Biyografi
1874'te, resimde yeni bir dönem açılan bir olay Paris'te gerçekleşti. Fransız Sanat dünyasının iktidar çevrelerinin muhafazakarlığından bıktınız, bir grup radikal sanatçı, çalışmalarını bağımsız bir izlenimci sergisinde gösterdi. Daha sonra, Claude Monet ve Edgar Degas'ın ressamları ile birlikte, resimler, laik bir Auguste Renoir'in laik bir portresinin resimlerini koydu.Çocukluk ve gençlik
Pierre Auguste Renoir, 25 Şubat 1841'de doğdu. Memleketinin, Limoges komüninin Fransa'nın güneybatısında yer almaktadır. Sanatçı, fakir terzi Leonard ve karısı, terzi margarita'nın yedi çocuğunun altıncı bir çocuğuydu. Ailenin zar zor azalttığı gerçeğine rağmen, ebeveynler, yavrularının her birinin dikkatini ve hassasiyetini geciktirmek için zaman ve sevgiyi tuttu.
Bir çocuk olarak Pierre, sinirli ve etkileyici bir çocuktu, ancak leonard ve margarita sempatik olarak çocuklara aitti. Babası OUTUS, OUSUS kalemler ve terzi tebeşirleriyle ve anneyi terzi ile sürüklendiğinde, evin duvarlarına boyadığı zaman sordu. 1844'te Renuara Paris'e taşındı. Burada Auguste, kilise korosuna büyük bir Saint-Estash katedrali ile girdi.
Regent Choral Charles Guno, Auguste'nin şarkısını duyduktan sonra, birkaç hafta boyunca ebeveynleri, yazarın yazarına "bir fan ile olan kız" resmini bir müzik okulunda yapmaya ikna etmeye çalıştı. Bununla birlikte, sonuç olarak Pierre, geleneksel ses dünyasını tercih etti. Leonard, 13 yaşındayken, Porselen'den ürünlerin imalatında bulunan Levi Brothers fabrikasına mirasçı verdi. Orada, oğlan, plakaları, saksıları ve vazoların fırçasının altından gelen görüntülerle çizmeyi, süslemeyi öğrendi.
1858'de, şirketi iflas etti, genç Renoir, diğer gelir kaynaklarını aramak, kafe duvarlarını, güneşlikler ve kanopaların duvarlarını boyadı, rokoko - Antoine Sanatçıları, Jean Onor Fragonar ve Francois Bush'un çalışmalarını kopyaladı. Biyografilere göre, bu deneyim, programın sonraki yaratıcılığını etkiledi.
XVIII Yüzyıl Ustalarının eserleriydi "Rosa", parlak renkler ve saçma hatları için "Rosa" aşkının yazarında uyanıyordu. Yakında Auguste, hırslarının taklit işin bir parçası olarak yakın olduğunu fark etti. 1862'de zarif sanat okuluna girdi. Mentori, İsviçre Sanatçısı Mark Gabriel Charles Gleir'iydi, akademik çizim geleneği tarafından resim oluşturulmasına bağlı kaldı.
Bu geleneğe göre, eserler yalnızca tarihsel veya mitolojik sebeple yazılır ve görsel palette sadece koyu renkler geçerlidir. Salonun jürisinin bu tür bir tuval, yeni başlayan ressamlara ilan etme fırsatı veren yıllık resmi sergiyi aldı. Renuara'nın akademide eğitimi sırasında, Fransa dünyasındaki darbeye çağrıldı.
Barbizon Resim Okulu'nun sanatçıları, ışık ve gölge oyunu kullanarak günlük yaşam fenomenlerine giderek daha fazla tasvir edilmiştir. Ayrıca, Gustave Kourbe'nin ünlü gerçekliği, ressamın görevinin gerçekliği görüntülemek ve akademik tarzda idealize edilmiş sahneleri göstermediğini belirtti. Renoir, yanı sıra arkadaşlarının yanı sıra - diğer öğrenciler Claude Monet ve Alfred Sisley, havada hüküm süren devrimci duyguları biliyordu.
Bir zamanlar pozisyonlarını belirlemek için, sınıflar sırasında, GLeira'nın izni olmadan dışarı çıktılar ve çevreledikleri açık havada bir şey çizmeye başladılar. Her şeyden önce, acemi sanatçılar Fontainebleau ormanına geldi. 20 yıl boyunca burası, başyapıtları yazmak için impressionistler ilham veriyor. Renoir, 1866 "Kharchevny Annoni" resiminde etkisi görülebilen Zhake Gustaven Kurba ile tanıştı. İdealsiz olan tuval, günlük yaşamın günlük sahnesini, Auguste'nin akademik çizim geleneğinden başarısızlığın bir sembolü haline geldi.
