زندگینامه
شیر تروتسکی انقلابی برجسته قرن بیستم است که در تاریخ به عنوان یکی از بنیانگذاران جنگ داخلی، ارتش سرخ و کمینترن تبدیل شد. او در واقع شخص دوم در اولین دولت شوروی بود و به سمت کمیته مردم در امور نظامی و دریایی رهبری کرد، جایی که او خود را یک جنگنده سخت و غیر قابل انطباق با دشمنان انقلاب جهانی نشان داد. پس از مرگ ولادیمیر لنین، او جنبش اپوزیسیون را رهبری کرد، سخنگوی علیه سیاست جوزف استالین، که محروم از شهروندی شوروی محروم بود، از اتحادیه اخراج شد و توسط عامل NKVD کشته شد.
لو دیویدویچ تروتسکی متولد شد (نام واقعی در هنگام تولد - Laba Davidovich Bronstein) در تاریخ 7 نوامبر 1879 در خروج اوکراین در نزدیکی روستای یانوستان استان Kherson در خانواده ی یهودیان صاحبخانه های غنی بود. پدر و مادر او افراد بی سواد بودند، که مانع از کسب سرمایه در بهره برداری شدید دهقانان نمی شد. انقلابی آینده به تنهایی رشد کرد - او هیچ دوستی نداشت که بتواند احمقانه و بازی کند، همانطور که تنها توسط فرزندان بتاگ ها احاطه شده بود، که از بالا به پایین نگاه کرد. به گفته مورخان، در تروتسکی، ویژگی اصلی شخصیتی که در آن حس برتری خود نسبت به دیگران غالب بود، گذاشت.
در سال 1889، پدر و مادر جوان تروتسکی برای تحصیل در اودسا، از آنجا که او قبلا علاقه مند به تحصیل بود، فرستاد. در آنجا او سهمیه ای برای خانواده های یهودی در مدرسه SV.Pavla آمد، جایی که او بهترین دانش آموز در تمام رشته ها شد. در آن زمان، او حتی در مورد فعالیت های انقلابی، علاقه مند به نقاشی، آیات و ادبیات فکر نکرد.
اما در دوره های آخر، تروتسکی 17 ساله به دایره سوسیالیست ها رسید که در تبلیغات انقلابی شرکت داشت. در عین حال، او علاقه مند به یادگیری آثار کارل مارکس شد و بعدها به پیروزی متعصب مارکسیسم تبدیل شد. در آن زمان بود که ذهن تیز شروع به ظاهر شدن در آن، تمایل به رهبری، هدیه ایفالی.
تروتسکی در فعالیت های انقلابی غوطه ور شده است، "اتحادیه کارگران جنوب روسیه" را سازماندهی می کند که وارد کارگران نیکولایف ولز شد. در آن زمان، آنها کمی به دستمزد علاقه مند بودند، زیرا حقوق و دستمزد نسبتا بالا دریافت کردند و روابط اجتماعی را در حکومت سلطنتی نگران کردند.
در سال 1898، لئو تروتسکی برای اولین بار در فعالیت انقلابی خود، به زندان رفت، جایی که او مجبور بود 2 سال صرف کند. پس از آن، اولین پیوند او به سیبری پیروی شد که چندین سال بعد از آن فرار کرد. سپس او موفق به انجام پاسپورت جعلی شد، که در آن لو دیویدویچ ناصادیچ نام خانوادگی تروتسکی را به عنوان یک سرپرست ارشد زندان اودسا نقل کرد. این نام خانوادگی بود که نام مستعار آینده انقلابی بود، که او تمام زندگی باقی مانده اش را زندگی می کرد.
فعالیت های انقلابی
در سال 1902، پس از فرار از مرجع سیبری، لئو تروتسکی به لندن رفت تا به لنین بپیوندد، که با آن از طریق کانال های روزنامه ایکارا تاسیس شده توسط ولادیمیر ایلیچ تاسیس شد. انقلابی آینده یکی از نویسندگان روزنامه Leninsky تحت نام مستعار "پر" شد.
Brospropriceing با رهبران سوسیال دموکراسی روسیه، تروتسکی بسیار سریع محبوبیت و شهرت را به دست آورد، صحبت کردن با خلاصه های تحریک آمیز قبل از مهاجران. او به علی رغم جوانان اجازه داد که او را در اطراف فصاحت و اوراق بهادار خود قرار دهد، به او اجازه داد تا نگرش جدی در جنبش بلشویک را تسخیر کند.
