışmalar sararır, derinlikten gelen özel bir parlaklık kazandırır.
Geceleri genelinde çalışmak için, bir şapka ve sketchik üzerindeki mumları düzeltir, iş yerini bu şekilde aydınlatır. Bu, resimleri "Rona'nın yıldızlı gece" ve "Gece kafesi" yazılmıştır. Önemli bir olay, Vincent'ın Arles'a defalarca davet ettiği Gajen alanının gelişi haline gelir. Hevesli ve verimli ortak konaklama kavgalar ve rüptürle sona erer. Kendine güvenen, Pedantic Gaugengen yetersiz ve huzursuz Van Gogh'un tam karşısındaydı.
Bu hikayenin epilogu, Vincent kulağını kesildiğinde, Merry Christmas 1888'den önce ilişkilerin hızlı bir şekilde açıklanmasıdır. Gogen, saldırının ona toplanmasını korkuttu, otelde kayboldu. Vincent, kulağın kulağının sürüsünü kağıda sardı ve bir fahişe rachel - ortak tanıdıklarına gönderdi. Bir kana birikintisi içinde bir arkadaş kolu keşfetti. Yara hızlıca iyileşir, ancak manevi sağlık tekrar hastane yatağına geri döner.
Ölüm
Arlya'nın sakinleri vatandaştan hoşlanmadığı için korkmaya başlar. 1889'da, onları "Red Madman" dan kurtarma gereksinimi ile bir dilekçe yazıyorlar. Vincent, durumu tehlikesinin farkındadır ve gönüllü olarak Saint-Remy'deki St. Paul Maulzolian hastanesine gidiyor. Tedavi sırasında, tıbbi personelin gözetimi altında caddeye yazmasına izin verilir. Bu yüzden karakteristik dalga benzeri çizgiler ve bükülmeler ("yıldızlı gece", "Selvi ağaçları ve bir yıldız", vb.) Yoluyla çalışıyor.
Saint-remy'de, şiddet içeren faaliyetler, depresyonun neden olduğu uzun kesintilerle değiştirilir. Krizlerden biri sırasında, boyaları yutar. Hastalığın sık sık alevlenmelerine rağmen, Brother Theo, Paris'te bağımsız Eylül Salonuna katılımına katkıda bulunur. 1890 Ocak'ta Vincent, "Arle'deki kırmızı üzüm bağlarını" ortaya koyuyor ve onları oldukça iyi bir miktar olan dört yüz frank için satıyor. Hayat sırasında satılan tek resimdi.
Onun sevinci ölçülemezdi. Sanatçı çalışmayı bırakmadı. "Üzüm bağlarının" başarısı kardeşi theo'dan ilham aldı. Vincent boyaları sağlar, ancak onları yemeye başlar. 1890 Mayıs'ta, kardeşi terapist-homeopath Dr. Gasha, kliniğinde Vincent'in tedavisi hakkında pazarlık eder. Doktorun kendisi çizim düşkün, bu yüzden sanatçının tedavisi için kabul edilmekten mutluluk duyar. Vincent ayrıca Gasha'ya yer almakta, içinde bir tür ve iyimser bir insan görüyor.
Bir ay sonra, Van Gogh Paris'e seyahat etmesine izin verilir. Kardeşim ona çok şefkatli değil. Finans ile ilgili sorunları var, kızı çok hasta. Vincent, bu tür bir resepsiyon dengeden elde edilen bir resepsiyon, mümkün olduğunu ve her zaman burden için kardeşi için olmasını sağlar. Şok, kliniğe döner.
27 Temmuz'da, her zamanki gibi, hoşlanıyor, ancak etudes ile geri dönmüyor, ancak göğsündeki bir kurşunla. Silahtan serbest bırakılan mermi kaburga girdi ve kalbinden uzaklaştı. Sanatçı kendisi barınağa geri döndü ve yatağa yatırdı. Yatakta yatan, sessizce telefonu içti. Yarımın ona zarar vermediği izlenimi gibiydi.
HAACHE TEO'nun telgrafa neden oldu. Hemen geldi, erkek kardeşi güvence altına almaya başladı, ona umutsuzluğa düşmenin gerekli olmadığını söylemeye başladı. Cevap olarak, cümle geliyordu: "Üzüntü sonsuza dek sürecek." Sanatçı, 29 Temmuz 1890'da ikinci gecede öldü. 30 Temmuz'da Mary kasabasına gömüldü.
