Mikhail Zoshchenko - ជីវប្រវត្តិរូបភាពជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរឿងរ៉ាវរឿងនិងសៀវភៅ

ជីវប្រវត្តិ

"គ្មានអ្វីអាក្រក់ទេលើកលែងតែអ្វីដែលល្អនឹងមិនកើតឡើងទេ" លោក Mikhail Quhail Zoshchecho ។វាហាក់ដូចជាភស្តុតាងដែលបានសំរេចចិត្តជជែកតវ៉ាជាមួយអ្នកនិពន្ធហើយបង្ហាញថាគាត់ខុស។ ជាមួយ Mikhail Mikhailovich, សំណាងអាក្រក់ជាច្រើនបានកើតឡើងដែលស្ថិតនៅក្រោមទំនិញរបស់ពួកគេ, Prosois បានលើកឡើងម្តងហើយម្តងទៀតនូវការព្យាបាលចិត្តសាស្ត្រ។ ហើយការធ្លាក់ទឹកចិត្តរ៉ាំរ៉ៃរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យប្រធានបទនៃការសិក្សានេះហើយបានសរសេរសៀវភៅមួយនៅពេលដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ដចំពោះវា។ ប៉ុន្តែបានទទួលរងនូវការ fiatco ។

កុមារភាពនិងយុវវ័យ

ព្រះរាជអាជ្ញារុស្ស៊ីកើតនៅរដូវក្តៅឆ្នាំ 1894 នៅរដ្ឋធានីខាងជើងក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់មីគីឡាក់ Zoshchenko លោកស្រី Elena Surina ។ ប្រធានក្រុមគ្រួសារគឺជាសិល្បករដែលមានទូរស័ព្ទចល័តដែល Mosaic ដែល Mosaic និងសព្វថ្ងៃនេះតុបតែងផ្នែកខាងមុខនៃសារមន្ទីររបស់ Alexander Suvorov ក្នុងទីក្រុង Petersburg ។ អ្នកច្នៃប្រឌិតគឺជាម្តាយរបស់អ្នកនិពន្ធ: អាពាហ៍ពិពាហ៍អេលណា iosifovna បានទៅប្លង់ល្ខោនក្នុងនាមជាតារាសម្តែង។ ហើយបន្ទាប់ពីនោះនៅពេលដែលកុមារ 8 នាក់បានកើតមកម្តងមួយគាត់បានគ្រប់គ្រងក្នុងការសរសេររឿងរ៉ាវដែលបានយកកាសែត Kopeyk ។

នៅអាយុ 8 ឆ្នាំ Misha ត្រូវបាននាំទៅកាន់កន្លែងហាត់ប្រាណ។ ក្រោយមកទៀតនៅក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់ Zoshchenko បានប្រាប់ថាគាត់បានសិក្សាវាមិនសំខាន់ហើយនៅលើការប្រឡងចុងក្រោយកំពុងសរសេរអត្ថបទមួយនៅលើ "1" ទោះបីជានាងបានសុបិនអំពីអាជីពរបស់អ្នកនិពន្ធក៏ដោយ។ ក្រុមគ្រួសារ zoshchenko បានកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងការបញ្ចប់ដោយបញ្ចប់។ នៅឆ្នាំ 1913 បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាពីកន្លែងហាត់ប្រាណពីកន្លែងហាត់ប្រាណ Mikhail Zoshchenko បានក្លាយជានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យអធិរាជដោយជ្រើសរើសយុត្តិសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំវាត្រូវបានបណ្តេញចេញ - គ្មានអ្វីត្រូវចំណាយសម្រាប់ការសិក្សាទេ។ យុវជននោះត្រូវរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត។ គាត់ទទួលបានឧបករណ៍បញ្ជាផ្លូវដែក។ បានធ្វើការរយៈពេលមួយឆ្នាំ: សង្គ្រាមលោកលើកទី 1 ត្រូវបានសម្លាប់។

