نقش اصلی در هر کشوری توسط اقتصاد بازی می شود. پیدا کردن آنچه که دولت است، شما می توانید، به دنبال نرخ ارز. اگر پول ملی ارزان تر باشد، بحران اقتصادی در کشور است. نوسانات این دوره بر نرخ بیکاری، تورم بالا، عدم تعادل بین صادرات و واردات و غیره تاثیر می گذارد، و غیره بر آنچه ارزان ترین ارز در جهان است، که در آن کشور آن را "می رود" و به همین دلیل ارزش آن بسیار ناچیز است - در مواد از هیئت تحریریه 24 سانتی متر.
مجموع ازبک
در سال 1993، کوپن های جمع آوری شده در ازبکستان معرفی شدند. به طور موازی، روبل روسیه در گردش بود. یک سال بعد، سومی تنها ارز پرداخت کشور بود. پس از نام خانوادگی روبل بلاروس در سال 2016 رخ داد، پول ازبک ارزان ترین ارز در میان کشورهای سابق وارد اتحاد جماهیر شوروی شد. 1 دلار هزینه 9577 واحد.
از گردش مالی حذف اسکناس 1994-1999. اسمی آنها 100، 200، 500 سوو است. تا سال 2017، بزرگترین لایحه 5000 نفر بود، اما به اندازه کافی نبود، و علاوه بر این 10،000 و 50،000 معرفی شد. در حال حاضر بانک مرکزی جمهوری ازبکستان پول را در "شنا آزاد" منتشر کرد.
اقتصاد جمهوری، علیرغم ارز ارزان، شکوفا می شود. 44 درصد از شرکت ها در کشاورزی، 20 درصد - صنعت، کار بقیه در بخش خدمات مشغول به کار هستند. گاز طبیعی در کشور تولید می شود، طلا، پنبه رشد می کند. تنها طرف ضعیف ازبکستان محصولات دانه ای است. آنها وابسته به صادرات هستند، زیرا تولید خود تنها به اندازه کافی برای پوشش 25٪ از نیاز است.
روپیه اندونزیایی
در اندونزی، ارزهای رسمی روپیه اندونزی هستند. این نام به عنوان "نقره" ترجمه شده است. این پول در سال 1945 ظاهر شد، قبل از آن، مردم هلند گولدن و روپیه ژاپنی را پرداخت کردند. تورم بالا دولت اندونزی را مجبور به تغییر هیچ هزینه ای از نشانه های پول کرد.در سال 1997، یک بحران اقتصادی در آسیای جنوب شرقی رخ داد، زیرا نرخ روپیه 35٪ کاهش یافت. پس از این رویداد، ارز هرگز به حالت عادی بازگشته است. قیمت 1 دلار آمریکا - 13،614 واحد . در سال 1993، بانک اندونزی 5 میلیون اسکناس پلیمر را صادر کرد. اسمی 50،000 روپیه انتخاب شد. پس از 6 سال، پول از مواد پلیمری دوباره آزاد شد. مقامات امیدوار بودند که آنها را جعل کند، دشوار است و به نوبه خود طولانی تر می شود. پوشیدن پلیمری پایین تر از کاغذ است. اما مشکلات با ماشین های شمارش، اسکناس های کاغذی را به اقتصاد بازگرداند.
ویتنامی دونگ
واحد پولی ویتنام - دونگ. ترجمه شده به عنوان "مس". پول خود را آزاد کنید کشور پس از خرید استقلال آغاز شد. اولین ارز در سال 1947 ظاهر شد، آن را به ویتنام شمالی تولید کرد. در بخش جنوبی Dongi در سال 1955 ظاهر شد. از آن زمان، Piastras از بانک هندوچین هنوز حذف نشده است. پس از سال 1978، تمام بخش های ویتنام متحد، ارز نیز متحد شد. مقامات اصلاحات پولی را انجام دادند.
