ជីវប្រវត្តិ
ស្ទើរតែអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងឆ្នាំសិក្សាត្រូវបានអានដោយសៀវភៅមួយក្នុងចំណោមសៀវភៅល្បី ៗ អំពីសង្គ្រាមស្នេហាជាតិដ៏អស្ចារ្យ "រឿងរបស់បុរសពិត" ។ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែដឹងថាវាត្រូវបានសរសេរនៅលើព្រឹត្តិការណ៍និងគំរូជាក់ស្តែងរបស់អ្នកក្លូតក្រអូបនោះគឺជាវីរបុរសនៃសហភាពសូវៀត ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade ade adeedrovich maroodice maroodice ។ បន្ទាប់ពីរងរបួសធ្ងន់គាត់បានបាត់បង់ជើងទាំងពីរប៉ុន្តែបានបដិសេធមិនចាកចេញពីការបំរុងទុកនិងបន្តការហោះហើរប្រយុទ្ធគ្នា។ លើសពីនេះទៅទៀតនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ជនពិការបានមកបុកយន្តហោះសត្រូវស្ទើរតែពីរដងច្រើនជាងមុន។កុមារភាពនិងយុវវ័យ
Alexey Maresiev បានកើតនៅទីក្រុង Kamyshina ដែលមានទីតាំងនៅតំបន់សារ៉ាធី។ ឪពុករបស់គាត់ Peter Avdeevich បានស្លាប់នៅពេលក្មេងប្រុសនេះទើបតែមានអាយុ 3 ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ម៉ាក់ឧកញ៉ានីណានីស៊ីធីទីនបានចិញ្ចឹមបីបាច់កូនប្រុស 3 នាក់គឺអាលីយ៉ានិងបងប្អូនជម្រើសជាតិជាន់ខ្ពស់របស់គាត់ពេជ្រនិងនីកូឡា។ នាងបានធ្វើការជាមួយអ្នកសំអាតសាមញ្ញនៅរោងចក្រធ្វើពីឈើ។
បន្ទាប់ពីសាលា, Maresyev បានក្លាយជាអ្នកបើកហើយបានចាប់ផ្តើមសកម្មភាពការងារនៅឯរោងចក្រកាប់ឈើមួយ។ ប៉ុន្តែរួចទៅហើយនៅឆ្នាំនោះបុរសវ័យក្មេងបានសុបិនចង់នៅស្ថានសួគ៌។ ពីរដងដែលគាត់បានដាក់ឯកសារទៅសាលាហោះហើរប៉ុន្តែទាំងពីរដងបានបរាជ័យលើមន្រ្តីវេជ្ជសាស្ត្រចាប់តាំងពីពេលកុមារតូចទទួលរងនូវជំងឺឈឺសន្លាក់ឆ្អឹង។ នៅឆ្នាំ 1934 Alexey ធ្លាក់នៅលើការដ្ឋានសំណង់ដ៏ល្បីល្បាញនៅ Komsomolsk-amur ។ វានៅទីនោះដែលអ្នកបើកយន្តហោះនាពេលអនាគតបានធ្វើឱ្យការហោះហើរលើកដំបូងរបស់គាត់នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានចុះហត្ថលេខានៅក្នុងក្លឹប Aero ក្នុងតំបន់មួយ។
សេវាកម្មបន្ទាន់នេះត្រូវបានធ្វើឡើងនៅសាខាំងហើយបានគ្រប់គ្រងដើម្បីធ្វើឱ្យមានទិសដៅរបស់អ្នកបើកយន្តហោះយោធានៅសាលាជីតាហើយពីទីនោះបានប្តូរទៅសាលារៀនបាឡៃ។ ការក្លាយជាអ្នកកាន់អំណរភាពវ័យក្មេងលោក Alexey Maresiev បានបម្រើការនៅ Takaysk Thanhan Thanher ហើយបានបង្រៀនដល់ការគ្រប់គ្រងឧបករណ៍អាកាសចរណ៍ជំនាន់ក្រោយ។
សង្គ្រាមនិង feat
ជាមួយនឹងការចាប់ផ្តើមនៃសង្គ្រាមស្នេហាជាតិដ៏អស្ចារ្យគឺ Alexey Maresyev ត្រូវបានបកប្រែទៅក្នុងជួរកងទ័ពប្រតិបត្តិការ។ ការចាកចេញប្រយុទ្ធដំបូងដែលគាត់បានធ្វើនៅតំបន់ស្នែង។ នៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1942 មានការបាញ់ប្រហារចំនួនបួនរួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែនៅខែមេសាព្រឹត្តិការណ៍មួយបានកើតឡើងដែលបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតទាំងមូលរបស់គាត់។
