ਬੋਰਿਸ ਪੇਟਰਨਕ - ਜੀਵਨੀ, ਫੋਟੋ, ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਕੰਮ, ਮੌਤ

ਜੀਵਨੀ

ਬੋਰਿਸ ਲਿਓਨੀਡੋਵਿਚ ਪੇਟਰਨਕ ਨੇ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਮਾਲਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ. ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਨੁਵਾਦ ਰੂਸੀ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਫੰਡ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ.

ਬੋਰਿਸ ਪੇਟਰਨਕ ਦਾ ਜਨਮ 29 ਜਨਵਰੀ 1890 ਨੂੰ ਇਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਮਾਸਕੋ ਵਿਚ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਮਾਂ - ਪਿਆਨਿਸਟ, ਓਡੇਸਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸਦਾ ਜੀਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਿੱਥੇ ਪਰਿਵਾਰ ਬੋਰਿਸ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚਲਿਆ ਗਿਆ. ਪਿਤਾ ਜੀ ਆਰਟਿਸਟ ਅਤੇ ਅਕੈਡਮੀ ਆਰਟਸ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੈ. ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਇਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਦੁਆਰਾ ਇਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਦੁਆਰਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਬੋਰਿਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਲਿਵਰ ਨਿਕੋਲੇਵਿਚ ਟੇਲਸਟੋਏ ਦੇ ਦੋਸਤ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ. ਬੋਰਿਸ ਪਹਿਲੇ ਜੰਮੇ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮਗਰੋਂ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਬੱਚੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ.

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ, ਕਵੀ ਨੇ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ. ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਲਈ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਘਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਵਿਚ ਲੋੜੀਂਦੇ ਮਹਿਮਾਨਾਂ, ਕਰੈਰੀਓਬਿਨ ਅਤੇ ਰਾਖਾਮਨੀਵ, ਪੋਲੇਨੋਵ, ਨੈਸਟਰੋਵ, ਜੀ, ਲੇਵਿਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ ਸਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਕਵੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ.

ਮੁੰਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਥਾਰਟੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੰਪੋਜ਼ਰ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਕ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸੰਗੀਤ ਬਾਰੇ ਭਾਵੁਕ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਬੋਰਿਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਮਨੇਸਿਅਮ ਨੂੰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਗਮਾ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ. ਸਮਾਨਤਾਵਾਦੀ ਸਿੱਖਣ ਤੇ.

ਪੈਟਰਨਕ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਵਿੱਚ, ਵਾਰ-ਵਾਰ ਹਾਲ ਹੀ ਦੀਆਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਚੋਣ ਅਕਸਰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਫੈਸਲਾ ਇਕ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸੀ. ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਪੂਰਨ ਸੁਣਵਾਈ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਨ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ਲ, ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ, ਨੂੰ ਪੂਰਨ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਵੱਲ ਲੈ ਆਇਆ. ਬੋਰਿਸ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਕਿ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਅਸੀਮ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਸੰਗੀਤਕ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਉਸਦੀ ਉਚਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ.

1908 ਵਿਚ, ਇਹ ਜੁਰਫੈਕ ਮਾਸਕੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਵਿਭਾਗ ਵਿਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ. ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਸਦੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਨੁਮਾਨ ਹਨ, ਅਤੇ 1912 ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਾਰਗਬਰ੍ਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ. ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ, ਵਾਟਰਸਟਰਨਕ ਇਕ ਸਫਲ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਕਵੀ ਬਣਨ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰ ਨਹੀਂ.

ਸਿਰਜਣਾਤਮਕਤਾ ਵਿਚ ਪਹਿਲੇ ਕਦਮ

ਕਲਮ ਦਾ ਨਮੂਨਾ 1910 ਲਈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ. ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਵੇਨਿਸ ਅਤੇ ਪਿਆਰੀ ਲੜਕੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਉਸ ਦਾ ਇਕ ਸਾਥੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸਨ, ਪਰ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰਥਕ. ਮਾਸਕੋ ਵਾਪਸ ਪਰਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਸਾਹਿਤਕ ਚੱਕਰ "ਬੋਲ" ਅਤੇ "ਮਾਸਜਟ" ਲਈ ਇੱਕ ਪਾਰਟੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ. ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖਮਵਾਦ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਾਹਿਤਕ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਸੁਤੰਤਰ ਰਸਤੇ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦਾ ਹੈ.

