Biyografi
Sovyet Müdürü - Tüm resmi biyografilerde Sergei Paradzhanov sunuldu. Paradoksal olarak, ancak, Sovyet döneminde mevcut olan, mahkumiyetinde asla ona ait olmadı, her zaman reddedilen, reddedilen, bu tür çirkin tezahürlerini sansür, baskı, kovuşturma olarak eleştirdi.
Bu yüzden her zaman filmlerinde bu kadar boş kaldığı özgürlüğü arıyordu: "Elbise rengi", "Unutulmuş ataların gölgesi", "Ashik-kerib" ve diğerleri. Parajanov filmleri gerçekten gerçek bir sanatçı tarafından çizilmiş gibi. : Renkli, orijinal, master'ın parlak bir kişiliği olarak kaplanmıştır.
Çocukluk ve gençlik
Sergey (Sarkis) Paradzhanov, 9 Ocak 1924'te Tiflis'te doğdu. Oğlan, Ermeni Antiorary Joseph Parajanov ve Siran Bejanova ailesindeki Anna ve Ruzanne'nin kızlarından sonra uzun zamandır beklenen oğul oldu. Babadan Sergey'den miras kalan güzellik ve lütuf, sanatsal yetenek, anne - sanat ve enerji, tiyatrom için tutku.
Sergey'in çocukluğu, müze entourage ve aynı anda yaşlı kadının tezgahını andıran bir atmosferde geçti. Her yer pahalı figürinler, eski mutfak eşyaları, halılar, resimler ve fotoğraflar - tüm bu yönetmen günlük hayatında tutacak. Çağdaşların paradzhanovun "natürmort içinde yaşadığını" şaşırtıcı değildi.
1932'den 1942'ye kadar çocuk, Rus okulunda okudu. Zekice değil, bazı konular anlaşıldı ve sevildi. Doğal bilim ve tarihle ilgilendim ve konjenital yetenekler müzik, çizim ve edebiyata çekildi. Ashik-Garib ve "iblis" Mikhail Lermontov, "Bakhchisarai Çeşmesi" Alexander Sergeyevich Pushkin, özellikle şok oldu.
Okulun sonunda, 1942'de Tiflis Demiryolu Taşımacılığı Mühendisleri Enstitüsü inşaat fakültesine girdi. Ama çabucak mesleğimi seçtiğimi farkettim. Genç adam işe çekti, belgeleri Vokal Bölümündeki Tiflis Konservatuvarı'na ve Opera Binası'ndaki koreografik okula geçti. Her ikisi de girildi ve iki kurumda çalışmayı başardı.
1945'te savaştan sonra, Tiflis Konservatuvarı'ndan Moskova'ya taşındı, ünlü öğretmen Nina Dorlyak'ın öğrencisi oldu. Sermayenin yaratıcı ömrü sinema ile bir adam tanıttı. Bu tür bir sanatçı tarafından boğulmuş Paradzhanov konservatuvarı terk etti ve VGIK'a yönetmene girdi. Sergey'in mentoru ünlü bir yönetmen ve öğretmen Igor Savchenko oldu ve sonuncunun ölümünden sonra - Alexander Dovzhenko.
Filmler ve yaratıcılık
1951'de Sergey, Vgik'ten onurla mezun oldu ve bir film stüdyosu üzerinde çalışmaya başladığında Kiev'e gitti. DOVZHENKO Asistan olarak direktör olarak. Burada filmografisinin ilk resimlerini yaratıyor: Moldavian Masal "Andries" (1954), Sosyal Drama "İlk Guy" (1958), Melodrama "Ukrayna Rhapsody" (1961) ve "Taş Üzerine Çiçek" (1962).
Ancak, bir usta olarak bu çalışmalardan biri tam olarak memnun değil. Hikaye, tüm tüketen gerçekçiliğin ideolojik ve çerçevesi, yönetmene dünyanın kendi fotoğraflarını boyamasını sağlamadı. Filmler Andrei Tarkovsky'den sonra paradzhanov "ayrıldı".
"Şimdi nasıl film yapmayı biliyorum."Bu yüzden, "ivanov çocukluk çağında" prömiyerinden sonra, filmin aslında, sanatçının bir bezine dönüşebileceğini fark ettiler.
1964'te yönetmen, Mikhail Kotsjubinsky'nin çalışmalarında "Unutulmuş Ataların Gölgesi" nin resmini aldı. Arsa, bir Hutsul tarihine dayanıyor, Romeo ve Juliet ilişkilerinde yumurta, filmde Ivan ve Marichka - düşmanca klanların genç temsilcileri, birbirlerine aşıktı. Aşk Drama, Hutsul halkının (Karpat sakinleri) renkli etnografik markasının arka planına karşı açılır.
Yönetmenin sınırsız fantezisi ile çarpılan olağanüstü bir sanatsal tadı, film okulunu abartmadan yaratmayı mümkün kıldı. Ve bu, sadece "gölgeleri ..." olarak bir satırda bir satırda, "bir askerin ballad" olarak bir satırdaki "Grigory Chukhray" olarak bir satırda, "vinçleri uçur" olarak adlandırılan ulusal sinemanın ustaları tarafından değil tanındı. Mikhail Kalatozova.
