ជីវប្រវត្តិ
លោក Mikhail Ninatayev អ្នកដែលបានចូលរួមក្នុងសង្គ្រាមស្នេហាជាតិដ៏អស្ចារ្យបានក្លាយជាអ្នកល្បីល្បាញដោយសារការរត់គេចខ្លួនពីក្រោមច្រមុះរបស់ជនជាតិអាឡឺម៉ង់។ ចំពោះការលេចធ្លោដែលលេចធ្លោគាត់បានទទួលបទបញ្ជាពីវីរបុរសនៃសហភាពសូវៀត។កុមារភាពនិងយុវវ័យ
Mikhail Petrovich កើតនៅរដូវក្តៅឆ្នាំ 1917 នៅក្នុងភូមិ Torbeevo ដែលនៅពេលនោះគឺជាផ្នែកមួយនៃខេត្ត TamboV ។ ដោយសញ្ជាតិគាត់គឺជា Mokshanin ។ ក្រៅពីគាត់មានកូន 12 នាក់ក្នុងគ្រួសារ។ ទោះបីជីវិតមានការលំបាកក៏ដោយឪពុករបស់គ្រួសារពេត្រុស Timofeevich បានធ្វើការពេញមួយជីវិតរបស់គាត់គាត់គឺជាបុរសម្នាក់ដែលបានធ្វើការឱ្យម្ចាស់ដី។ ម្តាយរបស់អ័គីលីណាឌីមីដធៀរបានដឹកនាំកសិដ្ឋាននិងចិញ្ចឹមកូន។
ទោះបីជា Mikhail បានសិក្សានៅសាលាយ៉ាងល្អក៏ដោយបញ្ហាបានកើតឡើងជាមួយនឹងឥរិយាបថរបស់ក្មេងប្រុសនេះ។ ប៉ុន្តែនៅពេលមួយតួអក្សររបស់គាត់បានផ្លាស់ប្តូរ។ វាបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការប្រជុំជាមួយអ្នកបើកយន្តហោះដែលបានទៅលេងភូមិតាមយន្ដហោះ។ ឃើញគាត់បុរសវ័យក្មេងនេះបានសួរពីរបៀបដើម្បីទទួលបានវិជ្ជាជីវៈបែបនេះ។ អ្វីដែលឆ្លើយតបបានទទួលអ្វីដែលអ្នកត្រូវរៀន, ក្លាហាន, កីឡានិងមានសុខភាពល្អ។
ចាប់ពីពេលនេះតនាពិកទី 9 គ្រប់ពេលវេលាដែលឧទ្ទិសដល់កីឡានិងការសិក្សាហើយបន្ទាប់ពីថ្នាក់ទី 7 បានទៅកាហ្សានសម្រាប់ការចូលរៀននៅសាលាបច្ចេកទេសអាកាសចរណ៍។ ដូច្នេះនៅក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់យុវជននោះប្រវត្តិនៃការបង្កើតអ្នកបើកយន្តហោះនាពេលអនាគតបានលេចចេញមក។ តាមរយៈការដាក់ស្នើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទៅកាន់សាលារៀនលោក Mikhail បានតំណាងឱ្យវិធីអភិវឌ្ឍការគ្រប់គ្រងយន្តហោះ Aza រួចហើយដោយសារតែមានភាពច្របូកច្របល់ជាមួយក្រដាសដោយមានកំហុសគាត់បានចុះឈ្មោះចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យទឹកទន្លេដែលគាត់នៅតែមាន។ ប៉ុន្តែក្តីសុបិន្តរបស់បុរសនោះមិនមានភាពរសាត់ទេ។
ពេលខ្លះគាត់ត្រូវចំណាយពេលក្នុងថ្នាក់ម៉ូទ័ររឺខ្យល់អាកាសក្លឹបក្លឹបហើយនៅពេលព្រឹកដើម្បីរត់ចូលសាលារៀន។ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានបានកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះនៅពេលដែលយុវជននោះជាលើកដំបូងនៅលើមេឃ។ ពិតការហោះហើរលើកដំបូងបានកើតឡើងចំពោះគ្រូប៉ុន្តែនេះមិនបានកាត់បន្ថយចំណាប់អារម្មណ៍របស់មីកាក្រាលទេ។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាបច្ចេកទេសទន្លេ N9ayev ចូលក្នុងសាលាអាកាសចរណ៍អ័រែនបឺក - លើកនេះគាត់បានរំ the កថាជាជីវិតដែលមានសុភមង្គលបំផុតនៃជីវិត។ ក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលគាត់មិនបានខកខានមេរៀនណាមួយទេសូមអានបានច្រើនហើយបានបណ្តុះបណ្តាលយ៉ាងឧស្សាហ៍។ នៅពេលដែលការសិក្សាបានបញ្ចប់ក្តីសុបិន្តរបស់កុមារចំពោះយុវជនម្នាក់បានក្លាយជាការពិតគាត់បានក្លាយជាអ្នកបើកបរអ្នកបើកយន្តហោះយោធា។ ក្នុងយុវវ័យរបស់គាត់គាត់ត្រូវបម្រើការដំបូងនៅទីក្រុងតូរូកហើយក្រោយមកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅ Mogilev ។
នៅដើមដំបូងកូន 12 នាក់ក្រុមគ្រួសារទី 9 បានបន្សល់ទុកតែ 8 នាក់ប៉ុណ្ណោះហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាបានចូលរួមចំណែកក្នុងការការពារមាតុភូមិ។ បងប្អូន 4 នាក់លោក Mikhail បានស្លាប់នៅខាងមុខក្មេងៗឯទៀតក៏បានចាកចេញពីជីវិតរបស់ពួកគេដោយមិនរស់រានមានជីវិតមុនអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំចាស់។
សេវាយោធា
នៅខែមិថុនាឆ្នាំ 1941 និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាអាកាសចរណ៍អ័រណបបានឆ្ពោះទៅមុខហើយបន្ទាប់ពី 2 ថ្ងៃគាត់បានបើកគណនីប្រយុទ្ធមួយដោយចុចលើអ្នកបំផ្ទុះគ្រាប់បែករបស់គូប្រជែងនៅមីន។ divyineva មាននិងការចាកចេញដែលទទួលបានជោគជ័យផ្សេងទៀត។ អ្នកបើកយន្តហោះរួមជាមួយនឹងការដឹកនាំផ្សេងទៀតដែលបានហៅទៅទីក្រុងមូស្គូសម្រាប់ការការពារវិធីសាស្រ្តរបស់ក្រុមជម្រើសជាតិ។
ក្នុងកំឡុងពេលប្រតិបត្តិការយោធាបន្ទាប់នៅលើយន្តហោះយ៉ាក់ -1 អ្នកបើកយន្តហោះបានស្ទាក់ចាប់សត្រូវដែលនឹងកំណត់បន្ទុកដែលស្លាប់នៅលើរដ្ឋធានី។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយបុរសម្នាក់មិនតែងតែមានសំណាងទេ។ នៅពេលដែលគាត់បានទទួលការចាត់តាំងយោធានៅពេលត្រឡប់មកពីការវាយប្រហារនៃហ្វាសសតលអ្នកបំផ្ទុះគ្រាប់បែកត្រូវបានវាយប្រហារ។ គូប្រជែង "ជុនឃឺ" មួយនៅតែត្រូវបានបាញ់ទម្លាក់ទោះយ៉ាងណាយន្ដហោះ Nestiyev បានរងទុក្ខ។ អ្នកបើកយន្ដហោះបានចុះចតទោះបីមានមុខរបួសចូលក្នុងជើងខាងឆ្វេងក៏ដោយ។ ដូច្នេះ Mikhaul Petrovich បានធ្លាក់ចូលមន្ទីរពេទ្យហើយក្រោយមកការសម្រេចចិត្តជាផ្លូវការរបស់គណៈកម្មាធិការវេជ្ជសាស្រ្តត្រូវបានកំណត់នៅក្នុងអាកាសចរណ៍ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ។
មួយរយៈក្រោយមកទី 2ites ធ្វើការដែលជាផ្នែកមួយនៃកងវរសេនាធំនៃអ្នកបំផ្ទុះគ្រាប់បែកពេលយប់បន្ទាប់មកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅអាកាសចរណ៍អនាម័យ។ ហើយមានតែនៅឆ្នាំ 1944 បន្ទាប់ពីបានជួបជាមួយ Alexander Tscheshkin គាត់បានត្រលប់មករកយុទ្ធភូមិវិញ។ បន្ទាប់ពីជាងមួយដងខ្ញុំបានលើកឡើងយន្តហោះរបស់ខ្ញុំនៅលើអាកាសខណៈដែលនៅក្នុងឋានៈជាឧក្រិដ្ឋជនជាន់ខ្ពស់ដែលមានចំនួនសរុបនៃ Mikhail Petrovich បានធ្លាក់ចុះយន្តហោះសត្រូវ 9 គ្រឿង។
