Boris Pasternak - Æviágrip, mynd, persónulegt líf, ljóð, verk, dauða

Ævisaga

Boris Leonidovich Pasternak er einn af fáum meistara orðanna veitt Nóbelsverðlaunin. Ljóð hans og þýðingar kom inn í Golden Fund Rússlands og erlendra bókmennta.

Boris Pasternak fæddist 29. janúar 1890 í Moskvu í greindri fjölskyldu. Móðir - píanóleikari, þar sem ferilinn hófst í Odessa, þar sem fjölskyldan flutti fyrir fæðingu Boris. Faðir er listamaður og meðlimur í Listaháskóla. Sumir af málverkum hans voru keyptir af fræga verndari fyrir Tretyakov galleríið. Faðir Boris var vinur LVOM Nikolayevich Tolstoy og þátt í að sýna bækurnar sínar. Boris var frumgetinn, eftir honum, voru þrír fleiri börn í fjölskyldunni.

Frá barnæsku umkringdu skáldið skapandi andrúmsloftið. Foreldrahúsið var opnað fyrir mismunandi orðstír. Óskað gestir í henni voru Lion Tolstoy, tónskáld Scriabin og Rakhmaninov, listamenn Ivanov, Polenov, Nesterov, GE, Levitan og aðrar frægir persónuleika. Samskipti við þá gætu ekki haft áhrif á framtíðar skáldið.

Stórt vald fyrir strákinn var scriabin, undir áhrifum tónskáldsins í langan tíma var hann ástríðufullur um tónlistina og dreymdi um að fara í fótspor kennarans. Boris lærir að fullkomlega, lýkur íþróttahúsinu með gullverðlaun. Í samsíða lærir í Conservatory.

Í ævisögu Pasternak voru endurteknar aðstæður þegar hann þurfti að velja, og þetta val var oft flókið. Fyrsta slík ákvörðun var synjun um tónlistar feril. Eftir ár, útskýrir hann þetta ástand í fjarveru algerrar heyrnar. Markviss og duglegur, allt sem hann gerði, leiddi til algera fullkomnunar. Boris áttaði sig á því, þrátt fyrir óendanlega ást á tónlist, gat hann ekki náð hæð sinni á tónlistarsvæðinu.

Árið 1908 verður það nemandi við Jurfak Moscow University, ári síðar þýdd í heimspekilegan deild. Samkvæmt öllum greinum hefur hann ljómandi áætlanir, og árið 1912 fer hann inn í Háskólann í Margburg. Í Þýskalandi spáir Pasternak vel feril, en alveg óvænt hann ákveður að verða skáldur og ekki heimspekingur.

Fyrstu skref í sköpunargáfu

Sýnishorn penna fellur fyrir 1910. Fyrsta ljóðin hans eru skrifuð undir farmi með fjölskyldu sinni til Feneyja og synjun ástkæra stúlkunnar, sem hann gerir tilboð. Einn af samstarfsmönnum hans skrifar að í formi var það ljóð barna, en í merkingu mjög þroskandi. Eftir að hafa farið aftur til Moskvu verður það aðili að bókmenntahringunum "Lyrics" og "Musaget", þar sem hann les ljóðin sín. Í fyrstu felur tákn hans og framúrskarandi hann, en síðar velur hann slóðina óháð bókmenntum.

1913-1914 - ár eru fyllt með mörgum skapandi atburðum. Nokkrir ljóðir hans hafa verið birtar, safn ljóðanna "Twin í skýjum" kom út. En skáldið er krefjandi á sjálfum sér, hann telur sköpun sína ekki nóg. Árið 1914 hittir hann Mayakovsky, sem hefur mikil áhrif á Pasternak á Pasternak.

Árið 1916 býr Pasternak í Perm Province, í Ural þorpinu Vsevolodo-Vilva, þar sem hann er boðið af framkvæmdastjóri efnaplöntur Boris Zbarsky. Verk á skrifstofuaðstoðarmanni við viðskiptaskilríki og stunda viðskipti og reikningsskil. Samkvæmt víðtækum áliti, Yuurchatin frá fræga skáldsögunni "Dr. Zhivago" er frumgerð af Perm. Heimsóknir The Berezniki Soda Plant við Kame. Undir því sem hann sá í bréfi til S. P. Bobrov kallar álverið og byggð undir evrópsku sýnishorninu "Little Industrial Belgía".