1913-1914 - ਸਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ. ਇਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਹੈ "ਬੱਦਲਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜਵਾਂ" ਬਾਹਰ ਆਇਆ. ਪਰ ਕਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ. 1914 ਵਿਚ, ਉਹ ਮਾਇਕੋਵਸਕੀ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਪਾਸਟਰਨਕ 'ਤੇ ਪੈਟਰਨਕ' ਤੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ.

1916 ਵਿਚ, ਪੇਟਰਨਿਕ ਪਰੰਤੂ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੈਲਵਾ-ਵਿਲੇਵਾ ਦੇ ural ਪਿੰਡ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਦੇ ਮੈਨੇਜਰ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਪੱਤਰ ਵਿਹਾਰ 'ਤੇ ਦਫਤਰ ਸਹਾਇਕ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਵਿੱਤੀ ਰਿਪੋਰਟਿੰਗ ਵਿਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਾਵਲ "ਡਾ. ਜ਼ਹਿਵਗੋ" ਤੋਂ ਵਿਆਪਕ ਨਾਈ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਤਿ ਦਾ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪ ਹੈ. ਕਾਮੇ ਤੇ ਬੇਰੇਜ਼ਨੀਕੀ ਪੌਦੇ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਸ. ਪੀ ਬੌਬਰਵ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਜੋ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਪਲਾਂਟ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਨਮੂਨੇ ਪਿੰਡ "ਛੋਟੇ ਉਦਯੋਗਿਕ ਬੈਲਜੀਅਮ ਦੇ ਤਹਿਤ ਬਣਾਇਆ.

ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ

ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਇਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ. ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਸਖਤ ਅਤੇ ਸੁਹਾਵਣਾ, ਟੀਚਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੰਪੂਰਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ. ਬੋਰਿਸ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ. ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ, ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਛਾਣੋ. ਸੰਗ੍ਰਹਿ "ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਹੈ", ਜੋ 1922 ਵਿਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਸਮਝਦਾ ਹੈ.

ਦਿਲਚਸਪ, ਜੀਵਨੀ ਦਾ ਉਤਸੁਕ ਤੱਥ ਸਰਗੇਕੀ ਯੇਨਜਿ ਜੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੇਟਰਨਕ ਦਾ ਕੰਮ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਸ ਅਧਾਰ 'ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਖੁੱਲੇ ਟਕਰਾਅ ਵਿਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ. ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਾਪਰੀ. ਕਟਵਾ ਦੀਆਂ ਦਿਲਚਸਪ ਯਾਦਾਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਯੇਨਾਸੀਨਾ ਉਹ "ਕੋਰਲੇਵਿਚ" ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਾਚਨਕ "ਮਿਲੈਟ".

"ਕੋਰੋਲੋਜੀਜ਼ਾ ਨੇ ਇਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਛਾਤੀਆਂ ਲਈ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਨੂੰ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਚਿਹਰੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਇਕ ਭੜਕ ਰਹੇ ਚੀਕੇ ਵਿਚ ਇਕ ਭੜਕ ਰਹੇ ਚਿਹਰੇ' ਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਅਯੋਗਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਡੱਬੇ ਬਟਨਾਂ ਨਾਲ, ਉਸਨੂੰ ਕੋਰੀਵੀਲੀ ਮੁੱਠੀ ਨੂੰ ਲਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਫਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ. "

1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾਵਾਂ ਹਨ: ਐਵੈਂਸੀਨੀਆ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਪਰਵਾਸ, ਬੇਅਜੀਨ ਲੂਲੀ, ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਜਨਮ, ਨਵੇਂ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਹੈ.

