Biyografi
Diego Velasquez, İspanyol Dönemi Barok'taki bir sanatçı-bireyci, Mahkeme ressamı Philip IV, tarihi sahneleri yeniden yarattı, hükümdarlar, ünlü kişiler ve ortaklar. İşleri, izlenimciler ve gerçekçi sanatçılar için bir model haline geldi ve El Salvador ve Pablo Picasso'nun çalışmalarında yeniden yaratıldı. Velasquez topları, dünyanın en büyük müzelerinin koleksiyonlarında depolanır, 1999 ve 2014'te, tanınmış dehanın yeteneğine adanmış belgeseller ekranlara geldi.Çocukluk ve gençlik
Diego Rodriguez De Silva-i-Velasquez, Sevilla'da Seville'de doğdu Juan Rodriguez de Silva ve Jeronima Velasquez ailesindeydi, oğlunu 6 Haziran 1599'da, bir kaç gün veya haftadan birkaç hafta sonra olanlardan.
Çocuk olarak, çocuk, zarif sanatların paralel düşkünlüğünde, dil ve felsefe alanında iyi bir eğitim aldı. Diego'nun çizimini öğrenin, İtalyan okulunun etkisini görmezden gelen ilerici bir sanatçı Studio Francisco de Errera'da başladı.
Velasquez 12 yaşında döndüğünde, Francisco Pacheco'nun başlangıcına geçti. Öğretmen, acemi ustanın yeteneğine inanıyordu ve onu ışığa getirdi. 17 yaşındayken Diego bağımsız bir sanatçı oldu, Sevilla'nın ressamlarının kurumuna katıldı, Kral Mahkemesi'nde bir kariyer hayalini kurdu.
Tablo
Yaratıcı biyografinin başında Velasquez, ortakların hayatından ev sahnelerinin imajı için ünlüydü. "Yaşlı kadın, kızarmış yumurta," masada iki genç adam "," kahvaltı "," Harchevnya, Tavern "anlamına gelen Bodegones türünde yazılmıştır.
1622 baharında Diego, genç sanatçı Kraliyet Bakanı, Duke Olivares'i sunan Başpiskopos Huan Rodriguez de Fonsiek'e bir öneri mektubu ile Madrid'e gitti. Mahkeme, Velasquez'i kendi portresini emretti, hangi Diego'nun kraldaki izleyiciyi kazandığını ve hükümdarın övgüsünü aldığını yazdı.
1623'te Diego, Madrid'e yerleşmeyi emretti, diğer sanatçıların hiçbir zaman Philip IV yazmayacağına söz verdi. 1623 yılında oluşturulan İspanyol Majesteleri Velasquez'in ilk portresi. Bundan sonra, mahkeme kariyerine başladı, ayda 20 katı, tıbbi bakım, konaklama ve tabloların çizilmesi için ücret almaya başladı.
1627'de Velasquez, kralın kurulu olan, teması olan, Moors'ın kovulması olan İspanyol ressamlarının yarışmasında kazanan oldu. Resim, 1734'te Madrid Alcasar'daki bir yangında öldü, çağdaşların açıklamasına göre, Filip III, savaş başlığını askerlerin kalabalığına, askerlerin teşvik ettiği kadın ve erkek kalabalığına gösterdi. Bir ödül olarak Diego, odanın konumunu aldı ve bir yılda Majesteleri Kral İspanya'nın Mahkeme Sanatçısı oldu ve ölen James Morag'sını değiştirdi.
1629'da Monarch Velasquez'in izni, bir buçuk yıl boyunca İtalya'ya gitti. Michelangelo araştırmacılarının vatandaşlığına ilk ziyareti, bireysel bir tarzın gelişiminde önemli bir dönüm noktası tanıdığı halde, sanatçı tarafından görülen, görülen ve hangi yeniliğin resimlerine katkıda bulunduğunu kimin karşılandığı konusunda bir miktar bilgi korunmuştur.