នៅខែកក្កដាឆ្នាំ 1944 ជោគវាសនារបស់ devytayev គឺស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់សត្រូវ។ ការធ្វើដំណើរចេញទៅក្រៅបានគាត់បានបាញ់ទម្លាក់យន្តហោះអាឡឺម៉ង់នៅភាគខាងលិចពីទីក្រុង Gorokhov របស់អ៊ុយក្រែនដែលបានរងរបួសហើយយន្ដហោះរបស់គាត់បានឆាបឆេះ។ អ្នកបើកយន្តហោះនាំមុខនាំមុខរបស់លោកវ្ល៉ាឌីមូវបានបញ្ជាឱ្យរឿងនេះចាកចេញពីយន្តហោះដែលមានឆ័ត្រយោង។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ក្រុមអ្នកបើកយន្តហោះត្រូវបានចាប់យក។
ការចាប់យកនិងការរត់គេចខ្លួន
នៅពេលដែលនៅក្នុងដៃរបស់ហ្វាស៊ីស្យូសចំនួនលេខ 9 គឺត្រូវបានបញ្ជូនទៅការលុបបំបាត់កម្មវិធី ABVE ហើយក្រោយមកទៀតនៅក្នុងជំរុំរបស់អ្នកទោស LoDzian ។ គ្រប់ពេលវេលាដែលបានទទួលការសម្លុតធ្វើបាបការធ្វើទារុណកម្មនិងភាពអត់ឃ្លានអ្នកទោសដែលអ្នកទោសដែលបានបញ្ចូលគ្នានៃអ្នកបើកយន្តហោះសង្គ្រាមបានគ្រោងនឹងរត់គេចខ្លួនដែលបានរត់គេចខ្លួន។
បន្ទាប់ពីពួកគេត្រូវបានគេចាប់បានក្រុមទាំងមូលត្រូវបានគេប្រកាសថាគ្រាប់បែកអត្តឃាតត្រូវបានបញ្ជូនទៅជំរុំ Zacmenhausen ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលចេញមកនៅទីនោះដោយមានស្ថានភាពនេះបានឈានដល់ការស្លាប់ត្រឹមត្រូវប៉ុន្តែ Mikhail Petrovich បានគ្រប់គ្រងដើម្បីរស់រានមានជីវិត។ ការធ្វើឱ្យជាងកាត់សក់នៃជំរុំនេះអ្នកស្រុកទី 9 បានជឿជាក់ថាចំនួននេះត្រូវបានជំនួសនៅលើអាវធំដូច្នេះគាត់បានផ្លាស់ប្តូរស្ថានភាព "គ្រាប់បែកអត្តឃាត" ហើយបានក្លាយជាការពិន័យ "ដែលលែងគំរាមកំហែងដល់ការស្លាប់ទៀត។
រួមគ្នាជាមួយនឹងចំនួនដែលបានផ្លាស់ប្តូរនិងឈ្មោះដែលគាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកោះដែលបានប្រើ។ នៅកន្លែងនេះអាវុធកាតព្វកិច្ចធ្ងន់មួយត្រូវបានបង្កើតឡើងដែលយោងទៅតាមហ្វាស៊ីសគឺដើម្បីជួយពួកគេឱ្យកម្ចាត់សត្រូវយើងកំពុងនិយាយអំពីរ៉ុក្កែតផ្លោងនិងស្លាប។ អ្នកដែលមកកោះនេះមិនត្រូវបានត្រឡប់មកវិញនៅរស់ទេ។ ដូច្នេះអ្នកទោសអ្នកទោសគំនិតនៃការរត់គេចថ្មី។
ក្រុមមនុស្ស 10 នាក់ដែលរួមមាន Mikhail Petrovich បានកើនឡើងយន្តហោះនៅលើអាកាសយានដ្ឋានក្បែរនោះនៃ Pnunude ។ អ្នកបើកយន្តហោះ Soviet បានយកការសាកល្បងប្រឆាំងនឹងខ្លួនគាត់។
