زندگینامه
در 31 ژانویه 1921، پسر در خانواده پتروگراد معمولی متولد شد، که ولادیسلاو نامیده شد. او یک کودک دوم بود، اما بسیار طولانی بود. والدین او عمدتا زندگی می کردند، آنها هیچ تشکیل نداشتند، اما اطلاعات ذاتی آنها ارزشمندتر بود. احتمالا، بنابراین، ولادیسلاو یک استركلر، نقش اشراف ها در صحنه تئاتر و سینما است. مادر تا زمانی که جنگ آغاز شد، در Hermitage کار می کرد. پدر - قطب ملیت، یک مرد عمیقا مؤمن بود و مخفیانه از کلیسا بازدید کرد. هنگامی که پسران بزرگ شدند، او را با او به خدمت می داد.
در آنجا، تحت آرک های معبد، در روح ولادیسلاو، عشق تئاتر متولد شد، زیرا خدمات کلیسای به یاد می آورد چیزی به چیزی تئاتر را یادآوری می کند. در طول عبادت، پسر تکالیف کوچکی از عبوت را انجام داد - آب مقدس، ظروف کلیسا را تهیه کرد و بخشی از آنچه که اتفاق می افتد، احساس می کرد.
برادر بزرگتر ولادیسلاو، پیتر - در دوران کودکی او علاقه مند به ادبیات بود، به خوبی در مدرسه رفت، با "دیپلم قرمز" از موسسه ارتباطات فارغ التحصیل شد. این تحصیلات بیشتر و هوشمند بود، اما پس از جنگ، در ارتش باقی ماند. بر این اساس، برادران تقریبا ارتباط برقرار نکردند.
در سال های تحصیلی، روز ولد و شب را در یک درام گذراند. والدین ترتیب دادند که پسر مشغول کسب و کار مشغول است و از طریق خیابان ها سوار نمی شود. پس از مدرسه، استریر تصمیم گرفت تا در استودیو با یک تئاتر دراماتیک بزرگ ثبت نام کند. او در جریان بوریس باباکو پذیرفته شد، اما یک سال بعد در ارتش نامیده شد. سپس جنگ شروع شد - در ابتدا ولادیسلاو Stroelchik در خط مقدم جنگید، سپس به گروه نظامی منتقل شد. در استودیوی تئاتر، پس از پیروزی بازگشت و تحصیلات خود را ادامه داد.
تئاتر
دو سال اول، ولادیسلاو استرولچیک در ترکیب کمکی بود، اما در سال 1947 به عنوان BDT اصلی به عنوان تخصیص داده شد. اولین بازیگر نقش کلودیو در فرمول بندی "بسیاری از سر و صدا از هیچ چیز" بود. سپس نقش Grekova در فرمول بندی "دشمنان" - منتقدان تئیه توسط یک مرد جوان با استعداد ستایش شد. ولادیسلاو Stroelchik اغلب در تولید لباس ظاهر شد. او مخاطبان را در نقش های اجرای "بنده دو آقایان"، "دختر با یک کوزه" و دیگران به یاد آورد.
بازیگر هرگز در تمرین هرگز دیر نشده بود، همیشه متن را به طور کامل تدریس کرد و در مقابل بیننده ظاهر شد. به تدریج، او شروع به بازی نقش های دراماتیک کرد: بهشت در "صخره"، Kouligin در "سه خواهر".
سلیمان گرگوری در عملکرد خود در بازی "قیمت" حتی منتقدان سخت ترین را فتح کرد - آنها او را به عنوان شاهکار به رسمیت شناختند. ولادیسلاو به طور دقیق توانسته بود نقش پیرمرد 90 ساله را که تولید در مرحله 25 سال BDT نشان داده شده بود، اداره کند: تمام این سال ها عملکرد به طور انحصاری بر روی یک چلتر نگهداری می شود.
طنز نازک درخشان او از صحنه خارج شد. همکاران به راحتی با او کار می کردند، و بیننده لذت برد. یک مثال بصری یک پرنس ونو درخشان در فرمول "Hanuma" است. من به یاد ماندنی خلاق با آلیس فروندلیچ در بازی "این عشق در عشق".
او دعوت شده بود تا چندین بار برای کار در تئاتر Mossoveta کار کند و تئاتر کوچک حتی به ظروف بازیگر برای حمل و نقل چیزهایی به پایتخت دستور داد، اما تمام عمر او به سنت پترزبورگ BDT وفادار بود. در سال های 1986-1991 استریدر عضو هیئت مدیره بود و از اکتبر 1991 - دبیر هیئت اتحادیه کارگران تئاتر RSFSR.
فیلم های
در سینما، ولادیسلاو استرولچیک در سال 1942 فیلمبرداری شد. اولین تصویر صفحه نمایش او یک افسر نگهبان سفیدپوست فنلاند در نقاشی "ماشا" است. اما پس از 23 سال، محبوبیت بسیار بعد از 23 سالگی به بازیگر آمد، زمانی که او General Gotburg را در فیلم "نحوه تماس با شما" بازی کرد.
