زندگینامه
ولادیسلاو خودااسویچ یکی از نویسندگان با استعداد ترین مهاجرت "سفید" نامیده می شود. میراث خلاقانه او توسط پنج مجموعه شاعرانه، ده ها مقالات بحرانی، بیوگرافی افراد معروف محاسبه می شود. مانند Marina Tsvetaeva، Zinaida هیپیوس و دیمیتری Merezhkovsky، ولادیسلاو فلیسیویچ در شعر مسیر غم و اندوه خود را، پر از بیماری ها و ناامیدی ها ادامه داد.دوران کودکی و جوانان
شاعر در تاریخ 28 مه 1886 در مسکو، سپس در امپراتوری روسیه متولد شد. دوران کودکی خود را در یک خانواده نسبتا امن از Felitsian Ivanovich Khodasevich، قطب ملیت و عکاس توسط ماهیت فعالیت، و Sophia Yakovlevna یهودیان (در BiFhman Bifhman) برگزار شد.
تفاوت وزنی در سن (21 سال) مانع از ولادیسلاو خودااسویچ شد تا رابطه نزدیک با برادر بزرگتر میخائیل، وکیل مشهور داشته باشد. آنها حتی در سال های 1904-1910 با هم زندگی کردند، در حالی که شاعر در دانشگاه مسکو تحصیل کرد (اکنون MSU M. V. Lomonosov).
به هر حال، بر روی برادرش بود که یک مرد جوان به دانشکده حقوق منتقل شد. حرفه انتخاب شده تبدیل به حرفه ای خسته کننده شد. در پاییز سال 1905، او به دانشکده تاریخی و فلسفی منتقل شد، اما استعداد ادبی لغو شد و خود را در اینجا به خود اختصاص داد. به عنوان یک نتیجه، ولادیسلاو فلیسیویچ تنها یک آموزش عمومی دبیرستان 3 ساله مسکو دارد.
زندگی شخصی
ولادیسلاو خدساویچ، شخص خلاقانه بودن، اغلب در عشق افتاد و او را دوست داشت. پس از همه، قضاوت توسط عکس ها، شاعر هر چند مرد نازک، اما جذاب بود. زندگی شخصی او شبیه به نوسان است - پشت رمانهای سرگیجه، ناامیدی و مستی ناخواسته دنبال شد.
اولین اشتیاق جدی مارینا Erastovna Retinet بود، "زیبایی کتاب مقدس مسکو". او موافقت کرد که در 17 آوریل 1905 یک همسر شاعر تبدیل شود و در آستانه سال 1908 جدید اعلام کرد.
شکستن، که مارینا رازینا ترک کرد، ولادیسلاو خودااسویچ در تلاش بود تا با اتصالات تصادفی و رمانهای پیاده روی نزدیک شود. در سال های 1910-1911، او با Evgenia Vladimirovna Muratova ملاقات کرد - همسر سابق نویسنده و هنرهای معاصر Pavel Pavlovich Muratov، و سپس با آنا ایوانوانا Bulkova-Grenzion.
عذاب های عشق با رویدادهای غم انگیز همراه بود - هر دو والدین خودااسویچ با تفاوت چند ماهه در سال 1911 فوت کردند. این به شاعر یادآوری کرد تا زمانی که زندگی بدون سرعت باشد، بنابراین او الکل را پرتاب کرد و در مورد خانواده فکر کرد. در سال 1913، ولادیسلاو فلیسیویچ عروسی را با یک مجتمع خنک نگه داشت.
وفادار ترین زن در زندگی خدایویچ نینا نیکولاینا Berberov، شاعر بود. آنها در دسامبر 1921 ملاقات کردند و بدون حافظه عاشق شدند، اما همسران قانونی نبودند. با هم ما مهاجرت را تجربه کردیم و دوستان خوبی داشتیم، در آوریل 1932 ترس داشتیم.
اولگا Borisovna Margolina، یهودی، آخرین عشق خدایاویچ بود. عروسی آنها در سال 1933 صورت گرفت.
شاعر شاعر را ترک نکرد.
ایجاد
خدایساویچ اولین تدوین محبوب "جوانان" (1908) را ساخت. اکثر اشعار، به عنوان مثال، "پشت برف"، "گل شب ایوانا"، "حلقه ها"، به مارینا Maritcome اختصاص داده شد. شعر نازک و تازه، ناشران را جذب کرد و بنابراین در سال های بعد، ولادیسلاو فلیسیویچ، در کار ادبی مشغول به کار بود - کار ترجمه شده با یهودی به روسیه، مقالات انتقادی و Feuilleons را نوشت.تا زمان انتشار مجموعه دوم، "مبارک Domik" (1914)، خدایساویچ یک نویسنده روسی امیدوار کننده بود. او دعوت شد تا در روزنامه های پیشرو "روسیه وودیوستی"، "صبح روسیه"، "زندگی جدید" کار کند. شاعر سعی کرد این فرصت را از دست ندهد، در همه جا چاپ شود.