Hayranlık ve tebrikler sözleriyle telgraflar Wallo Master Michelangelo Antonioni, Jean-Luke Godar, Federico Fellini, Akira Kurosava. Film 21 ülkede 28 ödül aldı. Kiev'deki All-Union Film Festivali'ndeki ödüller arasında, British Academy Ödülü, Roma'daki Festivaller, Mar del Plata, Selanik, vb.
Başarı, Kiev Fresco kasetteki direktöre ilham veriyor, ancak orijinal fikir çerçevedeki tüm kısıtlamaları reddetmek ve hatta diyaloglar oyuncusu - yetkilileri sevmemeliydim. Parajanov'u "mistik-öznel" bir sanata olan tutumda suçladılar. Ukrayna'da işe verilmeyeceğini anlamak, paradzhanov bitmemiş bir resim bırakır ve Erivan için yapraklar bırakır.
İşte yönetmen, XVIII Century SAYAT-Kasının Ermeni şairiyle ilgili filmlerde çalışıyor. Aynı resimde izleyicinin gözünden önce, şairin 3 aşaması vardır - çocukluk yılları, gençlik ve olgunluk. Kahramanların diyalogları yok ve batan bir monolog yok. Resmin tüm değeri, yalnızca görüntünün serveti ve kimliğindedir.
Resmin kaderi zor olduğu ortaya çıktı: ilk olarak üretimi bir idiotovet tarafından onaylandı, ancak filmlerin bitiminden sonra, paradzhanov zaten bir dizi devlet karşıtı saldırıda görüldüğünde, "aniden" komisyonu "Şairin görüntüsünün kaba bozulması ve aşırı mistismin bir tezahürü." Artık paradzhanov olmayan rafinete iade edildi. Sonuç olarak, film sınırlı bir sürümün kiralamasına ve farklı bir isim altında - "Bombanın rengi". Ancak yine de yüksek lisans işinin en parlak örneklerinden biri olarak kabul ediliyor.
"Sayat-New "'ten gelen hikayeden sonra, yönetmen 1969'da Kiev'e döndü, burada, çekim yasağı nedeniyle senaryo yazmaya başladı (" David Sasunsky "," Demon "," Ikar ", vb.) , ancak yakında parti liderliğinin kamu eleştirisinden sonra ve 1971'de mahkum sansürün ardından ciddi bir opal haline geldi.
Sonuçlar, etkilenmeyi yavaşlatmadı: 1972'de, resimlerinin filmlerinin "intermezzo" filmi durduruldu, bir yıl sonra Madre soruşturma altındaydı ve yakında mahkum edildi. Yönetmenin hayatında 2 son tarihler vardı, daha sonra işine karşı tutumun revize ettiği ve hayatının son on yılı Sergei Iosifovich sansüre bakmadan çalışabilir ve yaratıcılığının dünyasının tadını çıkar.
1983 yılında, yönetmen "Surarma Kalesi'nin Efsanesi" teyarı üzerinde çalışmaya başladı. Genç beygir gücü hakkında film-efsane, David Abashidze ile tandem'de çekilen, birkaç Kinonagrad aldı. 1985 yılında ilan edilen yeniden yapılanma, yaratıcı akıllıcaları, Moskova ve Erivan'da başarılı olan resim sergisini organize etmek için kullanılan Parajanov'un arkadaşlarından daha fazla özgürlük verdi.
"Pirosmani konusundaki Arabesk" resminin ardından, yönetmen Lermontov'un aynı adında "Ashik-Kerib" filmini çekiyor. Andrei Tarkovsky'nin hafızasına adanmış olan bu kaset, Rotterdam ve İstanbul film festivallerinde bir ödül aldı, Venedik'te festivalde gösterildi. Master, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'nın birçok kentini ziyaret etti, Marchello Mastroanni, Yves Saint Laurent ve diğer seçkin çağdaşlar. Birçoğu Tiflis'teki misafirperver evini ziyaret etti.
1989 yılında Paradzhanov, Zamansız Ölüm Direktörü ile bağlantılı olarak asla tamamlanmamış olan otobiyografik filmi "itiraflar" atmaya başladı.
Mahkeme ve Sonuç
Paradzhanov'un gençliğinde bile, ilerici fikirler için izlenen yaratıcı Intelligsia'yı destekledi. 1965 yılında, yurtdışında serbest bırakılmadığı altmıştı elemanlarını destekledi. 1968'de "Andrei Rulblev" filminin sansürüne karşı çıktı, Ukrayna'daki siyasi denemelere karşı 139 protesto mektubu imzaladı.