بسیاری از نقش های او کلاسیک سینمای شوروی بود. او به همان اندازه توسط تصاویری از ناپلئون در "جنگ و صلح"، Scherist Naryshkin در "تاج امپراتوری روسیه"، پدر عروس در "کلاه نی"، به خوبی به خوبی مدیریت شد، لستک در "Gardenairees، به جلو" .
در سال 1965، هنرمند عنوان هنرمند مردم RSFSR را اعطا کرد و پس از 9 سال، هنرمند مردم اتحاد جماهیر شوروی شد. او همچنین در فعالیت های آموزشی شرکت کرد: او در موسسه تئاتر تئاتر لنینگراد، در سال 1959-1959 در موسسه فرهنگ لنینگراد - از سال 1966 تدریس کرد
آخرین آثار ولادیسلاو پلولر در فیلم، نقش هایی در فیلم "Pericola" (1984)، "صورت به چهره" (1986)، Tartuf (1992)، "مزایای استانی" (1993)، "تراژدی قرن" شد (1994).
زندگی شخصی
ولادیسلاو استرولچیک دو بار ازدواج کرد. اولین همسر او اولگا Mikhailovna تولد دختر بازیگر مارینا را به دنیا آورد. اما رابطه در خانواده کار نمی کرد. ولادیسلاو به خاطر یک کودک با همسرش زندگی می کرد تا زمانی که لیودمیلا شولولوف را ملاقات کرد. آشنایی آنها در جنوب اتفاق افتاد، جایی که هر دو در تور بودند. Lyudmila 24 ساله بود، ولادیسلاو - 30. او از مسکو است، او از پیتر است. پس از بازگشت بازیگر بلافاصله او را صدا کرد، وقتی می توانست از بین برود، به مسکو رسید. به زودی زن و شوهر تصمیم گرفتند با هم زندگی کنند.
ولادیسلاو خانواده را ترک کرد و دوستداران خوشحال در یک اتاق قابل جابجایی بدون پنجره مستقر شدند. رفتن به لنینگراد پدر و مادر Leningrad ترسناک Lyudmila، اما آنها اجازه رفتن به دختر. هفت سال آنها در ازدواج مدنی زندگی می کردند و سپس امضا کردند.
در این اتحادیه، هیچ فرزندی وجود نداشت - Lyudmila Pavlovna عمدا از مادران خودداری کرد، خود را به شوهرش اختصاص داد. زندگی او تئاتر مشغول بود، و تمام مشکلات خانوار بر روی شانه های همسرش قرار داشت. او همسر و یک خانه دنج را محاصره کرد، که در آن همیشه تمیز و نفیس بود.
استریر بسیار حسود بود، و شرکوف چشمان خود را بر روی رمان های خود پوشاند. لازم به ذکر است که دیمیتری Isaev، بازیگر معروف، به محیط زیست و بازیگر توسط پسر Extramarital Vladislav Ignatievich معتقد است. با این حال، به عنوان بیوه بازیگر می گوید، این موضوع در خانه خود بسته شده است. استرر تقریبا با دخترش ارتباط برقرار نکرد و پسر پسر را تشخیص نداد. برای اولین بار، Lyudmila Pavlovna یک مرد جوان را در مراسم خاکسپاری شوهرش دید.
مرگ
اولین سیگنال هشدار دهنده در تمرین عملکرد "مکبث" در سال 1994 بود. Strider متن را فراموش کرده و حتی نمی توانست دو جمله را تلفظ کند - قبل از این اتفاق نیفتاد. Lyudmila Pavlovna اصرار داشت در معاینه - تشخیص ناامید کننده بود - تومور مغزی. او هرگز تصمیم گرفت که حقیقت او را بگوید.
پزشکان گفتند که تومور غیر قابل استفاده است، اما در موسسه جراحی مغز و اعصاب، یک دکتر بود که عملیات را انجام داد. پس از جراحی، ولادیسلاو Ignatievich آسان تر شد، او خود را از تخت برداشت، در اطراف باغ راه می رفت. همسران یک ماه و نیم در سانسور صرف شده اند، اما این بیماری بازگشته است.
11 سپتامبر 1995 بازیگر این کار را نکرد. او در گورستان Volkovsky در سنت پترزبورگ دفن شد. بیوه طرح می گوید این تنها زمانی بود که او برای کمک به شوهر عزیزش ناتوان بود.
فیلمنامه نویسی
- 1964 - "دستبند انار"
- 1967 - "جنگ و صلح"
- 1967 - "مراقبت سبز"
- 1972 - "بازدید از مودب بودن"
- 1974 - "سرنوشت من"
- 1974 - "بلوکدا"
- 1978 - "افراد اضافی"
- 1984 - "چراغ"
- 1986 - "چهره به چهره"
- 1987 - "Midshipmen، پیش رو!"
- 1992 - Tartuf
- 1994 - "تراژدی قرن"