នៅថ្ងៃទី 4 ខែមេសាឆ្នាំ 1942 លោក Alexey Maresyew ក្នុងសមរភូមិនៅក្រោមទីក្រុង Novgorod Cover Bomber ប៉ុន្តែត្រូវបានភ្ជាប់ជាមួយអ្នកបើកយន្តហោះអាល្លឺម៉ង់។ ដោយបានទទួលមុខរេកឃ្លីដែលមានភាពលំបាកមន្រ្តីសូវៀតបានធ្វើឱ្យចុះចតដោយបង្ខំព្រោះវាបានប្រែក្លាយនៅលើទឹកដីរបស់សត្រូវ។ ជិតបីសប្តាហ៍សសរស្តម្ភស្រស់ៗបានធ្វើផ្លូវរបស់គាត់។ មានរយៈពេល 18 ថ្ងៃវាត្រូវបានចុកតែដោយផ្លែប៊ឺរីសំបកឈើនិងស្នាមជាំដែលរកឃើញនៅលើផែនដី។
Maresev ហត់នឿយដោយអ្នកភូមិនៅក្បែរភូមិ Valdaya បានរកឃើញ។ ហើយគាត់ត្រូវបានទទួលយកជាលើកដំបូងសម្រាប់ជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ដែលមិនត្រូវបានជួយភ្លាមៗទេ។ ដោយបានយល់ថា Selyan បានយកបុរសនោះចូលក្នុងផ្ទះប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ធ្វើអន្តរាគមន៏វេជ្ជសាស្រ្តនេះទេ។ មានតែបន្ទាប់ពី 10 ថ្ងៃ Alexerey Petrovich បានចូលមន្ទីរពេទ្យនៅពេលនោះគាត់មានជំងឺឈាមនិងគោរគួរឱ្យខ្លាចនៃជើងទាំងពីរ។ ក្នុងនាមជាអ្នកបើកយន្តហោះបានរំ recall កបន្ទាប់មកលោកត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យដោយត្រង់ ... នៅក្នុងសួនច្បារ! ប៉ុន្តែនៅតាមផ្លូវលោក Maresev បានស្ទាក់ចាប់សាស្ត្រាចារ្យ Terebinsky ដែលបានសំរេចចិត្តធ្វើប្រតិបត្តិការកាត់ជើងទាំងពីរ។
នៅពេលដែល Alexey បានដឹងថាគាត់នឹងរស់នៅគាត់បានចាប់ផ្តើមរៀបចំខ្លួនភ្លាមៗសម្រាប់ការវិលត្រឡប់ទៅខាងមុខ។ ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់បានបង្កើតការបណ្តុះបណ្តាលដែលអនុញ្ញាតឱ្យហោះហើរជាមួយព្រះសូត្ត។ ក្នុងរដូវរងារឆ្នាំ 1943, Maresyeve កំពុងចាកចេញមួយដែលជាផ្នែកមួយនៃកងវរសេនាធំអាកាសចរណ៍អាកាសយានដ្ឋានរបស់ឆ្មាំ។ កាលពីខែកក្កដាអ្នកបើកយន្តហោះបានធ្វើឱ្យមានភាពលេចធ្លោមួយដោយគ្រាន់តែចុច Key អ្នកប្រយុទ្ធអាឡឺម៉ង់ពីរនាក់និងរក្សាជីវិតរបស់សហសេវិករបស់គាត់ពីរនាក់។ ចំពោះបញ្ហានេះលោកបានទទួលងារជាវីរៈបុរសនៃសហភាពសូវៀតហើយសិរីរុងរឿងអំពីអ្នកបើកយន្តហោះដែលបានខ្ចាត់ខ្ចាយនៅទូទាំងប្រទេស។
នាងបានបញ្ចប់សង្រ្គាមនៃ Maresyev ជាអធិការគ្រប់គ្រងសាកលវិទ្យាល័យរបស់កងទ័ពអាកាស។ Alexey Petrovich បានកាន់កាប់ការចាកចេញចំនួន 86 ក្នុងលក្ខខណ្ឌប្រយុទ្ធដែលក្នុងនោះមានអ្នកជំនាញរបស់អ្នកបច្ចេកទេសដែលត្រូវបានបាញ់។ លើសពីនេះទៅទៀតពួកគេប្រាំពីរនាក់បានហោះហើររួចហើយជាមួយព្រះសូរសៀង។
ជីវិតឯកជន
ទោះបីជាមានសិរីរុងរឿងនៅជុំវិញរបស់គាត់, Alexei Maresev តែងតែនៅតែជាបុរសសុភាពរាបសាម្នាក់ហើយព្យាយាមមិនប្រើសំវិធានធនសេវាកម្មឬចំណងជើងនៃវីរបុរស។ ករណីលើកលែងគឺជាករណីតែមួយគត់ដែលទាក់ទងនឹងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់។ នៅក្នុងទីស្នាក់ការកណ្តាលសំខាន់នៃកងទ័ពអាកាសនៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមគាត់បានឃើញស្រីស្អាតម្នាក់ដែលគាត់រីករាយក្នុងការខិតទៅជិត, ដំបូងមានពិការភាពហើយទីពីរមិនថានាងមានសេរីភាពទេ។
