Biyografi
Vasily Vladimirovich Bykov genellikle hayatta kalan bir adam denir. Ancak, sadece hayatta kalmayı, büyük vatanseverlik savaşının tarlalarındaki savaşlara katılmayı, ancak kahramanlık işlerinin ölümsüz yazarı olarak birçok edebiyat aşığının hafızasında da kaldığını söylemeye değer. Vasil Bykov'un hikayeleri ve hikayeleri, bu sorunlu yılların zalim gerçeği ile emprenye edildiler, bunun zulmü ve yaralandığı ideolojik etiketlerden uzaklaşmaktan korkmadı. Ancak yazarın eserleri uzun yıllar boyunca yapıldı ve ünlü yönetmenler tarafından kaynaştı.Çocukluk ve gençlik
Vasil Vladimirovich Bykov, 19 Haziran 1924'teki Belarus'un kuzeyinde, Vitebsk bölgesindeki USHach ilçesinde küçük bir böcek köyünde doğdu. Çocuk köylü büyük ailede büyüdü: Onun yanı sıra, Antonina kız kardeşleri (15 yaşında öldü), Valentina ve Brother Nicholas'tır.
Babası Vladimir Fedorovich, Letonya'daki kazançlara gitti ve aynı zamanda Grodno'daki Kraliyet Ordusunda da servis yaptı. Öyleyse, birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcındaki kıdemli boğazlar demobilize edildi, sonra, Bower'ın çalıştığı için yakalandı ve kendisini Almanya'da buldu. Vladimir Fedorovich, beş yaşındaki Chad'i iç savaşta nasıl savaştığını ve Almanların Doğu Prusya'ya düştüğünü ve vasillerin her kelimeyi dinlediğini ve meraklı sorular sorduğunu söyledi.
Yazar Anna Grigorievna'nın annesi, Polonya'da bulunan Valyok köyünde yaşayan basit bir aileden geldi. Çocukların korktuğu ailenin kafasının aksine, Anna yumuşak ve nazik olan bir kadındı. Vazen'in ailesi kötü ve zar zor yaşadılar, bu yüzden tatmin edici bir öğle yemeği ya da lezzetli bir akşam yemeği büyük bir nadirdi, gelecekteki yazarın yanı sıra, gardırobunun kıyafetlerin bolluğunda farklılık göstermediği için giyeceği bir şey yoktu.
Bu nedenle, küçük bir çocuk için tek hoşgeldin doğa ve kitaplardı. Boş zamanlarını geçirmek için hayran kaldı (eğer öyleyse, erken çocukluktan gelen vasil, ne olduğunu biliyordu - ekmek için zor bir iş yapmak için) Kuşların ve temiz havanın şarkısının tadını çıkarıyor. Ancak özellikle, küçük çocuk, Balyakovskoye Gölü, Balık ve Kerevit'i yakaladığı görüldü.
"Hatırlıyorum, meşaleyi bekledim ve ışıktan çekilen kerevit çökecek ve bu kadar korkutucu olabilecekleri çok şey," dedi. Vasil Vladimirovich, otobiyografik kitabında geri çağırdı.Ya da onu, yazarlar tarafından icat edilen benzeri görülmemiş maceralara atıfta bulunan klasik edebiyatı okudu. İşi okuyan ilk kişi, çocuğun öğretmenden aldığı Prenses Kurbağası hakkındaki masaldı. Ayrıca Vasyl iyi çekti: Ustaca, hayal gücünde doğmuş olan kağıda bir kalemle yazdı. Belki de boğalar, Rembrandt, Vrubel veya Levitan olarak olağanüstü bir sanatçı olurdu, ancak kader bu yetenekli kişiyi tamamen farklı bir şekilde oy kullandı.