Tablo
Yaratıcı olgunluk, aynı anda izlenimcilere gelir - 70'lerin başlangıcıyla, sanatlarında en iyi on yılın başlangıcını yayınladı.Bu yıllar en verimli olan, Renuara'nın sanatsal kaderindeydi: "aile öyküsü", "güneş ışığında çıplak", "Pont Nevel", "Boulogne Ormanı'ndaki Biniciler", "Lodge", "Kadın Başkanı", "Büyük Bulvarlar "" Walk "," Salıncak "," Le Moulin de la Gaette "," Zhanna Samari "," İlk Kalkış "," Madam, çocuklarınızla keskinleştirmek "," Şehirde dans "," Çikolata "," Şemsiye "," Terasta "," Büyük Swimsters "," Ülke Kahvaltısı ", bu dönemde Auguste tarafından oluşturulan şaheserlerin tam bir listesi değildir.
Sadece miktarı değil, aynı zamanda inanılmaz bir tür çalışma çeşitliliği çarpıyor. İşte manzaralar, hala canlılar ve çıplak doğa ve portreler ve ev sahneleri. Herhangi birinin tercihi vermesi zordur. Renuara için, onlar bir zincirin tüm bağlantıları, bir yaşamın kişiselleştirilmesi, bir yaşam akışını.
Fırçası, hepsi gerçeğe karşı hayatta kalmadan, inanılmaz bir rahatlıkla, olağanüstü olmayan bir hizmetçiyi bir kuruş tanrıçasına çevirdi. Bu kalite, "Zemin" (İkinci İsim - "Seine'da yüzmeye", "The Stount" (İkinci İsim "(Seine" tarafından kanıtlandığı gibi, sanattaki adımlarından hemen önce Renoara'nın çalışmalarında kendini göstermektedir.
Arsası, kamu, güneşli bir günün cazibesi, bir gümüş su ve mavi havanın bir parlaması üzerinde canlı bir dinlenme yaptı. Harici parlak parlaklık Renoara'ya katılmadı. Güzel olmamak istedi, ama doğal. Bunu başarmak için, yaratıcı, kompozisyonun geleneksel yorumunu terk etti, anında alınan bir fotoğrafın bir görüntüsünü verir.
80'lerde, Renoire özel taleple çalışıyordu. Pierre, finansörler ve zengin dükkan sahipleri için resimler yazdı. Canvas, Londra, Brüksel'de ve ayrıca Paris'teki yedinci uluslararası sergisinde sergilendi.
Kişisel hayat
Renoir kadınları sevdi ve ona karşılıklı olarak cevapladılar. Sevgili ressamları listeleysek, her birinin kısa biyografik sertifikasını verirsek, liste ağır bir hacim olur. Sanatçı ile çalışan simülatörler, Augustenin asla evlenmeyeceğini belirtti. Aktris Zhanna Samari olan aktris olan ünlü Portreist Muse, Pierre'nin tuval üzerine fırçanın dokunuşuyla, yazdığı kadınlarla bir evlilikle birleştirildiğini söyledi.
Zafeti yetenekli bir empresyonist olarak tanıtmak, 1890'ların ortalarında Renoir, hayatının yeni aşamasına katıldı. Augusta - Lisa Treo'nun uzun süredir devam eden metresi evli ve sanatçıyı terk etti. Pierre, izlenimcilikteki ilgiyi yavaş yavaş kaybetmeye başladı, derslerde işler için geri dönmeye başladı. Bu dönemde, "danslar" yazarının, daha sonra karısı olan Genç Beloshwear Alina Sharigo ile tanıştığı içindi.
Pierre, Dairy Madame Kamil'teki gelecekteki karısını karşıladı. Yaşın farkına rağmen (Sharigo 20 yıldır genç kocaydı), birbirlerine Renuara ve Alina'ya karşılıklı özlem görülemiyordu. İyi katlanmış bir genç bayan, sanatçıya göre, çok "rahat" idi.
Sürekli bir yavru kedi gibi sürekli inmek istedi. Resimde, kız anlamadı, ancak Pierre Balinalarının nasıl sarıldığını, hayatın tam bir eksiklik duygusunu yaşadıklarına bakıyor. Çok ve iyi bir mutfakta ve iyi bir şekilde iyi tanıyan Alina, sanatçı için harika bir eş haline geldi (ancak sadece beş yaşında, Jean'ın ilk oğlunun doğduktan sonra resmi bir evliliğe girmese de).