ដូច្នេះមួយភ្លែត Alexey Petrovich បានទាញយកប្រយោជន៍ពីតំណែងផ្លូវការនេះមានការអំពាវនាវដល់នាយកដ្ឋានបុគ្គលិកអំពីស្ថានភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អូហ្គាកាវីកូតូវណាដែលគាត់បានផ្តល់ឱ្យរៀបការក្នុងមួយខែ។
ពួកគេបានរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏ស្វាហាប់ដ៏យូរអង្វែង។ កូនប្រុសពីរនាក់បានកើតមកក្នុងគ្រួសារ - អ្នកឈ្នះនិងអាឡិច។ គ្មានក្មេងប្រុសណាម្នាក់ដែលដាក់លើភពរបស់ព្រះវរបិតាមិនបានទៅទេ។ កូនប្រុសច្បងកំពុងសុបិនដោយរថយន្តហើយបានក្លាយជាវិស្វករហើយក្មេងជាងគេគឺជាកុមារភាពពិការដូច្នេះគាត់មិនអាចសុបិនអំពីស្ថានសួគ៌ផងដែរ។
Maresyev តែងតែគាំទ្រខ្លួនគាត់នៅក្នុងរូបរាងរូបវន្តល្អបំផុត - នាងបានចូលរួមនៅក្នុងអាងហែលទឹកជិះកង់និងជិះកងលើស្គីដើរលើស្គី។ លើសពីនេះទៅទៀតគាត់ថែមថែមថែមទាំងបង្វែរវ៉ុលហ្គាដែលដាក់កំណត់ត្រាមួយរយៈ។
សេចក្ដីស្លាប់
នៅក្នុងពេលវេលាក្រោយសង្គ្រាមជីវិតនិងភាពអស្ចារ្យរបស់ Alexei Maresev ត្រូវបានគ្របដណ្តប់យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងសារព័ត៌មាន។ លោក Boris Pollev ដែលបានស្គាល់ Pelet ដោយផ្ទាល់នោះត្រូវបានសរសេរដោយរឿងព្រេងនិទានរបស់បុរសពិត "។ ប៉ុន្តែវីរបុរសខ្លួនឯងគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់សិរីល្អច្រើនជាងការរក្សាទុក។ ពាក្យសំដីបែបនេះ:
"មនុស្សគ្រប់គ្នាបានប្រយុទ្ធ។ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់នៅក្នុងពន្លឺនៃមនុស្សបែបនេះដែលគ្មានវាល "។ពីរថ្ងៃមុនខួបលើកទី 85 នៃវីរបុរសរឿងព្រេងនិទាននៅក្នុងល្ខោនកងទ័ពរុស្ស៊ីការប្រគុំតន្រ្តីឧទ្ទិសដល់ខួបរបស់គាត់គឺត្រូវធ្វើឡើង។ ប៉ុន្តែក្នុងរយៈពេលតែមួយម៉ោងមុនការចាប់ផ្តើមនៃការប្រារព្ធពិធីនេះ Alexey Petrovich គាំងបេះដូងដែលប្រែជាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ ជាលទ្ធផលថ្ងៃឈប់សម្រាកត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនៅពេលល្ងាចនៃការចងចាំដែលបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងភាពស្ងៀមស្ងាត់មួយនាទី។
ក្នុងការចងចាំរបស់ Alexei Maresiev បានតំឡើងវិមានជាច្រើននៅតាមទីក្រុងជាច្រើនមានផ្លូវពាក់ឈ្មោះរបស់គាត់។ ក៏មិនបានចៀសផុតពីភាពយន្តនិងភាពយន្តផងដែរ។ នៅសហភាពសូវៀត "រឿងនិទានរបស់បុរសពិត" ចេញមកជាតួនាទីសំខាន់ដែលលោក Paul Pavloovnikov បានលេងទោះបីជានាយកដំបូងចង់បាញ់សាកល្បងដោយខ្លួនឯងក៏ដោយ។ នៅឆ្នាំ 2005 រូបភាពឯកសារ "ជោគវាសនារបស់បុរសនេះ" ត្រូវបានបង្កើតឡើង។