Vazil'in bir okul tezgahı üzerinde ziyaret etmediği bilinmektedir: Yerli köyünde okudu, sonra Slobodka Yard'a taşındı ve sonra Kulibichi'de okula gitti. Daha sonra, Boğalar, Heykel'in şubesindeki Vitebsk Sanat Okulu'na kayıt yaptırmaya devam etti. Ne yazık ki, genç bir adam burs ödemesinin kaldırılmasından dolayı bu eğitim kurumunu bırakmak zorunda kaldı: genç adam bir iş bulmak zorunda kaldı. Fakat sonuçta, fabrika fabrikası eğitim okulunda eğitim gördü ve 1941'de onuncu sınıf için sınavları geçti.
22 Haziran 1941'de, Dışişleri Komiseri Vyacheslav Mikhailovich Molotov, Joseph Stalin adına, Nazi birliklerinin saldırısı hakkındaki vatandaşları resmi olarak bilgilendirdi. Molotow-Ribbentrop Anlaşmasına rağmen, Sovyetler Birliği'nin liderliğinin, ADOLF Hitler'in eylemlerine hazır olduğunu söylemeye değer, ancak, SSCB'nin birçok sakinleri için Alman Ordusunun başlangıcında tam bir sürpriz olduğu ortaya çıktığını söylemeye değer. . Savaş, Ukrayna'da Vasil Bykov'u buldu - orada savunma işlerine katıldı.
Gelecekteki yazarın ölümün kıllarında olduğu ortaya çıktı: Belgorod'daki geri çekilme sırasında, yoldaşlarının arkasındaydı ve tutuklandı. Vasilce Alman casusunu buldu ve neredeyse vurdu. Ancak Bull, işgalcileri bir SSCB vatandaşı olduğu gerçeğine ikna etmeyi başardı. 1941'den 1942'ye kadar kışın, Saltykovka tren istasyonunda ve Saratov bölgesindeki Atkarsk kentinde yaşadığı genç bir adamın yaşadığı da bilinmektedir.
Saratov Piyade Okulu'ndan mezun olduktan sonra, Alp Balley'in yazarı, daha genç teğmenliğin başlığına hizmet ettiği ordudaki hizmete çağrıldı. Boğa kendisini cesur ve cesur bir adam olarak gösterdi, Krivoy Rog, İskenderiye ve Znamenka için savaşlara katıldı. 1944'ün başlarında, boğalar üç ay boyunca hastanedeydi ve fiziksel durumu normale girdiğinde, anavatanı için savaşmaya başladı: Yaygın ve Ordu topçusu komutanı olan kıdemli bir teğmendi, sayısız operasyona katıldı. , Bulgaristan, Macaristan, Yugoslavya ve Avusturya'nın mevcut orduları ile gerçekleştirildi.
Edebiyat
Vasil Bykov'un eserlerinin savaş kokusu ile emprenye olmaları şaşırtıcı değildir. 1941'den 1945'ten itibaren olaylar, yazarın kalbindeki işaretten ayrıldı, hayatına ve hafızasına yansıtıyor. Her zaman Vasil Vladimirovich'in başındaki anıların parçaları, bunun kanıtı 2002 yılında yazılan "Long Road Home" kitabı olarak hizmet edebilir. Havada sürekli Vitala'nın kan, açlık ve ölümü gözlemlemek zorunda kaldı.
1947'den bu yana, demobilizasyondan sonra, ana tüy, Belarus'un kültürel başkenti olarak adlandırılan bir Grodno şehrinde yaşadı. Aynı zamanda, Vasil Vladimirovich, çeşitli atölyelerde ve yerel gazetenin editörlüğünde paralel olarak paralel olarak basılmaya başladı. 1959'dan bu yana, yaratıcı biyografisi başlıyor: Vasil Bykov, okuyucuların çalışmalarını Mahkemede "Crane Deresi" çalışmalarını sunuyor ve 1961'de, "üçüncü roket" hikayesi, bir kelime tanıma ve şerefini getiren "üçüncü roket" hikayesi. usta.
