Biyografi
Boris Nikolayevich Polieva - Sovyet nesir yazar, gazeteci ve askeri muhabir. Yazarın olağanüstü eserleri: Pilot Alexei Mareshev'in ünlü pilotunun "mevcut kişinin hikayesi" idi; "Biz Sovyet insanız", altın romanlar ve "Dr. Vera" hikayeleri koleksiyonu. Alan iki kez, SSCB'nin devlet ödülü verdi ve Sosyalist Emek Kahramanı'nın unvanını aldı.Çocukluk ve gençlik
Yazarın tarihi 4'tür, yeni bir tarza göre, 17 Mart 1908. Boris Moskova'da doğdu, ancak 8 yaşındaki bir çocuk olan 1913'teki 8 yaşında bir çocuk olan kendi şehri olan Tver'ı kabul etti. Çocukları ve genç yılları oraya geçti. Baba Boris - Nikolai Petrovich Kampov - bir avukattı. 1916'da ölümden sonra, Rus ve dünya klasiklerinin en iyi eserlerinin olduğu yerli bir kütüphane bıraktı.
Boris'in annesi, Lydia Vasilyevna Kampova (Mityushin'in Maiden'de), doktor mesleği, okumasını yönlendiren çocuğun kültürel gelişimini ve eğitimini dikkatlice takip etti. İlk okunan Boris Books, Gogol, Lermontov, Puşkin ve Nekrasov tarafından çalıştı. Daha sonra, Goncharov'un kitabı, Turgenev, Chekhov ve Nikitin. Maxim Gorky, favori yazar Boris Nikolayevich'taydı.
1917'den 1924'e kadar Boris'in okul yılları 24 numaralı okulda yapıldı (şimdi Tverskaya Gymnasium No. 6). Zaten 1922'de genç adam gazeteciliğe katılmaya başladı. İlk notu, Hala 6. Sınıf öğrencisi olduğunda Tverskaya Pravda'da basıldı. 1924'ten bu yana, makaleleri düzenli olarak "Proleter Pravda", "Değişim" ve "Tver köyü" şehir gazetelerinde ortaya çıktı.
Edebiyat
1926'da TVER Teknik Okulu'nun sona ermesinden sonra Boris Nikolayevich, "Proletark" teknolojisi tekstil fabrikasında çalıştı. 1927'de, denemelerden oluşan ilk kitap ve Maxim Gorky - "Dikilen adamın Memuarları" için olumlu bir geribildirim aldı.
"Alt" olarak adlandırılan insanların hayatını anlatıyor. Bu kitap Boris Campov adı altında yazılan tek kişi idi. Daha sonra, Editör, Campov'un Latince'den Rusça ("Kampüs" anlamına gelir ("kampüs" anlamına gelir), dolayısıyla, taşıyıcının kendisi ve yetkisiz kişiler tarafından icat edilen alanın takdir edilmesi.
1928'den beri Boris Poleva profesyonel bir gazeteci tarafından çalışıyor. Yazarın edebi şöhreti, "Ekim" dergisindeki büyük vatanseverlik savaşından kısa bir süre önce yayınlanan bir ilk masal getirdi. Bu, Kalininovo Araba Fabrikasında çalışan ilk beş yıllık planın halkı hakkında bir hikaye.
Alan Sovyet-Fince Savaşı'nın bir üyesiydi (1939 - 40 yıl). 1941'de, Kalinin cephesinde askeri bir muhabirle çalıştığı Moskova'ya taşındı. Sıcak noktalarda olmak zorunda kaldı. Makaleler ve denemelerde, ön izlenimlerini ve en büyük savaşın parlak olaylarını, tanık olanı olan faşizmle yansıtıyordu. Hepsi 1945 "Belgorod'dan Carpat'a kadar toplanıyor."
Savaş sırasında biriken malzeme gelecekteki yazar kitapları için temel hale geldi. Evrensel Şöhret ve Dünya Şöhreti Boris Polevoy 1946'da, Nürnberg sürecinde bir askeri muhabir olarak varlığında onun tarafından yazılmış bir kitap getirdi. 19 gün boyunca dört bölümden oluşan "Bu adamın hikayesi" nden oluşan yazdı. Yazar, 1947'de Stalin Ödülü'ne verildi. Temel, pilotun pilotuna dayanmaktadır, Sovyetler Birliği'nin kahramanı A. P. Mareseva, her iki bacağını da kaybettikten sonra bile savaşmaya devam eden Mareseva.
