Biyografi
Ünlü yazarların bile bir anahtar ürünü bulması şaşırtıcı değildir. Örneğin, en aşina olan Ivan Sergeyevich Turgenev'in yeni "Babalar ve Çocuklar" sayesinde Nikolai Vasilyevich Gogol, "Ölü Ruhlar" ve Mikhail Yuryevich Lermontov ile ilişkilidir - "Zamanımızın Kahramanı" ile.
Bu yüzden Vasily Semenovich Grossman'ın kumbara bankasında, genellikle Leo Nikolayevich Tolstoy "Savaş ve Barış" kitabı ile karşılaştırıldığında temel bir roman "hayat ve kader" var. Ancak, maalesef, yazarın bir kısmı, çalışmalarının yetkilileri tarafından atanması nedeniyle, Anti-Sovyet Propagandası etiketi yalnızca vasily Semenovich'in ölümünden sonra yayınlandı.
Çocukluk ve gençlik
Gelecekteki yazar, 14 Eylül 1905'te Zhytomyr bölgesindeki tarihi Berdichev şehrinde doğdu. Bu alan mobilya fabrikaları, şeker ve deri fabrikalarında zengindi. Grossman, genellikle Berdichev'i hatırlattı ve şehri, öğün, kir ve açlığa rağmen, iyilik ve saflık atmosferini kaybetmeyen bir yer olarak cevapladı.
Joseph Solomonovich (yazarın gerçek adı), akıllı bir Yahudi kökenli bir ailesinde büyüdü ve büyüdü. Yazarın ebeveynleri, doğumdan, yavrularını başarıya "" kodlamak "istedi, onu kutsal ve kelimenin tam anlamıyla" Tanrı'nın geri ödemesi "anlamına gelen Joseph adını çağırıyor. Ancak çocuğun evinde, Laskovo Yosay'ı çağırdılar ve daha sonra bu isim daha sonra olan Vasya'ya dönüştü ve "Her şey akar ..." hikayesinin yazarı için yaratıcı bir takma adım attı.
Solomon Josephovich'in evindeki ana breadwinner, 1901'de İsviçre'nin başkentinde bulunan Berne Üniversitesi'nden mezun oldu Bombardıman ailesinin bir ailesinin ayrılmasıydı. Bir eğitim aldıktan sonra, yazarın babası bir kimyager mühendisi tarafından çalıştı. 1906 yılına kadar, Grossman-kıdemli Menshevik hiziplerinden oluşuyordu, bir işyeri değiştirdi, Donetsk kömür havzasında, ülkenin birçok madeninde çalıştı.
Karısı Ekaterina Savelievna ve yarı zamanlı anne Joseph, Beşinci Cumhuriyetin Edebiyatına olan sevgisini aşılarak yerel okul Fransızcasında öğretti. Bu nedenle, Grossman'ın Müs, Macassant ve Dodé'nin eserlerinin çalışmalarını bilmesi şaşırtıcı değildir.
Ne yazık ki ya da neyse ki, yazarın babası ve annesi birbirinden ayrılmaya ve boşanmaya başvurmaya karar verdi ve küçük çocuk Catherine Savilins'in bakımında kaldı (ancak 1921'de Kiev'deki babasında yaşadı). 1912'de Joseph, annesiyle birlikte İsviçre'ye gitti, Cenevre'de bulunan lisede ilkokulda ilköğretim aldı.
Bir yıl sonra, küçük bir aile Lozan'a taşındı ve 1914'te Grossman, genç adamın 1. öğretmen toplumunun Kiev gerçek okuluna girdiği ve 1919'a kadar orada çalıştığı Kiev'de kendini buldu. Ayrıca, 1921'de Joseph Solomonovich, bilimin temellerini kavraydu ve Kiev Milli Eğitim Enstitüsü'nün öğrencisi oldu, ancak iki yılda bir düzenleme yolunu seçti ve Physman MSU'nun kimyasal bölümüne devredildi.
Joseph'in ailesi fonlara sahip olmadığı için, genç adam erken ne olduğunu öğrendi - ekmek için zor bir iş yapmak için. Örneğin, öğrenci olmak, Joseph Solomonovich, katılımcıların çalışma kolonisinde bir eğitimci olan öğretmen olarak çalıştı ve hatta bir etütçü olarak çalıştı. Öğrenci Grossman, arkadaşıyla birlikte Bahçe ve Triumfal Caddesi'nde kalabalık bir dairede yaşadı. Çağdaşların anılarına göre, Joseph Solomonovich yoldaşları o odada her zaman toplandı ve cana yakın toplantılar düzenlendi.
