Biografie
Rasul Ghamzatovich Gamzatov - de dichter van AVAR Oorsprong, publicist, vertaler, politicus, Kavaler van de Orde van de Heilige Apostel Andrei eerst genoemd.
Rasul Gamzatov verscheen op 8 september 1923. De toekomstige dichter is geboren in een van de Ayov Hongzakh-wijk Dagestan. Rasul schreef zijn eerste verzen op jonge leeftijd toen hij het vliegtuig voor het eerst in zijn dorp van de TSADA zag. De jongen overweldigde emoties, en hij besloot ze op papier te weerspiegelen.
De eerste leraar Rasul was zijn vader Gamzat Tsadas, die de populaire dichter Dagestan was. Hij vertelde de zoon van het verhaal, sprookjes, lees zijn gedichten, moedigde de verbeelding en een lineed van de zoon aan. In het huis waar de familie Gamzatov woonde, is het Hamzat Tsadasa-museum nu gevestigd. Ter ere van hem werd de school ook genoemd, waarin zijn zonen en andere kinderen van het dorp liepen.
De eerste gedichten die in lokale kranten werden gepubliceerd, ondertekenden Rasul de naam van Gamzat Tsadasa. De jonge man kwam met zijn eigen pseudoniem toen ik me realiseerde dat zijn werk de autoriteit van de Vader beïnvloedt. Dus de dichter werd Rasul Gamzatov.
De eerste editie, die de compositie van Hamzatov plaatste, was het krant "Bolsjewevikgebergte". In die tijd was de jonge dichter een schooljongen. Hij bleef schrijven en prinsen, een student zijn. Rasul ontving pedagogisch onderwijs. Aan het begin van de jaren veertig van de vorige eeuw werkte Gamzatov als leraar op een kleine school, die nu de naam van zijn vader draagt.
In 1943 kwam de eerste collectie gedichten Gamzatov uit. Het boek bevatte een groot aantal essays op het militaire thema waarin Rasul de heroïsme van Sovjet-soldaten bewonderde. Tijdens de grote patriottische oorlog stierf zowel oudere broers Gamzatov, dit beïnvloedde de houding van een jonge man tot gewapende conflicten.
Na enkele jaren op school te hebben gewerkt, ging Rasul naar Moskou om het literaire instituut in 1945 in te voeren. In die tijd waren er al verschillende gepubliceerde boeken in het Personeel van Gamzatov. Bij het Institute of Avars geaccepteerd. Gamzatov ontdekte een nieuwe wereld van Russische poëzie, die sterk werd weerspiegeld in zijn daaropvolgende werk. In 1947 werden de gedichten van Gamzatov voor het eerst gepubliceerd in het Russisch, en in drie jaar later studeerde de dichter af aan een literair instituut.
Het werk van deze Dagestan Publicist heeft al lang op de citaten geweest, maar Gamzat schreef nooit in het Russisch. Zijn gedichten en verhalen werden vertaald door verschillende auteurs, die de dichter zeer goed reageerde.
Veel van de gedichten van Gamzatov werden op muziek gelegd. Songcollecties op basis van zijn geschriften werden herhaaldelijk gepubliceerd door het bedrijf "Melody". Populaire componisten werkten samen met de dichter, waaronder Raymond Pauls, Jan Frenkel, Dmitry Kabalevsky, Alexander Pakhmutova, Yuri Antonov. Liedjes op zijn gedichten klonken uit de monding van Joseph Kobzon en Moslim Magomayev, Sofia Rotaru en Anna Herman, Vakhtanga Kikabidze en Mark Bernes.
Rasul Gamzatov voor meer dan 50 jaar was het hoofd van de schrijver Organisatie van Dagestan. Hij was ook lid van de redactie van verschillende bekende Sovjet-literaire tijdschriften. Voor een lange tijd vertaalde Gamzatov in de moedertaal van het werk van Pushkin, Nekrasov, Blok, Lermontov, Yesenin en andere Russische klassiekers.
Priveleven
De eerste liefde Rasul Gamzatov bleek tragisch te zijn. Zijn geliefden was een kunstenaar, ze verliet haar leven vroeg, waardoor ze een paar schilderijen achterliet en een gebroken hart van de dichter. Gamzatov gewijd aan deze vrouw aan het gedicht.
Het persoonlijke leven van de publicist eindigde niet. In zijn oorspronkelijke dorp leefde een patumatmeisje, waarachter Rasul vaak voor de kindertijd zorgde. Toen een buurman is gegroeid, was Gamzatov gefascineerd door haar schoonheid. De dichter trouwde met een meisje dat havener was dan zijn acht jaar, en leefde met haar al zijn leven. De echtgenoot stierf drie jaar voor de publicist.
In 1956 had het paar een dochter van een strik, na drie jaar - Patimat, en in 1965 - dochter Salikhat. In hetzelfde jaar, waarin de jongere dochter Rasul Gamzatovich leek, verliet hij zijn moeder. Handula Gaidarbecagadzhiebna stierf op 77-jarige leeftijd.
