جان میلتون - عکس، بیوگرافی، زندگی شخصی، علت مرگ، "بهشت از دست رفته"، شاعر

زندگینامه

جان میلتون به زبان انگلیسی، مانند الکساندر پوشکین در روسیه، بزرگترین شاعر و متفکر است که دستاوردهای آن ارزشمند است. زندگی شخصی و خلاقیت او به طور مستقیم از وضعیت سیاسی بریتانیا بستگی داشت: او به عنوان یک پامفلتست کارل من آغاز شد و فقیرنشین و کور را به پایان رساند، اما در سراسر اروپا مشهور شد.

دوران کودکی و جوانان

شاعر در 9 دسامبر 1608 در لندن، قلب بریتانیا، در اتحاد آهنگساز جان میلتون و سارا جفری متولد شد.

درآمد حاصل از موسیقی اجازه داد جان میلتون برای استخدام بهترین معلم خصوصی در شهر توماس یانگ، استاد دانشگاه سنت اندروز، بومی اسکاتلند، پروتستان است. اعتقاد بر این است که دقیقا تحت تاثیر او تحت تاثیر او کار جان میلتون - جوانتر در امتداد مسیر رادیکالیسم مذهبی رفت.

علوم پایه جان میلتون ترکیب در مدرسه سنت پل در لندن. سپس او وارد کالج مسیح در کمبریج شد، که در سال 1629 در رتبه چهارم در میان 24 دانش آموز عالی فارغ التحصیل شد.

این مطالعه به جان میلتون داده شد، نه بدون مشکل، که توسط نقل قول برادر کوچکترش کریستوفر تایید شده است:

"او بسیار مستمر مورد مطالعه قرار گرفت، پشت کتاب های درسی باقی ماند - تا نیمه شب، و سپس در شب."

واقعیت این است که نه تا سال ها، یک شاعر erudite به معنای درک ماهیت بحث های تمایز به تمسخر بود، تجزیه و تحلیل کرد که آنها مجبور به لفاظی شدند. جان میلتون در تلاش برای غلبه بر خستگی، اشعار را آغاز کرد.

زندگی شخصی

در سال 1642، مری پاول همسرش جان میلتون شد. او چندین بار به پدر و مادرش فرار کرد، متأسفانه با ارائه Gradi آماده شد: تفاوت بین همسران 17 سال بود.

با این وجود، ازدواج مری پاول چهار فرزند را به دنیا آورد - آنا (7 ژوئیه 1646)، ماریا (25 اکتبر 1648 R.)، جان (16 مارس 1651) و Debora (2 مه 2، 1652. R.). آخرین خدایان ناموفق بودند، و در 5 مه 1652، مری پاول جهان زندگی را ترک کرد.

تنها پسر جان میلتون در دوران کودکی فوت کرد. دختران به بلوغ زندگی می کردند، اما شاعر نمیتواند رابطه گرم با آنها برقرار کند.

کاترین وودکوک، که همسر جان میلتون در 12 نوامبر 1656 شد، همچنین تمایل به داشتن فرزندان را نابود کرد. قربانی بیهوده بود: زن در 3 فوریه 1658 فوت کرد و دختر کودکی او کاترین تنها 4 ماه بعد است.

در روز 24 فوریه، 1663، جان میلتون الیزابت مینچال را پیدا کرد - "سوم و بهترین همسر"، همانطور که در خانه منچستر نشان داده شده است، جایی که همسران زندگی می کردند. علیرغم تفاوت در 31 سال، ازدواج خوشحال بود که بیش از 12 سال طول کشید تا به مرگ شاعر ادامه یابد.

فلسفه و خلاقیت

معروف ترین کار در کار جان میلتون شعر "از دست رفته بهشت" است (1667). مورخان هنر مدرن انگلستان و جهان زبان انگلیسی آن را یکی از بزرگترین آثار ادبیات ایجاد کرده اند.

شعر در 12 جلد که جان میلتون از سال 1658 تا 1664 نوشت، به محرومیت فیزیکی انسان اختصاص داده شده است. در مرکز طرح - خدا و شیطان مخالف او، تاریخ ایجاد آدم و حوا.

معاصران (به عنوان مثال، دانیل Defo) ایده های جان میلتون را مورد انتقاد قرار داد و به دلیل دیدگاه هایش درباره دین و سیاست، رادیکال مارک را به عهده داشت. بیشتر در شعر "از دست رفته بهشت" تجسم می شود.