Askeri muhabir
1941'den bu yana, Vasily Semenovich Grossman'ın yanı sıra Mağazadaki meslektaşı Konstantin Mikhailovich Simonov, "Kızıl Yıldız" gazetesinde askeri bir muhabir olarak çalıştı. Bu basım ayrıca Mikhail Sholokhov, Alexei Tolstoy, Vsevolod Vishnevsky ve Andrei Platonov tarafından yayınlandı.
Yazar, STALINGRAD'in savaşını, kırmızı afişin emrini verdiği için katılmak için gözlemlemek zorunda kaldı. Yazar ayrıca bir sıralama olayı yaşadı: Yahudi gettosunun imha edilmesi sırasında Elena Savelievna Nazilerin ellerinden öldü ve Grossman, dünyanın sonundan önce ölen annenin harflerini yazdı.
1944'ün sonunda, askeri muhabir, Neckline cehennem eşyasında ele alınan SSCB'deki SOSKİST'nin akut temasını etkiler. 1943'ten 1945'e kadar Vasily Grossman ve Ilya Erenburg, Sovyetler Birliği ve Polonya'daki Yahudi halkına karşı belgeleri ve görgü tanık suçlarının mektuplarını ve tanıklıklarını içeren kara kitap üzerinde çalıştı.
Bununla birlikte, Historian Ilya Altman, Hitleristlerin vahşetleri hakkında bir kitap yaratma fikrinin Ehrenburg'a ait olmadığına, ancak faşistlerin suçlarını ifade eden materyalleri toplama ihtiyacı konusunda ısrar eden Albert Einstein'a aittir. Ancak, yine de, anlaşmazlıklar ve ideolojik kurulum nedeniyle, kara kitap 1948'de dağınıktır. 1970'lerde 1980'de babasının bir el yazması bulduğu Irina Erenburg sayesinde, 1980 yılında toplanan materyalin ilk baskısı yayınlandı.
Edebiyat
Üniversite tezgahı, Vasily Semenovich (takma adamlar Joseph Solomonovich) inkwell'i ve kalemi devraldı ve hikayeleri ve küçük eserleri oluşturmaya başladı. Eğitim kurumunun sonundan kısa bir süre önce, Grossman, 1928 yazında "Gazeta" ve "Pravda" nda iki küçük makale yayınlayarak yaratıcı biyografisine başladı.
Hayatta, vasily Semenovich, bilimsel faaliyetler ve edebiyat arasında seçim yapmak zorunda kaldığı için, ama genç adam, neden onu tercih ettiğini açıkladığı babasının mektubundaki konumunu detaylı olarak ifade etti.
"Berdichev Şehri" dedi (1934) 'nın "Berdichev'in" (1934) hikayesi, vasily Semenovich'in ilk sanatsal yayını haline geldi. Daha sonra, Acemi Yazar, ünlü yazarın oyununun "altındaki" Maxim Gorky'nin desteğini aldı ve Donbass madencilerinden bahsederken "Glucauf" hikayesini yayınladı.
Vladimir Semenovich'e gitmeyen Lavra Onur, sadece yaratıcı yeteneklerine inanç güçlendirdi, böylece Word Sihirbazı hızlandırılmış modda çalışmaya başlar. Böylece, 1935'ten 1937'ye kadar, Grossman'ın hikayelerinin koleksiyonları yayınlandı ve bir süre sonra, "Stepan Kolchugin" (1940) Dünya Savaşı'nın ünlü epik üçlemesi ışığı gördü.
1952'de, vasily Semenovich Grossman, "doğru durum için" diloji üzerinde çalışıyor ve 1950'den 1959'dan 1959'dan 1959'dan itibaren, büyük olanların kanlı olaylarını anlatan Sosyalizm "Yaşam ve Kader" türünde yeni çalışmaya başlıyor. Vatanseverlik savaşı.
Bu kitabın Grossman'ın sadece iki ülkenin çarpışmasını değil, aynı zamanda yetkililerden ilham alan düşmanların insan nezaketini ve nefretini de göz önünde bulundurması dikkat çekicidir.