បន្ទាប់ពីការលួចប្លន់អ្នកបំផ្ទុះគ្រាប់បែកមួយត្រូវបានបញ្ជូនទៅអ្នកទោសដែលបានទទួលភារកិច្ចដើម្បីផ្តួលរំលំ "ហែល" ឯកោ "។ ហើយទោះបីជាអ្នកបើកយន្តហោះដែលមានបទពិសោធអង្គុយសម្រាប់ដៃចង្កូតក៏ដោយក៏អ្នករត់គេចខ្លួនមិនអាចបំផ្លាញបានដែរ។ និងផ្នែកខាងមុខនៃផ្នែកខាងមុខយន្តហោះ Nestiyev ត្រូវបានវាយប្រហារដោយកាំភ្លើងប្រឆាំងយន្តហោះ Soviet ។
ទោះបីជាមានការលំបាកក៏ដោយបុរសនោះបានដាក់យន្តហោះមួយនៅលើទឹកដីនៃផ្នែកសិល្បៈប៉ូឡូញ។ Mikhail Petrovich បានរក្សាទុកសង្រ្គោះបុរសនីនណាតហើយបានផ្តល់ព័ត៌មានសំខាន់ៗជាយុទ្ធសាស្ត្រអំពីមជ្ឈមណ្ឌលអាឡឺម៉ង់សម្រាប់ការផលិតអាវុធមីស៊ីល។ ហើយបន្ទាប់មកទៀតថែមទាំងបានផ្តល់កូអរដោនេពិតប្រាកដតាមបណ្តោយឆ្នេរនៃរុក្ខជាតិចាប់ផ្តើម។ ពួកគេត្រូវបានត្រួតពិនិត្យនិងបានបញ្ជាក់ហើយក្រោយមកទៀតពីលើអាកាសបានវាយប្រហារកោះនៃការប្រើ។
ដូចអ្នកទោសដណ្តើមពានរង្វាន់ដទៃទៀតដែលបានវិលត្រឡប់មកទឹកដីនៃសហភាពសូវៀតលោក Mikhail Devyatayeva ត្រូវបានដាក់នៅក្នុងជំរុំត្រួតពិនិត្យនិងត្រង NKVD ហើយបន្ទាប់ពីការផ្ទៀងផ្ទាត់ត្រូវបានបញ្ចប់ដែលបានផ្ញើទៅសេវាកម្មនេះនៅក្នុងកងទ័ពក្រហម។
ក្រោយមកអ្នកបង្កើតរ៉ុក្កែតដ៏ល្បីល្បាញនៃឧស្សាហកម្មរ៉ុក្កែតនិងអវកាសរបស់សហភាពសូវៀតរបស់ប្រទេសសឺវីនកូឡុលបានរកឃើញ Mikhail Petrovich ហើយបានកោះហៅអាកាសយានដ្ឋានដែលគាត់បានធ្វើម៉ូតូប្លន់យកយន្តហោះ។ នៅនឹងកន្លែងអ្នកបើកយន្តហោះបានបង្ហាញគាត់ពីកន្លែងដែលថ្នាំងរ៉ុក្កែតនិងកន្លែងដែលពួកគេបានចាប់ផ្តើម។ សម្រាប់ជំនួយដែលបានផ្តល់និងភាពល្អឥតខ្ចោះនៅឆ្នាំ 1957 Nestiyev បានទទួលងារជាវីរជននៃសហភាពសូវៀតរបស់ USSR ។
នៅចុងបញ្ចប់នៃអរិភាព Mikhail Petrovich បានវិលត្រឡប់មកទីក្រុងកាហ្សាណ៍វិញហើយបានចាប់ផ្តើមអភិវឌ្ឍអាជីពមួយនៅតាមដងទន្លេតាមដងទន្លេកាហាន់។ មានសញ្ញាប័ត្ររបស់ប្រធានក្រុមនាវារបស់នាវារួចហើយបន្ទាប់ពីពីរបីឆ្នាំក្រោយមកគាត់បានក្លាយជាប្រធានក្រុមទូក។
ជីវិតឯកជន
ទោះបីជាមានយោធាធុនធ្ងន់និងក្រោយសង្គ្រាមក៏ដោយជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វីរបុរសគឺល្អ។ ភរិយារបស់អ្នកបើកយន្តហោះបានក្លាយជា Faina Hatullovna ដែលបានផ្តល់កំណើតឱ្យប្តីប្រពន្ធបីនាក់ - កូនប្រុសពីរនាក់និងកូនស្រី។ ហើយទោះបីអាពាហ៍ពិពាហ៍រឹងមាំក៏ដោយក៏ស្ដ្រីនោះច្រណែននឹងសេចក្ដីដែលជាទីស្រឡាញ់នោះដែរ។ យ៉ាងណាមិញនៅពេលដែលគាត់មានភាពល្បីល្បាញសម្រាប់សហភាពសូវៀតទាំងមូលស្ត្រីជារឿយៗបានសរសេរមកគាត់។ រួចទៅហើយនៅអាយុចាស់ប្តីប្រពន្ធបានសារភាពថាប្រពន្ធរបស់គាត់នឹងមិនធ្វើពាណិជ្ជកម្មសម្រស់ផ្សេងទៀតទេ។
