زندگینامه
جولیو مازارینی نخستین وزیر پادشاه فرانسوی لوئیس XIII بود، به جانشینی از قارچ قرمز کاردینال ژان دو پلان ریچلیو تبدیل شد. Avestigator دولت به عنوان یکسان دوستانه آنا اتریش معروف شد و تامر Frond of Noble به رهبری پرنس د کنوند.دوران کودکی و جوانان
جولیو ریموندو مازارینی در تاریخ 16 ژوئیه 1602 در خانواده بازرگان و صاحب زمین، حامل ریشه های نجیب متولد شد. با تشکر از موقعیت اجداد و نزدیکی به حاکم ناپل، آینده پسر تصمیم گرفت و از روزهای اول حل و فصل شد.
پدر Pietro Mazarini ستون های Filippo Camger بود، و مادر، ارسطو از رم، متعلق به انجمن خانم های نجیب بود. این زن کودکان را به ارمغان آورد - دو پسر و چهار دختر که توسط پرونده های بایگانی قضاوت می کردند، نه سال در حال توسعه بودند.
جولیو، که پسر بزرگ بود، در سن 7 سالگی به مدرسه رفت، اما به رغم تلاش معلمان به نظم یهسییت ها پیوست. در کلاس نجوم، او در مورد دنباله دار Gallea گزارش داد و تئوری را با ده ها نفر از مردمش شنید.
علاوه بر علم، مازارینی هنرهای تئاتر را دوست داشت، نقش سنت ایگناتیا د لویولا را در یکی از نمایشنامه های مذهبی بازی کرد. با این حال، موضوع کار، آگاهی عملی مرد جوان را لمس نکرد، او علاقه بسیار خلاقانه به این روند را تجربه کرد.
در جوانان خود، در یک موسسه آموزشی بدون مراقبت والدین، جولیو معتاد به قمار و اغلب در بدهکاران است. پدر، که این مشکل را حدس زد، وارث را از رم برد، و برای مدتی او در محافل نجیب استان چرخید.
در ابتدای سال 1622، مازارینی یک همراهی و همراهی جیرلولو پولون بود - جانشین جنس فصل نابولیتان. او به دانشگاه پزشكی، که در مادرید واقع شده بود رفت، جایی که فرصتی برای لذت بردن از آن بود، بدون اینکه از عواقب مولی بد استفاده کنید.
بعد از ظهر، جولیو تاریخچه و راست را مطالعه کرد، در شبها او کارت ها را در میخانه ها و میخانه های محلی بازی کرد. بعضی معجزه آسایی، پدر در مورد شیوه زندگی پسر بزرگتر گذشت و متوجه شد که امید آینده، فروپاشی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
به دستور والدین سختگیرانه، جولیو به سرزمین خود بازگشت و پس از آن تمرین کرد تا به فقهی نزدیک شود. در اواسط سال 1628، او به ارتش پرنس پالسترینا پیوست، اما به دلیل کمبود دانش و تجربه او مجبور به مبارزه در هر نقطه نیست.
زندگی شخصی
در جوانان، ماازارین تقریبا با دختر مادرید دفتر اسناد رسمی ازدواج کرد، یک قانون فریبنده را بدهی های کارت را مجبور کرد. پدر و مادر که در مورد وضعیت نامه همراه پسر آموختند، مشکل را به دست آوردند، تا زمانی که اخبار زبان های بد را رد کرد.جولیو تبدیل به یک سیاستمدار برجسته، جولیو درگیر عزیزان، تلاش کرد تا آینده برادران و خواهران متعدد را ترتیب دهد. وضعیت کلیسای کاتولیک کاردینال صلیب را در زندگی شخصی خود قرار داد و وزیر اول بدون پشیمانی حکم غم را پذیرفت.
اعضای جوانتر خانواده Maazarin به دادگاه مردمی و خانم، دوک د نورز و لورا مانچینی، دوستداران افراد سلطنتی بودند. آنا ماریا مارتینوتزی با پرنس د سیتی ازدواج کرد، که به عنوان یک عضو از Frond، مدافع هنر و بشردوست شناخته شد.
بدنه
حرفه ای سیاسی ایتالیا با موقعیت دیپلمات پاپ آغاز شد، برای اولین بار جامعه در سال 1630 در مورد او آموخت. جولیو به مذاکرات با متقاضیان برای ارث Mantuan دستور داد و او مردی شد که مانع جنگ فرانسه و اسپانیا شد.
Maazarini موفق به کسب اعتماد به نفس از شخصیت های معروف اروپایی - کاردینالز Francesco Barberini ارشد و Arman Jean Du Pleb de Richelieu. مردان با تجربه پتانسیل را در همکاران جوان بررسی کردند و به زودی صاحب نقش در یک بازی سیاسی پیچیده شدند.
