زندگینامه
Denikin Anton Ivanovich در 16 دسامبر 1872 در حومه Wloclawek متولد شد، که در آن روزها در وضعیت شهرستان شهرستان در قلمرو استان ورشو امپراتوری روسیه ذکر شده بود. همانطور که مورخان پس از آن اشاره کردند، این کشتی گیر آینده با کمونیسم "منشاء پرولتاریا" بسیار بیشتر از کسانی بود که پس از آن خود را "رهبران پرولتاریا" خود را به عهده داشتند.
ایوان عفیموویچ، پدر آنتون دنیکین، یک بار یک دهقان SERF بود. در زمان جوانان خود، ایوان دنیکین به استخدام شد و در 22 سال خدمات وفادار، او توانست وضعیت یک افسر را دریافت کند. اما با این حال، دهقان سابق خود را محدود نکردند: او در خدمت بود و یک حرفه نظامی بسیار موفق را ساخت، زیرا او بعدها به عنوان یک مدل نقش برای پسرش تبدیل شد. ایوان Efimovich تنها در سال 1869 استعفا داد، او 35 سال خدمت کرده و توسط رتبه شهرداری دست یافت.
الیزابت Francisovna Vrzezinskaya، مادر رهبر نظامی آینده، از خانواده صاحب زمین های فقیر لهستانی صورت گرفت، در دفع آن یک بار یک قطعه کوچک از زمین و چند دهقانان بود.
آنتون ایوانویچ در ارتدکس شدید به ارمغان آورد و در سن کمتر از یک ماه از خانواده تعمید یافت، زیرا پدرش یک مرد عمیقا مؤمن بود. با این حال، گاهی اوقات پسر بازدید کرد و کلیسا همراه با کاتولیک مادر. او رشد کرد و سالها توسعه یافت: در حال حاضر در چهار سال سن خواندن، او کاملا نه تنها در روسیه بلکه همچنین در لهستان صحبت کرد. بنابراین، او پس از آن مشکل وارد شدن به مدرسه واقعی WLOCLAW و بعدا - در همکار فاصله.
اگر چه پدر آنتون در آن روزها یک افسر بازنشسته محترم بود، خانواده Denikiny بسیار فقیر بود: مادر، پدر و آینده سیاسی آینده باید در بازنشستگی پدرانه در هر ماه 36 روبل زندگی کنند. و در سال 1885، ایوان Efimovich درگذشت، و با پول، آنتون و مادرش خیلی بد شد. سپس Denikin Jr آموزش را انجام داد، و در سن 15 سالگی یک دانش آموز ماهانه را به عنوان یک دانش آموز موفق و سختگیر دریافت کرد.
شروع حرفه نظامی
خانواده، همانطور که قبلا ذکر شد، برای آنتون دنیکین توسط منبع الهام خدمت کرده است: از سن جوان او رویای ساخت یک حرفه نظامی (به عنوان پدرش، متولد سرباز، و بزرگ مرحوم). بنابراین، پس از اتمام آموزش در مدرسه Raughy، یک مرد جوان به سرنوشت آینده خود فکر نمی کرد، با موفقیت ثبت نام در مدرسه پیاده نظام پیاده نظام کیف، و سپس در آکادمی بسیار معتبر نیکولایف کارکنان عمومی.
او در تیم های مختلف خدمت کرده و در جنگ های مختلف شرکت کرد، در جنگ روسیه و ژاپن شرکت کرد، در کارکنان عمومی مشغول به کار بود، فرمانده هنگ ورژوآبورود دو طرفه پیاده نظام بود. در سال 1914، آنتون دنیکین عنوان عمومی را دریافت کرد، ثبت نام در منطقه نظامی کیف، و به زودی پس از آن او به عنوان اصلی اصلی تحویل داده شد.
دیدگاه های سیاسی
آنتون ایوانویچ مردی بود که به دقت از زندگی سیاسی یک کشور مادری پیروی می کرد. او طرفدار لیبرالیسم روسیه بود، برای اصلاح ارتش، در برابر بوروکراسی صحبت کرد. از پایان قرن نوزدهم، دنیکین یک بار بازتاب های خود را در نشریات نظامی و روزنامه های نظامی منتشر نکرد. معروف ترین چرخه مقالات او "یادداشت های ارتش" در مجله به نام "Scout" چاپ شده است.
همانطور که در مورد جنگ روسیه و ژاپن، بلافاصله پس از آغاز جنگ جهانی اول، آنتون ایوانویچ یک گزارش را اعلام کرد و از او خواست تا آن را به سیستم اختصاص دهد. تیپ چهارم "تیراندازان آهن"، فرماندهی که دنیکین بود، بر روی سایت های خطرناک جنگید و بارها و بارها شجاعت و شجاعت را نشان داد. Anton Denikin خود را در طول سالهای اول جنگ جهانی اول جوایز بسیاری را دریافت کرد: دستور سنت جورج، سلاح سنت جورج. علاوه بر این، برای دستیابی به قدرت دشمن در طول عملیات تهاجمی جبهه جنوب غربی و دستگیری موفقیت آمیز لوتسک، او عنوان ژنرال ستوان را دریافت کرد.
