زندگینامه
علیرغم زندگی کوتاه، در بیوگرافی چریکی لئونید گلیکوف، بسیاری از نقاط سفید. برخی از آنها به دلیل از دست دادن اسناد جنگی هستند و بخشی از تمایل تبلیغ کنندگان، شاهد یک جنگنده جوان با فاشیست ها حتی بیشتر چشمگیر است. در دوران شوروی، Golikova، همراه با شانی، چک، Zina Portorova و Marat Casem به نام قهرمان همکار.دوران کودکی و جوانان
در طی اقدامات حزبی، نام قهرمان جنگ داخلی، که شهرت را به عنوان نویسنده به عنوان نویسنده Arkady Gaidar به دست آورد، نمی تواند پیشگام باشد. طبق مقررات سازمان کمونیست کودکان، اعضای دانش آموزان بین 9 تا 14 سالگی بودند و بومی شجاع نوگورودچین 5 روز قبل از حمله نیروهای آلمان در اتحاد جماهیر شوروی 15 سال بود.
علاوه بر لئونید، که در ژوئن 1926 ظاهر شد، پدر و مادرش کاترین و الکساندر زندگی دو دختر را ارائه دادند. بر طبق یک منبع، هر دو خواهر بزرگتر از پسر بودند، به گفته یکی دیگر - لنیا یک کودک متوسط بود، و لیدا - جوانتر.
دوران کودکی قهرمان آینده جنگ به زودی پایان یافت. پدر خانواده که در روستای لوکینو در یک جفت ده ها کیلومتر زندگی می کردند، غیرفعال شدند: الکساندر Golikov، که توسط یک Twinker کار می کرد که جنگل را در رودخانه های سرزمین های نوگورود متمایز کرد آب یخ و سقوط کرد. بنابراین، پس از 7 درجه لنیا، آن را در یک کارخانه تخته سه لا در روستای همسایه Parfino برداشت شد.
شاهکار
در اوت 1941، پاروینو و محیط اطراف توسط نیروهای آلمانی اشغال شدند. تا مارس 1942، مالایا مادران Golikova به کنترل نیروهای شوروی بازگشت. ستاد لنینگراد جنبش حزبی، شروع به شکل گیری در قلمرو آزاد تیراندازی خرابکاران به چنگال در عقب آلمان آغاز کرد. این بخش توسط طرفداران پیشین و داوطلبان انجام شد.نامزدی لئونید در ابتدا رد شد: این پسر خیلی جوان بود. با این حال، معلم سابق مدرسه Golikova به نوجوان دستور داد، و او به یک جدایی منتقل شد.
اولا، پارتی ها توسط عملیات اقتصادی لنا به عنوان لایحه های شاخه ها و سوپ پخت و پز آموزش داده شدند. اما مرد جوان فعال به جنگ حمله کرد و به تدریج لئونید شروع به اعتماد به وظایف مسئولانه کرد - هوش، موجب تضعیف پل ها در عقب دشمن، حمایت از حمایت از مواد غذایی در یک لنینگراد سپرده شد.
در تابستان سال 1942، طرفداران جوان خود را در دو عملیات متمایز کردند و اولین جایزه مبارزه را دریافت کردند - مدال "بیش از شجاعت". در یکی از آنها، گلیکوف سه نازی را از پنج نفر برتر نابود کرد، با شور و شوق جمع آوری عسل در APIARY. در یکی دیگر، به شدت زخمی شدن ژنرال ریچارد فون ویرتز، او یک نمونه کارها را با اسناد مخفی دستگیر کرد. اطلاعات در مورد سرنوشت بیشتر فرمانده فاشیستی متفاوت است. فون ویروس ها از آکادمی علوم روسیه جان خود را از دست دادند یا در سال 1945 توسط نیروهای آمریکایی به دست گرفتند.
مرگ
مسیر زندگی لئونید Golikova در پایان ژانویه سال 1943 در روستای Overashiy Luka از منطقه Deadovichsky از منطقه Pskov شکسته شد. علت مرگ یک مرد جوان شجاع یک زخم جنگی بود. در 2 آوریل 1944، Partisan پس از مرگ، عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را به عهده گرفت.
قبر لئونید در نقطه مرگ او واقع شده است، اما بناهای جنگنده با اشغالگران در مسکو و یوشکار اولا، تولیاتی و Evpatoria قرار دارند. خیابان لنا Golikov در سنت پترزبورگ اعتصاب اعتصابات و شبه نظامیان قومی را متصل می کند.
اولین نویسنده ای که شاهکارهای Golikov را توصیف کرد، خبرنگار روزنامه Komsomolskaya Pravda در Leningrad Anatoly Wakhov بود. در کتاب "نه ترسناک" در مورد قهرمانان Komsomol از شمال غرب اتحاد جماهیر شوروی، نویسنده به لئونید اختصاص داده شده است. یک تصویر معتبر از یک حزب جوان، ساخته شده در عقب دشمن، در انتشار منتشر شد.
با این حال، در دایره المعارف سال های بعد، یک عکس کاملا متفاوت در مقالات درباره Golikov منتشر شد، که در آن لنیا به عنوان یک مرد جوان قوی نگاه نکرد، بلکه یک دانشجوی کودکانی از طبقه متوسط بود. واقعیت این است که بلافاصله پس از مرگ قهرمان کاترین Golikova خبرنگار با درخواست برای گفتن در مورد پسر و پرتره خود را. عکس لئونید در خانواده نبود. سپس روزنامه نگاران یک شکل سرباز در خواهر Partisan Lidia داشتند و یک عکس فوری از بستگان مخفی، یک قهرمان پشت عکس صادر کرد.
این کتاب ووهوا از مغازه ها و کتابخانه ها دستگیر شد، زیرا نویسنده به عنوان سازمان دهندگان جنبش حزبی حزب و رهبران شوروی به عنوان "مورد لنینگراد" سرکوب کرد. هنگامی که یوری Kolikov نویسنده شروع به ایجاد یک کار هنری در مورد Golikov کرد، او فقط یک عکس از خانم در تصویر لنا داشت و قهرمان جنگ را زیر 2 سال ساخته بود. بنابراین Komsomolets Golikov تبدیل به یک پیشگام شد.
داستان درباره لئونید شامل مجموعه خود "قهرمانان جوان وطن پرست" و نویسنده آنا Pecherskaya بود. بومی هفت دقیقه نووگورودچین فیلمبرداری شده در ژانر انیمیشن شنی.
جوایز
- 1942 - مدال "پرتو"
- 1944 - قهرمان اتحاد جماهیر شوروی پس از مرگ
- سفارش لنین
- سفارش بنر قرمز
- مدال "Partiz از جنگ میهنی" II درجه