Alexander Pushkin - Æviágrip, mynd, persónulegt líf, ljóð, dum, dauða

Ævisaga

Alexander Sergeevich Pushkin fæddist 6. júní 1799 í Moskvu, í fjölskyldunni um helstu eftirlaun, arfleifð, Sergey Lvovich Pushkin. Móðir Nadezhda Osipovna var afi Abraha Hannibal, hið fræga "Anape Peter Great". Það var frá móðurinni og afríku rótum hennar arfleifðu Pushkin heitt skapi, óhreinn ást til lífsins og ljóðræn hæfileiki leyfði honum að virtuoso til að þola hugsanir hugsana á pappír og smita tilfinningar hans af samtímamönnum og afkomendum.

Til viðbótar við Sasha í fjölskyldunni voru tvö börn: Lion og Olga. Foreldrar Alexander voru mjög menntuð, jafnvel með stöðlum sínum, þegar allt veraldlegt samfélagið einkennist af þekkingu á latínu og frönsku, erlendum og innlendum sögu, bókmenntum. Húsið var stöðugt sýnilegt skapandi persónuleika: listamenn, skáldsögur.

Heimilisfræðsla Alexander Sergeyevich var frábært, en það var varla að læra franska bókmenntirnar til að gefa heimi þess skálds, sem við þekkjum öll og elskar, með hinn mikli viðhorf til sögu Rússlands, þjóðsögur, þjóðsögur, þjóðsögur og til rússneska fólksins. Fyrir þessa ást Pushkin til allra rússneska, sérstakt þökk sé ömmu sinni, í þorpinu sem hann eyddi miklum tíma. Maria aleksevna talaði og skrifaði aðeins á rússnesku, og það var hún sem ráðinn nanny Arina til að þjóna Rodionovna.

Þökk sé Nanine Fairy Tales, sögur, söngvarar hennar og einlæg ást, var lítill drengur notaður við hljóðið af vinsælum ræðu, náttúrufegurð hennar og ljóð. Í kjölfarið gerði það mögulegt að halda jafnvægi á dæmigerðum "franska" menntun og menntun, sem þá einkennist af öllu göfugum Rússlandi. Jafnvel fyrsta ljóð hans, ungur Pushkin skrifaði í frönsku.

Hins vegar var það ekki aðeins ást á erlendu tungumáli, heldur einnig framandi þjóðerni Afríku prapraded. Það var uppruna og arfleifðin að mörgu leyti haft áhrif á myndun heitt karakter og björt útlit skáldsins.

Sasha sem barn lærði ekki aðeins tungumálið og önnur vísindi frönskra landstjóra, og hann hlustaði á sögur Arina Rodionovna. Drengurinn les mikið, að gera sjálfstjórnun. Það hefur verið til ráðstöfunar var stórkostlegt faðir bókasafns, bækur frá bókasafninu í Bourning og frændi Vasily Lvovich.

Tsarskoselsky Lyceum.

Það var í félaginu sem fyrst fékk tólf ára gömul Pushkin til Metropolitan Petersburg, til þess að skrá sig í aðeins uppgötvuðu Tsarskoselsky Lyceum. Lyceum var undir verndarvæng Imperial fjölskyldunnar og var staðsett í Flegele, við hliðina á Ekaterini-höllinni. Alexander gekk inn í fyrstu þrjátíu nemendur sem lærðu í veggjum sínum til ýmissa visku.

Námkerfið sem notað var í Lyceum var sannarlega byltingarkennd. Strákar-nobles frá bestu fjölskyldum voru þjálfaðir af mannúðarvísindum ungum, áhugasömum kennurum og í Lyceum sig ríktu vinalegt og frelsað andrúmsloft. Kennslan hélt áfram án líkamlegrar refsingar, sem var þegar nýsköpun.

Lyceum Pushkin hófst fljótt vini sína með öðrum nemendum. Bekkjarfélagar hans voru Delvig, Kühelbecker, Pushchin og Alexander Sergeevich tókst að varðveita og bera þessa saklausa, einlæga æsku vináttu í gegnum lífið og halda skemmtilegustu og áhugasömum minningum á Lyceum ár.