នៅក្នុងអនុស្សាវរីយ៍, Zoshchenko បានសរសេរថាគាត់មិនមាន "អារម្មណ៍ស្នេហាជាតិ" ទេ។ ទោះយ៉ាងណាលោក Mikhail បានសម្គាល់ខ្លួនគាត់ដោយទទួលបានការបញ្ជាទិញចំនួនបួន។ គាត់រងរបួសម្តងហើយម្តងទៀតហើយបន្ទាប់ពីការពុលឧស្ម័នគាត់បាន "បានសរសេរ" ទៅរកការបំរុងទុក។ ប៉ុន្តែ zoshchenko បានបដិសេធនិងត្រលប់ទៅខាងមុខវិញ។

បដិវត្តឆ្នាំ 1917 ត្រូវបានរារាំងដោយលោក Zoshchenko ក្លាយជាប្រធានក្រុមហើយទទួលបានលំដាប់នៃផ្លូវវ្លីឌីមៀរ។ នៅឆ្នាំ 1915 អ្នកនិពន្ធបានផ្ញើទៅទុនបំរុង។ នៅរដូវក្តៅ zoshchenko បានតែងតាំងមេបញ្ជាការនៃការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ Petrograd ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីរយៈពេល 6 ខែគាត់បានចាកចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ហើយចាកចេញទៅទីក្រុង Arkhangelsk ។ ចាកចេញពីប្រទេសរុស្ស៊ីហើយទៅបារាំងលោក Mikhail Zoshchenko បានបដិសេធ។

សម្រាប់ជីវប្រវត្តិរបស់គាត់ព្រះរាជអាជ្ញាបានផ្លាស់ប្តូរវិជ្ជាជីវៈយ៉ាងហោចណាស់ 15 នាក់។ គាត់បានធ្វើការនៅតុលាការទន្សាយនិងមាន់នៅខេត្ត smolensk បានធ្វើការជាអ្នកផលិតស្បែកជើង។ នៅឆ្នាំ 1919 លោក Mikhail Zoshchenko បានចូលក្នុងក្រុមអ្នកស្ម័គ្រចិត្តក្នុងកងទ័ពក្រហម។ ប៉ុន្តែនៅនិទាឃរដូវបានធ្លាក់ចូលក្នុងមន្ទីរពេទ្យត្រូវបានគេរុះរើហើយបានផ្លាស់ទៅបម្រើការទូរស័ព្ទ។

អកសរសិល្បិ៍

Mikhail Zoshchenko បានចាប់ផ្តើមសរសេរនៅអាយុ 8 ឆ្នាំ: កំណាព្យដំបូងបន្ទាប់មករឿងរ៉ាវ។ នៅឆ្នាំ 1907 នៅពេលគាត់មានអាយុ 13 ឆ្នាំគាត់បានសរសេររឿង "អាវធំ" ។ ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កុមារនិងបញ្ហាគ្រួសារមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើគាត់ក្រោយមកបានរកឃើញការឆ្លុះបញ្ចាំងរបស់ពួកគេនៅក្នុងស្នាដៃរបស់ Mikhail ZosHchenko សម្រាប់កុមារសម្រាប់កុមារ "Kalosh និង Creach" "ប្រវត្តិសាស្រ្ត" "អ្នកធ្វើដំណើរដ៏អស្ចារ្យ" ។

បន្ទាប់ពីបដិវត្តនិងការបដិសេធនៃ zoshchenko ក្នុងការស្វែងរកប្រាក់ចំណូលបានសាកល្បងវិជ្ជាជីវៈរាប់សិបដែលត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងការងាររបស់គាត់និងធ្វើឱ្យការងារនៃព័ត៌មានលម្អិតគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ នៅឆ្នាំ 1919 លោក Mikhail Zoshchenko ធ្វើទស្សនកិច្ចនៅស្ទូឌីយោអក្សរសាស្ត្រដែលបានបង្កើតឡើងក្រោមការបោះពុម្ភផ្សាយ "អក្សរសិល្ប៍ពិភពលោក" និងគន្លឹះនាំមុខគេ។ ឫសរបស់ ivanovich បានស្គាល់ស្នាដៃលេងសើចរបស់ Zoshchenko បានកោតសរសើរយ៉ាងខ្លាំងចំពោះទេពកោសល្យរបស់អ្នកនិពន្ធប៉ុន្តែខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលអ្នកលេងសើចគឺ "បុរសសោកសៅបែបនេះ" ។

