زندگینامه
لوئیس بونوئل بنیانگذار سورئالیسم در سینما و نماینده اصلی جریان نامیده می شود. شاهکارهای صفحه نمایش آن یک ترکیب شگفت انگیز از واقعیت و رویاها، ترکیبی از ناسازگار و تصاویر تکان دهنده بیننده آماده نشده است.دوران کودکی و جوانان
مدیر و فیلمنامه نویس در پایان زمستان 1900 در روستای کلندا، که در استان اسپانیا آراگون بود، ظاهر شد.
لوئیس اولین شرکت کننده سابق در جنگ اسپانیایی-آمریکایی و کارآفرین لئوناردو Burniel و Maria Partoles است که همسر جوانتر 25 سال است. پس از تولد پسر در خانواده، شش کودک دیگر ظاهر شد، و همه در پایتخت آراگون - زراگوزا، جایی که بونوئل بزرگتر و همسرش پس از ظهور اولین بار از روستای روستا نقل مکان کرد.
لوئیس به مدرسه یسوعیون رفت، جایی که دقیق ترین رشته و آموزش مذهبی حکومت می کرد. پسر به شدت به یک فضای سنگین در مدرسه واکنش داد و پس از پایان او به یک دشمن قدیمی ایمان کاتولیک تبدیل شد.
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه، لوئیس به تحصیل در دانشگاه مادرید ادامه داد. او بلافاصله خود را پیدا نکرد: ابتدا او زراعت را مطالعه کرد، سپس بین فلسفه، تاریخ و ادبیات عجله کرد، فارغ التحصیل از دانشگاه با درجه ای در زمینه هنر بود.
در سال های دانشجویی و بیوگرافی خلاقانه بونوئل، که یک جامعه تشریفاتی از محل اقامت دانشجویی در جامعه بوهمی بود، آغاز شد. در اینجا مدیر آینده است و فیلمنامهنویس به شدت با Federico Garci Lorca و Salvador Dali به خواب رفته است.
پس از دریافت دیپلم، بونوئل به پاریس رفت. 2 سال قبل از آن، در سال 1923، پدرش فوت کرد.
زندگی شخصی
اگرچه بونوئل درخشان ترین نماینده سورئالیست ها بود، زندگی شخصی او متفاوت از آنچه نمایندگان موعظه می کردند. حتی در جوانان خود، روابط آزاد و ارتباطات ناسالم را رد کرد، هرچند یک مرد جوان ارتفاع متوسط (1.71 متر) موفقیت آمیز با خلق و خوی انفجاری و چشم های بیان بود (1.71 متر) موفقیت در زنان موفق شد.لوئیس بونوئل با دست های فرانسوی تشویق شد، یک مرد خانواده نمونه بود. همسر یک همسر دو فرزند را به دنیا آورد - پسران خوان لوئیس و رافائل. هر دو مدیران شدند. عکس خانواده برای پیدا کردن در شبکه دشوار است، اما تصاویری وجود دارد که بونوئل با یک سالوادور دالی دستگیر شده است.
فیلم های
پس از حرکت در اواسط دهه 1920 در فرانسه، لوئیس بونوئل علاقه مند به سینما شد. پس از استخراج گواهینامه روزنامه نگاری، او 3 بار در روز از سالن سینما بازدید کرد.
پول در نوار اول "سگ اندلس" بونوئل به خانواده دالی داد. در اولین فیلم، مدیر در سال 1928 منتشر شد، مخاطب برای اولین بار با یک "زیبایی شناسی شوک" سورئالیستی، روش مورد استفاده توسط بونوئل در تمام کارهای زیر ملاقات کرد. این تصویر قبول نکرد: تماشاگران و منتقدان فیلم خواستار ممنوعیت نمایش به دلیل ظلم و ستم و صحنه های بی نظیر بودند.
فیلم دوم به نام "عصر طلایی" 2 سال بعد بیرون آمد و رسوایی بیشتری را ایجاد کرد. نوار توسط بوئید در کنار دون با دالی برداشته شد و نیم قرن را در قفسه قرار داد، که توسط مقامات ممنوع است.
از سال 1932 تا 1947 در کار استاد یک مکث طولانی را تشکیل داد. فیلمبرداری به دلیل جنگ داخلی که در میهن خود رخ داد، دوباره پر شده بود، که در آن بونوئل به جمهوری خواهان افزایش یافت. در سال 1938، مدیر رژیم فاشیستی به آمریکا رفت. او در هالیوود یک دوبلر کار کرد و فیلم های اسپانیایی را ابراز کرد.
در سال 1943، لوئیس به مکزیک رفت. پس از 3 سال به DieRist بازگشت، از بین بردن 19 از 33 از نوارهای او. پس از 3 سال، اسپانیایی توسط ملیت شهروندی پناهگاه کشور خود را دریافت کرد.
پس از انتشار دو نقاشی روشن - "کازینو بزرگ" و "Kutil Big" - Bunuel نوار "فراموش شده" را حذف کرد، که منتقدین بعدا بهترین کار را در کار خود نامیدند. به استاد، سرانجام، به رسمیت شناخته شده و پاداش آمد. در سال 1951، در جشنواره کن، مدیر اسپانیایی مکزیکی جایزه را به دست آورد.
پس از 10 سال، فرانکو به نام بونوئل به اسپانیا بازگشت و او موافقت کرد. در خانه، او مدرسه فیلم "Viridiana" را که در میهن خود ممنوع بود، حذف کرد، اما جایزه بزرگ را در کن اعدام کرد. تصاویر زیر از ماترا، که از جمله "دفترچه خاطرات خدمتکار"، "زیبایی روز" و "تریستان"، صندوق طلایی سینمای جهان را دوباره پر کرد. در دو درام آخر، کاترین Denev را بازی می کند.
نوار "جذابیت مدرن بورژوازی" مدیر "اسکار" را به ارمغان آورد. من گفتم خداحافظی با مخاطبان در سال 1977، زمانی که نمایشنامه "این شیء مبهم میل" به صفحه نمایش داده شد.
مرگ
یک سال قبل از مرگ، کتاب خاطرات مدیر، که در آن او در مورد زندگی و کار صحبت کرد. مدت کوتاهی قبل از مرگ Buniel Ryokh و Olemp. سال های گذشته، استاد در مکزیک گذشتعلت مرگ به نارسایی قلبی، کبدی و کلیوی تبدیل شده است. آخرین پناهگاه استادان بزرگ - کلیسای صومعه دومینیکن از سان آلبرتو مانو در مکزیکو سیتی.
فیلمنامه نویسی
- 1929 - "سگ اندلس"
- 1930 - "عصر طلایی"
- 1932 - "زمین بدون نان"
- 1947 - "کازینو بزرگ"
- 1950 - "فراموش شده"
- 1951 - "سوزانا"
- 1953 - "او"
- 1954 - "Thunderstorm Pass"
- 1956 - "مرگ در این باغ"
- 1960 - "دختر"
- 1961 - Viridiana
- 1965 - "Simeon Strong"
- 1964 - "دفتر خاطرات خدمتکار"
- 1967 - "زیبایی روز"
- 1970 - "تریستان"