به عنوان مثال، در یکی از کتابهای آدم، به دنبال گشت و گذار گناهان، فکر می کند که صدها قربان را بسازد تا خدا را پرستش کند. Archangel Mikhail اولین خود را توضیح می دهد، که اشیاء فیزیکی به حضور خداوند کمک نمی کنند. به عبارت دیگر، جان میلتون تمایل فعلی را به تجسم ایمان نه در اندیشه به خدا محکوم می کند، بلکه در ساختمان های سنگی.

دشمنان جان میلتون را مورد انتقاد قرار دادند و گفتند: واقعا پانتئون و کلیسای سنت پیتر در رم نیز یک تظاهرات بت پرستی است، نه به ایمان.

جان میلتون واقعا وقت خود را کم کرد. یکی از اولین، او شروع به بحث در مورد ازدواج و طلاق بدون به کلیسا. با توجه به تاریخ آدم و حوا، که به طور رسمی در مدنی، اما نه اتحادیه آسمانی، شاعر ادعا کرد: ازدواج یک قرارداد است که بین یک مرد و یک زن به پایان رسید. جان میلتون توجه ویژه ای به رضایت متقابل احزاب برای ازدواج و طلاق داشت.

موضوع کتاب مقدس در "بهشت از دست رفته" راه اندازی شد، جان میلتون در "بهشت بازگشت بهشت" ادامه داد (1671). این بار در مرکز طرح - عیسی مسیح، که به نظر می رسد مقاوم تر از وسوسه های شیطان نسبت به آدم و حوا است. در درک شاعر، پسر خدا نمونه ای از یک شهروند ایده آل است: علیرغم متواضع جهان اطراف و پیچیدگی سیاست، او به اصول خود وفاداری می شود و از سقوط اجتناب می کند.

سهم شیر از آثار جان میلتون، ایده خدا را شامل می شود، اما در کتابشناسی و رساله های صرفا سیاسی وجود دارد. محبوب ترین آنها "aropagitika" (1644) است. در این کار، شاعر برای آزادی بیان و مطبوعات است.

"Araopagitika" به شدت از تصمیم پارلمان سال 1643 در معرفی سانسور اولیه انتقاد می کند. جان میلتون یادآور می شود که این تمرین حتی به دوران باستان آشفته مورد استفاده قرار نگرفت: در یونان و رم، حتی متون دیوانه بیشتر توسط جامعه صرف شده اند و نه "سوزانده" در مرحله طلسم.

جان میلتون همچنین متوجه می شود که مبارزه با حامل های حقیقت توسط نویسندگان وضعیت را در جامعه اصلاح نمی کند: ریشه کن کردن کسانی که درباره فساد نوشتن می کنند، به ریشه کن کردن فساد کمک نمی کنند.

جان میلتون به عنوان یک سازش، پیشنهاد نمی کند که یک نشریه سانسور اولیه را تحمیل نکنند، بلکه برای معرفی یک وظیفه برای نشان دادن اطلاعات مربوط به نویسنده و ناشر در کتاب ها، به طوری که در مورد پذیرش به نور ادبیات غلط یا سرطانی، گناه می تواند تنبیه شدن.

شایان ذکر است که "Araopagitika" پارلمان را متقاعد نمی کند که تصمیم گیری در مورد سانسور اولیه را لغو کند. در واقع، آزادی بیان تا سال 1695 ممنوع شد.

جان میلتون علاوه بر این آثار برجسته، صدها شعر را پشت سر گذاشت (معروف ترین - "اشعار دوقلو" "خنده دار" و "متفکرانه")، ده ها تن از جزوه ها و بازی ها. علیرغم این واقعیت که جهان جان میلتون را به عنوان شاعر می داند، بیشتر کارهایی که او در پروسس تشکیل شده است.

مرگ

علت مرگ جان میلتون نارسایی کلیوی بود. این بیماری شروع به عذاب شاعر در دهه 1660 کرد و تنها در 8 نوامبر 1674 به پایان رسید. بدن در کلیسای سنت گیلز در لندن سوزانده شده است. در سال 1793، قبر این بنای یادبود را که توسط جان بیکن ایجاد شده بود تزئین کرد.

جان میلتون، دهه گذشته از بیوگرافی او، فقر را صرف کرد و ترس را برای ایده های نوآورانه دستگیر کرد.