در آن دوره، شیر تروتسکی حداکثر از سیاست لنین حمایت کرد، که او توسط لنین Dubyon رنگ شده بود. اما مدتها طول می کشد - به معنای واقعی کلمه در سال 1903 انقلابی به جهت منشویک ها نقل مکان کرد و شروع به متهم به لنین در دیکتاتوری کرد. اما با رهبران منشویسم "پیاده روی نداشت"، زیرا او می خواست تلاش کند تا کسری های بلشویک ها و منشویک ها را ادغام کند، که موجب اختلافات سیاسی شدید شد. در نتیجه، او خود را "یک عضو استخراج شده" از جامعه سوسیال دموکراتیک اعلام کرد، هدف از ایجاد جریان خود را، که بالاتر از بلشویک ها و منشویک ها بود، اعلام کرد.
در سال 1905، لئو تروتسکی به سرزمین خود، به طور مداوم از احساسات انقلابی از سنت پترزبورگ بازگشت، و بلافاصله به ضخامت وقایع شکسته می شود. او به سرعت شورای نمایندگان کارگران سنت پترزبورگ را سازماندهی می کند و با سخنرانی های آتشین در مقابل جمعیت افرادی که قبلا تبدیل به انرژی انقلابی تر شده اند، انجام می شود. برای فعالیت های فعال خود، انقلابی دوباره در زندان بود، زیرا او از ادامه انقلاب حمایت کرد، حتی پس از آنکه مانیفست سلطنتی به نظر می رسید، بر اساس آن مردم حقوق سیاسی دریافت کردند. در عین حال، او نیز از تمام حقوق مدنی محروم شد و حل و فصل ابدی به سیبری تبعید شد.
در راه به "تاندرا قطبی"، Leru Trotsky موفق به فرار از Gendarmes و به فنلاند، از جایی که او به زودی به اروپا حرکت می کند. از سال 1908، انقلابی در وین مستقر شد، جایی که او شروع به انتشار روزنامه "درست" کرد. اما چهار سال بعد، بلشویک ها تحت رهبری لنین این نشریه را دستگیر کردند، در نتیجه لو دیویدویچ به پاریس رفت، جایی که او توسط روزنامه "کلمه ما" آزاد شد.
پس از انقلاب فوریه در سال 1917، تروتسکی تصمیم گرفت تا به روسیه بازگردد. راست از ایستگاه فنلاند، او به پتروزووت رفت، جایی که او با حق صدای مشورتی اعطا شد. به معنای واقعی کلمه در چند ماه اقامت در سنت پترزبورگ، لو دیویدوویچ یک رهبر غیر رسمی بین Interdistrict شد، که از ایجاد یک حزب کارگر سوسیال دموکراتیک روسیه حمایت کرد.
در اکتبر 1917، انقلابی، کمیته انقلابی نظامی را ایجاد می کند، و در 25 اکتبر (7 نوامبر، یک سبک جدید) قیام مسلحانه را بر سرنگونی یک دولت موقت، که به عنوان انقلاب اکتبر وارد شده بود، انجام می دهد. به عنوان یک نتیجه از انقلاب، بلشویک ها تحت رهبری لنین به قدرت رسیدند.
تحت حکومت جدید، لو تروتسکی موضع کمیسار امور خارجی مردم را دریافت کرد و در سال 1918، کمیساریای مردم برای امور نظامی و دریایی شد. از آن لحظه، او تشکیل ارتش سرخ را به دست آورد، اقدامات سختی را انجام داد - او به زندان وارد شد و همه متخلفان نظم نظامی، بیابان ها و تمام مخالفانش را شلیک کرد، نه به کسی، حتی بلشویک ها، که پایین رفت، رحمت کرد در تاریخ تحت مفهوم "ترور قرمز".
علاوه بر امور نظامی، او با لنین در مسائل مربوط به سیاست های داخلی و خارجی همکاری نزدیکی داشت. بنابراین، تا پایان جنگ داخلی، محبوبیت شیر تروتسکی به Apogee رسید، اما مرگ "رهبر بلشویک ها" به او اجازه نمی داد اصلاحات برنامه ریزی شده را در انتقال از "کمونیسم نظامی" به یک سیاست اقتصادی جدید انجام دهد .