De vrouw van de dichter werkte al zijn leven door kunsthistoricus, een van de Dagestan-musea van de beeldende kunsten is nu haar naam. De dichter heeft vier kleindochters. Een van de heires Rasul Gamzatova Tavus Mahachev werd een zeer beroemde kunstenaar in Dagestan.
Dood
In 2000 stierf de echtgenoot van Rasul Gamzatov, met wie hij meer dan een halve eeuw woonde. Na de dood van zijn vrouw is de gezondheid van de dichter sterk verslechterd. Rasul Gamzatovich had de ziekte van Parkinson, maar hij verloor niet het optimisme, hoopte op positieve resultaten van de behandeling.
In september 2003 moest de dichter zijn achtste verjaardag vieren, maar de viering uitstelde vanwege een slecht welzijn. In oktober van hetzelfde jaar viel een man in het ziekenhuis. De dochter van de dichter bezocht hem een dag tot de dood en geloof dat hun vader de snelle zorg verwachtte. Publicist is doorgegeven op 3 november 2003.
Gamzatov heeft een testament achtergelaten waarin er een plaats was om de mensen van Dagestan aan te spreken. De dichter vroeg landgenoten om hun thuisland te waarderen en lief te hebben. Duizenden mensen kwamen afscheid nemen. Zijn lichaam van landgenoten vervoerde naar de begraafplaats op de schouders.
Geld gevraagd om de grafstenen van het leven en de achternaam niet aan te geven. "Rasul" is het enige woord dat hij vroeg om in het Russisch te schrijven op zijn grafsteen. Begraven de dichter in Makhachkala, hij was koppig naast zijn vrouw.
Interessante feiten
- In 1968 voerde Mark Bernes het nummer "Cranes" uit. Muziek aan deze compositie is geschreven door Jan Frenkel in de Russische vertaling van gedicht Rasul Gamzatov.
- De dichter op het moment van de samenstelling van de "kranen" werd geïnspireerd door de geschiedenis van Japanse Sadaka Sasaco. Het meisje viel ziek leukemie vanwege de gevolgen van Hiroshima-bombardementen. Sadakov geloofde dat als het duizend papierkranen zou produceren, het zou kunnen genezen van zijn ziekte. Het meisje had geen tijd om de baan af te maken en stierf. Rasul drong door het idee van de afwijzing van alle oorlogen en het standbeeld van Sadako in Japan schreef gedichten die de basis van het lied "kranen" werden.
- Rasul Gamzatovich hoopte dat een jongen in zijn familie zou verschijnen. Hij was van plan om de zoon van Haji Murat te noemen ter ere van de held van het gedicht van Lion Tolstoy of Shamil. Na de geboorte van de derde dochter verlieten de echtgenoten pogingen om de erfgenaam te produceren. Dochters Gamzatova gaf ook geen geboorte aan zonen en geloven dat er hierin een geheime betekenis is.
- Rasul Gamzatovich verstopte zijn nationaliteit niet. Hij was trots om een inwoner van een kleine AUL in Dagestan te zijn. De dichter had een huis in Makhachkala en een groot appartement in Moskou, maar de dichter wilde het gezin niet vervoeren naar de hoofdstad van de USSR.
- De middelste dochter van de dichter van de dichter is vernoemd naar zijn neef, en niet zijn vrouw Rasul. GAMZATOV's nichtje Left Left Left, ze was een dochter van zijn broer die in oorlog stierf.
- De dichter was begiftigd met een sprankelend gevoel voor humor. Rasul Gamzatovich lacht op bijna elke geconserveerde foto. Volgens dochters waren zijn grappen altijd vriendelijk en grappig.
- Rasul Gamzatovich werd herhaaldelijk verkozen als een plaatsvervanger van de hoogste raad van de Dagestan ASSR, hij was ook een plaatsvervanger en een lid van het presidium van de Allerhoogste Sovjet van de USSR.
- Een negen maanden na de dood van de dichter werd zijn kleinkinderen een zoon geboren. De jongen genaamd Rasul. Een paar maanden voor zijn geboorte had een van de vrienden Gamzatov een droom dat de dichter tot leven kwam.
Geheugen
Na de dood van Rasul Gamzatov begonnen films over zijn leven en werk te verschijnen. Op verschillende tijden vertellen zes documentaire schilderijen over het lot van de dichter. In 2014, de artistieke en documentaire film over Rasul Gamzatov, die "mijn Dagestan. Bekentenis".
De naam van de dichter is versleten: asteroïde, droog vrachtschip, TU-154M-vliegtuig, grenswachtschip, Futsal-toernooi, Gunibskaya HPP, het hele Russische volleybaltoernooi, acht scholen en twee bibliotheken.
In Dagestan sinds 1986, ter ere van Gamzatov, wordt de vakantie "White Cranes" gehouden.