Biyografi
Eugene Delacroix - 19. yüzyılın başlangıcındaki Fransız Romantik Sanatçısı. Bir ressam ve anıtsal olarak, etkileyici el sanatları tekniklerini kullandı, rengin optik etkilerini inceledi, izlenimcilerin çalışmaları üzerinde derin bir etkiye sahip ve egzotik ilham verici sembolist sanatçılara olan tutkusu. Güzel litograf, Delacroix, William Shakespeare, Walter Scott ve Johann Wolfgang von Goethe'nin çeşitli eserlerini göstermiştir. Ressam resimlerinin ana koleksiyonu şimdi Louvre'da.Çocukluk ve gençlik
Ferdinan Victor Eugene Delacroix, 26 Nisan 1798'de Paris'in banliyösünde doğdu - Charenton-Saint-Maurice bölgesi Il de France. Annesi Victoria, Jean-Francois Robin'in yangınlarının bir kızıydı. Üç kıdemli erkek ve kız kardeşi vardı. Karl-Henri Delakrua, Napolyon Ordusunda general'e ulaştı. Henrietta, Rammond de Lenina Saint Mora'nın diplomatıyla evlendi. Henri, 14 Haziran 1807'de Friedland Savaşında öldürüldü.
Baba Charles Francois Delacroix'in gelecekteki sanatçının gerçek atası olmadığına inanmak için bir neden var. Napolyon Dışişleri Bakanı Charles Talleurran, bir ailenin bir arkadaşıydı ve hangi yetişkinin görünüm ve karakterin ortaya çıkmasından hoşlandığını düşünen Napolyon Dışişleri Bakanı. Charles Delacroix 1805'te öldü ve Victoria - 1814'te 16 yaşındaki oğlu yetiminden ayrıldı.
Aza Eğitimi, Paris'teki Büyüklerin Louis Louis'te ve daha sonra Ruang'daki Pierre Cornell'in Louis'in Louis'te alındı, bu bölgelerde ödüller aldığı literatür ve resim eğilimi gösterdi.
1815'te, annenin ölümünden sonra Ezhen, zengin akrabaların ailesini yetiştirmeye aldı. Delacroix, öğrenciye Pierre-Narcissa Geren'in atölyesinde ve daha sonra 1816'da Güzel Sanatlar Okulu'na girmeye karar verdi.
Öğrenciler doğadan çok şey yazdı, çizim tekniğini geliştiren, müzeler ziyaret etti, çoğu zaman louvre. Orada, genç sanatçı, çalışmalarını etkileyen yetenekli bir acemi ressam olan Theodore Zhriko ile tanıştı. Ünlü ustaların eserleri Ezhen'e hayran kaldı, Goya, Rubens ve Titian'ın tuvalinden etkilendi.
Tablo
Delacroix'in "Ladia Dante" ilk ana resmi "Kötü Denizanası" Zhriko'nun etkisi altında yazılmış, toplum takdir etmedi, ancak Talleyran'ın yardımı ile Lüksemburg galerileri için devlet tarafından satın alındı.
Başarı, 1824'te "Sakız Adamında" Salonu'ndaki gösterildikten sonra sanatçıya geldi. Resim, İngilizce, Rusça ve Fransız hükümetleri tarafından desteklenen bağımsızlık savaşındaki Yunan halkının ölümünün ölümünün korkunç bir sahnesini göstermektedir. Delacroix, yetkililer tarafından yeni bir romantik tarzda önde gelen ressam tarafından hızlı bir şekilde tanındı ve resim durumu satın aldı.
Acı çeken imajı tartışmalıdır. Birçok eleştirmen, resmin umutsuz tonuna neden olur, sanatçı antoine-jean gros "sanat katliamı" olarak adlandırdı. Bebeğin görüntüsündeki Pafos, ölü annenin göğsünü sıkıştırarak, özellikle güçlü bir etkiye sahip olmasına rağmen, eleştirmenler bu ürünü sanat için uygun değilken kınadı.
Yakında Delacroix, GRECO-Türk Savaşı'nın temasında ikinci resmi oluşturdu - Missolong Turkish Troops şehrinin nöbetleri. "Missolong'un kalıntıları üzerine Yunanistan", paletin kısıtlaması ile ayırt edildi. Sanatçı, bir Yunan kostümlü bir kadını çıplak, elleriyle tasvir etti, yarısı, korkunç bir sahnenin önündeki bir yalvarma jestinde yükseltti: Yunanlıların intiharı, kentlerini ölmeye ve yok etmeye karar veren, ancak Türklere teslim olmamak için.
