ຊີວະປະຫວັດ
Gabdulla TuKai ແມ່ນນັກກະວີ Tatar ແລະ The Prose, ນັກວິຈານວັນນະຄະດີແລະນັກແປ. ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງປະເພນີ poetic ຂອງປະເທດຊາດ, ລາວໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາພາສາ Tatar. ນັກຂຽນຫຼາຍຄົນໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຕິດຕາມຂອງຜູ້ຂຽນ.
Gabdulla Tukai ເກີດຢູ່ໃນບ້ານຂອງ Kushlavych ໃນວັນທີ 26 ເມສາ, 1886. ພໍ່ຂອງລາວໄດ້ເສຍຊີວິດໃນເວລາທີ່ເດັກຊາຍແມ່ນເດັກນ້ອຍ, ແລະແມ່ໄດ້ເສຍຊີວິດພາຍຫຼັງ 4 ປີ, ໂດຍເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍເປັນເດັກກໍາພ້າ. ການຊ່ວຍເຫຼືອບໍ່ໄດ້ຖືວ່າເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການລ້ຽງດູຊາວກີຣາແລະໄດ້ມອບໃຫ້ລາວໄປຫາພຣະຫັດຂອງພໍ່ຕູ້, Mulle zinnatulle. ຊີວິດຂອງເດັກຊາຍບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. ໃນສະໄຫມນັ້ນ, ທຸກຢ່າງແມ່ນຍາກສໍາລັບທຸກຄົນ, ສະນັ້ນຄົນພິເສດໃນເຮືອນຫມາຍເຖິງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ບໍ່ຄາດຄິດແລະບໍ່ຕ້ອງການ.
ພໍ່ຕູ້ໄດ້ພົບເຫັນວິທີແກ້ໄຂທີ່ດີໂດຍການສົ່ງຫລານຊາຍໄປ Kazan ໃນຄອບຄົວຕ້ອນຮັບ. ເດັກຜູ້ຊາຍຍອມຮັບດ້ວຍຄວາມອົບອຸ່ນແລະຄວາມເມດຕາ. ແຕ່ພາຍຫຼັງ 2 ປີ, ພໍ່ແມ່ທີ່ມີຊື່ວ່າເຈັບປ່ວຍແລະສົ່ງ Gabdulla Evoy. ບໍ່ມີໃຜລໍຖ້າເຮືອນຂອງລາວ. ພໍ່ຕູ້ໄດ້ເລີ່ມຄົ້ນຫາທີ່ພັກອາໄສຂອງເດັກນ້ອຍ.
ການເຄື່ອນຍ້າຍແບບຖາວອນ, ຄວາມທຸກຍາກ, ບໍ່ມີຄວາມສົນໃຈແລະຄວາມສົນໃຈທີ່ບໍ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ການເບິ່ງຮູບໂລກຂອງ tuquet, ເຊິ່ງເປັນທີ່ເຈັບປວດແລະເຈັບ. ນາງໄດ້ຕັດສິນໃຈໃຫ້ລາວຊາວນາໆ Sagdi, ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນບ້ານ Kyrlay. ລາວຍັງບໍ່ດີ, ແຕ່ມືພິເສດໃນບ້ານແມ່ນສະເຫມີໄປກັບສະຖານທີ່. ຈາກການເຮັດວຽກດ້ານຮ່າງກາຍທີ່ແຂງຢູ່ທີ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ຫນີໄປຫາໃຜ, ແລະໃນໄວເດັກມີຫລາຍທີ່ຈະເຮັດວຽກ.
ໃນປີ 1895 Gabdulla TURS TUNAI ຈະຮ້ອງຫາປ້າໃນ Uralsk. ລາວໄດ້ພົບເຫັນທີ່ພັກອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຜູ້ຄ້າ Usmanova. ຊາຍຫນຸ່ມຄົນນີ້ເລີ່ມຮຽນຮູ້ໂດຍການຢ້ຽມຢາມໂຮງຮຽນມຸດສະລິມ. ລາວເລີ່ມຮຽນພາສາລັດເຊຍແລະສະແດງຄວາມສາມາດໃນທິດທາງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ສະພາບແວດລ້ອມອ້ອມຂ້າງເອົາໃຈໃສ່ກັບຄວາມສາມາດຂອງລາວ.
