Таърихи аломат
Кулоҳи сурх - хислати афсонаи гандуми маъмул. Ҳикояи духтарчаи хурде, ки дар ҷангал бо гурги хокистарӣ вохӯрд, дар вақти асрҳои миёна ба решаҳо меорад. Он вақт аввалин руконҳои мардуми реҷаи афсонавӣ пайдо шуданд. Нависандагони Ғарбӣ ва русӣ бо коркарди адабии қитъаи замин машғул буданд.Таърихи эҷоди хислат
Афсонаи афсонавӣ аз саёҳатҳои духтаре, ки гургро пешвоз гирифтанд, чанде пеш буд. Чунин қитъаро ба даҳони даҳони Граҳалал ва Фаронса гузаронида шуд. Дар Аврупои марказӣ, ин ҳикоя аз асри XV тақсим карда шуд ва маъруфияти бесобиқа дошт. Ва дар кишварҳои гуногун, мундариҷаи як сабади духтарча каме фарқ мекунад. Ҳамин тавр, дар шимоли Италия, духтар бо моҳии тару тоза, дар афсонаҳои Швейтсария рафт - бо панир ҷавон, дар Фаронса дар сабади набераҳо - пирожнҳо ва равған.
Қитъаи зерин чунин буд: модари зеринро мепурсад, ки аз духтаре, ки дар канори дигари ҷангал зиндагӣ кунад, ба боздид кунад. Духтар бояд табобати хешовонро талаб кунад. Дар ҷангал, қаҳрамон ба гурги хокистарӣ рӯбарӯ мешавад (дар баъзе густаришҳо афсонаҳо - бо кӯтоҳ ё калон). Боварӣ доштан, набера будан ба бегона нақл мекунад, ки он ҷо меравад. Сипас дар сари гург дар сари гург нақша падид меорад - Аломат дар хонаи бибияҳо шитоб мекунад.
Вилсилаи хокистар занги бадбахтро мекушад ва аз он хӯрок мехӯрад ва хӯроки зани кӯҳнаро омода мекунад, ки барои нӯшидан асос мекунад. Байни тиҷорат, гург ба даъвои ҷабрдида ҳаракат мекунад, ба бистар афтод ва интизори гумонбар нест. Вақте ки духтар ба хона меояд, гург бо меҳрубонӣ ӯро маҷбур мекунад, ки хӯроки нисфирӯзии хушбӯйро бичашад. Гурбае, ки дидем, ки чӣ шуда буд, бо чашмонаш огоҳ мешавад, меистад, то хислатҳои асосиро огоҳ кунад, аммо антагонисту пойафзоли ҳайвоноти ҳайвонотро партофт ва қатл мекунад.
Минбаъд, гург духтари оддии худро барои кушодани ошкоро пешниҳод мекунад ва бо он дар хоб хобида истодааст. Набера ин дархостро тавассути партофтани либосҳояш ба оташдон иҷро мекунад. Баъд, саволҳои кӯдак риоя мешаванд, пас «Бибиям» хеле аҷиб аст. Гург ба кӯдак афтод ва қурбонии худро шифо мебахшад. Дар баъзе (нодир) духтар метавонад гурезад.
Дар нависандаи XVII Фаронса Чарлес Перра тасмим гирифт, ки ин афсонаи халқиро такрорӣ кунад. Азбаски ҳикоя ба шунавандагони кӯдакон равона шудааст, вай аз ривоятҳои аслии каннибализм хориҷ карда шуд ва инчунин ҳикояро бо куштори гурба бартараф кард. Муаллиф як духтари номаълумро ба капи арғувон либос пӯшонд ва ё номи сурхи сурх номид. Чунин интихоб дар давраи навиштани кор аллакай дар шаҳрҳо мӯд буд, аммо дар байни сокинони деҳа низ маъмул буд.
Интишори Perca версияи худро аз афсона эҷод кард ва инчунин матни маънавиро, ки дар бораи қитъаи замин ва моҳияти афсона ва як духтаре, ки қоидаҳои рафторро вайрон мекунад, пардохт мекунад барои фидокории вай. Бори аввал, эссеи классикии Фаронса дар соли 1697 нашр шудааст - Perrah ин дастнависро дар коллексияи «афсонаҳои модарон дохил кард».
Дар оғоз асри XIX, афсонаҳои олмонӣ, бародарон Вилҳелм ва Яъқоб Гримм шунавандагони фарзанди кӯдаконро пешниҳод карданд. Афсонаҳо ангезаҳоро дар бораи муносибатҳои байни фарбеҳӣ хориҷ карданд ва як ҳикояро бо хотимаи хушбахтӣ, ки аз он мегузаштанд, шунида, садои шикамро пора кард ва буриданд бо кайчи, ройгон ва бибияҳо ва набера.
Тоҷҳои адабӣ қайд карданд, ки аз китоби «гург ва ҳафт гург», инчунин аз пораи романҳои Роман Лудвиг Тони "Ҳаёт ва марги Cap Cap" қарз гирифта метавонад, ки соли 1800 таъсис дода шудааст. Тафсири нави бародарони Гримм, қаҳрамон ба худ халал мерасонад, аммо модари модар, ки духтарро огоҳ мекунад, ки бо бегонагон муошират карда намешавад ва аз роҳи рост рӯй додан мумкин нест.
Дар Россия, тарҷумаи қитъаи Питер Питари адабин Польевой, ки маънои аслии бародаронро, ки бародарон барои бародарони гримия ҳифз кардааст, машғул буд. Коркарди адабии қитъаи замин, ки аз ҷониби классикии Русия Иван Туренген сохта шудааст, маъруфияти махсус ба даст овард. Инчунин тарҷумаҳо ва дигар муаллифон мавҷуданд. Дар замонҳои гуногун, тасвирҳо ба афсона аз ҷониби рассомони машҳур сохта шудаанд.
