Biografia
Rev. Aleksander Svirsky jest jednym z najbardziej czczonych świętych rosyjskiego kościoła prawosławnego. Starszy żył ponad 500 lat temu, ale pamięć o nim do tego dnia w sercach wierzących, którzy mają nadzieję, że jego modlitwy uzyskają pomoc w duchowych i codziennych trudnościach. Święty żył ścisłego życia, pełnego deprywacji i modliterycznych wyczyn, dla których otrzymał Boga za dar Wiodali i Cnoty pokory, cierpliwości i miłości.Zdjęcie życia
Długie życie prezentowanej Aleksandra Svirsky jest związane ze surowymi krajami rosyjskiego północy. Przyszł bhakta urodził się we wsi Mandera, który był w rzece do OYAT w OBONE SICBOX (obecnie terytorium regionu Leningradzka). Rodzice nie mieli dzieci przed starością, i nie byli zmęczeni, którzy zwrócili się do Boga z tym kłopotami. Słyszano modlitwy narodzin dziecka, aw 1448 r. Dziecko pojawiło się na świecie o nazwie Amos na cześć starożytnego proroka.
Biografia bhakty odbija się czasami życiem innych świętych. Podobnie jak Rev. Sergia, dziecko nie mogło odnieść sukcesu na nauczaniu przez długi czas, ale na modlitwy i staranność została nagrodzona prezentem, aby zrozumieć dyplom lepszy niż rówieśnicy. Amos wydawał się dziwne: nie lubiły głośnej zabawy dla dzieci, dedykowanej modlitwy przez długi czas, nałożyli ścisłe stanowiska i ograniczenia na siebie.
Matka martwiła się o syna i chciała zorganizować swoje życie tak szybko, jak to możliwe, poślubić swoją pobożną dziewczynę. Jednak rozproszył się z deskami młodego człowieka, ponieważ wkrótce poczuł wzywanie do prywatności i ścieżki klasztornej.
Jeszcze bardziej młody człowiek wzmocnił się w tej decyzji, spotkał się raz na klasztor klasztoru, który przyszedł przyspieszyć z potrzebami gospodarczych. Długa rozmowa z mieszkańcami klasztoru, znana z surowej konstrukcji, zainspirowała Amosa, aby śledzić je na świętej wyspie. Ale mnisi odmówili z nimi młodego bhakta, odnosząc się do braku błogosławieństwa rodziców i opatów.
Wtedy facet postanowił samodzielnie zrobić tę ścieżkę. Modląc się, młody człowiek potajemnie opuścił dom ojca i poszedł w Valaam, aby wejść do liczby braci. Na długiej drodze, jak mówi legenda, anioł pomógł mu, który przyniósł podróżnych bez sznurów na ścianach klasztoru, gdzie przebywał przez wiele lat. Jak głośnastą, napaść monastyczna poprzedziła okres posłuszeństwa, który wyciągnął przez 7 lat. W tym czasie młody człowiek był w stanie udowodnić powagę intencji i oporu w wyczynach słupka, modlitwy i czuwania.
Kiedy Amos skończyło się 26 lat, został dotknięty mnichami z nazwą nadawczą Alexander. Jednocześnie rodzice usłyszeli o miejscu pobytu zaginionego Czadu, a jego ojciec był w stanie go odwiedzić, ledwo nauczył się w duchowemu atramentowi swojego syna. Szped Stephen i Vassa również stali na ścieżce klasztornej. Aleksander szukał poważniejszego i zacisznego życia i poprosił o mentor błogosławieństwa, aby osiedlić się na odległej wyspie archipelagu Valaama.
Mężczyzna zaczął żyć w skalistej jaskini, zachowaną do dziś. Dziś w tym miejscu znajduje się Aleksander Svir Skit, gdzie żyją mnisi surowe życie. Pielgrzymi pokazują grób, rozrzuconych w ziemi, gdzie Święty wielbiciel leżał przez wiele godzin, aby dążyć do "śmierci śmierci".
W 1486 roku Aleksander lewa Valaama i osiadł w obszarze jeziora Roshchinsky w pobliżu rzeki Svir. Tutaj, przez 7 lat bhakta doświadczył wszystkich jej grasfem, spędzając noc w nieszczęsnej chaty i karmienie tylko prezenty lasu. Czasami święty miał tylko ziemię. Od ascetycznego stylu życia zdrowie mężczyzny został wyczerpany, ale Pan wspierał swojego ministra i dał, że władzę nie gwałtownie i kontynuuje ścieżkę walki z pasjami.
Pewnego dnia, sto przypadkowo spotkał Hunter Andrei Zavalishina z lokalnych boyarów. Mężczyzna był zdumiony zdaniem i dołączył do niego w rozmowie, był w całym swoim życiu. Wracając do domu, człowiek nie mógł oprzeć się opowieściom o mocy i pokornym bhakcie, mieszkającym w lasach, a stopniowo do Aleksandra zaczęła stadować, że chce dołączyć do monokara.