Lyceumists í fyrsta málinu, sem síðan var viðurkennt sem farsælasta, hlustaði á fyrirlestra fræga prófessorana, og próf þeirra samþykktu reglulega meðlimi kennara og kennara í kennslustofnuninni.

Nemendur sjálfir greiddu mikinn tíma skapandi og gerðu handskrifaðar tímarit. Ungir menn skipuðu hring skálds og skáldsögu, meðlimir hans voru safnað á kvöldin og skipuðu versum með tjáningu. Í kjölfarið varð þrír af vinum og einum handmönnum Pushkin decembristar, tveir þeirra voru dæmdir (Pushkin og Kühelbecker). Alexander Sergeevich sjálfur tókst kraftaverk að forðast þátttöku í uppreisninni (aðallega með viðleitni vinum hans).

Þegar poetic hæfileiki unga Pushkin var mjög vel þegið af vinum, og fljótlega var hann tekið eftir af slíkum hornhimnu sem Batyushkov, Zhukovsky, Derzhavin og Karamzin. Árið 1815, Alexander, sem liggur í prófinu, lesið ljóðið "minningar í Tsarskoye Selo" í nærveru Derzhavin. Aldraður skáldinn var ánægður.

Þjónusta og starfsferill

Árið 1817 kom Alexander Pushkin inn í utanríkisráðuneytið. Á þeim tíma flutti skáldið fjölskyldan til höfuðborgarinnar. Pushkina bjó í Kolomna, á gosbrunninum, hernema íbúð frá sjö herbergjum á þriðju hæð. Hér bjó Pushkin frá 1817 til 1820. Talið er að það væri í þessari íbúð að skáldið skrifaði honum frægð verksins: Odu "Velost" og ljóðið "Ruslan og Lyudmila".

Utanríkisráðuneytið var staðsett í ensku embankment, í byggingu núverandi utanríkisráðuneytisins. Samstarfsmenn ungs diplómatans voru bekkjarfélagar hans-Lyceumists Kühelbecker, Korsakov og Gorchakov. Diplómatísk ferilinn var lítill upptekinn af skáldinu, en hann heimsótti reglulega þjónustustöðina frá 1817 til 1824. Þekkingin varð Alexander Sergeevich notaði síðan "athugasemdir í rússnesku sögu XIII öld skrifað árið 1822.

Pushkin laðaði stormalegt Metropolitan líf, sem virtist sérstaklega aðlaðandi og áhugavert frelsi-elskandi skáld eftir frjálsa fangelsi í veggjum Lyceum. Engin furða að þessi menntastofnun, útskriftarnemar hans í brandari sem kallast klaustrið - svo stranglega voru reglur hans, einangruð nemendur frá umheiminum.

Hringurinn í samskiptum skáldsins var mjög fjölbreytt: Hann var vinur með Hussars og skáld, með listamönnum og tónlistarmönnum, varð ástfangin, barist á einvígi, heimsóttum leikhúsum, samkvæmt nýjustu tísku veitingastöðum, salnum, bókmenntahringum. Konur hafa alltaf upptekið einn af helstu stöðum í lífi sínu og vinnu, og á þeim tíma sem æsku er sérstaklega. Pushkin dáist að músum sínum, helgað ljóð til þeirra, að þjást af andlegri gæði þeirra. Hjartaupplifun ungs Alexander Sergeevich að mestu leyti slitinn háleit, platónísk.

Á þessu tímabili, tillögu höndanna og hjörtu yngri dóttur eldisyrkðar, Anna. Pushkin heimsótti oft hjörtu höfðingjasvæðið á gosbrunninum, þar sem öll bókmenntaljós St Petersburg safnaðist. Hafa fengið höfnun Anna Olenina, hittist skáldið fljótlega nýtt muse, frændi hostessanna heima, Anna Kern. Hún helgaði síðar ljóðið "Ég man eftir frábært augnablik."

Fyrsta South Link.