تروتسکی هرگز قادر به تبدیل شدن به "جانشین" لنین نبود و جای خود را در ریزش کشور اشغال کرد جوزف استالین، که حریف جدی در لویید را دید و عجله کرد تا "خنثی کردن" را تحسین کند. در ماه مه سال 1924، انقلابی به علت رهبری استالین به آسیب های واقعی از مخالفان محکوم شد، زیرا او از پست کمیته امور دریایی و عضویت در کمیته مرکزی Politburo از دست داد. در سال 1926، تروتسکی سعی کرد موضع خود را بازگرداند و تظاهرات ضد دولتی را سازماندهی کند، در نتیجه او به آلماتی، و سپس به ترکیه با محرومیت از شهروندی شوروی تبعید شد.
در تبعید از اتحاد جماهیر شوروی، لئو تروتسکی مبارزه خود را با استالین متوقف نکرد - او شروع به انتشار "بولتن اپوزیسیون" کرد و زندگی خود را "زندگی من" ایجاد کرد که فعالیت هایش را به دست آورد. او همچنین یک مقاله تاریخی از "تاریخ انقلاب روسیه" نوشت، که در آن او خستگی از روسیه تزاریست و نیاز به انقلاب اکتبر را ثابت کرد.
در سال 1935، لو دیویدویچ به نروژ نقل مکان کرد، جایی که او به فشار مقامات رسید که نمی خواست روابط را با اتحاد جماهیر شوروی کاهش دهند. انقلابی تمام آثار را گرفت و تحت بازداشت خانگی قرار گرفت. این به این واقعیت منجر شد که تروتسکی تصمیم به ترک مکزیک، از جایی که "ایمن" به دنبال توسعه امور در اتحاد جماهیر شوروی بود.
در سال 1936، لئو تروتسکی کتاب خود را "انقلاب اختصاص داده شده" به پایان رساند، که در آن رژیم استالینیستی کودتای ضد انقلابی بود. دو سال بعد، انقلابی اعلام کرد که ایجاد یک جایگزین "استالینیسم" چهارمین بین المللی بود، که وارثان آن امروز نیز وجود دارد.
زندگی شخصی
زندگی شخصی شیر تروتسکی به طور جدی با فعالیت های انقلابی خود ارتباط برقرار کرد. اولین همسرش الکساندر Sokolovskaya شد، که او در سن 16 سالگی ملاقات کرد، زمانی که حتی حتی در مورد آینده انقلابی خود فکر نکرد. به گفته مورخان، این اولین همسر تروتسکی بود که 6 سال دیگر او بود، به عنوان راهنمای مرد جوان در مارکسیسم تبدیل شد.
همسر رسمی تروتسکی Sokolovskaya در سال 1898 تبدیل شد. بلافاصله پس از عروسی، نیویورک ها به لینک سیبری فرستاده شدند، جایی که آنها دو دختر داشتند - Zinaida و نینا. هنگامی که دختر دوم تنها 4 ماهه بود، تروتسکی از سیبری فرار کرد، همسر خود را با دو کودک جوان در آغوش خود ترک کرد. در کتاب خود، "زندگی من" لو دیویدویچ، در هنگام توصیف این مرحله از زندگی خود، نشان داد که فرار او با توافق کامل الکساندرا، که به او کمک کرد به طور کامل در خارج از کشور کمک کرد.
لوی تروتسکی در پاریس، همسر دوم خود را ناتالیا Sedovoy ملاقات کرد، که در کار روزنامه ایسکرا تحت رهبری لنین شرکت کرد. به عنوان یک نتیجه از این آشنایی سرنوشت ساز، اولین ازدواج انقلابی از هم جدا شد، اما او با روابط دوستانه Sokolovsky حفظ شد.
در ازدواج دوم، دو پسر از Troots شیر، شیر و سرگئی متولد شد. در سال 1937، مجموعه ای از بدبختی ها به خانواده انقلابی رفت. پسر جوانتر او برای فعالیت سیاسی او شلیک شد و یک سال بعد، پسر ارشد تروتسکی، که همچنین تروتسکیست فعال بود، در شرایط مشکوک در طول عملیات فوت کرد تا آپاندیسیت را در پاریس حذف کند.
دختران لئو تروتسکی نیز سرنوشت غم انگیز را تجربه کردند. در سال 1928، دختر جوانترش نینا از Chatheka جان خود را از دست داد، و دختر ارشد Zinaida، همراه با پدرش که از شهروندی شوروی محروم شد، در سال 1933 خودکشی کرد و در سال 1933 خودکشی کرد و در حالت افسردگی عمیق بود.