İspanya'ya geri dönen Velasquez, kraliyet ailesinin portreleri ve Philip IV çevresi yaratmaya başladı. "Prens Baltazar Carlos Binicilik Dersi Dersi" nin en ünlü resimleri, burada genç miras, Garlifikasyon KONE'sinde, Bourbon'un Kraliçesi Elizabeth'in görüntüleri ve şair Francisco de Cuevedo'nun görüntüleri, olduğu gibi Sanatçının yararına karşı minnettar olduğunu belirttiği Olivares Dükü'nin birkaç portreleri.
Mahkeme ressamı görevlerini yerine getirmek Velasquez sürekli olarak Philipp IV'ü dikkatlice izledi, 40'tan fazla portre yazdı. Sık sık seyahatdeki hükümdarın ardından, Lerida'yı fethederken mevcuttu. Daha sonra, sanatçının, kralın, Aslında hiç olmadığı, askerlere yönlendiren, kralın harika bir komutan biçiminde göründüğü bir binicilik portresi boyadı.
Velasquez ayrıca, Philip'in avlusunda, saygı ve sempati ile tedavi ettiği belli sayıda jester ve cüceler yazdı. Resimde "Cüce Dön Diego de Asedo, akıllı bir yüz ve bir mürekkep şişesi olan bir katı folio ve karakterin yanındaki bir kolu, kraliyet hizmetçisinin daha akıllıca ve birçok nazik soylu tarafından oluşturulduğunu göstermektedir. Bu konudaki sanatçının diğer eserleri, Pablo de Valladolid, Francisco Leskano, Don Juan de Calabasas'ın eserleridir.
1630'lar tarafından, "haçtaki Mesih" dini yönün velasquez'in sanatçılarının en büyüğü, ölümden hemen sonra kurtarıcı tasvir ediyor. 1640'ların sonunda, Filipp Madrid'deki Sanat Akademisi'nin kuruluşunu mahkeme ressamına verdi. İspanya'nın resimlerinde zengin olan heykellere ihtiyaç duyuyordu ve Velasquez, satın alma yapmak için bir kez daha İtalya'yı ziyaret etmesi talimatı verildi.
1649'da, sanatçı Titian, Tintoretto ve Veronese'nin eserlerini satın almak için Cenova, Milano ve Venedik'ü ziyaret etti. Vicasquez, Velasquez, Papa Masum X'in portresine bir sipariş aldı ve manera abreviada (hızlı harfler tekniği) adlı yeni bir sınıfta ve keskin bir tarzda gerçekleştirdi.
Resim, yüz ifadesinde bu tür acımasızca, bazı yaklaşımların Roma Katolik Kilisesi'nin başkanının gazabından korktuğunu gösterdi. Beklentilerin aksine, Innokenti işi sevdi, odasını ofisinin önünde astı.
1651'de Philippe Velasquez'in talebi üzerine İtalya'dan gelen İspanya'ya, organize ve kataloglanan resimlere ve heykellere geri döndü ve en ünlü eserlerini yaratmaya başladı. İtalyan ressamlarının eserlerine ilham almış olan Velasquez, Venüs'ün resmini bir aynayla bitirdi, bir ayna ile birlikte, Romen Sevgi tanrıçasını, güzellik ve doğurganlık tanrıçasını, lanet olası yatakta yatıyordu, izleyiciye geri döndü. Aşk tanrısı tarafından düzenlenen bir aynaya bakar.
Katlanır levhalar, tanrıçanın fiziksel formunu tekrarlar ve vücudunun geniş kıvrımlarını vurgulamaktadır. Sanatçı, Kompozisyonun ön planında Venüs rakamında kırmızı, beyaz ve gri tonlarını kullandı. Bu boyalar, tanrıçanın yattığı karanlık ipeklerle ve duvarın kahverengi rengiyle yansıması için kontrastlı.
İlginç olan, 1914'te "bir aynalı Venüs'ün" vandallar tarafından saldırıya uğradığı gerçeğidir. Mary Richardson'ın eki, Londra Ulusal Galerisi'ne girdi ve Velasquez kutularına et Tesac'larla saldırdı, merkezi figürün omuzları arasındaki keseleri terk ediyor.