Sköpun

Sköpun er ótrúlegt ferli. Fyrir suma, það er létt og skemmtilegt, fyrir aðra - vinnu, sem krefst mikillar viðleitni til að ná því markmiði og ná fullkomnun. Boris tilheyrði seinni flokki fólks. Frá miklum verkum, vandlega honing setningar og rím. Safnið "systir mín er líf", sem kom út árið 1922, telur hann fyrsta afrek hans á bókmenntavelli.

Áhugavert, jafnvel forvitinn staðreynd ævisaga var samband hans við Sergey Yesenin, sem líkaði ekki við verk Pasternak. Á þessum grundvelli var samband þeirra breytt í opið árekstra. Einu sinni barstur gerðist á milli skálda. Það eru áhugaverðar minningar um Katheva, þar sem Yesenina kallar hann "Korolevich" og Pasternak "Milat".

"Korolovyza hélt greindur mulatto fyrir brjóst með annarri hendi, og hinn reyndi að gefa það í eyrað hans, en mulat - á gönguskynjun þessara ára, svipað Araba og á hestinum með logandi andliti, í fluttri jakka Með bitnum hnöppum með greindur óhagkvæmni, var hann stilltur til að pota korívichy hnefann í skarlati sem hann gat ekki náð árangri. "

Á áttunda áratugnum er fjöldi mikilvægra atburða: Útflutningur foreldra til Þýskalands, hjónaband Evgenia Lurie, fæðingu sonarins, birtingu nýrra söfn og ljóð.

Soviet heimild

Snemma á sjöunda áratugnum viðurkennir Pasternak og starf hans kraft. Söfn ljóðanna eru prentuð árlega, árið 1934 talar hann með ræðu á þinginu í stéttarfélagi rithöfunda. Það er talið besta skáldið í Sovétríkjunum. Árið 1935 fer það til Parísar til alþjóðastofnunar rithöfunda. A taugabilun á sér stað á ferðinni, rithöfundurinn kvartar um svefnleysi og uppnámi taugar.

Á sama ári stendur Pasternak fyrir soninn og eiginmann sinn, Anna Akhmatova, sem var handtekinn og gaf síðan út Stalín eftir bréf hans. Í þakklæti í desember 1935 sendir skáldið Stalín sem gjöf bók með þýðingar á texta Georgíu skáldsögu. Í meðfylgjandi bréfi, takk hann fyrir "eldingar frelsun ættingja Akhmatova."

Í janúar 1936 birtingu tveggja ljóðanna hans, þar sem hann dáist að I. V. Stalín. Þrátt fyrir viðleitni, gerði kraftur fólksins ekki fyrirgefið pasternak fyrir bæn sína fyrir ættingja þeirra Ankhmatova, sem og vörn Gumilyov og Mandelstam. Árið 1936 er það nánast fjarlægt úr bókmenntafræðilegu lífi, sakaður um fjarska frá lífinu og mistökum heimssýn.

Þýðingar á

Pasternak hlaut frægðina ekki aðeins sem skáld, heldur einnig sem skipstjóri að þýða erlend ljóð. Í lok 1930s er hlutfall forystu landsins að breytast til persónuleika hans, verk eru ekki prentuð og það er án lífsviðurværi. Þetta veldur skáldinu til að vísa til þýðingarinnar. Til þeirra vísar Pasternak til sjálfbærs listaverksins. Hentar til að vinna með sérstakri umönnun, reyna að gera það fullkomið.

Það byrjar að vinna að þýðingu árið 1936, í landinu í Peredelkino. Málsmeðferð Pasternak eru talin jöfn frumrit af miklum verkum. Yfirfærslur verða fyrir honum ekki aðeins tækifæri til að innihalda fjölskyldu við ofsóknir, heldur einnig á þann hátt að framkvæma sig sem skáld. Þýðingar Shakespeare er gerður af Boris Pasternak varð klassískt.

War.

Sem afleiðing af meiðslum barnsins er það ekki háð virkni. Lost til hliðar skáldið gat líka ekki. Endar námskeiðin, fær stöðu hernaðarritunar og fer að framan. Eftir að koma aftur skapar það hringrás þjóðrækinn ljóð.

Í postwar árin virkar það mikið, fjallar um þýðingar, þar sem þau eru eini tekjurnar. Ljóð skrifar smá - allur tími hans notar fyrir þýðingar og skrifar nýtt skáldsögu, virkar á þýðingu "Faust" Goethe.

"Dr. Zhivago" og gras

Bókin "Dr. Zhivago" er ein mikilvægasta verk skáldsins í Prosa, á margan hátt er það sjálfstætt skáldsaga, þar sem Pasternak í tíu ár. The frumgerð aðalpersónan í skáldsögunni var kona hans Zinaida Pasternak (Nigauz). Eftir útliti Olga Ivinskaya í lífi sínu, nýja tónlist skáldsins, vinnur í bókinni miklu hraðar.