Тарҷума ва тасвири кулоҳҳои сурх
Дар муҳаррирони Чарлз Андрро ва бародарон Грирм тавсифи муфассали намуди зоҳирӣ дода намешавад, синну сол ва хусусиятҳои қаҳрамон нишон дода нашудааст. Тибқи матн, ин духтарчаи каме дар деҳа дар канори ҷангал зиндагӣ мекунад. Одатан, рассомон як кӯдаки кӯдакро бо хусусиятҳои зебои рӯяр тасвир мекунанд. Қаҳрамон дар як гилфе сурх бо кулоҳ пӯшонида мешавад ё дар панели сурх. Тасвири духтар содда ва содирот аст, ки асри ҷавони вай аст.Афсона аз он оғоз мекунад, ки модар аз духтаре аз духтари каме мепурсад, ки дар охири дигари ҷангал, меҳмонхонаҳо зиндагӣ кунад. Зан духтарро огоҳ мекунад, ки дар роҳе, ки ӯ боздошта ва сӯҳбат карданро талаб намекунад. Геберини хурдро тарк мекунад ва дере нагузашта ба роҳи ҷангал дар гурги хокистарӣ дучор меояд. Ӯ ба он ҷое, ки кулоҳи сурх фиристода мешавад, манфиатдор аст. Духтареро пинҳон намекунад, ки вай ба бибии ӯ меравад.
Гург ба духтар хайру хуш мекард ва ба зудӣ ба хонаи зани пир. Дар он ҷо бибияш мехӯрад, либоси вай ва наҷуро, айнак меандозад ва ба бистарӣ меафтад, мунтазири омадани қаҳрамонони каме. Бо хешовандон омада, ҳадди ақалли сурх фавран ба намуди «гибияҳо» аҳамият намедиҳад. Аммо пас аз он, ки «зани кӯҳнаи» наздиктар буд, духтар аз он мепурсад, ки чаро вай ин қадар ғайриоддӣ аст. Гург, бо ин фурсат, ба қаҳрамон ҳуҷум кард, бихӯред ва хоб меравад.
Дере нагузашта хонаҳои бибии лабрез (Woodbutters) мегузаранд. Онҳо хӯрдани овози баландро мешунаванд - дарҳо кушода монд. Вақте ки гургро бо шиками бераҳмона мебинанд, лӯхтакҳо шикамҳои гулобиро шикаста, ва аз он ҷо, кулоҳ ва бибии сурх зараранд. Интихобот барои сарфаи ҳарфҳои штампҳо (ё шикорчӣ) вариантҳо мавҷуданд. Афсонаи имрӯза шӯҳрат зоҳир мекунад. Ибораҳои қаҳрамонон иқтибосҳои машҳур гардид.
Кулоҳҳои сурх дар филмҳо
Соли 1977 филми мусиқии шӯравӣ "Дар бораи сарпӯши сурх дар экранҳо озод карда шуд. Идеяи кӯҳнаи афсона. " Нақши аломати асосӣ аз ҷониби актрисаи 10-сола YANAANAVSCHAYA гузаронида шуд. Қитъаи расмҳо аз версияи классикӣ фарқ карда шуда буд - ду гурба якбора шикор карда мешуд, аммо маълум шуд, ки одамон дар асл одамон хатарноканд ва баданд. Ва аллакай кулоҳҳои сурх барои ҳифзи гургҳо аз ҳамлаҳои сокинони маҳаллӣ гург доранд. Филм композитсияҳои вокалиро дар бар мегирад, ки суруди аломати асосӣ махсус маъмул буд (таркиб аз ҷониби Мавлуди 8-сола Олга).
Дар солҳои минбаъда версияҳои гуногуни филвидии афсани Аврупо интишор шудаанд. Асосан, амал дар жанри даҳшат ё триллер пешниҳод карда мешавад. Қитъаи сарпӯши сурх аксар вақт дар аниматсияи шӯравӣ пайдо шуд - Аввалин карикатураи аввал дар асоси афсонаҳои афсонавӣ дар соли 1937 баромад. Равғани шавқовар аз рисолаи афрод ба навсозии аниматсия аз соли 1958 «Петрус ва кулоҳи сурх» ҷорӣ карда мешавад, ки дар онҷо пешгини Шӯравӣ қаҳрамонро кишт мекунад. Дар соли 2012, экранҳои "cap сурх" Caped CAPIDION WERDESS баромад.
Далелҳои ҷолиб
- Тибқи таҳқиқот, қитъаи халқӣ низ гург дуввум буд, аммо ин қарори бадбахтона, ки аз ҷониби қаҳрамонони қаҳрамон дар маҷрои ҷӯшон, фаромӯш карда шуд.
- Як ёдгорӣ ба ҳадди сурх ва гурги хокистарӣ дар Швармма насб карда шудааст. Дар ин шаҳрҳои Олмон анъанаа аст: дар рӯзҳои ид, духтарон сарпӯшҳои арғувон мепӯшанд ва бачаҳо - ниқобҳои гург.
- Шӯришҳои қаҳрамонона дар Мюнхени Елта, Ятла, Берлин ва дигар шаҳрҳо ҷойгиранд.
Библиография
- 1697 - "CAP CAP"
- 1800 - "Ҳаёт ва марги хушбахтии сурх"
- 1810 - "РОЗИ РОЙГОН"
Коммогография
- 1937 - "CAP CAP" (USSR)
- 1958 - "Петрус ва сурх" (USSR)
- 1977 - "Дар бораи сурхи сурх. Идомаи афсонаи қадимаи "(ИСРС)
- 2011 - "Cap Cap" (ИМА)
- - "CAP CAP" (мусиқӣ) (Русия)