Edgar Degi - بیوگرافی، عکس، زندگی شخصی، نقاشی

زندگینامه

کمال گرا، به دست آوردن در آثار قبل از خلع سلاح از هماهنگی فرم ها و رنگ ها، ILLER-GERMAIN-EDGAR DE GA به عنوان یک نماینده روشن از امپرسیونیسم به جهان شناخته شده است. کاهش وزن و فضل، که او از طریق بوم جهان بود، در واقع، در چارچوب یک جهت خاص، غیرممکن است.

دوران کودکی و جوانان

هنرمند آینده در 19 ژوئیه 1834 در خانواده یک بانکدار موفق متولد شد. پدر Ogosso de Ga برگزار کننده خانه بازرگانی Neapolitan بود. مادر Celestina Musion یک دختر بورس اوراق بهادار بود.

رئیس خانواده، همسر و فرزندانش را شامل می شد، و همچنین Celestine، به عنوان نگهبان یک تمرکز منحصر به فرد، از راحتی و سفارش در خانه حمایت کرد. مادر به طور ناگهانی زمانی که پسر 13 ساله نبود، فوت کرد.

ادگار رپ به یک بچه: او علاقه مند به لاتین و تاریخ شد. پس از فارغ التحصیلی از Ludwig Great Lyceum در سال 1852، مرد جوان وارد دانشگاه پاریس در دانشکده حقوق می شود. با این حال، مرد جوان می داند که فقه او نیست.

Augusteo می خواست پسر بزرگتر برای دریافت آموزش و پرورش و رفتن به قدم های خود را به ارث بردن کسب و کار خانوادگی بیشتر. پس از آموختن در مورد قصد کاخ برای خروج از دانشگاه، تصمیم می گیرد بیش از پسرش خریداری کند و انتخاب ادگار را ارائه دهد.

پس از دریافت برکت پدر، در سال 1855، مرد جوان به مدرسه هنرهای زیبا وارد می شود، جایی که مربی Lammott مرد جوان را برای رهبر آکادمیک اروپایی قرار می دهد Zh.D. engra

ادگار خوش شانس بود که در خانواده اشراف متولد شود. این مرد هرگز مشکلات ناشی از کمبود پول را تجربه نکرده است. در حالی که دیگر هنرمندان تازه کار با گرسنگی جنگیدند و به فردا نگاه کردند، مرد جوان در سال 1856 تصمیم گرفت تا مطالعات خود را ترک کند و 2 سال به اسپانیا برگردد.

در آنجا، یک مرد جوان در حال مطالعه مراکز اصلی فرهنگی کشور است - فلورانس، ناپل، رم، از نقاشی های کارشناسی ارشد عصر رنسانس الهام گرفته شده است.

مرد جوان پوشانده شده در بازگشت به پاریس این کارگاه را باز می کند و تعدادی از آثار را در داستان های تاریخی ایجاد می کند.

ادگار به شدت از ایده آل کردن زندگی عتیقه خودداری می کند، نشان می دهد که می تواند در تفسیر مدرن باشد. علیرغم تلاش های تایتانیک و تمایل زیادی، در چارچوب کار خود، دوران قدیم را متحد می کند و مدرنیته دیجی ها بیرون نمی آیند.

آشنایی با ادوارد مانین، که در سال 1862 اتفاق افتاد، زندگی یک گناه را به سرش تبدیل کرد. هنرمند تبدیل به یک کافه دنج "Gerbua" شد. در آنجا، امپرسیونیست های بلندپروازانه، مفاهیم توطئه های جدید را در نقاشی و دیدگاه خود از واقعیت مورد بحث قرار دادند.

تحت تاثیر این افراد در پایان سال 1860، مجموعه ای از آثار بزرگ ایجاد شده است - "Bratka"، "مسابقه"، "صحنه های باله" و "مدیا". وظیفه اصلی هنرمند این است که دنیای درونی قهرمان را نشان دهد، به این ترتیب، در حرکت دست، در حال تبدیل شدن به سر به طور کامل می تواند فرد را فاش کند. DEGI بسیار متفاوت از امپرسیونیست ها بود، او جهان را در اطراف او درک کرد مانند یک عنصر پویا از بودن، نه تلاش برای ایجاد الهام و قطره. ایده ادگار در زندگی خوشه ای کلانشهر دیدند. حافظه عکاسی به ماه مارس بیشتر ویژگی های جزئی پاریس کمک کرد.

در آینده، این خاطرات به انتقال ریتم زندگی شهر کمک کرد، تصاویر دقیق از مردم، مکان ها و رویدادها را ایجاد کرد.

رفاه مواد به ادگار اجازه داد تا در تلاش ابدی خود بماند. نقاش نقض کانون ها، با نور، شکل، که در بالای ترکیب مورد آزمایش قرار گرفت، به طور کلی، همه چیز را مورد آزمایش قرار داد، همه چیز را ممکن کرد و غیرممکن بود که دیدگاه جدید اثر طراوت کار را انجام دهد.

