வாழ்க்கை வரலாறு
சினாதா செர்பிரகோவா ஒரு உருவப்படம் வகையில் பணிபுரிந்த ஒரு ரஷ்ய கலைஞர் ஆவார். இது ஒரு அறிவார்ந்த குடும்பத்திலிருந்து உருவானது. Serebryakov படைப்பு முறையில், இயற்கையின் உருவத்தின் போக்கு, மக்கள், ஆனால் இன்னும் livers உள்ளன. இது "கலை உலகின்" இயக்கத்திற்கு சொந்தமானது, பிரச்சாரத்தின் திசையில் தவிர்க்கப்பட்டது. 1930 களின் முற்பகுதியில் பிரான்சில் ஒரு முறை, நீண்ட காலமாக ஜினடா ச்சேர்பிராக்கோவ் வீட்டிற்கு திரும்ப முடியவில்லை. அவர் பிரெஞ்சு குடியுரிமையை ஏற்றுக்கொண்டார், 1966 ஆம் ஆண்டில் உறவினர்களுடன் மீண்டும் சந்தித்தார். இன்று, அவரது படைப்புகள் உலகின் மிக பிரபலமான அருங்காட்சியகங்களில் காட்சிப்படுத்தப்படுகின்றன.குழந்தை பருவம் மற்றும் இளைஞர்
1884 ஆம் ஆண்டின் நவம்பர் 28 ஆம் திகதி சினாதா லான்சர் பிறந்தார். இந்த குடும்பம் தன் தந்தைக்கு சொந்தமானது. பெண்கள் குடும்பம் Kharkov கீழ் தோட்டத்தில் நம்பிக்கையற்ற வாழ்ந்து. அவரது சுயசரிதை கலை தொடர்புடையதாக மாறியது என்று ஆச்சரியமாக இல்லை. எதிர்கால கலைஞரின் தந்தை ஒரு சிற்பையாக பணியாற்றினார், அவரது தாயார் கிராபிக்ஸ் ஈடுபட்டார், தாத்தா புகழ்பெற்ற கட்டிடக்கலைஞர் நிக்கோலாய் பெனுவா, மற்றும் பெரும்பாலான உறவினர்கள் கலை தங்களை அர்ப்பணித்தனர்.
நல்ல வளர்ப்பு மற்றும் ஆக்கப்பூர்வமான பரிசுகளை அசாதாரணமான ஏதாவது சூழலில் கருதப்படவில்லை. ஆகையால், ஜினாவின் ஆசை கலை திசையில் உணர வேண்டும் என உணரப்பட்டது. அவர் சகோதரர்களுடன் வளர்ந்தார். பின்னர், இளைய ஒரு கட்டிடக் கலைஞர் ஆனார், மற்றும் மூத்த ஒரு ஓவியர்.
ஜினிதாவின் இளைஞர் ஆண்டுகள் செயின்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க்கில் தொடர்ந்தார், அங்கு குடும்பத்தின் தந்தையின் மரணத்திற்குப் பிறகு குடும்பம் சென்றது. பெண்ணின் தலைவிதி மாமா அலெக்ஸாண்டர் பெனாய்டில் ஈடுபட்டிருந்தார். 1900 ஆம் ஆண்டில் மகளிர் ஜிம்னாசியாவிலிருந்து சேர்பிரகோவா பட்டம் பெற்றார் மற்றும் ஒரு கலை பள்ளியின் ஒரு மாணவராக ஆனார். விஷுவல் ஆர்ட்ஸ் அடிப்படைகள், அவர் Ilya Repin தலைமையின் கீழ் பாதிக்கப்பட்ட, அதே போல் ஓசிப் பிரஸ் தலைமையிலான பணியிடத்தில் பாதிக்கப்பட்டார். 1902-1903 ஆம் ஆண்டில், ஜினா இத்தாலியில் அதைப் பார்வையிட்டார், இது மிகவும் ஊக்கமளித்தது.
ஓவியம்
அறிமுகப் படைப்புகள் கலைஞரின் தனிப்பட்ட பாணியையும் அதன் ஆசிரியரின் கையெழுத்து பற்றியும் காட்டியது. உலக கலாச்சார பாரம்பரியத்தை படிப்பதன் மூலம், Serebryakova பிளாஸ்டிக் வடிவங்களில் ஆர்வமாக இருந்தார், ஆசிரியர்களின் ஆசிரியர்களின் சாயல். இது இயல்பு, ஒற்றுமை மற்றும் பாரம்பரிய ரஷியன் வாழ்க்கை மூலம் கவர்ந்தது. பிடித்த மத்தியில் Zinaida Nikola Poussin, பீட்டர் ரூபன்ஸ், அலெக்ஸி Venetsian இருந்தது.
