زندگینامه
گروه توریستی تحت هدایت ایگور دیاتلوف در کوه های تحت پوشش برف از شمال اورال های شمالی در دور 1959 فوت کرد، اما مرگ مرموز آنها همچنان ذهن کنجکاو را نگران می کند. محققان تا امروز، بیوگرافی های نه دانش آموز را مطالعه می کنند و تلاش می کنند تا کلیدی را برای معما مرگ خود پیدا کنند. آنها می خواهند اسرار و سرنوشت الکساندر کلاتوف را پیدا کنند.دوران کودکی و جوانان
الکساندر در 16 نوامبر 1934 در Sverdlovsk متولد شد. پدرش سرگئی پاولویچ از نیژنی تخیل بود. او در دستیار کار می کرد، او تحصیل کرد و می توانست "از مردم خارج شود" - برای تبدیل شدن به یک حسابدار. همسرش بر روی یک کلاه در یک کارگاه محلی مورد مطالعه قرار گرفت، اما ازدواج کرد، کار خود را ترک کرد و به مزرعه متمرکز کرد و چهار فرزند را بالا برد. در خانواده، علاوه بر ساشا، سه دختر رشد کردند.
خواهران برادر بزرگتر بودند، و اگر ارشد نینا یک زن خانه دار را انتخاب کرد، دیگران ارتفاع حرفه ای را به دست آوردند: ایمان به اداره شیمی در موسسه ساخت ماشین رفت و ریمما به عنوان یک تقصیر از مدرسه شهر شد. Kolevatov در اوایل پدرش را از دست داد: او در سال 1944 فوت کرد. در سال های پس از جنگ دشوار، خانواده بدون یک نان آور باقی مانده بود، و مادر شروع به سلامتی کرد: هیئت مدیره پزشکی یک بازنشستگی زن را در ناتوانی گروه دوم منصوب کرد.
در همین حال، پسر از یک سالگی بزرگتر فارغ التحصیل شد و در یک تکنسین معدن و متالورژی در بومی Sverdlovsk خود تحصیل کرد. اما پسر آموزش عالی تصمیم گرفت در مسکو دریافت کند. پس از اینکه موفق به کار در موسسه مهمان نوازی شد، او به دانشجویان موسسه پلی تکنیک عظیم اتحادیه شد، جایی که او متالوگرباز تخصص را دریافت کرد.
علیرغم این واقعیت که سازند متروپولیتن چشم انداز خوبی بود، در سال 1956 او به Sverdlovsk بازگشت، جایی که او تقاضای ترجمه به دانشکده فیزیک و فنی موسسه پلی تکنیک اورال را داد.
به طور موازی، الکساندر توسط گردشگری دور شد و شروع به رفتن به گروه های گروهی کرد. در سال 1956 او از جنوب اورال بازدید کرد، و یک سال بعد به سایان شرقی رفت، جایی که او در مسیر عابر پیاده و آب از گروه دوم پیچیدگی شرکت کرد. در سال 1958، Kolevatov با رفقای خود یک داستان زمستانی را در اورال شمالی انجام داد، و در تابستان همان سال به عنوان رهبر این گروه به سفر پیاده روی رفت و به سمت جنوب منطقه رفت.
زندگی شخصی
الکساندرا به عنوان مرد برجسته، با اعتماد به نفس جوانانی که دارای سپرده های رهبر هستند، به یاد می آورند. مسئول، شسته و رفته و قضایی، او با قدرت و پایداری شخصیت متمایز بود و باز و دوستانه بود. Kolesivat می دانست چگونه به شوخی و قرار دادن مردم. کمی در مورد زندگی شخصی او شناخته شده است، شناخته شده است: تنها فرض می شود که در دانش آموز و در مبارزات، یک قانون و یک مرد زیبا بدون توجه به دختران باقی نمی ماند.اطلاعات در مورد هدیه کتیبه بر روی کتاب، که الکساندر به برخی از ولنتاین مورد توجه قرار گرفت. او به یاد می آورد که آنها در پیاده روی رفتند، جایی که دختر عاشق او را به دنبال سایه، تحسین کیفیت نر خود و توانایی رهبری تیم.