به عنوان یک نتیجه از ناامیدی های خلاق، خالق موفق به دستیابی به وزن دقیق ساختار ترکیبات بوم، که در آن چیزی بیش از هر چیز وجود ندارد. تمام عناصر بر معنای طرح تأکید داشتند.

رنگ آمیزی

باله یک موضوع مورد علاقه استاد امپرسیونیسم بود. محبوبیت صحنه های باله، Degas دستگیر شده، آسان است توضیح دهید: هنرمند به طور استثنایی دنیای زیبایی و فضل را نشان می دهد، بدون بارگذاری نقاشی های احساسی بیش از حد.

موضوع باله در کار بسیاری از هنرمندان ظاهر می شود. برای نوشتن نقاشی، همه چیز به عنوان یکی از خدمات شبیه ساز های برجسته استفاده می شود. بازی سیاه و به طور خاص برای پرتره از وضعیت انتخاب شده است - این تفاوت ها از کتانی روح محروم شده اند. DEGI ابتدا جرأت کرد تا کار کارگران صحنه را بدون تزئین نشان دهد.

نقاشی "رقصنده های آبی" توسط هنرمند محبوب خود نوشته شده است. چهار ballerinas در بسته های باله آبی در پیش بینی خروجی به صحنه خود را پیدا نمی کنند. هر روز آنها نقش ها را بازی می کنند و هر روز نگران هستند، مانند قبل از اولین. به دنبال آنها، بیننده به طور غیرمستقیم به قهرمانان میپردازد، احساس می کند همان mutrge. عدم تقارن ترکیب و لبه های ناهموار لبه ها از شور و شوق هنرمند عکاسی صحبت می کند

نقاش علاوه بر باله، اسب ها را دوست داشت. این حیوانات زیبا، زمانی که او در ایتالیا بود، عشق خالق را به دست آورد. دگاس طرفدار نژادهای رومی سنتی بود. هنرمند پلاستیکی طبیعی از اسب ها را جذب کرد و حرکات حرفه ای سواران به نام هنرمند لذت بخش بود.

اولین تصویر چرخه "پرش" در سال 1860 ظاهر می شود و به نام "آقایان در جهش: قبل از شروع" نامیده می شود. این بوم یک کپی از سبک و شخصیت هنرمند است.

رانندگان فازی، تار شدن در زمینه چشم انداز مسطح گم شده اند. DEGI پس از 20 سال این کار را بازنویسی می کند. در اواخر نسخه، تپه های بی پایان و کارخانه ها پس زمینه شد.

کار ادگار دیگا "Absinthe"، افزایش مشکل الکل، به طور کامل نشان دهنده اخلاق بوهمیا پاریس زمان است. احساس تنهایی بهتر است با هم تجربه کنیم. از دست دادن امید - این چیزی است که این را از بین می برد و در عین حال مردم نزدیک است. طعم رنگ Flier احساس احساس ناچیز بودن خود را تقویت می کند.

افزایش واقعیت نقاشان نمی خواست، بیننده را با این فرصت برای دیدن واقعیت هایی که آنها را احاطه کرده اند، فراهم می کند.

یکی از آثار اساسی قرن نوزدهم، "میدان رضایت" است. در بعضی مواقع، استاد پول را ترک نکرد و او مجبور بود برای کار هر برنامه ای را انجام دهد. کارشناسی ارشد مجبور شد خانواده های Viscont را به تصویر بکشد و سپس پارچه را به او بفروشد. این به هنرمند کمک کرد تا مقدار پول لازم برای زندگی را تامین کند. در املاک L. Lepika نقاشی برای مدت طولانی بود. هیچ چیز در مورد سرنوشت او تا آغاز قرن بیستم شناخته نشد.

پس از آن زمان، "میدان کنکورد" در نشست صاحب گالری معروف گالری P. Durana-Rueel کشف شد. با این حال، بخش پایین تر از کار قطع شد. او کسی بود که دارای یک کتاب هنرمند بود. عدم امضای تعریف نویسنده را پیچیده کرد. پس از یک تلاش طولانی مدت، شاهکار در نهایت آلمان O. Gersshendberg را به دست آورد.

طرح کار مورد بررسی قرار گرفته است. علیرغم آرامش خیالی، بلع رنگ ها و صافی خطوط، این اندیشه بر روی سطح دروغ نمی گوید. کودکان و بزرگسالان به دنبال جهات مختلف در تصویر هستند. درگیری های ابدی پدران و کودکان وجود دارد. تفاوت منعکس شده در دیدگاه ها و جهان بینی نسل ها، به نظر می رسد که در یک خیانت به نام "مربع رضایت" نامیده می شود.

Degas می دانست که چگونه بیننده را تعجب، مجبور کردن قهرمان نشان داده شده در بوم. "گلادیسیمن" استثنا نیست. یک کارگر با یک بطری شراب از خستگی و یکنواخت خسته شده است، تبدیل به یک نماد کرم آغاز قرن بیستم شده است.

