زندگینامه
علیرغم استعداد طبیعی، نماینده روشن واقع گرایی آمریکا، ادوارد هپپر، برای مدت طولانی در سایه هموطنان باقی ماند. تنها زمانی که هنرمند 40 ساله شد، نقاشی هایش، اشباع شده با گل ها و تاریخ، شبیه به عکس های تار شده، شروع به ذکر شده در میان خبرنامه های هنری کرد.دوران کودکی و جوانان
نقاش در تاریخ 22 ژوئیه 1882 در نیک، نیویورک، در خانواده باپتیست، الیزابت گریفیتس اسمیت و گارت هنری هپپر متولد شد. رفاه مالی والدین، ادوارد و خواهر بزرگترش را به دریافت دانش در مدارس خصوصی اجازه دادند.
در حال حاضر در 5 سال، Hopper تمایل به خلاقیت را نشان داد. والدین تمایل پسر را تشویق کردند، من را به عنوان مثال، ادبیات تخصصی خریدم. او می دانست که چگونه یک پر با یک نوجوان و کربن، زغال سنگ، آبرنگ، کره، به طرز ماهرانه ای از طبیعت نوشت، توسط کمیک ها پوشیده بود. اولین نقاشی امضا شده توسط روغن - "قایق وین در یک خلیج سنگی" (1895).
به عنوان یک کودک، هپپر رویای زندگی را با دریا خواب کرد، اما، او بالغ شد، کاملا تصمیم گرفت تا هنرمند تبدیل شود. پدر و مادر یک پسر را در تجارت دیده می شود. علیرغم تمایل آنها، او وارد مدرسه هنرهای زیبا در نیویورک شد، جایی که او با معلمان وی ویلیام چیس و رابرت هنری دیدار کرد.
زندگی شخصی
در سال 1924، همسر ادوارد هپپر، یوزفین نونئیس، یک هنرمند شد. جوانان مدتها قبل از عروسی، در سال 1905 در درس های رابرت هنری آشنا شدند. آنها ارتباطات هنری مشترک را به اشتراک گذاشتند، اما گردش عاشقانه روابط آنها تنها در سال 1923 پذیرفته شد.ناسونس باز بود، شاد، به دیدگاه های لیبرال پیوست. قیف بیشتر در خودش بود، او Sullen بود، به زندگی محافظه کارانه نگاه کرد. این زن و شوهر توانست به هزینه یک مصالحه بسوزد: پس از عروسی، نونئیس، شیوه زندگی آستانه همسر را تقسیم کرد که برای او موز و مدل اصلی را انجام داد.
موفقیت قیف موظف به همسر است: او او را مجبور کرد تا آبرنگ را ایجاد کند، که به طور گسترده ای محبوب شد.
دشوار است که قضاوت کنیم که آیا زندگی شخصی قیف و نونئیس خوشحال است. آنها 43 سال با هم زندگی کردند، اما کودکان را به دست نیاورده اند. بله، و موضوع تنهایی برای همیشه خلاقیت قیف را دنبال کرد. همسر 10 ماه از هنرمند جان سالم به در برد. بدن آنها در یک قبر دفن می شود.
ایجاد
هپپر با طرح های صحنه های شهری آغاز شد. گاهی اوقات او سیاه و قهوه ای را با رنگ های روشن تر رقیق کرد، اما در تاریکی، به نظر می رسد که راحت تر احساس راحتی می کند. در طول کار، قیف غالب شد، صدای آرام را غالب کرد.
بر خلاف معاصران، قیف برای واقع گرایی است. در طول زمان انتزاعی، نظرسنجی بیننده از تصویر واقعی جهان آسان نبود، با این وجود در سال 1913، هنرمند اولین کار "قایقرانی" را فروخت (1911). هفپر 31 ساله امیدوار بود که از این لحظه، حرفه او به سر می برد، اما اشتباه بود.
در سال 1915، رکود قیف به عنوان یک هنرمند، اما او خود را به عنوان یک حکاکی نشان داد. او بیش از 70 etchings را ایجاد کرد که صحنه های زندگی از زندگی پاریس و نیویورک را نشان داد. با تشکر از آنها، نقاش سبک را به دست آورد و در نهایت معروف شد.
پیشرفت نهایی در سال 1923 به دست آمد، پس از 6 قیف Watercolors در موزه بروکلین نمایش داده شد. منتقدان کار خود را به کار گرفتند، که در شب اول خریداران خود را پیدا کردند.
گران ترین تصویر از قیف - "دو در راهرو" (1927): 1.5 هزار دلار، هنرمند یک ماشین را خریداری کرد. بقیه بوم ها در قیمت های معقول فروخته شد، او تا پایان روزهای خود زندگی می کرد، اهمیتی نداشت و جوایز را رد کرد.
بهترین آثار قیف در غروب خورشید زندگی او ظاهر شد. اولین - "شبنم" (1942)، نهایی - "دو کمدین" (1966). آنها می گویند که مردان و یک زن نشان داده شده در نقاشی، هنرمند و همراهان وفادار او یوسفین نونئیس است.
نقاشی ادوارد هپپر یک اثر ناخوشایند را بر فرهنگ آمریکایی قرن بیستم اعمال کرد. به کارگردانی دیوید لینچ، هنرمند مورد علاقه خود را می خواند. او گفت که اگر نه برای "شبنم"، سریال تلویزیونی "Twin Pix" هرگز نور را نمی بیند. و تصویر "خانه در راه آهن" (1925) به عنوان یک نمونه اولیه به فیلم "Psycho" Alfred Hichkoka خدمت کرده است. به طور کلی، بسیاری از قیف تا امروز کار می کند در هنر جهان منعکس شده است.
مرگ
بیوگرافی ادوارد هپپر از سال 84 سال زندگی، در 15 مه 1967 در نیویورک شکست خورد. علت مرگ ناشی از نارسایی حاد کلیه است. بدن هنرمند بر روی گورستان تپه بلوط در گره خود قرار دارد.هپپر کار خود را گسترش داد. Nivison، به نوبه خود، آنها را به طور مشترک ایجاد مجموعه (بیش از 3 هزار نمایشگاه) موزه هنر ویتنی آمریکایی. مهمترین نقاشی های قیف نیز در موزه هنر معاصر نیویورک، مرکز Demoońskih برای هنرهای معاصر و موسسه هنر شیکاگو نگهداری می شود.
نقاشی
- 1921 - "دختر پشت یک ماشین دوخت"
- 1925 - "خانه در راه آهن"
- 1928 - "حلقه پل منهتن"
- 1929 - "Chop Suway"
- 1935 - "پل سد Makuba"
- 1939 - "سینمای نیویورک"
- 1942 - "Midths"
- 1943 - "لابی هتل"
- 1952 - "هتل در راه آهن"
- 1955 - "پنجره هتل"
- 1960 - "نور خورشید در طبقه دوم"
- 1966 - "دو کمدین"