ਸੋਵੀਅਤ ਅਥਾਰਟੀ

1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਪਾਸਟਰਨਕ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਪਛਾਣਦਾ ਹੈ. ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਸਾਲਾਨਾ ਦੁਬਾਰਾ ਛਾਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, 1934 ਵਿਚ ਉਹ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੰਦੇ ਹਨ. ਇਸ ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਵੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. 1935 ਵਿਚ ਇਹ ਪੈਰਿਸ ਵਿਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀਆਂ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਇਕ ਘਬਰਾਹਟ ਬਰੇਕਡਾਉਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਲੇਖਕ ਇਨਸੌਮਨੀਆ ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਤੰਤੂਆਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ.

ਉਸੇ ਸਾਲ, ਪੇਸਟਨਕ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਅੰਨਾ ਅਖਮੀਤੋਵਾ ਲਈ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪੱਤਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੱਪੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਦਸੰਬਰ 1935 ਵਿਚ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਵਿਚ, ਕਵੀ ਸਟਾਲਿਨ ਨੂੰ ਗੌਡਿਨ ਨੂੰ ਜਾਰਜੀਅਨ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦਾਂ ਦੀ ਇਕ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਭੇਜਦਾ ਹੈ. ਦੇ ਨਾਲ ਪੱਤਰ ਵਿਚ, ਉਹ "ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਭਰਜੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਅਸ਼ਲੀਲ ਅਜ਼ਾਦੀ" ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ.

ਜਨਵਰੀ 1936 ਵਿਚ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਹੈ I. V. ਸਟਾਲਿਨ. ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਅਖਤਪੀਤੋਵਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਪਾਸਤਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਗਮਾਇਲੋਵ ਅਤੇ ਮੰਦਰਸਟੈਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਮੁਆਫ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. 1936 ਵਿਚ ਹੀ ਇਹ ਸਾਹਿਤਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਅਮਲੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਤੌਰ ਤੇ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਰਿਮੋਟ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਵਿਸ਼ਵ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ.

ਅਨੁਵਾਦ

ਪਾਸਟਰਨਕ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਬਲਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਮਾਸਟਰ ਵਜੋਂ ਵੀ. 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿਚ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਦਾ ਅਨੁਪਾਤ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਲਈ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕੰਮ ਦੁਬਾਰਾ ਛਾਪੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਅਨੁਵਾਦ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਕਵੀ ਨੂੰ ਬਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਪਾਸਟਰਨਕ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰ ਕਲਾਕਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਣ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੇਖਭਾਲ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ .ੁਕਵਾਂ.

ਇਹ 1936 ਵਿਚ ਪੈਰੇਡੇਲਕਿਨੋ ਵਿਚਲੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਅਨੁਵਾਦ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ. ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਵਾਟਰਸਨਾਕ ਮਹਾਨ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਮੂਲ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਤਬਦੀਲੀ ਉਸਦੀ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਤਾ-ਸਤਾ ਦੇ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਰੱਖਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਇੱਕ in ੰਗ ਨਾਲ ਵੀ. ਬੋਰਿਸ ਪੇਸਟਨਕ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਇੱਕ ਕਲਾਸਿਕ ਬਣ ਗਏ.

ਯੁੱਧ

ਬਾਲ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਇਹ ਜੁਜਲੀਕਰਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਕਵੀ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਆਇਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ. ਕੋਰਸ ਖਤਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਮਿਲਟਰੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਚੱਕਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ.

ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਨੁਵਾਦਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕਮਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ. ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਥੋੜਾ ਲਿਖਦਾ ਹੈ - ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਅਨੁਵਾਦਾਂ ਲਈ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਵਾਂ ਨਾਵਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, "ਫਾਸਟ" ਗਠਿਆਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ.