Bu çalışma, savaş sırasında ve ölümcül tehlike sırasında ortaya çıkan insan karakterlerinde literatür aşıkları daldırma. Hikayenin serbest bırakılmasından iki yıl sonra, yönetmen Richard Viktorov, ana rollerin Stanislav Lyutishin, Georgy Zhzhev, Nadezhda Semytsova ve diğer ünlü aktörler tarafından gerçekleştirildiği işteki aynı filmi belirler.
1965'lik sonbaharda, okuyucular ilk önce Maladosts dergisini yayınlayan "ölü" işini karşıladı. Hikayenin öyküsü, 1944'te, Vasil Vladimirovich'in şahsen katıldığı Kirovograd operasyonu sırasında gerçekleşiyor: mide ve bacağında yaralandı, ancak mucizevi bir şekilde canlı kaldı, ancak gençliğin başlangıçta yanlışlıkla olarak listelendiğini göstermeye değer olmasına rağmen merhum.
1974'te, yetenekli bir yazar, Obelisk (1971) ve "Şafak için yaşamak" (1972) çalışmaları için USSB Devlet Ödülü'ne layık görüldü. 1976'da Dikilitaş hikayesi aynı yönetmen tarafından kaynaştı - Richard Viktorov. Bu sefer, ana roller Evgeny Karelian, Igor Ohlupin, Eduard Martsevich ve Valery Roste'ye gitti.
Genel olarak, Vasil Vladimirovich'in eserlerine dayanarak çekilmiş yaklaşık yirmi film vardır, örneğin: "Tırmanma" (1976), "Frusa" (1981), "Kregogan Köprüsü" (1989), "Git ve Dönmüyor" (1992) , "Tuman'da" (2012), vb.
1982'de Vasil Bulls, Sovyet alanının literatüründe önemli bir çalışma haline gelen "Bela Rozeti" nın hikayesinin yazarı olur. Bu yaratım için, yazar prestijli Leninist ödülü verildi. Ayrıca, BULLS, "chantultyes" (1970), "kariyer" (1985), "Tıklar" (1988), "Wolf Yama" (1998), "Boloto" (2001) ve diğer birçok dikkat çekici işin eserleri ile tanınır.
Kişisel hayat
Vasil Vladimirovich iki kez evlendi. Seçilen ilk yazar, okulda Rus ve edebiyat öğreten bir umut Kulegin oldu. Uzun bir ortak yaşam için Nadezhda sevgiliyi iki oğlu sundu.
Ancak otuz yıllık evlilikten sonra, Kulagin ve Bykov'un yolları ayrıldı ve Sihirbazı, Irina Suvorova'da ikinci kez evlendi. Özel yazarın, örneğin, Vasil Vladimirovich, Alexander Lukashenko'nun eylemlerini tekrar tekrar eleştirdikleri bilinmektedir.
Ölüm
1997 yılının sonundan bu yana, Vasil Bulls yurtdışında yaşadı: aslen Finlandiya'da, sonra Almanya'da ve Çek Cumhuriyeti'nde. Yerel kenarlara sadece bir ay önce kendi ölümünden önce geldi.
Büyük yazar ve kült askeri işlerinin yazarı, 22 Haziran 2003 tarihinde gastrik kanserden öldü. Vasil Vladimirovich, Belarus'un başkenti yakınında bulunan onkoloji hastanesi bölümünde öldü. Edebiyat dehasının mezarı doğu mezarlığında (Minsk) bulunur.
Bibliyografi
- 1959 - "Crane Creek"
- 1963 - "Alpine Ballad"
- 1965 - "Ölü zarar vermez"
- 1970 - "SOTNIKOV"
- 1971 - "Obelisk"
- 1972 - "Şafak için Caider"
- 1978 - "Git ve geri dönme"
- 1982 - "Bela Rozeti"
- 1986 - "Kariyer"
- 1992 - "musluklarda"
- 1996 - "Beni Seviyorum, Asker ..."
- 1998 - "Krysa Shlyakh"
- 1999 - "Wolf Yama"
- 2001 - "Boloto"
- 2002 - "Uzun Yol Evi"