Resim, Missolong halkına ve özgürlük fikri, tiranlık kuralına karşı mücadelenin anıtı olarak görev yaptı. Sanatçı, yalnızca Ellinas'a yapılan sempthes nedeniyle değil, aynı zamanda şiir George Gordon Byron, Delacroix'in içtenlikle hayran olduğu, Yunanistan'da öldü.
1825'te İngiltere'ye bir gezi, genç sanatçılar Thomas Lawrence ve Richard Bonington ile yapılan toplantı, İngilizce boyamayı yazmanın rengi ve şekli, romantizm ruhunda farklı türlerin eserlerini yazmak için ivme kazandırdı.
Sanattaki bu yönde, güçlü karakterler ve tutkular, manevi kişiliklerin ve iyileştirici nitelikteki görüntünün, 30 yıldan fazla bir süredir Ezhen ile ilgilendi. Buna ek olarak, Shakespeare ve Faust Goethe'yi gösteren litograflar üretti. Anavatana döndükten sonra, "Gosar'ın Hassan ile mücadelesi" ve "bir papağanı olan kadın" yazılmıştır.
1828'de Sardanapala'nın sardarapal ölümü kabine yerleştirildi. Sanatçı kuşatılmış bir kralı tasvir etti, görevlileri, carıları ve hayvanları öldürme emirlerini nasıl gerçekleştirdiğini cezalandırmaz. Edebi iş kaynağı Bairon'un oyunuydu. Eleştirmenler, ölüm ve şehvet korkunç bir fantezisinin resmini denir.
Özellikle, boğazı kesilmek üzere olan çıplak bir kadının mücadelesini mücadele ediyorlardı, maksimum etki için ön planda bulunur. Kompozisyonun şehvetli güzelliği ve egzotik kompozisyonları aynı zamanda hoş ve şok edici bir resim yaptı.
Belki de Delacroix'in en ünlü çalışmaları 1830'da ortaya çıktı. "Özgürlük, lider insanlar" - bir tuval, romantik bir tarzdan neoklasik olarak geçişi işaret etti.
Sanatçı, kompozisyonu bir bütün olarak hissetti, aynı anda kalabalığındeki her rakamı bir tür olarak düşünüyordu. Ön planda yatan ölü savaşçılar, akut, bir üç renkli afiş, özgürlüğü, eşitliği ve kardeşliği, aynı derecede aydınlatılmış, sanki de ışıkların ışığında olduğu gibi, sembolik kadın figürünü vurguladı.
Gerçek olayı yüceltmek yerine, 1830'un devrimi, Delacroix, insanların iradesini ve karakterini devretmek istedi, özgürlük ruhunun romantik görüntüsüne neden oldu. Sağdaki bir çocuğun sağda tutan bir çocuğun bazen yeni Victor Hugo "reddedilen" bir GAVOSHA karakteri için bir ilham kaynağı olarak kabul edilir.
Fransız hükümeti bir resim almasına rağmen, yetkililer bunu tehlikeli buldu ve halkın vizyon alanından kaldırıldı. Bununla birlikte, sanatçı hala freskler ve tavan resimleri için birçok devlet emri aldı. 1848'in devrimi sonrasında, Kral Louis Philippe, "Özgürlük, önde gelen insanların" yönetiminin sona ermesine yol açan, nihayet Louvre'daki Napolyon III'ü ziyaret etmeye maruz kaldı.
1832'de Delacroix, diplomatik bir misyonun parçası olarak Fas'a gitti. Paris'in medeniyetinden daha ilkel kültürü görme umuduyla kaçmak istedi. Yolculuk sırasında, ressam 100'den fazla resim ve çizim, Kuzey Afrika halklarının ömründen sahneler yarattı. Delacroix, bu bölgenin sakinlerinin bornozlarında sakinlerinin klasik Roma ve Yunanistan'a benzer olduğuna inanıyordu:
"Yunanlılar ve Romalılar, kapımda, beyaz bir battaniyeye sarılmış Araplarda, bir caton ya da brut gibi görünüyorlar."Sanatçı, doğu kadınlardan bazılarını gizlice çizmeyi başardı ("Cezayir Kadınlar"), ancak Müslüman Üniversitesi'ni bulmakta zorluk çekmeyi başardı. Tangier'de, Delacroix birçok eskiz insan ve şehirler, hayvanlar yaptı. Temellerinde, hayatının sonunda, ressam "Arap atları", "Fas'ta Lviv Avı" resimlerini yarattı (1856-1861 yılları arasında yazılmış birkaç versiyon), "Fas, üzüntü atı".
