Biyografi
Camille Saint-Sans, ünlü karnaval hayvanının yazarı, Opera Samson ve Dalila, Senfonik Şiir "Ölüm Dansı", Enstrümantal Play "Giriş ve Rondo Capricchiyozo" ve diğer müzikal başyapıtlar, Romantizm döneminin bir Fransızca besteciydi. . ORGAN üzerindeki oyunun yetenekli ustası olan bir virtüöz piyanisti ve tercihleri klasikler alanında olan bir iletken, müzik geliştirmesinde önemli bir rol oynadı, gelecekteki nesil yazarlara kendi deneyimlerini devretti.Çocukluk ve gençlik
Charles Camille Saint-Sans, Paris'te 9 Aralık 1835'te doğdu ve Jacques Joseph Victor Saint-Sansa'nın, Fransa İçişleri Bölümü ve Francoise-Clemans Cleven'in evine bakarak ve genç oğul. Bebeklik döneminde, Camille babasını kaybetti ve Tıp eğitimi ile özenli ve özenli dadı ile ilgilenerek, Güney yönünde Paris'in yakınında bulunan Corbale'de bir süredir yaşadı.
Başkent'e döndükten sonra, çocuk anne ve büyükannesinin toplumunda, torunun müzikal yeteneğini tanıtan Charlotte Masson adına göre yaşadı ve piyano çalmanın temellerini öğretti. 7 yaşında, Saint-Sans, fırçaların esnekliğini ve çocuğun parmaklarının hareketliliğini geliştiren Camille Stati'nin bestecisinin öğrencisi oldu, piyanodaki becerilerinden doğuştan gelen yeteneğini zenginleştiriyor.
Camille 5 yaşındayken konser vermeye başladı. İlk başta o oda izleyicinin önünde yaptı ve 1845'te, Mozart ve Beethoven'in eserlerinden oluşan bir programla salle pleyel sahnesinde ilk kez yaptı. Besteci Pierre Malnedania ve Organist Alexander Pierre Francois Boeiei'de devam eden eğitim, konservatuvarı kabul etmeye hazırlanan saint-sans. 1848'de, genç sınavı öne çıkarır ve organist Francois Benois'in koğuşu ve Firomantal Galevi kompozisyonunun ustası oldu.
Öğrenci yıllarında, Camille olağanüstü yaratıcı yetenekleri gösterdi ve genel eğitim kalemlerini mükemmel bir şekilde tanıyordu. Felsefe, arkeoloji ve astronomi ile ilgileniyordu ve bu bölgelerdeki bilgiyi hayatı boyunca yeniledi.
Saint-Sansa'nın ilk yazıları, Viktor Hugo'nun çalışmalarına dayanarak yazılmış "Ginny" ve Korom "Ginny" idi. 1952'de genç besteci Prix de Rome yarışmasında başarısız oldu ve daha sonra Sainte-Cécile Metropolitan Derneği tarafından düzenlenen bir müzikal yarışmada ilk ödülü kazandı.
Müzik
1853'te konservatuvarı terk ettikten sonra, Camille, Metropolitan Belediye Binası'nın yakınında bulunan Saint-Merry Kilisesi'ndeki bir organistin konumuna girdi. Tapınakta tutulan çok sayıda etkinlik, genç bir müzisyene iyi bir gelir getirdi, ancak Saint-Sansu'nun oynaması gereken araç, arzulanan çok şey bıraktı.
Kendi müziği için yeterli zamana sahip olan Camille birkaç eseri oluşturdu ve ünlü bestecilerin Joakkino Rossini ve Hector Berlioz'un yanı sıra etkili şarkıcı Polina Viardo'nun dikkatini çekti. Ve Saint Magdalene'nin İmparatorluk Kilisesi'nde hizmete giderek, organist, En Büyük Virtuoso'yu Saint-Sansa adlı ünlü Fens yaprağından en yüksek övgü aldı.
1850'lerde, Camille, Gelişmiş Müzik Trendlerine uydu, Robert Shuman ve Richard Wagner'ın eserlerine hayran kaldı, ancak birçok Fransız bestecinin aksine onları taklit etmedi. Bu süre zarfında, Saint-SANS, "Symphony No. 1 No'lu" ve Grad Roma'nın çalışmalarının yanı sıra, az bilinen "piyano için konser" dedi.