នៅក្នុងស្ទូឌីយោអ្នកនិពន្ធបានស្គាល់ VeniaMin Kaverin, Vsevolod Ivanov និងសហសេវិកដទៃទៀតដែលជាមួយអ្នកនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ 1920 ដែលមានសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមអក្សរសាស្ត្របានដាក់ឈ្មោះបងប្អូននៅប្រទេសស៊ែរវេស "។ "សំនឺ" នៅពេលដែលអ្នកនិពន្ធបានហៅអ្នកនិពន្ធបានផ្តល់សច្ចាប័នសម្រាប់ការរំដោះការច្នៃប្រឌិតពីនយោបាយ។

ការបោះពុម្ពផ្សាយទី 1 ទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះលោក Mikhail Zoshchenko ។ ប្រជាប្រិយភាពរបស់អ្នកនិពន្ធនៅក្នុងប្រទេសរុស្ស៊ីក្រោយបដិវត្តកំពុងកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ឃ្លាពីរឿងលេងសើចរបស់គាត់ក្លាយជាគ្របដណ្តប់។ ចាប់ពីឆ្នាំ 1922 ដល់ឆ្នាំ 1946 សៀវភៅ Prosaika ត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញ 100 ដងរួមទាំងស្នាដៃដែលបានប្រមូល 6 ថមនី។

នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ 1920, Mikhail Zoshchenko គឺស្ថិតនៅក្នុង zenith នៃសិរីល្អ។ រឿងរ៉ាវ "បារីយ៉ា" "អារីស្តូត" "ប្រវត្តិនៃជំងឺ" គ្រែ "គឺពោរពេញទៅដោយការលេងសើចដើមអានក្នុងដង្ហើមមួយនិងស្រឡាញ់ដោយវិស័យទាំងអស់នៃសង្គម។ អ្នកនិពន្ធបានស្នើសុំឱ្យពួកគេអាននៅឯកិច្ចប្រជុំនៅក្នុងទស្សនិកជនដែលហៀរចេញដោយអ្នកគាំទ្រ។ ការងាររបស់អ្នកលេងសើចខ្ពស់បានកោតសរសើរយ៉ាងខ្លាំងលោក Maxim Gorky គាត់បានរីករាយជាមួយនឹង "សមាមាត្រនៃការលេងសើចនិង lyrisc" នៅក្នុងរឿងរបស់ Zoshchenko ។

អ្នករិះគន់អក្សរសាស្ត្របន្ទាប់ពីការចេញផ្សាយចំនួនពីរបានកត់សម្គាល់ថា Mikhail Zoshchenko បានបង្កើតវីរបុរសប្រភេទថ្មីមួយ។ នេះគឺជាបុរសដែលមានការអប់រំតិចតួចដែលមិនមានការអប់រំដោយគ្មានឥវ៉ាន់ឆ្លុះបញ្ចាំងនិងការចង់បានយ៉ាងពេញលេញដើម្បីប្រៀបធៀបជាមួយ "មនុស្សជាតិផ្សេងទៀត" ។ វាគ្មិន "ត្រីវិស័យ" គួរឱ្យអស់សំណើចនិងដេលមិនវាងវៃប៉ុន្តែការសើចនៅពីលើវីរបុរសមិនខឹងទេ។ ជារឿយៗការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាបាននាំឱ្យមានរឿងរ៉ាវក្នុងនាមវីរវីរៈបុរសខ្លួនឯងបង្ខំឱ្យអ្នកអានកាន់តែប្រសើរដើម្បីយល់ពីបំណងនៃសកម្មភាព។ ក្រុមអ្នករិះគន់បានកំណត់អត្តសញ្ញាណ Maner Mikhail Mikhailovich ថាជា "អស្ចារ្យណាស់" ។ ឫសរបស់ជូកូស្គីបានកត់សម្គាល់ឃើញថាអ្នកនិពន្ធបានណែនាំសុន្ទរកថាបន្ថែមពិសេសដែលអ្នកអានបានទទួលយកនិងស្រឡាញ់។

ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែចេញពីក្រោមអ្នកសរសេរប៊ិចនោះទេដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ដោយការកោតសរសើរ។ រឿងកំប្លែងនិងរឿងរ៉ាវរបស់ Mikhail Zoshchchenko ស្រឡាញ់ប៉ុន្តែអ្នកនិពន្ធកំពុងរង់ចាំការបន្តក្នុងព្រះវិញ្ញាណតែមួយ។ ហើយនៅឆ្នាំ 1929 គាត់បានចេញសៀវភៅ "សំបុត្រ" ទៅអ្នកនិពន្ធ "។ នេះគឺជាប្រភេទនៃការសិក្សាសង្គមវិទ្យាដែលមានអក្សររាប់សិបដែលជាអ្នកនិពន្ធពីអ្នកអាន។ សៀវភៅនេះបណ្តាលឱ្យមានការភ័ន្តច្រម្សរនិងការលូតលាស់របស់អ្នកគាំទ្រនៃទេពកោសល្យ Zoshchenko ដែលជាប្រតិកម្មអវិជ្ជមានរបស់អាជ្ញាធរ។

នាយក VSEvolod Meyerog ត្រូវបានបង្ខំឱ្យដក "សម្ពោធជាទីស្រឡាញ់" ដោយមាន repertoire ។ ចាប់តាំងពីកុមារភាពមួគ្យ័នដែលងាយទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ទទួលរងនូវការធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលធ្វើឱ្យកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរទៅកាន់ពិព័រណ៍ពណ៌ស។ នៅឆ្នាំ 1930 អាជ្ញាធរបានរៀបចំការធ្វើដំណើររបស់អ្នកនិពន្ធមួយដោយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងធ្វើឡើងវិញការអប់រំជាថ្មីនៅក្នុងជំរុំស្តាលីននិយមនៃ "ព្រហ្មទណ្ឌធាតុ", "ការសង្គ្រោះ»របស់លោកនៅក្នុង" មានប្រយោជន៍ "មនុស្សម្នាក់។

ប៉ុន្តែនៅលើលោក Mikhail Zoshchenko បានឃើញនៅលើ Belouskanal របស់គាត់បានធ្វើឱ្យមានប្រសិទ្ធិភាពផ្ទុយស្រឡះ - ការធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយគាត់បានសរសេរអ្វីទាំងអស់ដែលត្រូវបានរំពឹងពីទ្រង់។ នៅក្នុងរឿងនៃរឿងរ៉ាវនៃជីវិតមួយដែលបានបង្ហាញខ្លួននៅឆ្នាំ 1934 គាត់ចែករំលែកចំណាប់អារម្មណ៍អាប់អួរ។

ព្យាយាមកម្ចាត់រដ្ឋដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់គឺលោក Mikhail Zoshchenko បានផ្សំរឿងនេះ "បានប្រគល់យុវជនវិញ" ។ នេះគឺជាការសិក្សាផ្លូវចិត្តដែលបណ្តាលឱ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍លើបរិស្ថានវិទ្យាសាស្ត្រ។ Prosaik បានបន្តដោយប្រតិកម្មបែបនេះបន្តការបន្តការសិក្សាផ្នែកអក្សរសាស្ត្រនៃទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សការបោះពុម្ពផ្សាយនៅឆ្នាំ 1935 ការប្រមូលផ្តុំនៃរឿង "សៀវភៅខៀវ" ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអត្ថបទមួយត្រូវបានបំពេញក្នុងបរិយាកាសវិទ្យាសាស្ត្រដោយមានការចាប់អារម្មណ៍បន្ទាប់មកនៅក្នុងពិធីជប់លៀងសារព័ត៌មាន Mikhail Zoshchenko ពួកគេត្រូវបានរឹតបន្តឹង។ អ្នកនិពន្ធត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យបោះពុម្ពសំណេរដោយហួសពី "នាវាមរណ៍វិជ្ជមានសម្រាប់គុណវិបត្តិជាក់លាក់" ។