Arkadaşlarının birçoğu sanatçılarla geldi. Odanın duvarları son resimlerini kapattı. HAACH, bir konuşma söylemek istedi, ama o kadar çok ağladım ki, sadece birkaç kelime söylemeyi başardım, özü Vincent'in büyük bir sanatçı ve dürüst bir insan olduğu gerçeğine düştüğü gerçeğine düştüğüm. Hepsi onun için onu geri ödeyecek, ismini sürdürecek.
Sanatçının kardeşi Teo van Gogh altı ay sonra değildi. Kendisini kardeşi ile bir kavga affetmedi. Annesi ile paylaştığı çaresizliği dayanılmaz hale gelir ve sinir bozukluğu tarafından hastalanır. Kardeşinin ölümünden sonra annesinin bir mektubunda yazdığı şey budur.
"Kederimi tarif etmek imkansızdır, çünkü teselli bulmak imkansızdır. Bu, elbette, benden asla kurtulmayacağım bir kederdir. Söylenebilecek tek şey, kendisinin arandığı barışı bulmasıdır ... Hayat onun için çok ağır bir yüktü, ama şimdi, sık sık olduğu gibi, herkes yeteneklerini övüyor ... Oh, anne! O öyleyse, kendi kardeşim. "
Ve bu, bir kavgadan sonra onun tarafından yazılan son vincent harfinin son harfidir:
"Bana öyle geliyor ki, çünkü herkes biraz girdi ve çok meşgul olmanın yanı sıra, tüm ilişkileri tam olarak çözmek gerekmez. Olayları acele etmek istiyorsan, seni biraz şaşırttı. Nasıl yardımcı olabilirim, sana ne uyacak şekilde yapmalıyım? Her neyse, zihinsel olarak, ellerinize sıkıca basarım ve her şeye rağmen, hepinizi gördüğüme sevindim. Şüphe etme. "1914'te, Vincent'ın mezarının yanında dul kalıntıları reddedildi.
Kişisel hayat
Van Gogh'un zihinsel hastalığının sebeplerinden biri onun başarısız kişisel hayatı olabilir, kendisini asla hayat arkadaşı bulmadı. İlk çaresizlik saldırısı, kızının ev hanımı Ursula Loyer'ın, içinde uzun süre gizlice aşık olduğu başarısızlığından sonra gerçekleşti. Teklif beklenmedik bir şekilde geliyordu, kızı şok etti ve kabaca reddetti.
Hikaye dul Kuzina Ki Stricker ile tekrarlandı, ancak bu sefer Vincent vazgeçmemeye karar verir. Kadın kendine iyi bakmaz. Sevilenlerin akrabalarının üçüncü ziyaretinde, elini alev mumunda, onun karısı olmayı onaylayana kadar devam etmeye söz veriyor. Bu eylemle, nihayet kızın babasını zihinsel olarak sağlıksız bir adamla ilgilendiğini ikna etti. Daha fazlası Tören onunla başlamadı ve sadece evden sadece konuşmacılar.
Seksi memnuniyetsizlik, gergin durumuna yansıtıldı. Vincent fahişeleri sever, özellikle de çok genç değil, çok güzel değil, bu kadar güzel değil. Yakında 5 yaşındaki bir kızla onu yer alan hamile bir fahişe seçimini durdurur. Oğulun doğumundan sonra, Vincent çocuklara bağlanır ve evlenmeyi düşünür.
Kadın sanatçıyı poz verdi ve yaklaşık bir yıl yaşadı. Onun yüzünden, bel soğukluğundan muamele görmek zorunda kaldı. Son olarak, sanatçı ne zaman alaycı, zalimce, hışırtı ve farklı şekilde gördüğü gördüğünde, ilişkiler kötüleşti. Eski sınıfları tarafından şımartılmış olan bayanı ayırdıktan sonra ve Van Gogh Lahey'den ayrıldı.
Son yıllarda, Vincent, Margo Hymann adında 41 yaşında bir kadın sürdü. Nuenen'de komşu bir sanatçıydı ve gerçekten evlenmek istedi. Van Gogh, acıtan, onunla evlenmeyi kabul eder. Ebeveynler bu evlilik için rıza göstermedi. Margo neredeyse hayatı taahhüt etmedi, ama Van Gogh onu kurtardı. Sonraki dönemde, birçok rastgele bağlantısı var, halka açık evleri ziyaret ediyor ve zaman zaman Venereal hastalıklardan muamele görüyor.