Bir kelimeyle, Opaire Direktörü uzun zamandır KGB'nin "kancası üzerinde" ve 1973'te, bir başkasının Kramol konuşmasından sonra, Parajanov, "erkeklerin ve priton kuruluşlarının suçlanmasıyla" sunduğu aceleyle düzenledi. Görgü tanıklarına göre, durum, isimsiz bir künye temeli olarak aspire edilmedi. Yakında ilk tanık ortaya çıktı, Tecavüzde Parajanov'u suçluyor.
Yönetmen kendisi, biseksüelliğini mahkemede kınadı, ancak şiddet gerçeği onaylamadı. Sonuç olarak, Kiev Bölge Mahkemesi Sergey Josefovich'i 5 yıl hapis cezasına çarptırdı. Paradzhanov Hapishanesindeki hapis cezası, her şeyin şöyle olduğu korkunç bir test olarak geri çağrıldı: ve dayak, ve açlık ve küçük düşürücü ve intihar girişimi.
Bir yaratıcılık kaydedildi. Sanatçı, bu soğuk demir hücresinde bile bir kendini ifade etmenin bir yolunu buldu: Paradzhanov Keefir Caps'tan "Madeni Paralar", boyanmış, çuval bezinden dikilmiş kolajlar. 8 Mart'ta, arkadaşı, Vladimir Mayakovsky Lile Tuğla dul, Paradzhanov, telden ve çorapların artıklarından "buket" yaptı.
Lily Yurevna, dünyanın dört bir yanından meslektaşlarının desteklendiği Parajanov'a geniş bir kampanya başlattı - Fellini, Tarkovsky, Godar, Rosselini, Bertolucci ve bir düzine efsanevi sanat ustası, Sovyet hükümeti için bir dilekçe imzaladı. Ancak bu cevapsız kaldı.
Paradzhanov, 4 yıl sonra çıktı. Fransız yazarı Louis Aragon'un müdahalesinin, şahsen L. I. Brezhnev'e, L. I. Brezhnev'e, karısı Elz Tyole, kız kardeşi lily bric'in talebi ile gezincini isteyen bir şekilde kurtardığına inanılmaktadır.
1977'de sonuçtan çıkan Sergei Iosifovich, Tiflis'e yerleşti, Moskova, Erivan'a katılıyor, ona yasaklandı. Ancak, yine, 1981'de Yuri Lyubimov "Vladimir Vysotsky" nin performansına gitti, burada tekrar tutmadan, hükümete eleştiri yaptılar.
Parajanov'a karşı üretilen yeni bir iş, bir işten rüşvet gerçeği üzerine kuruldu. Şubat 1982'de Marta yine bir Gürcistan hapishanesine yerleştirildi. Bu sefer tutuklama büyük bir rezonansa neden oldu ve direktörü kurtarmak için kapsamlı bir kampanyadan sonra, 9 ay sonra serbest bırakıldı. Birkaç kaynak, E. A. SHevarnadze'in şiirsel bella ahmadulin'i sipariş ettiğini iddia ediyor.
Kişisel hayat
İlk defa, Paradzhanov, 1951'de, 1951'de, büyük sevgi ile evlendi. Yönetmen Müdürü Moldova'dan Tatar Girl Nigar Rod oldu. Fakat bu hikaye trajik olarak sona erdi: Akrabalar Nigar, iradesine karşı evlendiğini öğrendi, geri ödeme talebinde bulundu. Paradzhanov, babasının yardım edeceğini, para vermesini umuyordu. Ancak, oğul bir aile işine devam etmediğinden beri reddetti. Kocayı atmayı reddettim ve babanın evine gitmeyi, nigar kardeşlerin trenin altında kaldılar.
Şok paradzhanov sadece 1955'te ciddiye almaya karar verdi. Sergei Josefovich'in eşi, 17 yaşındaki Diplomat Svetlana Shcherbatyuk'un kızı oldu. 1958'de, şarkı şarkısı eşlerde doğdu, daha sonra mimari enstitüye girdi. "Yetenekli bir delilik" ile yaşamak, Parajanov adlı arkadaş olarak, inanılmaz derecede zordu. Svetlana 1961'de, eşler boşandı, ama tüm yaşamları iyi bir ilişki destekledi.
Kıyıcının kişisel hayatı hakkında bir sürü söylenti vardı. Ve hepsi, büyük yanlışlığın kimliğini bilmek, doğru ve yanlış olabilir.
Ölüm
1989'da Sergey Parajanov akciğer kanseri buldu. Moskova'da operasyon başarısız oldu, metastaz döndü. Mayıs ayında Sergey Iosifovich tedavi için Paris'e gitti, ama çok geç oldu.
YEREVAN - 20 Temmuz 1990'da varış gününde öldü. Anne Yerevan Mezarlığı'na gömüldü - Komitas Pantheon Pantheon.
Filmografi
- 1954 - "Andries"
- 1958 - "İlk Guy"
- 1961 - "Ukrayna rapseodi"
- 1962 - "Taş Üzerinde Çiçek"
- 1964 - "Unutulmuş ataların gölgeleri"
- 1968 - "Grenade rengi"
- 1984 - "Surarma Kalesi'nin Efsanesi"
- 1988 - "Ashik-Kerib"