پس از دختران و پسران، در سال 1938 تروتسکی از دست داد و همسر اول الکساندر Sokolovskaya، که تنها همسر مشروع به مرگ خود را باقی ماند. او در مسکو به عنوان یک پشتیبان محکم از مخالفان چپ شلیک شد.
همسر دوم شیر تروتسکی، ناتالیا سدوف، علیرغم این واقعیت که او پسران را از دست داد، در روحیه سقوط نکرد و تا آخر روز گذشته شوهرش را نگه داشت. در سال 1937، او در سال 1937 در سال 1937 به مکزیک نقل مکان کرد و پس از مرگ او 20 سال دیگر زندگی کرد. در سال 1960، او به پاریس نقل مکان کرد، که "شهر ابدی" برای او بود، جایی که او تروتسکی را ملاقات کرد. Sedov در سال 1962 فوت کرد، او در مکزیک در کنار شوهرش دفن شد، که او سرنوشت انقلابی پیچیده خود را تقسیم کرد.
آدم کشی
21 اوت 1940 در 7:25 صبح شیر تروتسکی درگذشت. او توسط Nkvd Ramon Merkader در خانه انقلابی در شهر مکزیک کایوآن کشته شد. قتل تروتسکی به نتیجه مبارزه مکاتبات خود با استالین تبدیل شد، که در آن زمان رئیس اتحاد جماهیر شوروی بود.
عملیات در انحلال تروتسکی در سال 1938 آغاز شد. سپس Merkader در وظیفه مقامات شوروی موفق به اجرای محیط زیست انقلابی در پاریس شد. او در زندگی لئو دیویدوویچ به عنوان یک ضربه محکم و ناگهانی بلژیک Monerar ظاهر شد.
با وجود این واقعیت که خانه اش در مکزیک تروتسکی به یک قلعه واقعی تبدیل شد، Merkadera موفق به نفوذ به او و اجرای نظم استالینیستی شد. برای دو ماه، پیش از قتل، رامونو توانست اعتماد به نفس در انقلابی و دوستانش داشته باشد، که به او اجازه داد تا او را در کایواکان ظاهر شود.
12 روز قبل از قتل، Mercider وارد خانه تروتسکی شد و او را با مقاله کتبی درباره تروتسکیست های آمریکایی ارائه داد. لو دیویدویچ او را به دفترش دعوت کرد، جایی که آنها ابتدا موفق شدند تنها بمانند. در آن روز، انقلابی، رفتار رامون و لباس خود را هشدار داد - در یک گرمای قوی که او در باران و کلاه ظاهر شد، و در حالی که خواندن تروتسکی، مقاله شروع به پشت صندلی خود کرد.
در 20 اوت 1940، Merkaster دوباره به تروتسکی با یک مقاله رسید، که، همانطور که معلوم شد، بهانه ای بود، اجازه می داد تا با انقلابی بازنشسته شود. او دوباره لباس های بارانی و کلاه را پوشانده بود، اما لو دیویدویچ او را به دفترش دعوت کرد، بدون هیچ گونه اقدامات احتیاطی.
رامون تصمیم گرفت تا نظم مقامات شوروی را برآورده کند. او یک بستنی را از جیب خود بیرون آورد و یک ضربه قوی به سر انقلابی را شکست داد. لو دیویدویچ یک گریه بسیار با صدای بلند منتشر کرد، که کل امنیت فرار کرد. Merkader گرفتار شد و شروع به ضرب و شتم کرد، پس از آن آنها در دست متخصصان پلیس قرار گرفتند.
تروتسکی بلافاصله به بیمارستان منتقل شد، جایی که دو ساعت به کسی افتاد. ضربه سر به شدت قوی بود که مراکز حیاتی آسیب دیده بودند. پزشکان به شدت برای زندگی انقلابی مبارزه کردند، اما بعد از 26 ساعت جان خود را از دست دادند.
برای قتل تروتسکی رامون مرسر 20 سال زندان دریافت کرد که بالاترین مجازات قوانین مکزیک بود. در سال 1960، قاتل انقلابی به اتحاد جماهیر شوروی آزاد شد و به اتحاد جماهیر شوروی مهاجرت کرد، جایی که او قهرمان عنوان اتحاد جماهیر شوروی را به دست آورد. به گفته مورخان، آماده سازی و اجرای یک عمل جراحی برای قتل لو دیویدویچ هزینه های NKVD 5 میلیون دلار هزینه دارد.