Í samfélaginu sást alhliða andlega hækkun, af völdum stolt fyrir fólk sitt á sigribylgjunni yfir Napóleon. Samtímis í huga framúrskarandi fólks gekk frjáls og hættuleg hugmyndir, ekki bara háþróaður, en byltingarkennd. Þessi frelsi-elskandi andi frásogast Pushkin, sem samanstóð af einum af róttækum bókmenntahringunum "Green Lamp". Niðurstaðan var óþarfa, en frægur til Wide Sankti Pétursborgar almennings ljóð "Velia", "Village", "á Arakcheev".

Afleiðingarnir hægðu ekki til að hafa áhrif á. Ungi skáldið féll í disfavor keisarans, hann hótaði tengslin við Síberíu. Umhyggju og vandræði af vinum Siberian tilvísun tókst að skipta um suðurhluta útlegðina og 6. maí 1820 fór skáldið til nýrrar þjónustu undir stöðu Lieutenant General I.N. Inzas.

Á tímabilinu "ráfandi" frá 1820 til 1824 hafði Pushkin tækifæri til að heimsækja ýmsar borgir og þyngd rússneska heimsveldisins:

• Ekaterinoslav;
• Taman;
• Kerch;
• Feodosia;
• Gurzuf;
• Bakhchisarai;
• Simferopol;
• Kishev;
• Kamenka;
• Akkerman;
• Bender;
• Ísmael;
• Kiev;
• Odessa.

Niðurstaðan af þessum opinberu ráði varð ríkar birtingar og tilfinningar, sem innblástur skáldið fyrir fjölda ljóðrænna og prosaic verk. Á tímabilinu Southern Link, Pushkin skrifar ljóðin "Caucasian Captive", "Bakhchisarai Fountain", "Gypsy", "Gavrilliada". Í Crimea kom Alexander Sergeyevich fyrst hugmyndin um Evgenia Onegin, það verk sem hann hófst í Chisinau.

Í Kamenka hafði skáldið tekist að loka með fulltrúum Leyndarmálasamfélagsins og í Chisinau var jafnvel samþykkt í Masonic Life.

Í Odessa, með óperu hennar, veitingastaðir og leikhús, kom Pushkin þegar af fræga rómantískum skáldinu, sem heitir söngvari Kákasus. Hins vegar, í Odessa, Alexander Sergeevich hafði strax ekki strax samband við yfirmanninn - Graph M.S. Vorontsov.

Orðrómur um skáldsögu skáldsins með konu grafsins, sem fljótt fann leið til að útrýma fátækum víkjandi. The Moskvu lögreglan opnaði bréf Pushkin, þar sem hann játaði í áhugi trúleysi, sem strax tilkynnt af ríkinu keisarans. Árið 1824 var Alexander Sergeyevich fjarlægt úr þjónustunni, og hann fór til búðar móður, þorpið Mikhailovskoye.

Mikhailovskoye.

Fara aftur í hús föðurins fyrir skáldið breyttist annað tilvísun. Eigin faðir undir eftirliti fyrir móðurmáli son sinn, og svo líf fyrir frelsi-elskandi Alexander Sergeevich var einfaldlega óþolandi. Sem afleiðing af alvarlegum átökum við föður sinn, alla fjölskylduna, þar á meðal móðir, bróðir og systir, vinstri Mikhailovskoye og flutti til höfuðborgarinnar. Pushkin var einn í félaginu Arina Rodionovna.

Þrátt fyrir þunglyndi og óánægju, í tvö ár í Mikhailovsky, skáldið hefur mikið og áberandi unnið. Pushkin voru framandi til venjulegs "leigjandi" gaman. Hann las mikið, fannst eyður heima og Lyceum menntun. Skáldið skrifaði stöðugt niður bækur frá höfuðborginni, sem lögreglan var skoðaður, bréf hans voru einnig opinberaðar og lesið.

Undir þessum skilyrðum, Caucasian fangi, Boris Godunov, "Count Nulin", mörg ljóð (þ.mt "vetrar morgun", "Napoleon", "Song Um Oleg"), fjölda greinar, nokkrir kaflar "Eugene" Onegin. "

Það er vitað að við tilvísun í Mikhailovsky til Pushkin, longtime hans og besta Lyceum vinur - Pushchin kom. Einnig, skáldið miðlað með fjölskyldu Osipovoy - leigjandi, sem tilheyrði nærliggjandi þorpinu Trigtorskoe.