លោក Proseagisa ការត្រួតពិនិត្យកាន់តែខ្លាំងផ្តោតលើការសរសេររឿងរ៉ាវសម្រាប់កុមារ។ ពួកគេត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី "ឈី chiz" និង "hedgehog" ។ ក្រោយមករឿងរ៉ាវបានចូលក្នុងការប្រមូលផ្តុំ "Lelia និង Minka" ។ 5 ឆ្នាំក្រោយមកពិភពលោកបានឃើញការប្រមូលផ្តុំរឿងរ៉ាវទី 2 សម្រាប់កុមារដែលមានឈ្មោះថា "អ្វីដែលសំខាន់បំផុត" ។

នៅចុងទសវត្សឆ្នាំ 1930, Mikhail Zoshchenko ផ្តោតលើកម្លាំងការងារនៅលើសៀវភៅដែលគាត់បានចាត់ទុកជាផលគុណសំខាន់នៃជីវិតរបស់គាត់។ គាត់មិនបានរំខានដល់ការងារនៅលើវាក្នុងឆ្នាំនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ទេ។ នៅខាងមុខអ្នកនិពន្ធវ័យ 47 ឆ្នាំរូបនេះមិនមែនទេទោះបីចាប់ពីថ្ងៃដំបូងនៃសង្គ្រាមបានដាក់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ទៅកាន់ក្រុមប្រឹក្សាព្រាងបានស្ម័គ្រចិត្តក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែការពិនិត្យសុខភាពមិនបានឆ្លងកាត់អ្នកនិពន្ធទេដែលគាត់ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាមិនសមស្របទៅនឹងសេវាកម្មយោធា។ zoshchenko បានចុះឈ្មោះក្នុងក្រុមការពារភ្លើងនិងកូនប្រុសរបស់គាត់នៅលើដំបូលនៃផ្ទះរបស់ Leningrad Hoster Hame ការពារពួកគេពីសំបកដែលមានភ្លើងឆេះ។

អ្នកនិពន្ធត្រូវបានគេជម្លៀសចេញដោយបង្ខំនៅអាល់ម៉ាទីដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានឥវ៉ាន់ដែលមានដើមទ្រូងមិនធ្ងន់ជាង 12 គីឡូក្រាម។ Zoshchenko បានយកសៀវភៅកត់ត្រានិងសាត្រាស្លឹករឹត - ស្នាដៃនៃអនាគត "សៀវភៅមេ" ដែលបានបង្កើតឈ្មោះការងារ - "កូនសោនៃសុភមង្គល" (បានប្តូរទៅ "មុនពេលថ្ងៃរះ") ។ ទំងន់នៃសាត្រាស្លឹករឹត - 8 គីឡូក្រាម។ នៅសល់បួនដែលនៅសល់គឺជារបស់របរផ្ទាល់ខ្លួននិងសម្លៀកបំពាក់។

នៅក្នុងការជម្លៀសអ្នកដែលអ្នកនិពន្ធបានធ្វើការនៅស្ទូឌីយោរបស់លោកម៉ូស្លីមជាកន្លែងដែលគាត់បានសរសេរសេណារីយ៉ូសម្រាប់ខ្សែភាពយន្តចំនួនពីរគឺ "សុភមង្គលរបស់ទាហាន" និង "ស្លឹកធ្លាក់ចុះ" ។ នៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1943 អ្នកនិពន្ធបានមកដល់ទីក្រុងមូស្គូដែលគាត់បានតាំងទីលំនៅនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាភិបាលវិចារណកថានៃទិនានុប្បវត្តិកំប្លែងលេងសើច "ក្រពើ" ។ បានសរសេរនៅក្នុងកំប្លែងកំប្លែងលេង "Caulus Protfolio" នឹងមកដល់ដោយជោគជ័យ (ការសម្តែង 200 សម្រាប់ឆ្នាំ) នៅក្នុងមហោស្រព Leningrad Train ។