ໃນ 19 ປີ, ແຂວງໄຊທ໌ໄດ້ແປພາສາທໍາອິດໃນພາສາລັດເຊຍ. ວຽກງານທີ່ລາວໄດ້ເຮັດວຽກແມ່ນ Basni Ivan Kylov. ບົດກະວີທີ່ປະຕິບັດດັ່ງກ່າວຊາຍຫນຸ່ມທີ່ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນແປພາສາວຽກງານຂອງນັກຂຽນພາສາລັດເຊຍໄປສູ່ພາສາຕາຕາ, ແນະນໍາສາທາລະນະຊົນຂອງນັກກະວີແລະນັກຂຽນທີ່ມີຄວາມສາມາດ.
ໃນປີ 1904, ວຽກງານຂອງ Gabdullah ໄດ້ຖືກພິມລົງໃນວາລະສານ "ສະຕະວັດໃຫມ່". ທໍາອິດ, ເມືອງ Tukai ໄດ້ຈິນຕະນາການປະເພນີພາສາອາຣັບ - ເປີເຊຍໃນບົດກະວີ, ແຕ່ວັນນະຄະດີຣັດເຊຍໄດ້ນໍາເອົາຄຸນລັກສະນະໃຫມ່ໆຂອງລາວ. ບົດຂຽນຂອງ Alexander Pushkin ແລະ Mikhail Lermonttov ໄດ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈທີ່ດີຕໍ່ນັກແປແລະການສ້າງຄວາມຄິດສ້າງສັນ Poetic. ເຖິງວ່າຈະມີເດັກນ້ອຍທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, Gabdullyla Tabai ຖືວ່າຕົນເອງມີຄວາມສຸກແລະໃນຜົນງານຂອງລາວກໍ່ມີແຮງຈູງໃຈໃນທາງບວກແລະມີຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ສຸດ.
ບົດກະວີແລະກິດຈະກໍາທາງສັງຄົມ
ການປະຕິວັດແລະໄລຍະເວລາຕິກິຣິຍາ, ເຊິ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1905, ໄດ້ເພີ່ມບັນທຶກໃຫມ່ເຂົ້າໃນວຽກງານຂອງນັກກະວີ. ລາວໄດ້ກາຍເປັນສຽງຂອງປະຊາທິປະໄຕ, ກົງກັນຂ້າມກັບອໍານາດແລະທຶນນິຍົມ. ການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຂອງຄົນພື້ນເມືອງຄົນພື້ນເມືອງ, ນັກຂຽນໄດ້ອະທິບາຍໄວ້ໃນວຽກງານ, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກເຜີຍແຜ່ໃນແຕ່ລະໄລຍະ. ລາວຂຽນບົດກະວີກ່ຽວກັບການປະຕິວັດແລະບົດປະພັນທີ່ຄົມຊັດໃນພາສາ Tatar.
ການເຮັດວຽກເປັນຜູ້ພິສູດແລະຊຸດຂອງບົດເລື່ອງ, ຄ່ອຍໆ tukai ກາຍເປັນພະນັກງານຂອງຜູ້ເຜີຍແຜ່. ລາວໄດ້ຕັດສິນໃຈຍ້າຍຈາກຄໍາເວົ້າໄປຫາກໍລະນີ, ສົ່ງເສີມການປະຕິວັດ, ແລະເຂົ້າຮ່ວມການປະທ້ວງແລະການປະທ້ວງ. ໃນປີ 1907, Gabdulla ໄດ້ປ່ອຍໂຮງຮຽນ Muslim ແລະໄດ້ກາຍເປັນບັນທຶກທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍການປະຕິວັດ. ຜົນງານຂອງລາວໃນຊ່ວງເວລານີ້ແມ່ນຢູ່ໃນມະຫາຊົນຂອງການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕື່ນຕົວຂອງວິນຍານສູ້ຮົບ. ຜູ້ຂຽນໄດ້ສະເຫນີພົນລະເມືອງອື່ນໆທີ່ຈະແຂ່ງຂັນເພື່ອເປັນກຽດສໍາລັບຄວາມເປັນກຽດໃນການຂຽນຂອງລາວແລະ "ບໍ່ແມ່ນພວກເຮົາອອກໄປ!".
Gabdulle ໄດ້ຫັນມາເປັນການຍາກທີ່ຈະຮັບຮູ້ເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຕິວັດໄດ້ຖືກພ່າຍແພ້. ລາວຮູ້ສຶກສັບສົນ, ຄື້ນຂອງຄວາມສົງສານ, ຜູ້ທີ່ຈັບນັກກະວີ, ແມ່ນສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ໃນວຽກຂອງລາວ. ທ່ານ Tukai ໄດ້ກັບຄືນໄປ Kazan, ເຫັນຈຸດຫມາຍປາຍທາງຂອງລາວໃນການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃນວັນນະຄະດີໃນບ້ານເກີດຂອງລາວ.