பெரும்பாலும் பை அல்லாத கிராமப்புற பெண்கள் வேலை பார்த்து, Serebryakov அவர்கள் ஓவியங்களின் அடுக்குகளில் அவர்களை சித்தரிக்கிறது. இயற்கையின் மடியில் இருப்பது, அவர் இயற்கைக்காட்சியை பாராட்டினார், தோட்டத்தின் வாழ்க்கையை, பிளாஸ்டிக் விவசாய இயக்க இயக்கங்கள் பணிபுரிந்தார். உள்ளூர் அறுவடை அல்லது மற்ற உழைப்பைப் பார்த்து, கலைஞர் புதிய படைப்புகளால் ஈர்க்கப்பட்டார்.
1908 ஆம் ஆண்டில் 1906 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்ட "விவசாயிகள் பெண்", "விவசாயிகள் பெண்", 1908 ஆம் ஆண்டின் "விவசாயிகள் பெண்" ஆரம்ப ஓவியங்களில் மத்தியில். ஓவியத்தில் உள்ள அவரது கருத்தை மக்கள் தலைவிதியுடன் நெருக்கமாக சிக்கலான தன்மையின் அழகின் அழகின் கலவையாகும் என்று ஆசிரியர் துல்லியமாக உணர்ந்தார்.
Zinaida Fame மூலம் கொண்டு ஒரு படம் 1909 ல் உருவாக்கப்பட்ட "கழிப்பறை" என்று ஒரு சுய உருவப்படம் இருந்தது. 1910 ஆம் ஆண்டில் ரஷ்ய கலைஞர்களின் தொழிற்சங்கத்தின் வெனிஸில் இது காட்சிப்படுத்தப்பட்டது. பின்னர் பார்வையாளர்கள் "நீச்சலுடை" வேலை பார்த்தேன், ஒரு கலைஞர் எழுதிய உறவினர்கள் ஓவியங்கள். படைப்பாற்றல் Serebryakov 1914-1917 ல் அங்கீகாரம் பெற்றது, ரஷ்ய மாகாணத்தின் மற்றும் விவசாயிகளின் வாழ்க்கை பற்றிய ஒரு தொடர்ச்சியான ஓவியங்களை வழங்கிய பின்னர். இந்த காலத்தின் புகழ்பெற்ற படைப்புகளில் - "விவசாயிகள்", "அறுவடை" மற்றும் "தூக்க விவசாயம்".
1917 ஆம் ஆண்டில், பார்வையாளர்கள் "கேன்வாஸ் வெண்மை" என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள், அதில் ஆசிரியரின் நினைவுச்சின்ன முறையானது வெளிப்படையானது. சினாதா வானத்தின் பின்னணிக்கு எதிராக பெண்கள் சக்திவாய்ந்த புள்ளிவிவரங்களை சித்தரிக்கின்றனர். கலவை பிரகாசமான, நிறைவுற்ற நிழல்களின் பரந்த விமானங்களை ஒருங்கிணைக்கிறது. சாதாரண மக்களின் வேலைகளை வகிக்கும் வேலை, சிருஸ்பிராக்கோவ் புகழ்பெற்றது.
வேலைக்கான ஆசிரியரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கருப்பொருள்கள் வியத்தகு முறையில் "கலை உலகின்" சமூகம் மத்தியில் ஒதுக்கீடு செய்தன, இது Serebryakov சொந்தமானது. 1916 ஆம் ஆண்டில், கஸான் நிலையத்தின் ஓவியம் வரை மாமா அலெக்சாண்டர் பெனுவாவிற்கு ஒரு உதவியாளராகவும், கம்பெனி லான்சர், போரிஸ் கஸ்டோடீவி, மஸ்த்ஸ்லாவ் டூப்யூஜின்ஸ்கி ஆகியவற்றில் பணிபுரிந்தார்.
Zinaida ஆர்வமுள்ளவர்களுக்கு மத்தியில், கிழக்கு நாடுகளில் அவர் பெண்கள் ஓவியங்கள் மூலம் கடந்து சிறப்பு மனப்பான்மை இருந்தது. ஜப்பான், துருக்கி, இந்தியாவை விவரிப்பது, பழங்காலத்தோடு தொடர்புடைய அடுக்குகளில் அவர் பணிபுரிந்தார். உண்மை, கடைசி தலைப்புக்கான பெரும்பாலான ஓவியங்கள் முடிக்கப்படாதவை. ஸ்ரீபிரகோவாவின் வேலையில் பெண்மையை முக்கியத்துவம் பெற்றது. கியூகிரெட்ரி, மகப்பேறு மகிழ்ச்சி, ஒளி சோகம், அவரது தூரிகை விவரித்தார், ஒரு சிறப்பு மனநிலை இருந்தது.