1861'de, Church Virtuoso, Niedermeyer'in Paris Müzik Okulu'nda bir öğretmen oldu ve modern bestecilerin işini müfredata soktu. Şu anda, daha sonra ünlü "hayvan karnaval" olan öğrenciler tarafından yürütülmesi amaçlanan müzikal bir Farce oluşturmayı düşündü.
Öğretmen olarak kalmak, zamanın eksikliği nedeniyle Saint-Sans neredeyse kendi kreasyonlarına katılmadı. Besteci ve sahne kariyeri, öğretim çalışmalarını terk ettikten sonra 1865'te devam etti. Camille, 100'den fazla katılımcı "Grande Fête Internationale" paris yarışmasında kazanan Kentatu "Les Noces de Prométhée" yazdı.
Ve 1968'de, Saint-Sansa'nın 1. orkestra çalışmalarının galası, Franco-Prussian savaşının başlamasından önce metropol müzikal repertuarında ve Paris'in kanlı zamanından önce metropol müzikal repertuarında güvence altına alınan "Piyano No. 2 Sol Minorisi" denir. komün. Bu yıllar boyunca, Camille İngiltere'de idi, zaman zaman geçim kaynağı için müzikal fikirler verdi.
Paris'e geri dönen, 1871'de besteci, "Ars Gallica" başlıklı yeni Fransız müziğini popülerleştirmek için toplumun kurucularından biri oldu. Yenilikçi fikirlere takıntılı olmak, Saint-SANS "Senfonik Şiir" türünde bestelemeye başladı ve halka açık ve sofistike olan kamu "snayer ommopals" halkına sunmaya başladı.
İlginç olan, 20. yüzyılın başlarında Saint-Sans'ın modern müziğe karşı tutumu değiştirdiği ve gelişmiş trendlerden uzaklaştığı, eski iyi klasik geleneğe döndü. Görgü tanıklarına göre, besteci, yazılı yazı göz önüne alındığında, Bahar Bahar Balesi Igor Stravinsky'nin şovuyla gitti ve yazar çılgın.
Şiirin türünde, en büyük popülerlik, 1874'te yazılmış ve aslen bir orkestra eşliğinde bir ses için bir oyun olarak aday olan bir "ölüm dansı" elde etti. Cadılar Bayramı'nın arifesinde bir tırpan ve ölülerin isyancısı olan yaşlı kadının parishinin efsanevi arsası, makalenin müzikal partilerinin temelini oluşturdu. Şiirsel çizgilerin kemanın delici bir sesi ile değiştirilmesi, besteci, prömiyere gelen dinleyiciler tarafından dehşete düşmüştür. Bir süre sonra sadece bir süre sonra, izleyiciler, kemiklerin kavrulması, sesli ksilofon eşliğinde iskeletlerin uğursuz dansını takdir etti.
Opera Renkli Saint-Sansu'nun 1877'de, Faust'un efsanesinin çizgisine göre, "Silver Bell" çalışması üzerindeki çalışmaları tamamladığında. Metsen'in Albert Libon'a adanmış yaratma prömiyeri Paris Tiyatrosu aşamasında gerçekleşti ve daha sonra 18 kez oynandı.
Müzik için şükran, ilk performansta kısa bir süre sonra ölen bir patron, Camil'in kendisini yaratıcılığa sapması için yeterli olan besteci mirasını terk etti. Saint-SANS, arkadaş ve Yaramayıcının anısına "Requiem" yazdı ve ardından Fransız ve yabancı tiyatroların repertuarına giren Opera Samson ve Dalila'yı oluşturdu.
Symphonist'in değerli bir opera yazamadığı görüşünü reddetmek, Camille, kanlı İngiliz kralının ömrü hakkında çalışmayı sürdü. İnanılmaz çalışkan ve titizlikle müzikal partiler üzerinde, Rönesans atmosferinin atmosferini ikna etmek için çalıştı. Seyirci, Saint-Sansa'nın Opera Türünde yeteneğini kabul etti ve Henry VIII'nin fikirlerini memnuniyetle ziyaret etti.