"ਡਾ ਜ਼ਹਿਰੋਗੋ" ਅਤੇ ਘਾਹ

"ਡਾ. ਜ਼ਹਿਵਗੋ" ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਗੜ ਵਿਚ ਕਵੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕੰਮ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਨਾਵਲ ਜਿਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਦਸਦੇਕ ਹੈ. ਨਾਵਲ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਦਾ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਜ਼ਾਇਨੀਡਾ ਪਾਸਟਰਨਿਕ (ਨਿਗੌਜ਼) ਸੀ. ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਓਲਗਾ ਆਈਵਿੰਸਕਾਇਆ ਦੀ ਦਿੱਖ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਵੀ ਦਾ ਨਵਾਂ ਸੰਗੀਤ, ਕਿਤਾਬ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ.

ਨਾਵਲ ਦਾ ਬਿਆਨ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਯੁੱਧ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਲਿਖਿਆ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਨਾਮ. ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ "ਮੁੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਫਿਰ "ਮੋਹਨ" ਅਤੇ "ਮੌਤ ਨਹੀਂ".

ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ 'ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਦਿੱਖ ਲਈ, ਲੇਖਕ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਸੱਟ ਲੱਗੀ, ਅਤੇ ਡਾ. ਜ਼ਿਵਾਗੋ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ. ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿਚ, ਨਾਵਲ ਨਹੀਂ ਛਾਪਿਆ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਗਈ. 1957 ਵਿਚ ਇਟਲੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ "ਡਾ. ਜ਼ਹਿਰੈਗੋ" ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਸਮੀਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਭੜਕ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਅਸਲ ਸਨਸਨੀ ਬਣ ਗਈ.

1958 ਵਿਚ, ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪਾਸਟਰਨਕ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਮਨ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਰਮਨੀ, ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਹਾਲੈਂਡੈਂਡ. ਸੋਵੀਅਤ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਈ.

ਵਿਸ਼ਵ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੁਆਰਾ ਲੇਖਕ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਸੋਗ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੱਟ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸ਼ਕਤੀ, ਪਰ ਸਹਿਯੋਗੀ ਵੀ. ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਰੈਲੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ, ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੰਗਠਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ. ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਕਵੀ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸਮੂਹਿਕ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾਲ ਖਿੱਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਭੇਜਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਕਵੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਵਤਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ. ਉਹ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਕਵਿਤਾ (1959) ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੌੜੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਐਵਾਰਡ ਤੋਂ ਪੁੰਜ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੇ ਦਬਾਅ ਹੇਠ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਲਗਭਗ ਆਇਤ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ਧਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਗਿਆ. ਬੋਰਿਸ ਲਿਓਨੀਡੋਵਿਚ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਲੇਖਕ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱ .ਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਲਿਟੌਂਡਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਫੀਸਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ.

ਕਵਿਤਾ

ਮੁ early ਲੇ ਅਰਸੇ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਵਿਚ, ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਹੈ. ਉਹ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਤੁਕਾਂ, ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਅਤੇ ਤੁਲਨਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ. ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਨਾਟਕਾ .ੰਗ ਨਾਲ ਬਦਲਦੀ ਹੈ - ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪੜ੍ਹਨ, ਸਮਝਣ ਯੋਗ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਆਸਾਨ ਬਣ ਰਹੀਆਂ ਹਨ. ਇਹ ਖ਼ਾਸਕਰ ਇਸ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ "ਮਾਰਚ", "ਹਵਾ", "ਹਲੀ", "ਹੈਮੈਟ". ਪਾਸਟਰਨਕ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਅਰਥ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ.

1956 ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਕੰਮ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੇਰੇਲਕਿਨੋ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ. ਜੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਨ, ਤਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ.

ਕਵੀ ਦਾ ਮਨਪਸੰਦ ਥੀਮ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਏਕਤਾ ਹੈ. "ਜੁਲਾਈ" ਇਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਦੇ ਬੋਲ ਦੀ ਇਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹ ਸਾਲ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ.