در سال 2019، ویتنام هنوز مرحله بازسازی را از اقتصاد متمرکز به بازار منتقل می کند. فعالیت های کشور به دلیل این رویدادها ارزان تر است. 1 دلار آمریکا توسط 22،423 دونگ تغییر کرده است . به اندازه کافی عجیب و غریب، چین "شرکت کرد" در سقوط ارز ویتنامی. بحران اقتصادی بین المللی دولت چین را به تضعیف موقعیت یوان کاهش داد. ویتنام - رقیب مستقیم او در صادرات - ضربه به ذخایر ارز خارجی دریافت کرد. در رابطه با روبل، دونگ موقعیت ضعیف را می گیرد. 1 واحد مبادلات ارز ویتنامی توسط 0.0026 روسی.
ونزوئلا بولیوار
از سال 1879، بولیوار - واحد پولی ونزوئلا. در ابتدا، ارز در نقره محاسبه شد، بعدا به طلا منتقل شد. از سال 2008، در نسخه کاغذی، اسکناس ها با PAR با PAR از 5 تا 50،000 بولیوروف وجود دارد. بحران اقتصادی منجر به تورم در ونزوئلا شد - 830،000٪. نامزدی برنامه ریزی شده در سال 2018 به دلیل تنظیم مجدد سیستم های پرداخت منتقل شد.رییس جمهور نیکلاس مادورو اعلام کرد که پس از تغییر پول اسمی از Petro Cryptocurrency، که توسط دولت ونزوئلا تنظیم شده، به پول ملی متصل خواهد شد. دارایی دیجیتال برای "مبارزه با دلار آمریکا" ایجاد شد، اما در واقع همه چیز بدتر شد. دولت به طور مستقل روند ارز آمریکایی را تعریف می کند که موجب تسریع تورم می شود. 1 دلار آمریکا هزینه 56 664 واحد ونزوئلا.
بولیوار - پول آزادانه تبدیل نمی شود. برای خرید آن به افراد در ونزوئلا ممنوع است. علاوه بر قیمت رسمی، بازار "سیاه" در کشور شکوفا می شود، جایی که هزینه ارز 10 برابر بیشتر است. در سال 2014، قیمت نفت کاهش یافت و با بحران اقتصادی او در ونزوئلا آغاز شد. ساکنان محلی می دانند کجا ارزان ترین ارز در میان نمایندگی ها هستند. هر کس آماده است تا 5 میلیون بولیوروف را برای نرخ دلار بدهد.
ریال ایران
کشورهای برتر که در آن ارز ارزان است، بدون ایران هزینه نکرد. از سال 1932، ریال به عنوان یک واحد پولی ملی شناخته شده است. پیش از این کشور در کشور رخ داد، ارز ایران Toman (مه) بود. اگر به داستان بروید، ریال در سال 1798 یافت می شود. سپس پول به صورت سکه ارائه شد. در 30s، اسکناس های کاغذی ظاهر شدند. ریال به عنوان قابل تبدیل به رسمیت شناخته شد.
استهلاک ارز محلی تحت تأثیر عوامل زیر قرار گرفت:
- جنگ ایران و عراق؛
- حملات به اسرائیل؛
- تهدید به سلاح های هسته ای.
به دلیل این دلایل، اکثر ابرقدرت ها تحریم ها را به ایران تحمیل کردند. محدودیت های اقتصادی و سیاسی مانع توسعه کشور شد. ایران کالاها را به بازار جهانی منتقل نکرد، که وضعیت اقتصاد را بدتر کرد. نفت، که یک دولت مسکونی طلایی بود، دیگر درآمد نداشت. ایران آن را به شرکای خارجی عرضه نکرد و کسری بودجه تشکیل شد.
قیمت 1 دلار در مورد ریال های ایرانی به 42،105 واحد رسید . در بازار "سیاه" قیمت به 114،000 ریال می رسد. سقوط اول ارز در سال 2002 آغاز شد، زمانی که آمریکا اعلام کرد ایران تهدید هسته ای بود و باید جدا شود. پس از 10 سال، کاهش دیگری رخ داد، که باعث بی اعتمادی از ساکنان محلی شد. اکثر آنها اکنون ترجیح می دهند پول خود را در ارز خارجی نگه دارند و مایل به خلاص شدن از شر ریال ها.