زندگی و حرفه پس از انقلاب فوریه
در طی انقلاب فوریه سال 1917، آنتون ایوانویچ در جلوی رومانیایی قرار داشت. او از کودتای انجام شده حمایت کرد و بر خلاف سواد آموزی و آگاهی سیاسی او حتی به شایعات متعدد غير گرسنه در مورد نيکلئاي دوم و کل خانواده سلطنت اعتقاد داشت. برای مدتی، Denikin به عنوان دفتر مرکزی Mikhail Alexeyev کار کرد، که به زودی پس از انقلاب، فرمانده ارشد ارتش روسیه منصوب شد.
هنگامی که الکزف از پست تغییر یافت و به طور کلی Brusilov جایگزین شد، آنتون دنیکین از موقعیت خود رد کرد و پست فرمانده را در جبهه غربی گرفت. و در پایان ماه اوت سال 1917، ستوان عمومی، سهل انگاری را برای ابراز حمایت خود از موقعیت ژنرال کورنلوف، فرستادن تلگراف مناسب به دولت موقت بود. به همین دلیل، آنتون ایوانویچ مجبور بود حدود یک ماه در زندان بردیچف در پیش بینی قتل عام، صرف کند.
در پایان ماه سپتامبر، دنیکین و سایر ژنرال ها از Berdicheva به Bykhov منتقل شدند، جایی که گروه دیگری از ارتش ارشد ارتش دستگیر شده (از جمله ژنرال کورنلوف) برگزار شد. آنتون ایوانویچ در زندان بكوهوفسکی تا 2 دسامبر سال 1917 بود، زمانی که دولت بلشویک، سقوط دولت موقت، برای مدتی در مورد ژنرال های دستگیر شده را فراموش کرد. با دادن ریش و تغییر نام با نام خانوادگی، دنیکین به Novocherkassk رفت.
شکل گیری و عملکرد ارتش داوطلبانه
آنتون ایوانویچ دنیکین نقش مهمی در ایجاد یک ارتش داوطلبانه گرفت و درگیری های بین ذرتیلوف و الکسیف را هموار کرد. او تعدادی از تصمیمات مهم را پذیرفت، در دوران مبارزات اول و دوم کوبان، فرمانده کل شد، و در نهایت تصمیم گرفت تا با مقامات بلشویک مقابله کند.
در اواسط سال 1919، نیروهای دنیکین به طور موفقیت آمیز با تشکل های دشمن مبارزه کردند که آنتون ایوانویچ حتی مبارزات انتخاباتی را به مسکو رساند. با این حال، این طرح به مقصد واقعی نرسیده بود: قدرت ارتش داوطلب فقدان یک برنامه کامل را تضعیف کرد، که برای ساکنان عادی بسیاری از مناطق روسیه، رفاه فساد در عقب، و حتی تحول آن جذاب است بخشی از ارتش سفید به دزدان و راهزنان.
در پایان سال 1919، نیروهای دنیکین به طور موفقیت آمیز عقاب را رد کردند و بر روی رویکردهای تولا قرار داشتند، در نتیجه، بیشتر از سایر تشکیلات ضد بلشویک موفق تر بود. اما روزهای ارتش داوطلبانه در نظر گرفته شد: در بهار سال 1920، سربازان علیه ساحل دریا در نووروسیسیسک فشرده شدند و به طور عمده، اسیران. جنگ داخلی از بین رفت و خود دنیکین خود را اعلام کرد استعفای خود را اعلام کرد و کشور خود را برای همیشه ترک کرد.
زندگی شخصی
پس از پرواز از روسیه، آنتون ایوانویچ در کشورهای مختلف اروپا زندگی می کرد و به زودی پس از اتمام جنگ جهانی دوم به ایالات متحده رفت، جایی که او در سال 1947 درگذشت. خانواده اش: همسر وفادار کنسون چی، که بارها و بارها سعی داشتند سرنوشت را رقیق کنند و دختر مارینا - در این سرگردان شرکت کردند. تا به امروز، بسیاری از عکس های زن و شوهر مهاجرت و دختران آنها در خارج از کشور حفظ می شود، به ویژه در پاریس و دیگر شهرهای فرانسه. اگر چه دنیکین می خواست هنوز فرزندان متولد شود، همسرش بعد از اولین تولد بسیار جدی نمی تواند زایمان را ادامه دهد.
در مهاجرت، ستوان سابق، همچنان به موضوعات نظامی و سیاسی ادامه داد. از جمله در حال حاضر در پاریس از زیر پر، متخصصان مدرن شناخته شده "مقالات دانشگاه روسیه"، نه تنها بر خاطرات خود دنیکین، بلکه همچنین بر روی اطلاعات از اسناد رسمی است. چند سال پس از آن، آنتون ایوانویچ علاوه بر این و مقدمه ای به "مقالات" - کتاب "مسیر افسر روسیه" نوشت.