رویدادهای سیاسی 1917 ولادیسلاو خودااسویچ با مشتاقانه درک کرده و حتی فکر می کردند پس از انقلاب اکتبر به بلشویک ها پیوستند. اما من آن را در زمان درک کردم - شما باید با ادبیات ارتباط برقرار کنید. در نهایت، انتخاب، مجموعه ای را "توسط دانه" (1920) منتشر کرد. این با شعر از همان نام باز می شود که در حدود 1917 نوشته شده است:
"و شما، کشور من، و شما، مردم اومن میمیرم و با گذشت این سال به زندگی می روم. "
سپس نه ولادیسلاو خودااسویچ، و نه همسرش نینا بربب، اشاره کرد که روسیه در آستانه یک ساختمان جدید قرار دارد. رفتن به سفر به برلین در سال 1922، همسران تصور نمی کردند که جاده به میهن خود را در حال حاضر بسته شده است. در سال 1925، آنها در نهایت به پاریس مهاجرت کردند.
با این حال، اگر نه اخراج، شاعران با معاصران بزرگ خود آشنا نشوند - نمایندگان واضح آکمیسم آنا آخمتووا و نیکولای Gumilev، و همچنین نمادها Zinaida هیپیوس و آندره سفید.
آخرین کتاب خدادویچ، که در طول زندگی خود در روسیه منتشر شد، مجموعه "Lira سنگین" بود (1922). این شامل اشعار "موسیقی"، "روان! فقیر من است! .. "،"، "،" در تنگه های تنگ ... "،" Ballad "و دیگران.
مسیر شاعرانه خدایویچ "جلسه اشعار" را تکمیل کرد (1927)، جایی که علاوه بر آثار موجود در حال حاضر در دسترس است، چرخه "شب اروپایی" و اشعار جدید "من باید به لازاری بروم ..." حافظه گربه Murra "،" در مقابل آینه "،" بنای یادبود "، تغییر" Acrobat "، و غیره
به غروب خورشید، ولادیسلاو فلیسیویچ ده ها تن از "پرونده" را در مورد همکارانش - Maxim Gorky، دیمیتری Merezhkovsky، Zinaida Hippius انباشته شده است. او می خواست بیوگرافی خود را بنویسد. یک مثال عالی کتاب "Derzhavin" بود (1931).
سپس خودااسویچ، به عنوان یک پوشکین، به دنبال حقیقت داستان الکساندر پوکین بود. اما متوجه شدم که جمع آوری و پردازش مواد حداقل 2-3 سال طول خواهد کشید، بنابراین از چنین ایده ای جهانی رد شد. به عنوان یک جایگزین برای کتابشناسی او، یک مقاله "در پوشکین" (1937) ظاهر شد.
در آثار خدایاویچ محل خود را پیدا کرد. برای باز کردن پرده از رمز و راز، که زندگی شاعر را پوشانده بود، به خاطرات "راهرو سفید" (1937) و "necropolis" کمک می کند. خاطرات "(1939).
مرگ
Vladislav Khodasevich سلامت قوی نداشت: در سال 1910-1911، او توسط شکست ریه، در سال های 1916-1916 - سل ریوی ستون فقرات، و در دهه 1920 Furunculese. این نه تنها ایمنی ضعیف، بلکه مناظر تاریخی نیز است. به عنوان مثال، در طول جنگ داخلی، شاعر گرسنه بود و در چنین شرایطی فقیر زندگی می کرد که به طور مداوم Merz.
به ترتیب دهه 1930، وضعیت سلامت ولادیسلاو فلیسیویچ به سرعت در حال بدتر شدن بود. شاعر احمقانه بود، نمی توانست غذا بخورد، که توسط اسپاسم در ناحیه معده عذاب می شود. پزشکان - نه روسی و نه فرانسوی - نمی توان تشخیص را تعیین کرد، به سمت انکولوژی یا بیماری روده ای متکی بود. اما به طور مداوم توصیه می شود برای انجام عملیات.
خودااسویچ در 13 ژوئن 1939 در بیمارستان بروسا اداره شد. او روز بعد فوت کرد، نه به آگاهی نرسید. علت مرگ یک بیماری بود که هیچ دکتر شناسایی نشد - سنگ در حباب شلوغ.
با شاعر از همه مهاجرت "سفید" در کلیسای کاتولیک یونان تثلیث مقدس فرو ریخت. بدن در حومه پاریس قرار دارد - در گورستان Boulog-Biancur، جایی که حتی تا آن زمان گورهای کافی روسی وجود داشت.
کتابشناسی - فهرست کتب
- 1907 - "جوانان: اولین کتاب اشعار"
- 1914 - "مبارک Lodge: کتاب دوم اشعار"
- 1920 - "توسط دانه: سومین کتاب اشعار"
- 1922 - "LIRA سنگین: چهارمین کتاب اشعار"
- 1927 - "جلسه اشعار"
- 1931 - "Derzhavin"
- 1937 - "درباره پوشکین"
- 1937 - "راهرو سفید"
- 1939 - "Necropolis: خاطرات"