Örneğin, vasily Semenovich, Sovyet vatandaşlarıyla ilgili olanların Sovyet vatandaşlarıyla, Stalingrad'ın altındaki ikinci sınıfın halkı olarak nasıl, aynı açlıktan ve donma ölümlüleri haline geldiğini ve işin kahramanlarından biri beklenmedik bir şekilde bir Alman subayı olan bir parça ekmek paylaştığını açıklar. .
Ancak, böyle bir arsa gelişiminin yanı sıra stalinizmin keskin bir eleştirisinin (Roman, Joseph Vissarionovich Stalin'in ölümünden sonra yazıldığını) söylemeye değer. Grossman antizetsky'nin eserini tanıdıklarına yönelik üstün örneklerin tanınmasına izin verdi. 1961'de, Vasily Semenovich'in ve tüm taslakların el yazması, Devlet Güvenlik Komitesi tarafından dairesinden çekildi. Sihirbaz, beynini kurtarmaya çalışıyor, Nikita Sergeyevich Khrushchev'e, içinde kitabına özgürlüğünü iade etmesini istediği bir mektup yazdı:
"... Sonuçta, yazdım, çünkü onu reddetmedim ve ondan yenilemedim. ... Hala onu yazdığım gerçeği yazdığımı, insanları sevdiğini ve pişmanlık duyduğum gerçeğini yazdığımı düşünüyorum."Ancak, Grossman'ın tüm girişimleri Fiasco'ya mahkum edildi, Mikhail Andreevich Susslov için bile, romanı okumadan bile, önümüzdeki 200-300 yılda yayın hakkında hiçbir soru olamayacağını söyledi. Ve 1980'de, İsviçre'deki yayın sayesinde "Yaşam ve Kader" kitabı, sorumsuz siyasi perde nedeniyle çıkabildi.
Kişisel hayat
Vasily Semenovich Grossman sadece klasik literatürü sevmedi, aynı zamanda ünlü şairlerin ayetlerini de hayran kaldı: Yesenin, Nekrasov ve Tyutchev'in eserlerini çekti. Ayrıca, çağdaşlar, yazarın iyi ve el ele hizmet etmeye hazır bir adam olduğunu belirtti.
Sihirbaz sözcükleri dostluk takdir ve sık sık atölye - askeri muhabirlerdeki meslektaşları ile başladı. Bir gün, Grossman'ın yakın bir arkadaşlık çemberindeyken, Messenger, vasily semenovich'in Kremlin'e çalışması için bir ödül sunmak için çağrıldığını bildirmek için kapıyı aradı. Ancak yazar, şirketi kırmak ve daha sonra emirsiz bir şekilde siparişi almak istemediğini belirtti.
Amournal ilişkisine gelince, Grossman üç kez evlendi. Anna Matsuk, Vasily Semenovich'in tanıştığı, Kiev Okulu'nun öğrencisi olan yazarın ilk şefi oldu. Bu evlilikten 1930'da, Ekaterina Korotkov-Grossman doğdu.
Daha sonra, Vasily Semenovich, Olga Gubern tarafından el ve kalp önerileri yaptı ve 1955'ten beri Prosaik Nikolai Alekseevich Zabolotsky'nin eski bir eşi olan Catherine Zabolotka ile ortak bir hayata başladı. Catherine Vasilievous yazarıyla, üç yıldır medeni bir evlilikte yaşadı ve daha sonra Olga Mikhailovna'ya geri döndü.
Ölüm
Yetkili makamların zulmünün, yalnızca günlerin sonuna kadar var olmayan adalet için mücadele eden yazarın fiziksel sağlığını baltaladığı görüşüdür.
Vasily Semenovich 14 Eylül 1964'te öldü. Ölüm nedeni böbrek kanseri ve başarısız bir işlemdir. Geçtiğimiz yılların gelecekteki neslini ortaya çıkaran büyük yazar, Moskova'daki Trocerovsk mezarlığına gömüldü.
Bibliyografi
- 1934 - "GlucaAuf"
- 1934 - "Berdichev şehrinde"
- 1940 - "Stepan Kolchugin"
- 1942 - "İnsanlar ölümsüzdür"
- 1943 - "Stalingrad"
- 1945 - "Yıllardır Savaş"
- 1946 - "Kara Kitap"
- 1946 - "Pythagoreans'a inanıyorsan"
- 1952 - "Doğru olan için"
- 1959 - "Yaşam ve Kader"
- 1962 - "Eski Öğretmen"
- 1963 - "Her şey akar ..."
- 1967 - "Size iyi!"
- 1985 - "Yahudi Temaları için"