قمارباز سابق سان کانونیکا و موقعیت افتخاری را دریافت کرد که امکان کسب مالیات را از تعدادی از صومعه های استانی دریافت کرد. او در اواسط سال 1630 به یک میراث پاپ در پاریس تبدیل شد و شروع به آزادانه سرنوشت صدها غیرنظامی کرد.
Richelieu قبل از مرگ او از پادشاه خواسته بود تا از سرنوشت مازارینی مراقبت کند، به عنوان یک نتیجه، کشیش از ایتالیا وارد شورای عالی سلطنتی شد. یک مرد با شیوه های ظریف، اعتماد آنا اتریش را به دست آورد و در طول سال های طولانی دوستش را حفظ کرد.
در طول حکومت تنها Wisen Louis XIII، جولیو اولین وزیر و پروردگار واقعی کشور شد. برای دانستن، به رهبری دوک د بوفورت، "توطئه متکبر" را سازماندهی کرد، تصمیم گرفت که سیاستمداران محو شده توسط دولت فرانسه مورد نیاز نیست.
Anna مورد علاقه ملکه موفق به حفظ موقعیت بالا بود. پس از مقابله با مخالفان، او تبدیل به یک رقم دولتی شماره اول در پاریس شد. با تشکر از استعداد در سیاست خارجی، فرانسه اسپانیا را در جنگ سی سال به دست آورد، به دلایل مذهبی فلاش کرد.
مازارینی یکی از سازندگان سند تاریخی شد، به لطف تلاش های او، جهان به اصطلاح وستفالیان به پایان رسید. او اصلاحات عمومی و اقتصادی را انجام داد که فقرا را در جمعیت به دست آورد، با استفاده از تجربه سلف به عنوان تنها برجسته واقعی.
افزایش اجاره مالیات موجب ناراحتی فرانسه شد، در برابر کاردینال، Fronte، متشکل از صنعتگران و بازرگانان بود. علاوه بر این، Maazarin درگیری با پاریس شناخته شده بود که شناخته شده بود، در پایان دهه 1640 به حد زیادی تشدید شد.
وضعیت شدید جولیو را مجبور کرد تا طرح مطلقیت را رها کند و تلاش های خود را برای آموزش پسر مطلوب پادشاه هدایت کند. کاردینال و آنا اتریشی توافقنامه ای با مخالفان را به دست آوردند و پس از آن معلوم شد که چنین تصمیمی بدون بیهوده گرفته شده است.
اتحادیه با مرزهای سابق به سرکوب شورش ها کمک کرد و به دیونوس قلعه Ventsensky از Par France Par France Prince De Konde ارسال کرد. با این حال، نمایندگان اشرافیت با چنین تصمیمی مخالف بودند و Mazariny بازنشسته به آلمان، بدون داشتن فرصت برای حفظ آنها در اولتراسوند.
هنگامی که آینده لوئیس XIV به یک عصر بالغ دست یافته است، کاردینال پیروزی به پاریس معاف شد. Ovations، که جمعیت را از بین می برد، نشان داد که مازارینی اعتبار سابق خود را از دست نمی دهد.
مرگ
در پایان عمر مازارینی تصمیم گرفت تا یک کشیش عادی تبدیل شود - با اشاره به وضعیت سلامتی، او از امور عمومی دور رفت. به دلیل نقرس تشدید شده و مشکلات هضم، این مرد انرژی سابق خود را از دست داد، وزن و وزن را از دست داد.قبل از مرگ، به علت بیماری ها، کاردینال اراده بود، که طبق آن اولین وزیر برای تبدیل شدن به جین باپتیست کوبر بود. جولیو به پادشاه لوئیس XIV، با توجه به دولت های دولتی، فرهنگی و عمومی توصیه کرد.
در مارس 1661، مازارینی با افتخارات در ساختمان مؤسسه فرانسه در نزدیکی کاخ لووراس دفن شد. آرامگاه، واقع در سالن سنگ مرمر با پرتره های شخصیت های گذشته، به یک ادای احترام به پسر مالک زمین و بازرگان تبدیل شده است.
جولیو مازارینی در هنر
بیوگرافی کاردینال فرانسوی در هنر منعکس شد، او قهرمان آثار ادبی، نقاشی های هنری و مستند شد. در "ماسک آهن" با توجه به رمان، الکساندر دوما - ارشد جولیو به عنوان یک حاکم عاقل نشان داده شده است، که به کاپیتان عمیق زندگی می کرد.
فیلم "بازگشت Musketeers، یا گنجینه های کاردینال مازارینی" فیلمسازان روسی را در اوایل دهه 1990 حذف کرد. پس از یک دهه، نوار "کاردینال مازارینی. بازی های خطرناک، "علاقه مند به نمایندگان کسانی است که به تاریخ محافل بی تفاوت نیستند.