زندگینامه
نقاش فرانسوی ویلیام بوگرو یک هنرمند درخشان نامیده می شود، که برای تمام عمر خود یک صد نقاشی را ایجاد نکرده است، اما او را برای یک قرن تمام فراموش کرده است. او تبدیل به درخشان ترین نماینده آکادمیک سالن شد، اما خبرنامه های هنری واقعی بعدا آن را درک کردند. برای مدت طولانی کار نویسنده مورد انتقاد قرار گرفت و توجه نکرد.دوران کودکی و جوانان
ویلیام در پاییز سال 1825 در شهر بندر فرانسه لارچل متولد شد. پدر و مادرش هفت فرزند بیشتری را به ارمغان آورد. پدر تئودور بوگرو یک انبار کوچک شراب را هدایت کرد و مادر ماری بنین در اقتصاد مشغول به کار بود. در سن 12 سالگی، Bugro JR برای دریافت آموزش به عموی، که کشیش بود، رفت و پس از 2 سال به یک کالج کاتولیک رسید.
پسر شروع به نشان دادن علاقه به نقاشی در اوایل، و در طول مطالعه خود، معلم لوئیس سایگر، که او خود را یک بار در ژان engra بزرگ مطالعه کرده است، تجربه و مهارت خود را گذراند. پس از چند سال، پدرش پسر خود را به Bordeaux نامید، زیرا او پرونده را گسترش داد و او به دستیار در فروشگاه نیاز داشت. صبح، مرد جوان شروع به حضور در مدرسه کرد، و بعد از ظهر او به پدرش کمک کرد.
Bugro Grezil در حال حرکت به پاریس و ادامه به یادگیری در آنجا ادامه دهید. پدر در برابر بود، اما، با وجود ممنوعیت، ویلیام بیش از 30 پرتره را در یک زمان کوتاه به دست آورد و وجوهی که از فروش آنها به اندازه کافی حرکت می کرد، به اندازه کافی حرکت کرد.
زندگی شخصی
با وجود کار طولانی و سخت، Bugro زمان و زندگی شخصی را پیدا کرد. یک مرد دو بار ازدواج کرد، همسر اول هنرمند به شبیه ساز ماری نلی مونچال تبدیل شد، که به طور رسمی پس از 10 سال رابطه ازدواج را به رسمیت شناخت. در کل، همسر پنج فرزند را به ویلیام داد، اما تنها دو نفر موفق به زنده ماندن بودند، بقیه از سل از بین رفتند و در سال 1877 ماری نیز درگذشت.
اگر چه این مرد بسیار نگران از دست دادن بود، بعدا تصمیم گرفت دوباره یک خانواده را ایجاد کند. این بار انتخاب او دانشجوی مورد علاقه او بود - هنرمند الیزابت گاردنر. قبل از صدور یک رابطه، برای سال های بسیاری، زن و شوهر به طور غیر رسمی ملاقات کردند، ازدواج آنها توسط مادر و دختر نقاش مانع شد.
رنگ آمیزی
در پایتخت فرانسه، بوگرو در سال 1846 معلوم شد، او آشنایی را با Francois Pico به ارمغان آورد، که توصیه می شود دانش آموز برای ورود به مدرسه هنرهای زیبا. پس از آموختن در آنجا، چند بار او در مسابقه شرکت کرد، جایی که برنده جایزه رومی معتبر بود. او به ویلیام چند سال طول می کشد تا در ایتالیا از بهترین معلمان صرف شود. مرد جوان بلافاصله خوش شانس بود، تنها از 3 بار او موفق به تبدیل شدن به یک برنده با میدان بدری شد. برنده ها به نصف تقسیم شدند.در رم، در ویلا، ویلیام با چشم انداز زمینه منظره درونی کاروزان آشنا شد، که شهرهای بزرگ با هم بودند و از مکان های قابل توجهی بازدید کردند. من همچنین آثار Korredjo، Botticelli و Michelangelo را دیدم. تمام این مدت، یک مرد نقاشی را متوقف نکرد و در ایتالیا آموخت که شخصیت شخصیت ها را به هزینه حرکات خود انتقال دهد، تکنیک کار کردن کوچکترین جزئیات را به نمایش گذاشت و ارقام را به تصویر کشیده بود.
هنگامی که بوگرو برگشت، یک سبک جدید در بیوگرافی خود ظاهر شد - او شروع به کار بر روی توطئه های مذهبی کرد. این باعث شد که از کلیساها علاقه داشته باشد، به زودی ویلیام شروع به دریافت سفارشات و طراحی داخلی کلیسا شد. سپس او طراحی عمارت Bartholoni را به دست آورد، که حق بیمه سالن پاریس اهدا شد. برای چنین دستاوردهای بزرگی در کار در سال 1859، او عنوان فرماندهی لژیون افتخاری را به دست آورد.
قراردادن از تصاویر گتیپس از به دست آوردن برخی از به رسمیت شناختن، در طول سالها، بوگرو از طرح های اساطیری و تاریخی دور رفت. از این زمان، نقاشی او موضوعات سبک تر را گذراند - صحنه های خانوادگی، پرتره ها، تصاویر دهقانان. نقاشی "خانواده مقدس" همسر ناپلئون III - امپراطور یوجین را به دست آورد. در همان زمان، ویلیام شروع به اولین کار با تصویر زنان برهنه کرد.
در کل، هنرمند بیش از 8 صد آثار را ایجاد کرد، نقاشی های عکس تمام جذابیت خود را نمی گذرانند، اما به شما اجازه می دهد مهارت را ارزیابی کنید.
مرگ
ویلیام چند ماه طول کشید تا 80 سال دیگر - در تابستان 1905 به دست همسرش الیزابت. علت مرگ هنرمند، بیماری قلبی بود که ناشی از خستگی مزمن و اعتیاد به الکل و سیگار کشیدن است.
با شروع قرن جدید، فرانسه، بردار دیدگاه های هنر را تغییر داد و با ورود مدرنیسم، کار ویلیام به سرعت فراموش کرد. بوم های او تقریبا در هر قرن متعهد شدند و نام مورد انتقاد قرار گرفتند. و تنها پس از 100 سال، استعداد درخشان بوگرو توسط یک نگاه جدید قدردانی شد.
نقاشی
- 1859 - "روز یادبود"
- 1865 - "برداشت تعطیلات"
- 1875 - "دختر با نارنجک"
- 1880 - "وسوسه"
- 1883 - "مادر مادر مادر"
- 1884 - "زمینه های گنج"
- 1888 - "عزاداری اول"
- 1890 - "آمور، تماشای قربانی"
- 1895 - "شورای کامبیز"
- 1896 - "موج"
- 1899 - "مدونا با نیلوفرهای"
- 1902 - "Priestess"