Fréttir um uppreisnina þann 14. desember 1825, þar sem stofnanir, margir af vinum og kunningjum voru þátttakendur, tóku þátt í Alexander Sergeevich. Líkurnar á því að Pushial Pushkin myndi taka þátt í uppreisninni, var svo frábær að vinir blekktu hann, kalla á röngan dag undirbúningspúða og halda miklu skáldinu fyrir fæðingarstaðinn. Margir metra þátttakendur voru útrýmdir til Síberíu og helstu upplifendur eru hengdir.

Gróft ár

Keisarinn Nicholas ég klifraði í hásætinu fyrirgefið The Opt-skáldið, sem skilaði honum frá tengilinn og leyfði að lifa þar sem hann væri ánægður. Nikolai ákvað að opinberlega "fyrirgefa" Pushkin, og vonast til að höggva þessa óánægju í samfélaginu sem stafar af handtökum og framkvæmd framsækna hluta göfugt æsku eftir atburði 14. desember. Héðan í frá varð konungurinn sjálfur opinber ritari allra handrita Alexander Sergeyevich og stjórnaði þessu ferli yfirmaður III á skrifstofu Benkendorf.

Frá 1826 til 1828 bað Pushkin endurtekið leyfi frá fullvalda til að fara til útlanda eða í Kákasus, en beiðnir hans voru ósvaraðir. Þar af leiðandi fór skáldið hæfileikaríkur ferð, sem hann fékk strangt áminningu við aftur. Niðurstaðan af ferðinni var ljóðin "hrun", "Kákasus", "á hæðum Georgíu ..." og ritgerðin "ferð til Arzrum".

Á sama tíma hitti Alexander Sergeevich Natalia Goncharova og varð ástfangin af henni fyrirgefðu. Allir konur hans, ást og skáldsögur tuck í samanburði við unga fegurðina, sem varð mest ástríðufullur og óskað draumur skáldsins. Frá þessum tímapunkti, stormurinn einu sinni persónuleiki Pushkin áherslu á eina konan í hjarta - Natalie, eins og hann kallaði varlega brúðurina.

Hjónaband og fjölskylda

Ástandið með tillögu höndarinnar og hjartað var flókið af mörgum staðreyndum. Foreldrar Pushkin og foreldrar framtíðar konunnar hans voru í mjög óhreinindum, ef ekki á barmi eyðileggingarinnar. Goncharov gat ekki gefið neinum dowry fyrir fallega dóttur sína, og þetta var talið vera hreyfimynd í hærra ljósi. Faðir skáldsins með erfiðleikum gat úthlutað einum þorpum fyrir son sinn í tvö hundruð og sálir bænda, sem var nálægt almenna búi hans í Boldino.

Pushkin þurfti að fara til Bolino til að taka þátt í réttindum málverksins. Skáldið skipulögð síðan leggur það út til að safna dowry fyrir brúðurina. Hinn 3. september 1830 kom Alexander Sergeevich í Bolino (áður en hann bjó í St Petersburg, þá í Moskvu). Pushkin ætlað að fljótt gefa með málunum, fara aftur til Moskvu til Natalie og spila brúðkaupið, sem persónuleg blessun fullvalda var þegar móttekin.

Hins vegar voru áætlanir brúðgumans eytt cholera faraldur. Vegna þessa hræðilegu sjúkdóms á veginum frá Boldlandi til Moskvu, eins og annars staðar í miðhluta Rússlands, var lokað. Þessi unwitting hlið kynnti heiminn mikið af dásamlegum ljóð, aldri og ljóð, þar á meðal voru "dömur bóndans", "Shot", "Misel", "umgerð Knight", "Pier á plágunni", "Saga" af þorpinu Gulihin "og önnur meistaraverk.