پیاده روی
گروه Dyatlov در 23 ژانویه 1959، Sverdlovsk را ترک کرد. دو دختر و هشت بچه تصمیم گرفتند به پیاده روی اسکی در کوه های اورال شمالی بروند، امیدوار به چند هفته برای غلبه بر 300 کیلومتر است. تقریبا تمام اعضای گروه توریستی دانشجویان یا فارغ التحصیلان Polytech Ural 20 تا 25 بودند. تنها Semyon Zolotarv هرگز در UPI مورد مطالعه قرار نگرفت و در اوایل ماه فوریه جشن 38 سالگرد بود. "Dyatlovtsy" در نظر گرفته شد، به نظر می رسد در نظر گرفته شده است که قادر به غلبه بر مسیر بالاترین رده پیچیدگی است.
فقط 9 شرکت کننده به مسیر مرگبار رفتند، از آنجا که یوری یودین، که احساس می کرد مشکلات را با پا احساس کرد، قبل از رسیدن به بخش فعال فاصله، از بین رفت. از کلمات او این است که آخرین اطلاعات مربوط به گروه شناخته شده است. اطلاعات دیگر از روزنامه ها و عکس های Dyatlovtsev به دست آمده است. به هر حال، Kolevatov، که معروف به عشق خود به ضبط و اسناد و مدارک حقایق بود، این بار حاضر به انجام یک دفتر خاطرات شخصی، و یا در پایان معلوم شد که ناشناخته است.
اولین روزهای سفر با توجه به طرح تصویب شد: اسکی بازان با تجهیزات در امتداد رودخانه های کوهستانی، پارکینگ شبانه را در ساحل حرکت دادند و صبح مسیر را ادامه دادند. اگر همه چیز بر طبق تصور شود، شرکت کنندگان در 12 فوریه به روستای Vizha می رسند. با این حال، این اتفاق نمی افتد، و انتظار برای ورود گروه در Sverdlovsk هشدار دهنده بود. تنها 6 روز بعد، امکان ارتباط با روستا وجود داشت و متوجه شدم که گردشگران آنجا نبودند. در آن لحظه، تمام اعضای گروه Dyatlov در حال حاضر مرده بودند.
مرگ
مرگ گروه توریستی و دلایل آن هنوز اختلاف است. رویدادهای آخر روز زندگی آنها به طور کامل بازسازی شده است. شناخته شده است که پیاده روی موفق به شکستن اردوگاه برای تمام قوانین و حل و فصل شب. با این حال، یک عامل ناشناخته آنها را مجبور کرد تا چادر را به شدت ترک کنند، آن را از داخل بریزند. شرکت کنندگان به بیرون انتخاب شدند، به طور جزئی لباس پوشیدن و خشکسالی را انتخاب کردند، اما آنها شیب را سازماندهی کردند، بدون از دست دادن یکدیگر از نظر یکدیگر.
علت مرگ اکثر شرکت کنندگان در افزایش مرگ و میر، انجماد بود. در میان آنها، الکساندر، همراه با سه رفقای در مرحله ماه مه جستجو یافت. اولین جسد در ماه فوریه کشف شد و تنها سرنوشت Kvevatov، Lyudmila Dubinina، دانه های Zolotarev و Nikolay Tibo-Brinole هنوز ناشناخته بود.
آنها در طول دوره ذوب شدن برف، دور از یکدیگر نیستند. "چهار نفر در راوی" معلوم شد که مرده در آب، در آستانه یک جریان کوه، که در آن بقیه آنها در حال حاضر تا حدی تجزیه شده است. یک عمل کالبد شکافی نشان داده است که آسیب های پس از مرگ بافت نرم بر روی بدن Kolevatov وجود دارد، و پوست او از آب متورم شده است. گردشگری در 12 مه 1959 در نزدیکی رفقا دفن شد. قبر الکساندر در گورستان Mikhailovsky از Yekaterinburg واقع شده است.