بلافاصله زن دوم بلافاصله قابل توجه است. او سکته مغزی نیست - او رول می کند. او هیچ قدرتی ندارد، هیچ تمایل حتی برای بلند کردن سر خود را ندارد. پس از همه، هنوز هم ناامیدی و شمع های کتانی وجود دارد. امپرسیونیسم Maestro به مردم اجازه می دهد تا پاریس را تحت زاویه های مختلف ببینند.

"کتاب" خشن و واقع بینانه است. استاد بزرگ با حس انسان گرایی عمیق متعلق به یک مرد کارگر بود.

در نقاشی "کلاس رقص" از Degius پدیده ای از نقاشی دقیق با طرح جزئیات ترکیب می کند. هنرمند بر عبارات رقصنده تمرکز دارد. این تصویر فضای یک پیش بینی هیجان انگیز را غوطه ور می کند. برای دانش آموز، این یک صبر خشن، برای سالخورده Balletmaster - پالت ایده های جدید است. اما در Ballerinas متولد شده هیچ وقت برای افکار بیرونی وجود ندارد - آنها رقص زندگی می کنند و دومین بیداری به عنوان مرگ. طرح رنگ کلاسیک به بوم آگاهی می دهد، اما انرژی جنبش بی تفاوت در فضا، بیننده را به دنیای امپرسیونیسم باز می گرداند.

زندگی شخصی

افرادی که نمی دانند بیوگرافی دگاس به طور روان خود را با کار خود آشنا می کنند، در نظر داشته باشید که ادگار با شگفتی های عشق با شبیه سازی ها آویزان نشود. در بوم های رنگارنگ اغلب به نظر می رسد تصاویر از زنان برهنه، اما قابل اعتماد شناخته شده است که Madre رابطه نزدیک با یکی از موسیقی ندارد.

آماتور کلاه های گسترده چشم با چشم منعکس کننده غم و اندوه تمام جهان، ترجیح می دهد تنهایی افتخار به شرکت های پر سر و صدا. یک هنرمند بر خلاف آن، توجه به فرد خود را افزایش نداد.

به دلیل چنین شیوه زندگی و عادت های معلق، دوستان و بومی به طور مهمتری او را "خرس شکسته" نامیده اند.

به عنوان یک فرد آزادیخواه، نقاش به طور منفی از موسسه ازدواج برخوردار است. با توجه به بیوگرافی، کمال گرایی ملانکولی نیازی به مجاورت فیزیکی نداشت. مجسمه ساز چشم خود را دوست داشت و از تفکر بدن زن برخوردار بود.

بارها و بارها نقاشی Suzanna Valadon اعلام کرد: Degas به طور مداوم تعارض ظاهر او را انجام داد، اما تماس فیزیکی غیرممکن بود. منافع گرایی نابغه معتقد بود که زن برای عشق ایجاد نشده است، اما برای الهام بخش. تحسین تنها معنوی بود.

قابل توجه است که حتی پس از انتشار مجموعه ای از صحنه های کار "صحنه های بسته"، به زنان به راحتی قابل دسترسی است، هیچکس حتی نقض ناقص ماترا را رد کرد.

تنها حالت قابل قبول روح خالق، تنهایی است. او آگاهانه او را به عنوان یک ماهواره ای وفادار از زندگی انتخاب کرد.

مرگ

بی نهایت غمگین آخرین سال از زندگی دگاس بود. نابغه کور، بی هدف از طریق خیابان های پاریس می خواست، بدبینانه را جذب کرد. او از این واقعیت غیر قابل توصیف بود که او دیگر قادر به فکر کردن به زندگی نیست، جنبشی که او قلم مو جادویی خود را چاپ کرد.

نقاش در پاریس در 26 سپتامبر 1917 درگذشت.

خداحافظی به دوست خود، دوستان خود را به دست آوردند: کلود مونه و هنرمند ژان لوئیس پیش از آن.

شناخته شده است که DEGI پچ را تحمل نمی کند. بنابراین، در طول عمر، او از Farna خواسته بود تا سخنرانی عزاداری را رها کند و یک عبارت ساده ساده را به پایان برساند:

"او، و همچنین من، دوست داشتم قرعه کشی کنم."

کار

• "دست دست" (1860)
• "شروع شکار" (1863-1863)
• "سواران در جاده" (1864-1864)
• داخلی (خشونت) (1868-1868)
• "ساحل در EBBE" (1860-1870)
• "رقص کلاس" (1871-1874)
• "Consent Square" (1875)
• "در کافه" (Absinthe) (1876)
• "زن پشت توالت" (1876-1877)
• "دیگو مارتللی" (1879)
• "اپرا الج" (1880)
• "چهره های جنایتکاران" (1881)
• "گلادیسمن" (1884)
• "در استودیو رقص" (1897)
• "رقصنده های آبی" (1899)
• "Ballerinas پشت صحنه" (1900)