Pushkin játaði að hún elskaði alltaf haustið og vetur, á köldu tímabilinu upplifði hann venjulega ótrúlega spennu af orku og löngun til að skrifa. Tímabilið frá september til desember 1830 Pushkinovyov heitir Boldinsky í haust. Hún varð gullna stundum fyrir Alexander Sergeyevich, sem áfrýjað var í burtu frá bustle höfuðborgum og daglegu vandræðum.

Í Moskvu tókst Pushkin að fara aðeins á 5. desember og 18. febrúar 1831, giftist hann að lokum Natalia Goncharova. Á þeim tíma sem skiptast á hringjum, hringurinn, sem hélt skáldinu, runnið út úr höndum sínum, og kerti fór út. Pushkin fann það slæmt omen, en það var enn ótrúlega hamingjusamur.

Í fyrstu bjuggu nýliðar í Moskvu, í húsinu á Arbat, en þá hljóp nýmætast maki frá tengdamóður og Pushkina fór. Einhver tími sem þeir skuðu tré hús í Royal Village, svo gaman að hjarta skáldsins. Í samlagning, Nicholas ég lýsti löngun sem kona Pushkin adorns dómsúrkúlurnar, sem keisarinn gaf í Ekaterini-höllinni.

Natalia Nikolaevna á heitum ástríðu maka svaraði rólegum og rólegum ást, var greindur, aristocratic, virtuous, fullkomlega haldið í samfélaginu og fór heim heimilis, fæðingu og hækkun barna. Frá 1832 til 1836, Pushkin átti tvær dætur og tvær synir: Maria, Alexander, Grigory og Natalia.

Faðir slíkrar stórs fjölskyldunnar þurfti að bókstaflega rífa í hluta til að fæða konu sína, börn, tvær systur eiginkonu hans, til að raða gistidúkum og fara í ljósið með því að heimsækja salons og kúlur. Eftir að hafa farið til Sankti Pétursborgar, í sumarið 1831, kom Alexander Sergeevich aftur inn í þjónustuna. Á sama tíma hélt hann áfram að vinna hörðum höndum, vegna þess að útgáfa ljóðanna og skáldsagna leiddi einnig í litla tekjur. Á þessu tímabili var ljóðið "Yevgeny Onegin" lokið, skrifað "Boris Godunov", "Dubrovsky" og "Saga Pugacheva" voru gerðar.

Einvígi og dauða

Árið 1833 kvartaði keisarinn Alexander Pushkin Camera-Junker titill. Skáldið var djúpt svikinn, þar sem þessi titill var aðeins gefinn af ósanngjörnum Yunsham, og hann var þegar þrjátíu og fimm. Á sama tíma gaf titillinn í Chamber-Junker aðgang að dómstólnum og Nikolay vildi að Natalia Pushkin, til að sækja Imperial Bala. Eins og fyrir Natalie sig, sem var aðeins tuttugu og tvö ára, vildi hún ástríðufullur að dansa, skína og grípa aðdáandi.

Þó að keisarinn plastered platonically fyrir Natalia Nikolaevna, reyndi Alexander Sergeevich til einskis að leiðrétta fjármálasvið. Hann tók lán frá fullvalda fyrir lán, birti "Saga Pugacheva", þá tók hann upp útgáfu nútíma tímaritsins, þar sem verk Gogol, Vyazemsky, Turgenev, Zhukovsky og Pushkin sjálfur voru prentuð. Hins vegar voru öll verkefni hans gagnslausar og skuldir fyrir ríkissjóð hækkuðu.

1836 var óánægður fyrir Alexander Sergeevich. Hann starfaði mikið og reyndi að takast á við skuldir. Um vorið dó móðir hans og skáldið mjög brennt. Næsta fylgdi slúður í tengslum við nafn Natalia Nikolaevna og Guardian-franska Baron Dantes, sem annast konu sína Pushkin án þess að þvinga.

Fyrsta einvígi viðleitni vinar skáldsins fór enn ekki fram, þrátt fyrir að Alexander Sergeevich væri tilbúinn til að verja heiður hans með vopn í höndum hans, í hollustu sem var alveg viss.