ਆਪਣੇ ਆਖ਼ਰੀ ਵਿੱਚ, ਉਸਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ 1957 ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ "ਬਰਫ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਕੰਮ ਵਿਚ ਦੋ ਹਿੱਸੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ: ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਸਕੈਚਿੰਗ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ. ਵਿੰਗਡ ਲਾਈਨ ਹੋਵੇਗੀ "ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੀ ਸਦੀ" ਦੇ ਕਵਿਤਾ "ਇਕਵਚਨ ਦਿਨ" (1959) ਤੋਂ, ਜੋ ਕਿ ਆਖਰੀ ਸੰਕਲਪ ਵਿਚ ਵੀ ਦਾਖਲ ਹੋਏ.

ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਬੋਰਿਸ ਪੇਟਰਨਕ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ. ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ, ਕਵੀ ਨੇ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਉਸਦਾ ਤੀਜਾ ਪਿਆਰ ਸੀ.

ਉਸਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ women ਰਤਾਂ ਟੇਰੇਸ ਸਨ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਸਨ. ਉਸ ਦਾ ਰਚਨਾਤਮਕ, ਕੁਦਰਤੀ, ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਡੁੱਬਣਾ ਨਿੱਜੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਵਿਚ ਭੜਕਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੀ. ਉਹ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਲਈ ਹੇਠਾਂ ਨਹੀਂ ਗਿਆ, ਪਰ ਇੱਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਇੱਕ ਕੁਆਰੇ ਇੱਕ .ਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ.

ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਐਵਜਨੀ ਲੁੱਟੀ ਹੋਈ ਕਲਾਕਾਰ ਸੀ. ਉਹ 1921 ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਪ੍ਰਤੀਕ ਮਿਲਦਾ ਸਭਾ ਮੰਨਿਆ. ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਪੇਸਟਿੰਗਕ "ਲੁਈਨ ਲੁਕਲੈਕਸ ਦੇ ਬਚਪਨ" ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਨਾਇਕਾ ਕਿਸੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਅਕਸ ਦਾ ਰੂਪ ਸੀ. ਇਸ ਕੰਮ ਦੀ ਨਾਇਕਾ ਨੂੰ ਐਵਲੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਮਲਤਾ ਅਤੇ ਸੂਝ-ਬੂਝ ਨਾਲ ਇਸ ਵਿਚ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਨ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰਤਾ ਨਾਲ ਸੰਪੂਰਣਤਾ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਕੁੜੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.

ਉਸ ਨਾਲ ਕਵੀ ਦੀ ਰੂਹ ਵਿਚ ਮਿਲਣਾ ਇਕ ਅਸਾਧਾਰਣ ਲਿਫਟ ਹੋ ਗਿਆ. ਬੋਰਿਸ ਸੱਚਮੁੱਚ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਪੁੱਤਰ ਯੂਜੀਨ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਵਿਆਹ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਆਪਸੀ ਭਾਵਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨਾਲ ਧੱਕੇਸ਼ੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਪਰ 20 ਵਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਭਲਾਈ ਤੇ ਝਲਕਿਆ. ਯੂਜੀਨ ਨੂੰ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਇਸ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਸ਼ਾਲ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ.

ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਕਵੀ ਮਰੀਨਾ ਸਵੇਟਾਵਾ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਜਲਣਸ਼ੀਲ ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਕਾਬਲੀਅਤ ਵੇਚਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦੇਣਗੇ. ਪਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਕਵੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਪਿਆਰਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ - ਜ਼ੀਨਾਡਾ ਨੇਗੁਜ਼. ਉਹ ਸਿਰਫ 32 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 40 ਸੀ, ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਅਤੇ ਦੋ ਬੱਚੇ.

ਨਿਗਰਸ - ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਪੂਰੇ ਉਲਟ. ਉਹ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਮਾਲਕਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਬਗੈਰ ਸਮਰਪਿਤ. ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਵਿਚ ਅਤਿਕਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਪਰ ਉਹ ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਉਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ. ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਚੁਣੇ ਗਏ ਕਵੀ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦੇ, ਉਹ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਉਲਟ, ਉਸ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਵੰਡ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਪੈਸਟਰਨਕ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਯੋਗੀ ਰਿਸ਼ਤੇ.

ਦੂਸਰਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ. ਵਿਚਾਰਸ਼ੀਲ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕੰਮ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਅਰਾਮਦਾਇਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ. ਕਵੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੁੱਤਰ - ਲਿਓਨੀਡ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਚੱਲੀ. ਫਿਰ ਪਤੀ ਨੇ ਰੈਜੀਲੋ ਵਿਚ ਦੇਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ. ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਠੰ ing ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, "ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ" ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕੀ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਅਤੇ ਓਲਗਾ ਆਈਵੀਨਸਕਾਇਆ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ.

ਬੋਰਿਸ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਲਗਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਤੋੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. 1949 ਵਿਚ, ਬਾਪਟ ਕਵੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਲਈ, ਆਈਵਿੰਸਕਾਇਆ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਡੇਰੇ ਵਿਚ 5 ਸਾਲ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ - ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ.

ਭਾਰੀ ਟੈਸਟ ਉਸਦੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੇ ਹਨ. 1952 ਵਿਚ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਨਾਲ ਇਕ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ. ਪਾਸਟਰਕ ਦਾ ਇਕ ਅਣਅਧਿਕਾਰਤ ਸੈਕਟਰੀ ਹੈ. ਉਹ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ.

ਮੌਤ

ਸਹਿਕਰਮੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਘਾਹ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ. ਅਪ੍ਰੈਲ 1960 ਵਿਚ, ਚਿਰਦੇਕ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਪੇਟ ਵਿਚ ਮੈਟਾਸਟਾਸਿਸ ਨਾਲ ਓਨਕੋਲੋਜੀ ਸੀ. ਉਸਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ, ਜ਼ੀਨਾਡਾ ਡਿ duty ਟੀ 'ਤੇ ਹੈ.

ਮਈ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਬਿਮਾਰੀ ਪੱਕਣ ਯੋਗ ਉਸ ਲਈ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਮਈ 30, 1960 ਉਸਨੇ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. ਜ਼ੀਨਾਡਾ 6 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗੀ, ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪਾਸਟਰਨਕ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੈ.

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ 'ਤੇ, ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਰਵੱਈਏ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਆਏ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਐਂਡਰਾਈ ਵੂਜ਼ਨੇਸੇਨਸਕੀ, ਬਪਾਲ ਵੂਡਜ਼ਾਹਾ, ਨਾਮ ਕੋਰਜੋਰਵਿਨ ਅਤੇ ਹੋਰ. ਉਸਦੀ ਕਬਰ ਪੈਰੇਡੇਲਿਨੋ ਵਿੱਚ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਉਥੇ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਦਫਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਾਸਟਰਨਕ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਸਮਾਰਕ ਦਾ ਲੇਖਕ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਸਾਰਾਹ ਸਾਰਾਹ ਲੇਬੇਏਵ ਹੈ.

ਕੰਮ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ

• "ਬੱਦਲ ਵਿਚ ਜੁੜਵਾਂ"
• "ਬਚਪਨ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ"
• "ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਤਿੰਨ ਅਧਿਆਇ"
• "ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਲਟੀਅਤ"
• "ਏਅਰਵੇਜ਼"
• "ਦੂਜਾ ਜਨਮ"
• "ਜਾਰਜੀਅਨ ਬੋਲ"
• "ਛੇਤੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ 'ਤੇ"
• "ਜਦੋਂ ਤੁਰਦੇ ਹੋ"
• "ਡਾਕਟਰ ਜ਼ਹਿਰੈਗੋ"
• "ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ: 2 ਟੀ ਵਿਚ"
• "ਮੈਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਲਿਖਦਾ ..."
• "ਚੁਣੇ ਕੰਮ"
• "ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰ"
• "ਪੱਤਰ ਵਿਹਾਰ ਬੋਰਿਸ ਪੇਟਰਨਕ"
• "ਧਰਤੀ ਦੀ ਸਕ੍ਰਿਪਟ"