Kendisini asla kocasının çevresine empoze etmeye çalışmadı, sevgili ve arkadaşlarına karşı tavrını pişmiş yemeklerle ifade etmeyi tercih etti. Aşıkların Montmartre'da yaşadıklarında, Renoara House, sınırlı fonlarla, en fazla tahakkuk ettiği bilinmektedir. Konuklar genellikle sebzeli haşlanmış sığır eti ile tedavi edildi.
Bir sanatçı olmak, Alina hayatını kolaylaştırmayı başardı, yaratıcıya çalışmalarını önleyebilecek her şeyden çitler. Sharigo hızlı bir şekilde evrensel saygı kazandı. Sergisinde bir kez onu gören Degas Monaster'ı bile, Alina'nın başıboş akrobatları ziyaret eden bir kraliçe gibi olduğunu söyledi. Sharigo ile evlendiği bilinmektedir, "iki kız kardeş" resimlerinin yazarı sıklıkla simülatörleriyle samimi yakınlığa girdiği bilinmektedir.
Doğru, tüm bu carnal girişleri ve romantik aşk, Madam Renoir'in konumunu tehdit etmedi, çünkü çocuklarının annesiydi (Pierre, Claude ve Jean'ın oğulları evlilikte doğdu), evindeki hostes ve Hasta olduğunda Pierre'den uzaklaşmadı. 1897'de, el kırılmasından sonraki komplikasyonlar nedeniyle, ressamın sağlığı keskin bir şekilde kötüleşti. Sanatçı romatizma muzdarip, ancak tekerlekli sandalyeye zincirleniyor, yeni başyapıtlar yaratmaya devam etti.
Fovist Henri Matisse'nin akışının lideri, stüdyosunda düzenli olarak felçli renoire, bir kez kendisini tutmadan, sürekli bir acığin eşlik ettiği zor bir işin fizibilitesini sordu. Sonra Auguste, bir saniye boyunca tereddüt etmiyorum, yaşadığı acının geçeceğini ve onun tarafından yarattığı güzelliğin kalacağı bir arkadaşına cevap vermem.
Ölüm
Son yıllarda, aynı konular Renuara'nın eserlerine göre değişmiştir: swimters, oodalistler, alegorik rakamlar ve çocukların portreleri. Sanatçı için, bu görüntüler gençlik, güzellik ve sağlık sembolik bir şekilde belirlenmesidir. Provence'in Güney Güneşi, kadın vücudunun çekiciliği, çocuğun sevimli yüzü - içlerinde, sanatını, sanatını adadığı şeyin "buketi" için somutlaşmıştı.Birinci Dünya Savaşı, programın normal seyrini kırdı. Öyleyse, öne çıkan oğulların deneyimlerinden, ressamın eşi birdenbire öldü. Hastalığı ve açlık tarafından işkence edilen bir dul haline gelmek, Auguste, karakterinin erdemiyle, çevredeki gerçekliğin ciddiyeti ile gölgede değil, sanatı reddetmedi. Gerçeklik artık yaratıcılık için yiyecek vermediğinde, simülatörlerde ve bahçede ilham almış, soğukluğun yamacında kavrulmuş.
Ünlü Empresyonist, 3 Aralık 1919'da pnömonidan öldü, son işini "Anemonia ile natürmort" bitirmek için zamana sahip. Son iç çekimden önceki yetmiş bir yaşında bir adam, güneş ışığının ve insan mutluluğunun peki bir hayranı kaldı. Şimdi Renoara'nın eserleri Avrupa galerisiyle dekore edilmiştir.
Çalışmak
- 1869 - "Zemin"
- 1877 - "Zhanna Samari'nin Portresi"
- 1877 - "İlk kalkış"
- 1876 - "Moulin de la Gaette'deki" Top "
- 1880 - "Bahçedeki Rakamlar"
- 1881 - "Hadde Kahvaltı"
- 1883 - "BUVAL'DA DANS"
- 1886 - "Şemsiye"
- 1887 - "Büyük Swimsters"
- 1889 - "Bratka"
- 1890 - "Çayırdaki Kızlar"
- 1905 - "Kano yakınındaki manzara"
- 1911 - "gül ile Gabriel"
- 1913 - "Paris Mahkemesi"
- 1918 - "ODALISK"