ນັກຂຽນໄດ້ນໍາເອົາຄົນທີ່ຮູ້ຈັກກັບໄວຫນຸ່ມທີ່ກ້າວຫນ້າແລະເລີ່ມທົດລອງຕົວເອງຢູ່ໃນ Satire. ສໍາລັບປີທີ່ພັກອາໄສໃນ Kazan, ລາວໄດ້ຂຽນບົດປະພັນ, ບົດກະວີຫຼາຍບົດ, ບົດເລື່ອງຕົ້ນຕໍຂອງຄົນ, ຄວາມສາມາດແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ມີກຽດແລະກຽດສັກສີ. ຜູ້ຂຽນໄດ້ຖືກເຜີຍແຜ່ໃນວາລະສານ "Zarnitsa" ແລະ "ຟ້າຜ່າ". ການກາຍເປັນນັກຂຽນທີ່ມີປະສົບການ, ເມືອງ Tukai ໄດ້ປ່ອຍວົງຈອນການເຮັດວຽກ, ໃນນັ້ນແມ່ນ "ຄວາມຊົງຈໍາທີ່ອ່ອນໂຍນຂອງ Husaina" ອຸທິດຕົນເພື່ອເພື່ອນສະຫນິດຂອງລາວ.
ຜູ້ຂຽນບໍ່ລັງເລໃຈທີ່ຈະສະແດງຄວາມຄິດແລະຄວາມຮູ້ສຶກໃນເຈ້ຍ, ແບ່ງປັນພວກເຂົາກັບຜູ້ອ່ານ. ວຽກງານຂອງ "GNET" ແລະ "ກັບໄປທີ່ Kazan" ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ໃຫ້ຊັດເຈນວ່າຜູ້ຂຽນບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນໂລກທີ່ມີພາບລວງຕາ, ແຕ່ຕີຄວາມເປັນເພື່ອນທີ່ຮຸນແຮງຂອງຄອບຄົວ. ລາວມີຄວາມຕ້ອງການໃນອາຊີບນີ້ແລະໃນບັນດາສະຖານທີ່ສ້າງສັນ. ວຽກງານທີ່ສ້າງຂື້ນໃນປີ 1911-1912 ໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ພາຍໃຕ້ອິດທິພົນຂອງຄວາມຄິດທີ່ຫນ້າກຽດຊັງກ່ຽວກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນແລະຄວາມຮັກຊາດຂອງພວກເຂົາ.
Tukai ເຮັດການເດີນທາງໄປໃນ Volga. ລາວໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ Astrakhan, ບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ພົບກັບນັກເຄື່ອນໄຫວໃນທ້ອງຖິ່ນ. ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງຂອງປີ 1912, ນັກກະວີໄດ້ຜ່ານ UFA ເຖິງ St. Petersburg, ບ່ອນທີ່ມີແນວຄວາມຄິດປະຕິວັດແລະຄວາມສະຫຼາດທີ່ກ້າວຫນ້າໄດ້ສຸມໃສ່ເວລາ. ຄວາມປະທັບໃຈຂອງການເດີນທາງໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າກັບນັກກະວີ Nariman Nariman Narimanov, Mulllanur Mulllionur Vakhitov ແລະນັກຂຽນ GAFURI.
ບັນຫາສຸຂະພາບ, ໃນຊ່ວງເວລານີ້, ໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ກ່ຽວກັບຕົວເອງ, ບໍ່ໄດ້ຢຸດນັກກະວີ. ຈາກ St. Petersburg, ລາວໄດ້ຂັບລົດເຂົ້າໄປໃນ troitsk, ແລະຈາກບ່ອນນັ້ນລາວໄດ້ຮັກສາເສັ້ນທາງໄປທີ່ Kazakh Steppe, ຫວັງວ່າ Kuisma. ກັບມາ Kazan, Gabdulla Tabdla TUNKAI ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າຄວາມໃຈບຸນທີ່ເປັນຄວາມໃຈບຸນບໍ່ແມ່ນການຖອຍຫລັງ. ການໂຫຼດສູງແລະສະພາບການທີ່ບໍ່ດີທີ່ມີຢູ່ໃນກໍາຊີຊີວິດໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະຖານະການຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ແຕ່ທັດສະນະຄະຕິຂອງພວກຫົວຮຸນແຮງບໍ່ໄດ້ຫາຍໄປຈາກຫນ້າເວັບຕ່າງໆຂອງວຽກງານຂອງມັນ.