នៅឆ្នាំ 1943 ដែលជាប្រធានផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រវិទ្យាសាស្ត្រនិងសិល្បៈដំបូង "មុនពេលថ្ងៃរះ" ត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី "ផ្កាយ" ។ លោក Mikhail Zoshchenko បានសរសេរថាការងារនេះគឺជាជីវិតទាំងអស់របស់គាត់ចំពោះបញ្ហានេះដោយមានក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងច្រើនសម្រាប់ការយល់ដឹងនិងការយល់ព្រមពីសៀវភៅដោយអ្នកអាននិងអ្នករិះគន់អក្សរសាស្ត្រ។

រឿង zoshchenko គឺជាការសារភាព។ នៅក្នុងនោះលោក Mikhail Mikhailovich ដោយផ្អែកលើសំណេររបស់គ្រូពេទ្យឯកទេសឯក Ivmund Freud និង Sigmund Freud បានព្យាយាមធ្វើវិទ្យាសាស្រ្តដោយវិជ្ជាជីវៈលើការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ នៅក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់អ្នកនិពន្ធបាននិយាយអំពីបទពិសោធន៍និងការរងរបួសរបស់កូន ៗ របស់គាត់ដោយពន្យល់ពីការពន្យល់យ៉ាងច្បាស់ក្នុងឆ្នាំចាស់ទុំក្នុងអ្វីដែលគាត់ធ្លាប់មានក្នុងវ័យកុមារភាព។ សៀវភៅនេះគឺជាសៀវភៅណែនាំវិទ្យាសាស្ត្រសម្រាប់អ្នកដែលក៏ដូចជា Mikhail ZosHchenko បានព្យាយាមកម្ចាត់ទារប្រាក់ផ្លូវចិត្តដែលកំពុងជិះជាន់។

"តារា" ហាមឃាត់បោះពុម្ពផ្សាយការបន្តសៀវភៅនេះការបង្ក្រាបតាម។ នៅក្នុងពិធីជប់លៀងការបោះពុម្ពផ្សាយ, Mikhail zoshchenkenko និងទស្សនាវដ្តីដែលបានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវជំហររបស់គាត់បានបំបែកនៅក្នុងពិធីជប់លៀងការបោះពុម្ពផ្សាយ។ ទស្សនាវដ្តី Leningrad បានបិទទ្វារ។

រឿងនេះបានរិះគន់លោកយ៉ូសែបស្តាលីននៅពីក្រោយគាត់ហើយលោក Andrei Zhdanov បានអំពាវនាវឱ្យមានការងាររបស់ "រឿងគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម" ។ យីហោសំខាន់បានដួលរលំនៅលើលំហូរ zoshchenko ។ សៀវភៅនេះត្រូវបានគេហៅថា "Galimia" ដែលស្ថិតនៅលើសត្រូវរបស់សហភាពសូវស្វមក។ មិនយូរប៉ុន្មានមានសេចក្តីសំរេចរបស់គណៈកម្មាធិការកណ្តាលនៃ VKPB ដែលអ្នកសរសេរហៅថា "មនុស្សកំសាក" និង "បឹងអក្សរសាស្ត្រ" ។ Mikhail Zoshchenko ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមិនទៅខាងមុខទោះបីជាគាត់បានទៅលេងការិយាល័យយោធានៅថ្ងៃដំបូងនៃសង្គ្រាមក៏ដោយ។ ការប្រែចិត្តកំពុងរង់ចាំគាត់។