Delacroix birçok kaynağın ilhamını sürükledi: William Shakespeare ve Lord Bairon'un edebi eserleri, Rubens ve Michelangelo becerisi. Ancak hayatının sonuna kadar müziğe ihtiyacı vardı. Chopin'in üzgün eskizlerinden veya Beethoven'in "pastoral" oyunlarından, sanatçı en çok duyguları aldı. Delacroix'in hayatında bir noktada Chopin ile arkadaş oldu ve besteci ve onun seçtiği, yazar Georges kumunu yazdı.
Hayatında, ressam, İncil gişelerinde birkaç resim oluşturdu: "Crucifixion", "Sinner", "Cennet Gölü'ndeki Mesih", Haç'daki İsa. "
1833'ten bu yana, sanatçı Paris'te kamu binalarının tescili için emir aldı. 10 yıl boyunca, Bourbon Sarayı ve Lüksemburg Sarayı'ndaki kütüphanede resimler yazdı. 1843'te Delacroix, Büyük Pieta Komünyesi Kilisesi'ni dekore etti ve 1848'den 1850'ye kadar Louvre'daki Apollo Galerisi'nde tavanı boyadı. 1857'den 1861 arasında, Paris'teki Saint-Sulpis Kilisesi'ndeki Melekler Şapelinin freskleri üzerinde çalıştı.
Kişisel hayat
Resmi bilgilere göre, Delacroix evli değildi. Ancak, İmparatoriçe Josephine'nin akrabası olan Tony de Poryu'nın karısı olan Juliette de Lavallett'e aşık oldu.
Bu bağlantı başladığında, 23 Kasım 1833 tarihli seviyede olan bir Ezhen mektubu korunmuştur. Şu anda, Juliette eşinden ayrıldı ve Paris'te annesiyle birlikte yaşadı. Romanları yakında, sanatçının ölümüne başlatılan ihale dostluklara dönüşür.
Bourbon Delacroix Sarayı'ndaki çalışma sırasında, sanatçı Marie-Elizabeth Blavoy Blage, ilişkilerinin detayları ile uzun bir dostluk vardı - her iki biyografide beyaz bir nokta.
Ressam araştırmacılarının bekarlığının nedenlerinden biri, çocukları sevmediği gerçeğini düşünmektedir. Onun için, çocuk kirli ellerin bir düzenlemesi, püskürtme tuval, işten rahatsız edici gürültü oldu.
Delacroix Paris'te yaşadı ve 1844'ten beri Fransa'nın kuzeyinde, kırsal kesimde rahatlamayı sevdiği küçük bir yazlık kazandı. 1834'ten ölene kadar, kişisel hayatını gayretli bir şekilde koruyan Zhanna-Marie Le Guillau, onun için vicdani olarak ilgilendi.
Ölüm
Freskler üzerinde sıkıcı çalışma, Delacroix'in sağlığını vurdu. 1862-1863 kışında, ölümüne neden olan şiddetli boğaz enfeksiyonundan muzdaripti.
1 Haziran 1863'te Paris'te doktoruna döndü. 2 hafta sonra daha iyi hale geldi ve o şehir dışındaki evine döndü. Ancak 15 Temmuz'a kadar devlet kötüleşti ve davetli doktor, hiçbir şeyin onun için başka bir şey yapamayacağını söyledi. O zamana kadar sanatçının yeme tek yemeği meyvelerdi.
Delacroix, durumunun ciddiyetini anladı ve bir Ahit yazdı, arkadaşlarının her biri bir hediyedi. Güvenilir Temizlikçi, Jenny Le Guillau, yaşamak için yeterince para bıraktı. Sonra stüdyosundaki her şeyi emretti. Ezhen'in son iradesi, imajından herhangi birinin yasakıydı,
"Pushumous bir maske, çizim veya resim olsun."13 Ağustos 1863'te, sanatçı Paris'te, müzesinin şu anda bulunduğu evde öldü. Delacroix'in mezarı, Lashez'in mezarlığında yer almaktadır.
Resimler
- 1822 - "Lady Dante"
- 1824 - "Chios'da Massanie"
- 1826 - "Missolong'un kalıntıları üzerine Yunanistan"
- 1827 - "Sardanapal'ın ölümü"
- 1830 - "Özgürlük, Lider İnsanlar" ("Barikat Üzerine Özgürlük")
- 1832 - "Avtopratret"
- 1834 - "Dinlenmelerinde Cezayirli Kadınlar"
- 1835 - "Gyara'nın Hassan ile mücadelesi"
- 1838 - "Friederik Chopin'in Portresi"
- 1847 - "Rebecca Kaçırma"
- 1853 - "Haçta Mesih"
- 1860 - "Arap atlarının istikrarlı mücadele"