ຊີວິດສ່ວນບຸກຄົນ
ອີງຕາມການຈົດສະບົດຂອງການສະຫລອງຂອງສະໄຫມກ່ອນ, Gabdulla Tukai ທີ່ລໍຄອຍ, ອາຍໂດຍຮູບລັກສະນະຂອງຕົວເອງ. ໂຊກດີແລະຕ່ໍາ, ມີທ້ອງຢູ່ເທິງຕາ, ເຊິ່ງບັງຄັບໃຫ້ໃສ່ແວ່ນຕາມືດ, ລາວບໍ່ເຊື່ອວ່າລາວສາມາດມັກຄົນໄດ້. ນັກກະວີບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຕອບ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ການເງິນ, ແລະບໍ່ມີຄວາມສົນໃຈຫຍັງເລີຍ. ເງິນໃນກະແຈຂອງລາວປະກົດຕົວເປັນແຕ່ລະໄລຍະ, ເພາະວ່າສິ່ງພິມຕ່າງໆທີ່ນໍາເອົາຄ່າທໍານຽມ, ແຕ່ວ່າທ່ານ Tukai ບໍ່ໄດ້ເສຍຊີວິດເພື່ອຊ່ວຍປະຢັດເວລາ: ຄືນທີ່ເປັນມິດ, ໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ສຶກເປັນມິດ
ເດັກຍິງທີ່ແລະຄະດີດັ່ງກ່າວໄດ້ສະຫນອງອາການຂອງ GabDulla, ລໍຖ້າສໍານັກງານບັນນາທິການ, ແລະນັກກະວີໄດ້ຫລີກລ້ຽງການປະຊຸມ. Zutan Mavlyudova, ລູກສາວຜູ້ຄ້າ, ຍັງຝັນຢາກຮູ້ຈັກກັບການຮູ້ຈັກກັບ snap. ນາງໄດ້ສະຫມັກຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຕໍ່ຍາດພີ່ນ້ອງ. Fatih Amirkhan ໄດ້ສະເຫນີຍິງສາວໃຫ້ກັບນັກກະວີໃນເວລາທີ່ລາວຫຼີ້ນກັບເພື່ອນຮ່ວມງານໃນແຜນທີ່ໃນຜູ້ຈັດພິມ. ກອງປະຊຸມຄັ້ງທໍາອິດແມ່ນໄລຍະສັ້ນ: Tukai ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມສົນໃຈ, ແລະຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການລ່ວງລະເມີດ. ຊາວຫນຸ່ມທັງຫມົດໄດ້ເຫັນ 5 ຄັ້ງ.
ກອງປະຊຸມຄັ້ງທີສອງໄດ້ເກີດຂື້ນໂດຍບັງເອີນ: Tukai ໄດ້ສັງເກດເຫັນເດັກຍິງຈາກປ່ອງຢ້ຽມ tram ແລະຍິນດີຕ້ອນຮັບ. ເປັນຄັ້ງທີສາມ, ການລິເລີ່ມສະແດງໃຫ້ເຫັນ Zaitan. ການສື່ສານຂອງພວກເຂົາມີເວລາດົນກວ່າເກົ່າ. Tukai ໄດ້ເບິ່ງ, ລາວກໍາລັງຈະອອກໄປຢູ່ສະເຫມີ, ແລະຄວາມຮັກກັບເພື່ອນບ້ານທີ່ຮັກສາລາວໄວ້ພາຍໃຕ້ຂໍ້ອ້າງ. ວັນທີສີ່ໄດ້ໃຫ້ໂອກາດທີ່ຈະຮູ້ສຶກບໍ່ເສຍຄ່າ.
ພວກເຂົາໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼັງຈາກວັນນະຄະດີ, ກໍາລັງຍ່າງຕາມຖະຫນົນ. ສໍາລັບຄັ້ງທີຫ້າ, ຊາວຫນຸ່ມໄດ້ພົບກັນໃນຫ້ອງການບັນນາທິການ. Zutan ໄດ້ໄປຈາກ Kazan ກັບ chistopol ແລະໄດ້ໄປເວົ້າວ່າສະບາຍດີ. Gabdulla ໄດ້ສັນຍາວ່າຈະມາທ່າເຮືອເພື່ອເວົ້າວ່າສະບາຍດີແລະບໍ່ໄດ້ມາ.