Bráðum voru sögusagnirnir hækkaðir aftur í höfuðborginni og Heckern sjálfur spenntur gegn Pushkin og konu sinni, að reyna að defja bæði. Vakna skáldið sendi móðgandi bréf. Heckern hafði ekki tækifæri til að berjast gegn einvígi persónulega, þar sem þetta þýddi fall diplómatískra ferils og dantes, sem talar í varnarmálum hans, sem heitir Alexander Sergeevich til einvígi.

Rock máltíð andstæðinga átti sér stað þann 27. janúar 1837 á svörtum ána. The bullet, út af frönsku, sló háls mjöðm og féll í maga Pushkin. Þetta var orsök dauða skáldsins, þar sem slík meiðsli var óbreytt. Alexander Sergeevich bjó tvo daga í hræðilegu kvölum.

Án þess að missa hugrekki og nærveru andans, samsvarar Pushkin keisaranum, sem lofaði að sjá um fjölskyldu sína, játaði af prestinum, sagði bless við ástvini sína og lést 29. janúar (10. febrúar - á nýjum stíl ) 1837.

Sólin um rússneska ljóð í kirkjunni frelsarans frelsarans í eigu og jarðarförin átti sér stað 6. febrúar í Svyatogorsk klaustrið. Gröf skáldsins, samkvæmt löngun hans, er staðsett við hliðina á móðirinum.

Eftir dauða Pushkin hafa þakklátir afkomendur reist margar minnisvarða til heiðurs hans. Aðeins í St Petersburg og Moskvu eru um fjörutíu.

Áhugaverðar staðreyndir

Already eftir dauða skáldsins var mikið af goðsögnum sem tengjast lífi sínu, sköpunargáfu og jafnvel með dauða. Svo, einn af samtímamönnum okkar sem býr í Kanada sett fram útgáfu sem Pushkin og Alexander Duma eru sömu manneskjur. Hins vegar, sama hversu mikið á að lengja líf Alexander Sergeevich, þessi þjóðsaga stendur ekki gagnrýni.

Upplýsingar sem Pushkin og Lion Tolstoy - langvarandi ættingjar, algerlega satt. Alexander Sergeevich er ömmur og afi Drottinn Lion Nikolayevich voru systur.

Alexandra Sergeevich hefur í raun ljóð með mat og óeðlilegt orðaforða (venjulega þessi orð útgefendur skipta um rými og punkta), eins og heilbrigður eins og frekar dulgar grínisti ljóð.

Bókaskrá

Ljóð:

• "Ruslan og Ludmila";
• "Fangi Kákasus";
• "Gabrialima";
• "Vadim";
• "Brothers ræningjar";
• "Bakhchisarai gosbrunnurinn";
• "Gypsies";
• "Count Nulin";
• "Poltava";
• "Tazit";
• "Hús í Kolomna";
• "Ezersky";
• "Angelo";
• "Bronze Horseman.

Roman í versi

• "Eugene Onegin"

Stórkostlegar verk

• "Boris Godunov"

Lítil harmleikir:

• "Umhverfis Knight";
• "Mozart og Salieri";
• "Stone gestur";
• "Hátíð í tíma plága";
• "Mermaid".

Prosa:

• "ARAP PETER frábær";
• "Shot";
• "Blizzard";
• "Undertaker";
• "Stationander";
• "Baryshnya-bóndi kona;
• "Saga þorpsins Gulihin";
• "Roslavlev";
• Dubrovsky;
• "Peak Lady";
• "Saga Pugacheva";
• "Egyptian nætur";
• "Ferð til Arzrum meðan á herferðinni 1829";
• "Dóttir Captain".

Ævintýri:

• "Groom";
• "The Fairy Tale of the Pop og starfsmaður sköllóttur hans";
• "Fairy Tale of Medvedikha";
• "Tale of Tsar Saltan, um góða og Mighty Bogatyr Prince Gwidon Saltanovic og um fallega prinsessa Swans";
• "Sagan af fiskimanninum og fiskinum";
• "Tale of the Dead Princess og Seven Heroes";
• "Tale of the Golden Cockerel."

783 ljóð