To zakończyło samotne życie sprawiedliwych, a nowy etap rozpoczął się, gdy stał się mentorem dla dziesiątki ludzi, którzy chcieli poświęcić się, aby służyć Bogu i oczyszczać duszę z pasji. Wokół Aleksandra, mężczyźni zostały zebrane, starając się żyć w ciszy i posłuszeństwie, treści tylko owoce ich pracy. Z czasem był klasztor mieszkający w najbardziej skromny i surowy sposób.
Święty żył w odległości od braci, zorganizował pustynię, gdzie kontynuował wyczyny postu i modlitwy. Siły Demona zorganizowały przeciwko pustelnikowi Brani, straszne wizje próbujące wyjechać z przestrzeni, ale Bóg nie poddał się. Pewnego dnia, 23. rok pobytu w lasach Swirh, był zjawiskiem błogosławionej trójcy, po czym rozpoczął budowę tej samej nazwy tej samej nazwy.
Mnisi zbudowali drewniany kościół na cześć Trójcy powierzchniowo czynnej, które zostały zastąpione przez kamień po 20 latach. W 1508 roku, po długiej perswazji, Aleksander, Aleksander przyjął kapłańskiego San i stał się Igumen klasztoru. Jednocześnie nie stracił pokory i łagodnego, kontynuując noszenie upadłych ubrań, spać na nagą podłogę i spełnić najtrudniejszą i czarną pracę na równi z młodymi nowicjami.
Chwała klasztoru wzrosła, a liczba Inok wzrosła rok z roku na rok. Rozszerzone są nowe świątynie wzniesiono. Jednym z nich jest Kościół wstawiennictwa Najświętszej Theotokos - zaczął być zbudowany w trakcie życia świętego i zachowany do tego dnia. Ropot marki w stałym napływu ludzi Rektor postrzegany z pokorą. Mnich próbował pozostawić każdemu bez instrukcji i słów pocieszenia.
Przepływ dobroczyńców pragnących pomóc w układzie klasztoru nie zatrzymał się. Jednak nie każda ofiara została podjęta przez starego człowieka. Raz, Igumen odrzucił obfite wyrównanie, mówiąc, że ręka dawania zostanie wykonana, ponieważ pobiła własną matkę. Meek Crossings of The Wise Aleksandr skłoniły ludzi do pokuty i zmiany w życiu.
Wśród braci, rektor cieszył się ograniczeniem i miłością, te w swoim życiu uważali go zaufancy. Aleksander Svirsky przewiduje swoją śmierć i wybrał kandydatów z góry, co zastąpi go jako hegumen. Saint przedstawia, aby miejsce jego odpoczynku była odpadami. Starszy przeniósł się do Pana w głębokiej starości, kiedy nie jest już zwyczajowo zrozumieć przyczyn śmierci. Nie było w 1533 roku, 30 sierpnia, który jest uważany za dzień pamięci wraz z 17 kwietnia - dzień nabycia świętych.
Kanonizacja i pamięć
Święty zaczął prawie natychmiast po śmierci. Iodion Igumen, student i następca, w 1545 r. Sporządzono opis życia, gdzie opowiedział o exploitits i cuda Starszego. Dwa lata później inicjatywa Moskwy Metropolitan Makaria zwołująca katedrę, na której ustalono ogólni pracownicy czeku Aleksandra Svirsky, ustalono w rewersji.
W pamięci samego bhakta pozostawił duchowy list i modlitwy, gdzie chrześcijanie wciąż przyciągają moc i mądrość do dziś. Ortodoksalny czytaj świętego Akathisty, trzymaj domy jego ikon i pielgrzymki do klasztoru Aleksandra Svir w poszukiwaniu pocieszenia i uzdrowienia. W latach radzieckich obóz pracował zorganizowany na swoim terytorium, a od 1998 r. Klasztor został oficjalnie przeniesiony do zarządzania rosyjskiego kościoła prawosławnego.
Główną sanktuarium klasztoru jest niechciane relikty przedstawionych Aleksandra, otwarte na szacunek w koncesji Pana. Po raz pierwszy relikwie znaleziono w 1641 r. W intensywnej formie. W latach sowieckiej mocy raka z relikwią, Aleksander Svirsky został wycofany, a te przez długi czas uznano za nieodwołalnie utracone.
W latach 90. Komisja specjalna rozpoczęła badanie, łącząc antropologów, radiologów i anatomów, aw wyniku relikwie świętego zostały ponownie nabyte i zwrócone do klasztoru. Dziś pielgrzymi mogą stawić czoła pędzli i stóp świętego, nieobjęte użytkowaniem i upewnić się, że pół wieku nie poddawali się niszczącym punkcie czasu.