Bu sayede Camille, İngiltere'de yetenekli Fransız bestecilerinden biri olarak tanındı. 1886'da, Londra Filarmoni, "3 No'lu Organ Symphony No. 3 olarak" bilinen yazar orkestra ürününü emretti. Sisli Albion topraklarında başarılı bir prömiyerden sonra, Saint-Sans, vatanına taze bir makale getirdi ve dinleyici ve eleştirmenlerin oybirliğinden hoşlanıyor.
Aynı zamanda, besteci, ünlü enstrümantal oyun "karnaval hayvanları" üzerindeki çalışmaları tamamladı, bir müzik okulunda öğretim yıllarında başladı. San Sansa'nın ölümünden sonra yakalanan, süit inanılmaz derecede popüler ve tanınabilir hale geldi. Diğerlerinden daha fazlası, "Kraliyet Marsh Lviv", "Akvaryum" ve "Kuğu" ile ünlüydü.
1890-1900 yılında, Camille, Fransa'da ve yurtdışında konser verdi. 1913'te düzenlenen Koro Festivali için müzisyen, "söz verilen topraklar" ya da şahsen prömiyer sırasında yürütülen oratoryayı besteledi. Londra'yı sık sık ziyaret etti ve 1906-1909, Amerika Birleşik Devletleri'nde turda geçirdi. Saint-Sansa'nın son solo konuşması, 1921'in sonbaharının sonunda gerçekleşti.
Kişisel hayat
Saint-Sans uzun zamandır bir lisans oldu ve Paris dairesinde yaşlı bir anne ile yaşadı. 1975'te beklenmedik bir şekilde, bir bestecinin öğrencisi tarafından sisted olan Marie Laura Treuffo adında genç bir kızla evlendi. Francoise clemenes bu evliliği desteklemedi ve kişisel hayatında mutluluğa ulaşmak için bir çift vermedi. Karısıyla camille, bebeklikte ölmüş iki çocuğu vardı. En büyük oğlu Andre pencereden düştü ve en genç Jean-Francois akciğerlerin iltihaplarından öldü.
Bu trajik olaylardan sonra, eşler 3 yıl boyunca birlikte yaşadı ve sonra sürdü. La Burbul'ün beldesindeki bir aile tatili sırasında Saint-Sans otelden kayboldu ve eşini bir not bıraktı, bu da her şeyin bittiğini söyledi. Araştırmacılara göre, müzisyen karısını attı, çünkü ilk çocuğun ölümünden suçlu olduğunu düşündü.
Marie ebeveyn evine döndü ve resmi boşanmanın formalitelerinden kaçınan Camil, annesiyle 10 yıl boyunca yaşadı. Francoise Clemans'ın müzisyenin biyografisinde ölümünden sonra, kara günler geldi, depresyona girdi ve intihar hakkında düşündü. Sağlığı geri yüklemek için, deneyimlerle baltalanan besteci Cezayir'e taşındı ve 1889 baharına kadar orada kaldı. 1900'de, Paris'teki Saint-Sans eşek, annenin eski evinden uzak olmayan ve hayatının geri kalanını orada geçirdik.
Ölüm
1921'in sonunda Saint-Sans, Kışı orada geçirme niyetiyle Cezayir'e bir gezi yapıldı. 16 Aralık 1921'de besteci konsansu, şoktaki küresel kültürel seçkinleri okuduğu için, 86 yaşındaki müzisyen son ömür ve portrelerde sağlıklı ve kuvvetli görünüyordu. Doktorlara göre, ünlü Fransız'ın ani ölümünün nedeni kalp krizi oldu.
Camille, Paris'teki Montparnasse Mezarlığında gömülü. St. Magdalen Kilisesi'nde düzenlenen veda, San Sansa'nın dulunda, Marie-Laura'nın keder arasında fark edildi.
Çalışmak
- 1867 - "Giriş ve Rondo Capricichiosis"
- 1869 - "Omfali Spread"
- 1872 - "Sarı Prenses"
- 1874 - "Ölüm Dansı"
- 1877 - "Silver Bell"
- 1877 - "Samson ve Dalila"
- 1879 - "Lira ve Harp"
- 1886 - "hayvan karnaval"
- 1886 - "Symphony No. 3 C-Moll (bir organla)"
- 1901 - "Varvara"
- 1913 - Oratoryon "Arazi Sözü"