கலை விதி கடினமாக இருந்தது. Neskuchny நடந்தது ஒரு தீ பிறகு, குடும்ப கூடு தனது பட்டறை என அழிக்கப்படும் மாறியது. இரண்டு வருடங்களுக்குப் பின்னர், அவர் ஒரு மனைவியின் மரணத்திற்குப் பிறகு விதவையாக இருந்தார். குடும்பம் கடுமையான தேவையில் வாழ்ந்தது, இந்த காலகட்டத்தில் உருவாக்கப்பட்ட "கார்ட்ஹவுஸ்", அதன் நிலைப்பாட்டின் விலையுயர்வை ஏற்படுத்தியது.
Serebryakova மகள் பாலே குழுவில் நுழைந்தது, பின்னர் பெண் படைப்புகள் ஒரு தியேட்டர் தீம் இருந்தது. கலைஞர் ஒத்திகையாளர்களிடம் ஒரு பாலினத்தை எழுதினார், மேடைக்கு செல்லும் முன், ஆனால் அவரது வேலையில் இருந்து திருப்தி பெறவில்லை. 1920 ல் இருந்து, அகாடமியில் கலையுணர்ந்தார். Zinaida பிரச்சார முறை தவிர, இந்த நேரத்தில் கலை ஊடுருவி, சரியான ஒரு சொந்த தீம் மற்றும் miriskusnikov மரபுகள் மீதமுள்ள.
1924 ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்காவில் ஒரு தொண்டு கண்காட்சி நடைபெற்றது, இது கலைஞர் வெற்றி மற்றும் வருவாயைக் கொண்டுவந்தது. பாரிசில் ஒரு அலங்கார ஓவியம் ஒரு உத்தரவை அவர் பெற்றார். வேலையை முடித்தபின், அது தாயகத்திற்கு திரும்பப் போகிறது, ஆனால் அரசியல் பெருகிய முறையில் பிரான்சில் தங்கியிருக்க வேண்டும் என்பதால். இரண்டாவது உலகப் போருக்குப் பின் தொடர்ந்து வந்தார். ஜூனிஹைட் ஜெயில்லெஸிற்காக வெளிநாடுகளுக்கு ஆயிரக்கணக்கான வாழ்க்கை இருந்தது, தாயகத்திற்கு ஏங்குதல் 1924 க்குப் பின்னர் உருவாக்கப்பட்ட அதன் படைப்புகளில் பிரதிபலித்தது. வெளிநாட்டில் துன்புறுத்தலை தவிர்க்க அவர் குடியுரிமை கைவிட வேண்டியிருந்தது.
யதார்த்தம் மற்றும் நாட்டுப்புற தீம் இன்னும் அவரது ஓவியங்கள் கலந்து. பயணம், Serebryakova பிரிட்டானி, அல்ஜீரியா கலந்து மற்றும் மொராக்கோ பார்வையிட்டார். சாதாரண மக்களின் படங்கள் தொடர்ந்து ஓவியங்களில் தொடர்ந்து இருந்தன. தோற்றமளிக்கும் தன்மை மற்றும் மனிதன், கலைஞர் அவரது தாயகத்தை பற்றி தற்செயலான சோகமாகவும், அன்புக்குரியவர்களுடன் தொடர்புபடுத்தப்பட்ட தொடர்பு.
1966 ஆம் ஆண்டில், ஓவியங்களின் கண்காட்சிகள் சினாதா செர்பிரகோவாவின் லெனின்கிராட், மாஸ்கோ மற்றும் கியேவில் நடைபெற்றது. கலை வரலாற்று மற்றும் பொதுமக்களிடமிருந்து சிறந்த விமர்சனங்களைப் பெற்றது. திறப்பு நாள் அவரது குழந்தைகள் மற்றும் நண்பர்கள் ஏற்பாடு. ஆசிரியரால் பல ஓவியங்கள் அருங்காட்சியகங்களால் வாங்கப்பட்டன, மேலும் அவரது பெயர் சோவியத் ஒன்றியத்தில் புகழ் பெற்றது.