5 ປີຕໍ່ມາ, ໃນເວລາທີ່ທ່ານນາງ Tukay ຢູ່ໃນຄວາມຕາຍຂອງນາງ, Zutan ໄດ້ມາຢ້ຽມຢາມລາວໄປໂຮງຫມໍ. ນາງໄດ້ລໍຖ້າການອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນຫວອດ, ແຕ່ Gabdulla ຫ້າມມັນ. ຕໍ່ມາສາວໄດ້ແຕ່ງງານກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ສາດສະຫນາຈັກ, ລູກຊາຍແລະຫລານສາວຂອງລາວກໍ່ກາຍເປັນນັກກະບົດ. ກ່ອນທີ່ຈະເສຍຊີວິດ, ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ຂໍໃຫ້ຝັງຂອງນາງໃຫ້ໃກ້ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ກັບບ່ອນຝັງສົບຂອງ tuka. ກ່ຽວກັບ tombstone ຂອງລາວ, ສາຍໄດ້ຖືກແກະສະຫຼັກຈາກບົດກະວີທີ່ອຸທິດໃຫ້ຄົນທີ່ຮັກແພງ.
ຊີວິດສ່ວນຕົວ Gabdullah Taka ບໍ່ໄດ້ຜົນ. ລາວບໍ່ມີເມຍແລະລູກ. ເຖິງຈົນກ່ວາການເສຍຊີວິດຂອງຄວາມຕາຍໃນຫົວໃຈຂອງລາວ, ຄວາມຮູ້ສຶກກໍ່ເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວໄປສູ່ Zaitun.
ການຕາຍ
ຊີວະປະຫວັດຂອງນັກກະວີ Tatar ແມ່ນສັ້ນ. ລາວໄດ້ເສຍຊີວິດຕອນອາຍຸ 26 ປີໃນເດືອນເມສາປີ 1913. ສາເຫດຂອງການເສຍຊີວິດໄດ້ກາຍເປັນຄວາມໃຈບຸນ, ສັບສົນໂດຍຄວາມອຶດຫິວ. ເຮັດວຽກຢູ່ໃນເຮືອນພິມຂີ້ຝຸ່ນໃນປີ 1912 ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດດັ່ງກ່າວ. ການເສຍຊີວິດຂອງ Gabdulla Tulet ໄດ້ກາຍເປັນການສູນເສຍສໍາລັບວັນນະຄະດີແລະສິລະປະ.
ບັດນີ້ສົນໃຈໃນວຽກງານຂອງນັກກະວີ, ຜູ້ເຜີຍແຜ່ແລະນັກແປແມ່ນໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນໃນລະດັບລັດ. ໃນຄວາມຊົງຈໍາຂອງ Gabdulle Taka, ຫໍພິພິທະພັນນະຄະດີໄດ້ຖືກເປີດຢູ່ Kazan. ໃນຮຽບຮ້ອຍໃນຖະຫນົນ Pushkin, ຕັ້ງຊື່ວ່າ Honour ຂອງລາວ, ມີອະນຸສອນໃຫ້ນັກຂຽນ, ແລະຮູບຂອງລາວໄດ້ຖືກປະດັບປະດາໃນວັນນະຄະດີໃນວັນນະຄະດີ. ເວບໄຊທ໌ທາງການແມ່ນອຸທິດໃຫ້ແກ່ບຸກຄົນຂອງລາວ, ເຊິ່ງອະທິບາຍຊີວະປະຫວັດຂອງ Tuka ແລະແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງວຽກງານ.
ບັນນານຸກົມ
- 1905 - "ກ່ຽວກັບເສລີພາບ"
- ປີ 1906 - "ແມ່ກາຝາກ"
- ປີ 1906 - "ລັດ Duma"
- ປີ 1907 - "Shakdras ບອກຫຍັງ"
- ປີ 1907 - "ຈະບໍ່ຫນີ!"
- ປີ 1907 - "shuraile"
- 1908 - "ຊາດ"
- ປີ 1908 - "Sennaya Bazaar ຫຼື New Kisekash"
- ປີ 1911 - "GNET"
- ປີ 1911 - "DACHA"
- ປີ 1912 - "Tatar ຊາວຫນຸ່ມ"
- ປີ 1913 - "ຄວາມຫວັງຂອງປະຊາຊົນ ... "