នៅឆ្នាំ 1946 ស្ត្រីម្នាក់បានផ្តល់កំណើតដល់កូនដំបូងដែលមានឈ្មោះថា Alexei ។ ដើម្បីសិក្សាគាត់បានជ្រើសរើសវេជ្ជសាស្ត្របានធ្វើការនៅក្នុងគ្លីនិកភ្នែកដោយអ្នកជំនាញខាងថ្នាំសន្លប់ហើយក្រោយមកបានក្លាយជាបេក្ខជននៃវិទ្យាសាស្ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ។ បន្ទាប់ពី 5 ឆ្នាំបងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះអាឡិចសាន់ឌឺកើតមកដែលបានជ្រើសរើសវិស័យនេះផងដែរ។ ឪពុកកំពុងធ្វើការនៅវិទ្យាស្ថានវេជ្ជសាស្ត្រកាហ្សានហើយក៏បានក្លាយជាបេក្ខជននៃវិទ្យាសាស្ត្រវេជ្ជសាស្ត្រផងដែរ។
កូនស្រីរបស់ Ninatova កើតនៅឆ្នាំ 1957 ។ Nael មិនបានដើរតាមគន្លងរបស់បងប្អូនទេថាទេពកោសល្យរបស់នាងបានបើកនៅតំបន់ផ្សេងទៀត។ ក្មេងស្រីដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីកាហ្សានអភិរក្សនិងនៅក្នុងសាលាល្ខោនបានបង្រៀនតន្រ្តី។
បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោក Mikhail Petrovich បានសរសេរសៀវភៅនេះថាបានគេចពីស្ថាននរកដ៏រស់រវើកបំផុតនៃការស្នាក់នៅក្នុងជំរុំនៃការស្លាប់របស់អាឡឺម៉ង់ហើយក៏ប្រាប់រឿងរ៉ាវនៃការរត់គេចខ្លួនដែរ។ នៅលើក្របនៃសៀវភៅបានបង្ហោះរូបថតរបស់ ninthyev ដែលឆ្លងកាត់ខ្សែភ្លើងលួស។
សេចក្ដីស្លាប់
រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ Mikhail Finialvayev បានរស់នៅក្នុងតំបន់កាហាន់ហើយមានសុខភាពរបស់គាត់បានធ្វើសង្គ្រាមក្នុងសង្គ្រាមបានធ្វើការខណៈពេលដែលកម្លាំងត្រូវបានអនុញ្ញាត។ នៅរដូវក្តៅឆ្នាំ 2002 គាត់ថែមទាំងបានមករកប្រទេសដែលធ្លាប់ធ្វើផ្លូវរត់គេចខ្លួនបានរួចផុតពីការរត់គេចខ្លួន។ មានថតឯកសារមួយអំពីភាពអស្ចារ្យនៃការឈ្លោះប្រកែកគ្នា។
ក្នុងខែវិច្ឆិកាឆ្នាំដដែល Mikhail Petrovich បានស្លាប់ដែលជាមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការស្លាប់មិនត្រូវបានគេដឹងប្រហែលជាអាយុ (85 ឆ្នាំ) និងជំងឺហារីសារបានចូលរួមចំណែក។
នៅក្នុងការចងចាំរបស់វីរបុរស - អ្នកបើកយន្តហោះក្នុងមួយជីវិតរបស់គាត់បន្ទាប់ពីការស្លាប់មិនមែនខ្សែភាពយន្តឯកសារណាមួយត្រូវបានដកចេញនោះទេ។ ក្នុងចំណោមពួកគេ "ចាប់និងបំផ្លាញ" មិនមែនជាការពិតទេ។ ស្នាដៃរបស់អ្នកបើកយន្តហោះសូវៀត "និងអ្នកដទៃ។
រង្វាន់
- លំដាប់នៃវីរបុរសនៃសហភាពសូវៀត
- លំដាប់នៃ Lenin
- លំដាប់នៃបដាក្រហម
- លំដាប់នៃសង្គ្រាមស្នេហាជាតិ
- មេដាយ "ដើម្បីទទួលបានជ័យជំនះលើប្រទេសអាឡឺម៉ង់ក្នុងសង្គ្រាមស្នេហាជាតិដ៏អស្ចារ្យឆ្នាំ 1941-1945" ។
- មេដាយ zhukov
- មេដាយ "សម្រាប់ការការពារទីក្រុងមូស្គូ"
- មេដាយ "ពលកម្មជើងចាស់"
- បញ្ជាទិញ "សម្រាប់មតិយោបល់ទៅមាតុភូមិ"
- ពលរដ្ឋកិត្តិយសនៃសាធារណរដ្ឋម៉ូសឌីវី