ខ្ញុំបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវជំហរដ៏ជូរចត់នៃការបោះពុម្ពការបោះពុម្ពឡើងវិញនៅក្នុង "តារា" របស់រឿងរ៉ាវរបស់កុមារ "ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់ស្វា" ។ នៅក្នុងរឿងនេះភ្លាមៗបានឃើញនាព្យតិះដៀលទៅនឹងប្រព័ន្ធសូវៀត។ រួមគ្នាជាមួយ Mikhail Zoshchenko បានម៉ាកនិងអាណា Akhmatov ។ ដើម្បីរស់និងមិនស្លាប់ដោយភាពអត់ឃ្លានអ្នកនិពន្ធបានបកប្រែទៅជាស្នាដៃរបស់សហសេវិករបស់ហ្វាំងឡង់។ បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ MasoriSimus, Mikhail Zoshchchenko បានទទួលយកអ្នកនិពន្ធដែលគាត់បានបណ្តេញចេញនៅឆ្នាំ 1946 ។ ប៉ុន្តែនៅពេលការទទឹងនៃ Constantine Simonov បានទទួលយកក្នុងនាមជាអ្នកបកប្រែហើយមិនមែនជាអ្នកនិពន្ធទេ។

បន្ទាប់ពីការរលាយខ្លីរឿងអាស្រូវនេះបានកើតឡើងម្តងទៀតការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញបានចាប់ផ្តើមនៅជុំទី 2 ។ វាបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំរបស់ Zoshchenko និង Akhmatova ជាមួយនិស្សិតភាសាអង់គ្លេសដែលបានស្នើសុំឱ្យពួកគេបង្ហាញផ្នូររបស់អ្នកនិពន្ធ។ អង់គ្លេសបានបង្ហាញអ្នកនិពន្ធដែលកំពុងរស់នៅដោយចង់បង្ហាញភាពស្មោះត្រង់របស់អាជ្ញាធរសូវៀតទៅជា "ធាតុសត្រូវ" ។

នៅឯកិច្ចប្រជុំនៅឯផ្ទះរបស់អ្នកនិពន្ធនៅខែឧសភាឆ្នាំ 1954 អ្នកនិពន្ធអូលៀត្រូវបានគេសួរអំពីអាកប្បកិរិយាក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់គណៈកម្មាធិការកណ្តាលនៃ WCPB ។ អាណាអាន់ដាណាកូនប្រុសបានសន្និដ្ឋានថាគាត់បានយល់ស្របនឹងការសម្រេចចិត្តនេះ។ លោក Mikhail ZosHchenko បានមានប្រសាសន៍ថាគាត់មិនយល់ស្របនឹងការជេរប្រមាថហើយមិនគិតថាខ្លួនគាត់មិនមែនជាជនក្បត់ជាតិហើយក៏មិនមានសត្រូវរបស់ប្រជាជនដែរ។ ការរងរបួសបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងសារព័ត៌មាន។ នៅឆ្នាំ 1955 Zoshchenko បានដាក់ពាក្យសុំប្រាក់សោធននិវត្តន៍។ ប៉ុន្តែការជូនដំណឹងអំពីការតែងតាំងប្រាក់សោធននិវត្តន៍របស់ប្រាក់សោធននិវត្តន៍ក្នុង 1200 រូប្លិ៍ Mikhail Mikhailovich ទទួលបានតែនៅរដូវក្តៅឆ្នាំ 1958 ពីរបីថ្ងៃមុនពេលស្លាប់។

ជីវិត​ឯកជន

នៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនិពន្ធផងដែរអ្វីៗក៏មិនងាយស្រួលដែរ។ នៅខែធ្នូឆ្នាំ 1918 លោក Mikhail Zoshchenko បានជួបពិភាក្សាបែប Rewbits Cherbian ដោយស្មោះត្រង់។ ពួកគេបានរៀបការនៅរដូវក្តៅដ៏ខ្លោចផ្សាសម្រាប់អ្នកនិពន្ធនៅទសវត្សឆ្នាំ 1920: នៅខែមករាម្តុំបានស្លាប់នៅ zoshchenko ។ កូនប្រុសតែមួយគត់របស់ Mikhail Zoshchenko - Valery បានកើតនៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1922 នៅក្រុមហ៊ុន Leningrad ។