Daha sonra, 1948'de Sergey Prokofiev'in adlandırılması filmi, P. Kadochnikov'un yapıldığı ana rolü bu hikayeye kondu. "Bu adamın hikayesi" Sovyet gençliğinden favori bir kitaptı. Bu hikaye sadece cesaret öğretmedi, sık sık Sovyet halkına zorlardaki insanlara yardım etti. Ülkemizde dünyadaki hemen hemen tüm ülkelerde biliniyordu, 100'den fazla kez yayınlandı.
"Biz Sovyet halkıyız" kitapları da 1949'da Stalinist Ödül, "Altın" tarafından da belirtilen askeri konulara adanmıştır. Yazarın sayısız eseri arasında, "İade Edilen", "Amerikan Diaries", 1959'da yazarın uluslararası ödülün "otuz toprak için", 30.000 yeni Çin'de olup olmadığı ". Harika işler, yeni "derin arka" ve "Dr. Vera". 1962'de belgesel denemelerin toplanan Boris alanına dayanarak, "Dick Bereg'de" bir roman yazılmıştır.
Aynı yıl 1962'de, alan gençlik dergisinin baş editörünün baş editörü görevini aldı ve daha önce 1952'de, yazar, Avrupa Kültür Derneği'ndeki bir başkan yardımcısı oldu. 1967'den beri Boris Nikolayevich, SSCB'nin eski yazarları kurulu sekreteri olarak atandı. 1968'de, yazar dünyanın altın madalyası verildi ve 1974'te Sosyalist Emek'in başlığını aldı.
Kişisel hayat
Boris Nikolayevich evliydi. Karısı Julia Osipovna onu iki oğlu - Alexey ve Andrei ve kızı Elena ile sundu. Andrei'nin üst düzey varisi hakkında pratik olarak hiçbir şey bilinmiyor. "Sınıflandırılmış", uzun yıllardır savunma alanında çalıştı. Elena Borisovna'nın kızı doktor oldu, Dr. Bilim, Profesör, SSCB'de Meme Kanseri Cerrahisi Uzmanı olarak çalıştı. Ve yazarın genç oğlu Alexey Campov-Field Adam, Rusya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde oldukça ünlüdür. Bir psikiyatrist narkolog olan Kuzey Carolina Üniversitesi'ndeki bir profesör olarak SSCB'den en etkili göçmenler listesindedir.
Julia'nın karısı, Rus ve edebiyat öğretmeni olarak çalıştı. Öğrencileri oğullardı. Sevgi dolu ve özen gösteriyordu, ama öğretmen katı. Alexey'in oğlu, annenin öbeğini duymaktan en çok korktuğu röportajda hatırlıyor:
"Babanını üzüyorsun."Ayrıca, oğul genellikle ebeveynlerin evindeki ünlü misafir hakkında hatırlıyor. Vietnam Başkanı Ho Chi Min ve ünlü Rockefeller ve kızı yazarın yazarına geldi Fidel Castro. Konuklar, "Aleshchenik" ismi ile kitapta birkaç satır bıraktı - yazarın oğlu için iyi talimatlar yazdı.
Ölüm
Boris Nikolayevich Polieva, 1981'de 12 Temmuz'da öldü ve Moskova'daki Novodevichy Mezarlığa gömüldü.
1983'te yazarın ölümünden sonra, sokak, Tver'da adının onuruna göre seçildi. Ve 2006'da yaşadığı eve bir anıt plak kuruldu.
Çalışmak
- 1927 - "Dikilen adamın Memuarları"
- 1940 - "sıcak dükkan"
- 1947 - "Gerçek bir adamın hikayesi"
- 1948 - "Biz Sovyet İnsanız"
- 1950 - "altın"
- 1952 - "ÇAĞDAŞLAR"
- 1956 - "Amerikan Diaries"
- 1959 - "Derin Arka"
- 1961 - "Bizim Lenin"
- 1962 - "Dick Brege'da"
- 1967 - "Dr. Vera"
- 1973 - "Berlin'e - 896 kilometre"
- 1974 - "Bu dört yıl (2 kitapta)"
- 1978 - "Silhouettes"
- 1980 - "en unutulmaz"