1655 sayılı Sanat tarihçileri, bazı araştırmacılara göre, Goblen atölyesindeki kadın işçilerinin tasvir edildiğine göre Velasquez "düz" bir başka ünlü resmine aittir. Çalışmanın doğru yorumlanması olarak kabul edilen başka bir versiyona göre, sanatçı, Dokuma Yarışması'ndaki Athena'nın tanrıçasına meydan okumaya cesaret eden ölümcül Ovid'den arsayı çekti. Bu işte Velasquez, erken çalışmalarının bodegons türünün çok katmanlı bileşimini kullandı.
"Düz", Mahkeme Hunter Don Pedro de Arstee'nin emriyle yaratıldı ve kraliyet koleksiyonuna girdi. Tuval, 1734'lük bir yangında hayatta kaldı, ancak kenarlarda önemli bir hasar aldı. Restorasyon sürecinde, eksik unsurlar, şimdiki zamana eklenmiş ve korunmuştur. Bununla birlikte, yalnızca resmin hayatta kalan kısmı Prado Müzesi'nde sergilenmekte ve Velasquez'in fırçasına ait olmayan geri kazanılan unsurlar çerçeveyle kapatılır.
Velasquez kraliyet gösterilerinin son portreleri, ölümden hemen önce çekilen, İspanyol ustasının en iyi resimlerindendir. "Mavi elbiseli" Infana Margarit Teresa'da, yazarın bireysel tarzında Apogee'ye ulaştı: Geniş pitoresk yüzeylerdeki renklerin titreşen lekeleri, üç boyutlu alanın neredeyse izlenimsel bir etkisini üretiyor.
Kişisel hayat
23 Nisan 1618'de Diego Velasquez, öğretmeninin kızı Francisco Pacheki - Juan ile evlendi. Sanatçı ve karısının iki çocuğu vardı. En genç kızı, Ignashi, bebeklik döneminde öldü ve en büyük Francisa kişisel hayatını düzenledi, gelecekteki mahkeme sanatçısı Juan Batista Martineza del Mazo ile evlenmeye başladı, büyük testlerinin geleneğini sürdüren.Ölüm
1660 Haziran'da Velasquez, İspanya'nın Pavyonu'nun ve Prenses Mary Teresia'nın düğün töreninin tüm pitoresk fuarını BIDASOA Nehri'nde Pheasanov adasında tutulan Fransa Louis XIV ile yürütme onuruna sahipti.
Bu etkinlik, Mahkeme ressamının sağlığını baltaladı. Madrid'e döndükten sonra bir sıcaklık yükseldi. SON YAKLAŞIMI HAYIR YAKLAŞIMI, Velasquez, son iradenin tek sanatçılarını ve karısının ve arkadaşının mirasçılarını ve arkadaşının mirasçılarını, Royal Records'ın bekçisi atanacak bir irade imzaladı.
6 Ağustos 1660'ta, sanatçı öldü. Ölüm nedeni ateşdi. Velasquez'in 8 günlüğüne ayrıldıktan sonra, karısı juan öldü. Mezarları, Fransızların 1811'de tahrip ettiği San Juan Bautista Kilisesi'ndeydi. Sanatçının cenazesi nerede bilinmiyor.
Resimler
- 1618-1619 - "Kahvaltı"
- 1619 - "ICHOLES"
- 1628 - "Wakha'nın zaferi, veya sarhoş"
- 1631 - "Cücelerle Prens Baltazar Carlos portresi"
- 1632 - "Çarmıca Mesih"
- 1638 - "Olivares Sayısı"
- 1637-1639 - "Don Juan de Calabasas"
- 1647-1651 - "Bir ayna ile Venüs"
- 1650 - "Papa Innokenti X" portresi "
- 1653-1655 - "Philip IV Portresi"
- 1656 - "Meninler"
- 1657 - "Düz, ya da Arahn Efsanesi"