Sagan af skáldsögunni hefst frá upphafi aldarinnar og endar með mikilli þjóðrækinn stríðinu. Nafn bókarinnar eins og ég skrifaði það. Í fyrstu var hún kallað "strákar og stelpur", þá "kerti brennt" og "engin dauða".

Fyrir sannarlega sögu og eigin líta á atburði þessara ára, var rithöfundurinn grimmur meiðsli og Dr. Zhivago er ekki viðurkennt sem forystu landsins. Í Sovétríkjunum var skáldsagan ekki prentað, en reisn hans var vel þegin erlendis. Birt á Ítalíu árið 1957 Roman "Dr. Zhivago" fékk flot af áhugasömum umsögnum lesenda og varð alvöru tilfinning.

Árið 1958 er Nóbelsverðlaunin veitt Pasternak. Skáldsagan er þýdd á tungumál af mismunandi löndum og gildir um friði, sem birt var í Þýskalandi, Bretlandi og Hollandi. Sovétríkin hafa ítrekað gert tilraunir til að fjarlægja handritið og banna bókina, en það varð sífellt vinsæll.

Viðurkenningin á hæfileikum ritstæðunnar af heimssamfélaginu verður mesta gleði og sorg á sama tíma. Aukin meiðsli, ekki aðeins kraftur, heldur einnig samstarfsmenn. Aðgengilegar rallies eru haldnar á verksmiðjum, í stofnunum, í skapandi stéttarfélögum og í öðrum stofnunum. Sameiginleg bréf eru tekin upp með kröfu um að refsa skáldinu.

Þeir bauð að senda það frá landinu, en skáldið var ekki ímyndað sér án heimalands síns. Hann lýsir bitur reynslu sinni á þessu tímabili í Nobel Prize Poem (1959), einnig birt erlendis. Undir þrýstingi massa herferðarinnar frá verðlauninu, neyddist hann til að neita, og hann var næstum sakaður um landráð með versi. Boris Leonidovich útilokar Union Sovétríkjanna, en hann er enn í Litfond, heldur áfram að birta og fá gjöld.

Ljóð

Í versum snemma tímabilsins er áhrif táknmál áberandi. Þeir einkennast af flóknum rímum, óskiljanlegum myndum og samanburði. Í stríðinu breytist stíl hans verulega - ljóð eru að verða auðvelt, skiljanlegt og auðvelt að lesa. Þetta er sérstaklega einkennandi fyrir stutt ljóð, svo sem "mars", "vindur", "Hmel", "Hamlet". The snillingur af Pasternak er að jafnvel lítil ljóð hans innihalda veruleg heimspekileg merking.

Verkið sem skrifað var árið 1956 tilheyrir seint tímabilinu sínu þegar hann bjó og starfaði í Peredelkino. Ef fyrsta ljóðin hans voru glæsileg, þá birtist síðar félagsleg stefnumörkun í þeim.

Uppáhalds þema skáldsins er eining mannsins og náttúrunnar. "Júlí" er dæmi um frábæra Lyrics Lyrics, þar sem hann dáist að heilla einn af fallegustu mánuðum ársins.

Í síðasta lagi hans mun safn hans koma inn í ljóðið "Snjór fer", skrifuð árið 1957. Verkið samanstendur af tveimur hlutum: landslagskýringar og heimspekilegar hugsanir um merkingu lífsins og tíðni þess. The winged verður línan "og lengsta öld varir dag" frá ljóðinu "eintölu dögum" (1959), sem einnig kom inn í síðasta samantekt.

Einkalíf

Boris Pasternak er Ævisaga getur ekki verið lokið án þess að lýsa persónulegu lífi sínu. Skáldið var gift tvisvar, í fyrsta sinn - í æsku sinni, í annað sinn - í fullorðinsárum. Þriðja ást hans var.

Allir konur hans voru muses, gaf hamingju og voru ánægðir með hann. Skapandi, hrifinn af náttúrulegu, drukkna í gegnum brún tilfinningarinnar var orsök óstöðugleika í persónulegum samböndum. Hann fór ekki niður til að svíkja, en gat ekki verið trúr ein eini kona.

Fyrsta konan hans Evgeny Lurie var listamaður. Hann hitti hana árið 1921 og talið þá táknrænan fund. Á þessu tímabili lýkur Pasternak verkinu á sögunni um "barnæsku Luverx", heroine sem var útfærsla myndar ungs listamanns. Heroine verksins var einnig kallað Evgenia. Delicacy, eymsli og fágun voru á óvart sameinuð í því með markviss og sjálfstrausti. Stúlkan verður kona hans og músin.

