Biyografi
Jean Coctet, Oscar Wilde'nin Fransızca versiyonu olarak adlandırıldı: aynı cinsel yönelim, zengin bir gardırop ve çok sayıda köklü aforizma. Yazar ve yönetmen Paris'in kültürel yaşamının merkez yenilgesinde dönen, yeni moda gerçekalizm ve Dadaism'e daldı, bilinçteki bir değişiklikle denendi - hipnotik trans-opium ve rüyalar ortaya çıkarmak için. Jean aşırı uçtan çıkmış, ancak ebedi sorulara cevap bulmaya çalışan ciddi bir sanatçı kaldı.Çocukluk ve gençlik
Jean, Mezon-Luffit kasabasında, Paris'in altındaki Paris'in altında, çok yönlü ve yaratıcı insanların ailesinde doğdu. Kariyer kariyeri yapan Baba, amatör düzeyinde iyi boyadı. Oğul 9 yaşına girdiğinde, abaküsü hayatla getirdi. Ruhun derinliklerinin olayı küçük Jean'ı şok etti, gelecekte "sevgilim" nin ölümünü çağıracak ve bu konuyu birçok eserde yapacak.
Büyükbaba, en iyi metropol lisanslarından birinde torunu belirleyen bir çocuk yetiştiriyor ve çocuk kuruyordu. Adam, evde konserlerde düzenlenmiş, müzik aletlerinin toplantısı, Ezhen Delacroix ve Jean Engra, Jean Engra'yu ve Yunan heykellerinin toplantısı dahil olmak üzere bir koleksiyoncu oldu.
Yaratma
Fervor ile Jean Cocteo, farklı sanatsal alanlara daldı. Şairin ve nesir, müzisyen ve sanatçının rolünü denedim, sinemada güçleri denedi.
Koketo'nun yaratıcı biyografisi öncelikle şiirdir. Şair 1906'da ilk çıkışını yaparken, "Alladina lambasının" ilk şiirleri, "Öfkeli Prens", "Sofokla Dance" tüyünden çıktı. Yazıcının sanatın temelini düşündüğü şiirler, koleksiyonlar hayat boyunca geçti. En ünlü kitaplar - "Sözlük", "Leon", "Yunan Ritmi".
"Opera" koleksiyonunda, şair gerçekalallığa haraç verir ve Dadaism'in motifleri ayetlerde izlenir. Yaşamın günbatımında Jean Cocteo, bir yıl önce bir yıl önce "Requiem" şiirini yarattı, yazarın yaratıcılığının ana yollarını birleştirdi.
Sanat çevrelerinde, 1910'ların ortalarında genç bir adam geldi. Tanıdık ve Marsilya Promtom, Pablo Picasso, Eric Sati, Edith Piaf'a yakın oldum. O zamana kadar Jean klasik sanata attı, ancak Prut ve Sergey Dyailenev'in etkisi altında görüşleri gözden geçirmeye başladı. Yazıcı ve tiyatro aktör Rus bale ile çalışmak için Cocteo adlı. Sonuç olarak, Jean bu topluluk için Libretto yazdı. Paralel, işler performanslar için ve diğer tiyatrolarda doğdu.
1913'te Jean, IGOR Stravinsky'nin çalışmalarını tanıdı, hatta ünlü bestecilerin arkadaşlarının çemberine girdi. Beş yıl sonra Igor Mikhailovich'i "potab" kitabını adadı.
Dramaya katılım skandallar olmadan etkilemedi. Cockto, "Kayıp nesil" ruh halini yansıtan yeni bir tür performanslarının oluşumunun başlangıcını işaret etti ve tüm gelenekler reddedildi. Öyleyse, eksantrik sati ve Picasso ile birlikte, 1917'de Jean, Vanguard'ın Avant-Garde Bale "geçit törenini" sundu. Poster üzerinde ilk defa gerçekalalılık kelimesi ortaya çıktı. Spor ve akrobasi unsurları kullanılmıştır.
Yazarı düşünmek Sati'nin etkisi altında kuruldu. Koketo, bestecinin müziğini aradı basit ve anlaşılır, müzisyene aşk "horoz ve harlequin" kitabına yansıtıldı. Bununla birlikte, 20'li yaşların ortalarında, avangardlar "sipariş çağrısı" denemede zaten eleştirdiler.
Jean antika mitolojiyle etkilendi, "Antigona" parçalarının "TSAR EDIP", "Cehennem Arabası" nın yıldızlarını yeni yola yeniden yazmaya başladı. Araştırmacılara göre en önemlisi, ofisinin efsanesiydi. Bu oyun, yazarın yaratıcılığının gövdesidir.
Aynı zamanda, şair ayrıca bir nesire dönüşüyor - ilk çalışma, Jean'ın ilk Dünya Savaşı'ndan izlenimlerini paylaştığı "Samozvanaya Toma" romanı oldu. İlginç bir gerçek şu ki, listedeki yazılarında net bir şey yoktur. Temalar ve görüntüler kitaptaki kitaptan dolaşacak. Bununla birlikte, konak, kahramanların öldüğü yeni "korkunç çocuklara" (1929) değerindedir ve "çocukların sevgisinin yeşil cenneti" nin ötesine geçme şansı yoktur.