នៅក្នុងជីវិតរបស់បុរាណមានចំណង់ចំណូលចិត្តនិងប្រលោមលោកជាច្រើនប៉ុន្តែមួយក្នុងចំណោមពួកគេដែលវែងបំផុតបានកើតឡើងចំពោះលីឌាចរដែលហៅថាសារមន្ទីររបស់អ្នកនិពន្ធ។ ជាមួយនឹងកូនក្មេងអស់រយៈពេល 20 ឆ្នាំមកហើយស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ Mikhail Zoshchenko បានជួបគ្នានៅឆ្នាំ 1929 ។ Chalova បានធ្វើការនៅក្នុងថ្លៃសេវា "Red Gazeta" ។ Zoshchenko ដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រជាប្រិយភាពនៃប្រជាប្រិយភាពគឺមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលក្មេងស្រីសួរឈ្មោះចុងក្រោយរបស់គាត់។

ការចាប់រំលោភបានកើតឡើងនៅពេលដែលប្តីរបស់នាងបានស្លាប់សម្រាប់លីដា។ អ្នកនិពន្ធបានគាំទ្រស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់។ មិនយូរទៀតមិត្តភាពប្រែទៅជាស្នេហា។ នៅឆ្នាំ 1946 រ៉ូម៉ាំងបានឈប់នៅឯគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់លោក Chalova នេះប៉ុន្តែការឆ្លើយឆ្លងគ្នាបានអភិរក្សនិយាយពីស្នេហាដ៏ស្មោះត្រង់ zoshchenko ដែលនៅតែមានចំពោះលីឌី។ ក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់អ្នកនិពន្ធមានប្រពន្ធដែលមានជំនឿក្បែរនោះ។ នាងត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្បែរប្តីរបស់នាង។

សេចក្ដីស្លាប់

ប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះអ្នកនិពន្ធបានចំណាយពេលនៅខ្ទមក្នុង sestretetsk ។ នៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1958 លោក Mikhail Zoshchenkenko ពុល NICOTIN ។ ដោយសារតែការពុលការស្បៀងអាហាររបស់នាវាខួរក្បាលបានកើតឡើងអ្នកនិពន្ធមិនបានស្គាល់សាច់ញាតិរបស់គាត់ទេហើយមិនអាចនិយាយបានទេ។ ការស្លាប់បានកើតមាននៅថ្ងៃទី 22 ខែកក្កដាពីជំងឺខ្សោយបេះដូង។

អាជ្ញាធរមិនបានអនុញ្ញាតឱ្យបញ្ចុះសពសៀវភៅបុរាណនៅក្នុងសារមន្ទីរ - Necropolis "អក្សរសាស្ត្រភាគច្រើននៅលើទីបញ្ចុះសពក្រុមហ៊ុន Volkovsky ដែលអ្នកនិពន្ធរុស្ស៊ីជាច្រើនបានរកឃើញជំរកចុងក្រោយ។ ខ្ញុំបានបញ្ចុះ Zoshchenko ក្នុង Sestretetsk នៅឯទីបញ្ចុះសពក្នុងស្រុក។ សាក្សីបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកអះអាងថានៅចំពោះមុខលោក Mikhail Zoshchenko ដែលជាការអាប់អួរក្នុងជីវិតស្នាមញញឹមត្រូវបានទាយ។

ធីត្យាបុមបាហ្វិច

• រឿងរ៉ាវនិងជញ្ជាំង "ខុសគ្នា"
• រឿងរ៉ាវរបស់ណាហ្សាលីលីសលោកស៊ីលីប្រូវូវកា
• មនុស្សភ័យ
• រឿងរ៉ាវមនោសញ្ចេតនា
• សំបុត្រទៅអ្នកនិពន្ធ
• បានប្រគល់យុវជនវិញ
• គម្រោងរីករាយ (គំនិតរីករាយសាមសិប)
• គំនិតរីករាយ
• andre រដ្ឋអមតៈ
• ជីវិត​ឯកជន
• សៀវភៅពណ៌ខៀវ
• រឿងទី 6 ផ្លែបៃគីន
• ព្រះអង្គម្ចាស់ខ្មៅ
• ការផ្ដន្ទាតោស
• លីលីនិងមីង
• រឿងរ៉ាវសម្រាប់កុមារ
• រឿងរ៉ាវអំពីលេនីន
• មុន​ថ្ងៃរះ