Fundur með henni í sál skáldsins olli ótrúlega lyftu. Boris var sannarlega hamingjusamur, þeir fæddust frumgetinn - sonur Eugene. Sterk gagnkvæm tilfinning á fyrstu árum hjónabandsins var slétt með erfiðleikum, en með tímanum sem fátækt og alvarleiki lífs 20s endurspeglast á fjölskyldu sinni vellíðan. Eugene leitast við að koma til framkvæmda sem listamaður, þannig að fjölskyldan varðar Pasternak tók við.

Sambönd spillt þegar skáldið byrjar að vera í samræmi við Marina Tsvetaeva, sem veldur brennandi öfund konu hans, sem í uppnámi tilfinningar fer til Þýskalands til foreldra Pasternaks. Síðar mun hún neita að selja skapandi hæfileika sína og vígja að vísu sjálfum sér til fjölskyldunnar. En á þessum tíma birtist skáldið nýtt elskaða - Zinada Negauz. Hún er aðeins 32, hann er nú þegar 40, eiginmaður hennar og tvö börn.

Nehigauses - fullt andstæða fyrstu konunnar. Hún er góð húsmóður og án þess að hvíla sé til fjölskyldunnar. Það hafði ekki hreinsun sem felst í fyrstu konunni, en hann varð ástfanginn af henni í hnotskurn. Hjónaband og börn valdir skáld ekki stöðva, hann vill vera með henni, í bága við allt. Þrátt fyrir að skilja, hjálpaði Pasternak alltaf fyrrverandi fjölskyldu sinni, studd samskipti við þá.

Annað hjónabandið var líka ánægð. Hugsandi kona veitti frið og þægilegum aðstæðum fyrir vinnu. Seinni sonur skáldsins - Leonid fæddist. Eins og við fyrstu konuna stóð hamingja aðeins meira en tíu ár. Þá byrjaði maðurinn að seinka í redelo og stunda smám saman frá fjölskyldunni. Með hliðsjón af kælingu fjölskyldusamskiptum, á ritstjórnarskrifstofunni "New World", hittir hann nýjan Muse og ritstjóra Olga Ivinskaya Magazine.

Boris vildi ekki yfirgefa konu sína, svo endurtekið að reyna að brjóta sambandið við Olga. Árið 1949, fyrir snertingu við valið skáld, er Ivinskaya handtekinn og send í 5 ár til búðarinnar. Í þessum ár hjálpar hann móður sinni og börnum - tekur til og tryggir fjárhagslega.

Þungar prófanir hafa áhrif á heilsu hans. Árið 1952 finnur hann sig á sjúkrahúsi með hjartaáfalli. Eftir að hafa farið frá Camps Olga, hefur Pasternak óopinber ritari. Þeir eru ekki hluti fyrr en í lok lífs síns.

Dauða

Gras frá hlið samstarfsmanna og almennings skuldaði heilsu sína. Í apríl 1960 þróar Pasternak alvarlegt kvill. Það var krabbamein með meinvörpum í maganum. Á sjúkrahúsinu nálægt rúminu sínu er Zinaida á vakt.

Í byrjun maí, vitundin kemur til hans að sjúkdómurinn sé ólæknandi og þú þarft að undirbúa fyrir dauða. 30. maí 1960 gerði hann það ekki. Zinaida mun yfirgefa lífið eftir 6 ár, dauðadómur er sá sami og Pasternak.

Á jarðarför hans, þrátt fyrir óhagstæð viðhorf stjórnvalda, kom mikið af fólki. Meðal þeirra voru Andrei Voznesensky, Bulat Okudzhava, Naum Korzorvin og aðrir. Grave hans er staðsett í kirkjugarði í Peredelkino. Allt fjölskyldan er grafinn þar. Höfundur minnismerkisins á vefsvæðinu Pasternak er myndhöggvari Sarah Lebedev.

Virkar og bækur

• "Twin í skýjum"
• "Childhood elskhugi"
• "Þrír kaflar frá sögunni"
• "Öryggi Gririty"
• "Airways"
• "Annað fæðing"
• "Georgian Lyrics"
• "Á fyrstu lestum"
• "Þegar gangandi"
• "Doctor Zhivago"
• "Ljóð og ljóð: í 2 t"
• "Ég skrifa ekki ljóð ..."
• "Valdar verk"
• "Bréf til foreldra og systur"
• "Corresports Boris Pasternak"
• "Earth Script"