II. Dünya Savaşı'ndan önce, Edith Piaf'a adanmış "Kayıtsızlık yakışıklı" adlı ışık işareti istasyonu. Oyunun prömiyeri "buff-parisen" tiyatrosunda gerçekleşti. Nazilerle olan savaş sırasında Jean, açıklığında Hitler'e sempati duyduğunu ve hatta işgalciler için emirlerin yaptığı gerçeğini kendisini ayırt etti. Günlüğünde yazdı:
"Hitler'de, monoton halkı anlamak için verilmeyen bir şairimiz var."Genel olarak, ikinci dünya kodunda, verimli çalıştı, iki kitap yayımladı ve beş plaka koydu.
Fransız'ın çıkarları çemberinde çizim dahil. Kendisine yetenekli bir program olarak gösterdi. 20'li yaşların başında, Jean incirlerin albümü, söyleyerek başladı:
"Şairler boyamıyor. El yazılarını serbest bırakıyorlar ve yine başka bir şekilde bağlar. "Coco, yazarın çalışmasıyla çizimle karşılaştırıldığında - görülmemiş, ancak kendi deneyiminde yaşanan kağıda transfer etmeye çalıştı. Özellikle grafik portre türünde başarılı oldu.
Jean Kokto'nun hayatındaydı. Bu bir sinema. Adamın kendisi senaryolar ve kendisini yönetmen yazdı. Şairin kanının ilk resmi 1930'da kaldırıldı ve üçlemenin başlangıcını, müzisyen ve köy şairiyle ilgili mitin konusu üzerine koydu. Efsanenin eylemleri şu anda acı çekti.
Sonra sadece savaştan sonra yönetmen katmanına oturdum. Yazar, Jozette Günü ve Jean Mare'in ana rollerini davet eden "Güzellik ve Canavar" nın masalına dayanan bir film oluşturdu. Filmografi, "Çift başlı kartal", "korkunç ebeveynler", "Orpheus" ve "ORPHEA'nın Testa" nın devamını da içeriyordu. Son kaset, bunun yazarın kendi portresi olması ve Cokto'nun ateşli bir hayranı olan Francois Truffo tarafından finanse edilmektedir.
Yönetmen, bu drama inancından, aynaların diğer ölçümlere ait portal olduğu gerçeğinden geçti, zaman ve mekana nüfuz etmeye yardımcı olur. Orpheus görüntüsü aynı Jean kısraklarını düzenledi. Kahraman, Marie Dea'nın oynadığı, sevgili karısı Euridik ile bir kır evinde yaşıyor.
Jean'ın ölümünden birkaç ay önce son filmi sundu. Kısa bir bant haline geldi "Jean Cocteau mesajı, 2000'e gönderildi." Yazar, gelecekteki nesillere yapılan konuşmalara hitap eden resmin tek karakteridir. Burada bir kez daha başarıyla konuşabilme yeteneğini gösterdi. Tanıdık ve arkadaşlar, Jean'ın Fransa'daki herkesten daha iyi konuştuğunu savundu.
Ajanlar, Koketo'nun genç yıllar hakkında konuştuğu "Portreler-Anılar" (1935) "Portreler-Memories" (1935), Paris sahnesinin aktörlerini ve ünlü yazarların portrelerini çizdi. "Muhteşem bir performans" ile hayatı karşılaştırır ve oyunculuk yapan bir insan haline geldiğine sevinir.
Kişisel hayat
Kişisel Yaşam Jean Cockt Asla HID, Biseksüeldi. İki yıl Rus aktris Natalia Palei ile yaşadı. Parlak genç yazıcı reimon radyağına yüksek sesli bir romantizm ve sonra ölüm Jean Mare ile ilişkilerden oluşana kadar.
Yazarın sevgisinin ve aktörün hikayesi 1937'de başladı - çift, Jean "King EDIP" oyununun oyununu hazırladığı Paris Tiyatrosu "Atelier" içinde bir araya geldi. Mare, güzelliği olan bir yazarı fethetti ve hemen ana rolde onaylandı.
Patronun desteği sayesinde, kısrak ünlü bir aktöre dönüştü. Cocteo, performanslarına ve filmlerine katılan, boyalı portreler, boyalı portrelere adanmış.
Yazar, bir afyon uyuşturucu bağımlısıydı, gençliğinde bu madde ile üç düzine tüp içti. İkna olmuş bir Katolik duydum.
Ölüm
Jean Cockt, 1963 sonbaharının ortasındaki kalp krizinden öldü. Miyi La Food'daki Saint-Blaze de Synple Şapeli'ndeki yazarı ve direktörü gömdüm.Ölüm için, Jean iyice hazırlandı: Tabutun yanına yerleştirilen ve epitaph'ı seçti - "Seninle kalıyorum" dedi. Teklifin karakteri, mahkumiyetini ortaya koyuyor: Kokto, dünyada birçok kez yaşadığı ve ölümün kesinlikle geri döneceğine inanıyordu.
Kasım 2011'de Menton'da bir müze Jean onuruna açıldı.
Bibliyografi
- 1918 - "Horoz ve Harlequin"
- 1919 - "POTOMAC"
- 1923 - "Tom Saffice"
- 1926 - "sipariş çağrısı"
- 1929 - "Korkunç Çocuklar"
- 1935 - "Portreler-Anılar"
- 1962 - "Requiem"