தனிப்பட்ட வாழ்க்கை
கலைஞரின் கணவன் குழந்தை பருவத்தில் இருந்து போரிஸ் சேர்பிரகியின் மனிதர் ஆவார். ஒரு உறவினருடன் Zinaida மூலம் வருகிறது, அவர் இன்னும் ஒரு உறவினர் காதல் விழுந்து, மற்றும் திருமண பற்றி உரையாடல்கள் Neskuchny ஒரு கூட்டு நேரத்தில் வந்தது. தேவாலயம் அருகிலுள்ள திருமணத்தை ஊக்கப்படுத்தவில்லை, ஆகையால், இளைஞர்களின் திருமணத்தின் ஒப்புதல் நீண்ட காலமாக கிடைக்கவில்லை. 1905 ஆம் ஆண்டில், ஒரு உள்ளூர் தந்தை 300 ரூபிள் கொடுத்து, உள்ளூர் ஒரு திருமணத்தை காதலிக்கிறார்.
போரிஸ் கலை ஆர்வம் இல்லை. அவர் ஒரு ரயில்வே பொறியியலாளராக ஆனார், ரஷ்ய-ஜப்பானிய யுத்தத்தின் போது மன்சூரியாவில் இருந்தார். Zinaida கனவு ஓவியம். ஆர்வங்கள் உள்ள வேறுபாடு ஒரு கூட்டு எதிர்கால கனவு அதை தலையிடவில்லை. இளைஞர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பாரிசில் ஒரு வருடத்திற்கு ஒரு வருடம் கழித்து, டி லா கிராண்ட் ஸ்கோமர் அகாடமி மற்றும் போரிஸ் ஆகியவற்றில் படித்ததும், பாலங்கள் மற்றும் சாலைகள். வீட்டிற்கு திரும்பி வருகையில், ஒவ்வொருவரும் தொழிற்துறையில் அபிவிருத்தி செய்தனர், மேலும் நான்கு பிள்ளைகள் குடும்பத்தில் தோன்றினர்: 2 மகன்கள் மற்றும் 2 மகள்கள்.
ஜினடாவின் குடிவரவு காலத்தில், யூஜின் மகன் மற்றும் டாடியானாவின் மகன் தன் பாட்டியுடன் இருந்தார். அவர்கள் இறுக்கமாக வாழ்ந்தார்கள், 1933-ல் சினாதாவின் தாய் பசி மற்றும் மோசமான வாழ்க்கை நிலைமைகளிலிருந்து இறந்தார். யூஜின் ஒரு கட்டிடக் கலைஞராக ஆனார், தாடியானா தியேட்டரில் ஒரு கலைஞராக பணியாற்றினார். மீண்டும் தனது தாயுடன் சந்திப்பதற்காக மீண்டும் கனவு கண்டது, 1930 களில் அவர்கள் தாயகத்தை அழைத்தார்கள், சோவியத் ஒன்றிய அரசாங்கம் வீட்டிற்கு திரும்புவதற்கு கலைஞரை அழைத்தபோது. ஆனால் சினாதா பின்னர் பெல்ஜியத்தில் பணியாற்றினார் மற்றும் ஒரு ஒழுங்கு முடிக்கப்படவில்லை.
இறப்பு
அவர் 82 வயதாக இருந்தபோது பாரிசில் சினாதா சிருஸ்பிரகோவ் இறந்தார். மரணத்தின் காரணங்கள் மிகவும் இயற்கையானவை. கலைஞர் பல ஆண்டுகளாக வெளிநாடுகளில் வாழ்ந்த போதிலும், அவரது தாயகத்தில், அவரது பெயர் நினைவுபடுத்துகிறது மற்றும் முதல் அழகிய பெண்களின் ஒரு வேலையின் நினைவுகளை நினைவுபடுத்துகிறது. அருங்காட்சியகங்கள் அவ்வப்போது அவரது படைப்புகளின் கண்காட்சிகளை ஒழுங்குபடுத்துகின்றன, கலை புத்தகத்தின் கலை புத்தகத்தில் புத்தகங்கள். தாய் மரணத்தின் பின்னர், சிருஸ்பிரகோவாவின் மகள் கேத்தரின் மகள் அவளுடைய பெயரின் தொண்டு அறக்கட்டளை உருவாக்கிய பிறகு.ஓவியங்கள்
- 1909 - "கழிப்பறைக்காக. சுய உருவப்படம் "
- 1913 - "பனியா"
- 1914 - "காலை உணவுக்கு" ("மதிய உணவுக்கு")
- 1915 - "அறுவடை"
- 1916 - "இந்தியா"
- 1924 - "பாலே கழிவறை"
- 1932 - "ஒரு இளஞ்சிவப்பு உடையில் மொராக்கோ"
- 1934 - "ப்ளூ உள்ள பெண்"
- 1940 - "ஒரு புத்தகத்துடன் நிர்வாணமாக"
- 1948 - "ஆப்பிள்கள் மற்றும் சுற்று ரொட்டி இன்னும் வாழ்க்கை"